Internationale
Hypotheekbank
MODEM AGAZIJ N
MODE 1915.
Tandarts REGEWSBURG,
D. BIJLEVELD,
VAN STEIJN Co., KASSIERS,
Zij waren reeds eenigen tjjd op weg en
alle voorbereidselen waren gemaakt om de
opstandelingen in eigen kamp aan te tasten.
Daartoe moest men een woestijn door
trekken en die vormde wel het zwaarste
deel van den tocht. Immers zou een aanval
der opstandelingen dan noodlottig kunnen
'worden voor de mannen die op dit terrein
hun minderen waren.
Toen zond de generaal om Dake.
Je begrijpt dat we hierover moeten komen,
begon de generaal, wijzend op een gele vlek
op de kaart, welke de woestijn aanduidde.
Als de Emir zijn troepen op ons afstuurt
zouden wij het onderspit delven
Denkelijk wel. We zouden hulpeloos zijn
antwoordde Dake, die, na zijn langen dienst
in deze streken de toestanden er door en
door kende.
Toch moeten onze transporten er door
om het dorp waar de vijand ligt, aan te
kunnen vallen. Er zijn twee wegen, de Noor
delijke is korter en gemakkelijker dan de
Zuidelijke en toch wilde ik die nemen.
Dat heb ik gehoord.
Juist, het was zijn bedoeling dit nieuws
in het kamp te verspreiden. Sedert dien
zijn een stuk of tien deserteurs overgeloopen
en die zullen 't wel verteld hebben. Wij gaan
echter langs den noordelijke weg.
Juist.
Maar nu ik de noordelijken weg kies
moeten wy den vijand naar het zuiden
lokken.
Dake knikte.
Daartoe moeten we een list gebruiken,
beter als dit gerucht, want ik vrees dat
wy toch het noorden zullen bewaken.
Ik had gedacht gebruik te maken van het
feit dat Muller bij den Emir is. Deze weet
ook wel dat kolonel Jetting ons tegemoet
komt met troepen. Nu zal ik hem per brief
vragen langs den Zuidelijken weg te komen
en dien brief moet gij den vijand in handen
spelen. Muller zal hem lezen en zij zullen
ons langs het Zuiden tegemoet trekken.
Prachtig plan, constateerde Dake.
Het zal gevaarlijk zijn. Hoe wil je het
doen
Dat weet ik nog niet generaal, dat
hangt af van de omstandigheden.
Er is 3lechts één weg, meende de ge-
geraal.
Ik moet me laten gevangen nemen en
dan moet de brief gevonden worden.
Is er een andere gelegenheid dan kunnen
wy zien.
Dake vertrok en reed op zijn ponny door
de eenzame vlakte. Zijn taak waslicht
hy moest den vijand ontmoeten en gevan
gen genomen worden. Als de brief maar
eerst ^>p zijn bestemming was zou hy zich
zelf wel in veiligheid brengen als bij
tenminste niet door de voorposten zou wor
den doodgeschoten.
Hy reed door en begon uit te rekenen,
dat hij die in een half uur of zooiets zou
kunnen bereiken.
Plotseling trof een geluid van hoefslagen
zijn oor en hij zag in de verte een ruiter
voorbij snellen. Dadelijk reed hy hem na
en toen de man omkeek zag Dake dat het
een blanke was. Hij herkende hem zelfs
als een der soldaten van hun troep die
twee dagen verdwenen was en nu blijkbaar
meende door een vijand achtervolgd te
worden.
Plotseltng zag hy het paard vallen en zijn
beryder afwerpend.
Dake reed naar de plaats waar de man
gevallen was.
Toen hy hem opbeurde was het duidelijk
dat de man niet lang meer leven zou. De
val was te hevig geweest. Voor hy stierf
kon hij nog eenige woorden spreken. Hy
had de voorposten herkend en was ver
dwaald geraakt. Plotseling was hij nu door
een tiental zwarten overvallen doch hij had
nog kunnen ontkomen. Hy was gewond en
zyn paard eveneens.
Door de laatste rit was dit gevallen, zyn
berijder medesleepend in den dood.
De man stierf eenige oogenblikken later
en Dake boog zich over hem om zich te
overtuigen dat hy werkelijk dood was.
Toen kreeg hij plotseling een ingeving.
De zwarten zouden den man achtervolgen
en hy zou den brief in diens zak steken en
Gelyk men vermoedde in een aanval van ver
standsverbijstering, daar men sedert eenige we
ken een kennelijke verandering bespeurd had in
bet wezen van den jongen diplomaat. In den
aanvang had men dit toegeschreven aan het ver
driet over den val van den minister, wiens
lieveling en vertrouwde hjj geweest waswant
eerst na zijn bezoek bij graaf Lehrbach, wien hjj,
volgens den bediende, in de grootste opgewon
denheid moest verlaten hebben, had men die
verandering bij hem waargenomen.
Vroeg in den avond had hjj nog verscheidene
brieven geschreven en die door zijn knecht laten
bezorgen... Eenige uren later had een schot in
zyn slaapkamer de bewoners in het huis der
Duitsche ambassade doen opschrikken. In allerijl
had men getracht binnen te dringen men vond
slechts een lijk. De kogel was door de slapen
in de hersenen gedrongen en had een onmiddellij
ke n dood tengevolge gehad.
In den haard flikkerde nog een klein vuur
verkoolde papieren, overblijfsels van cotillons-
orden en verwelkte bloemen, evenals een ver
kleurd blauw lint. duidden aaD. dat de doode
te voren zijn schrijftafel ingericht had voor den
blik van vreemde, profane oogen.
In de eerste oogenblikken bleef de oorzaak
van den dood een raadsel, waarvan men de op
lossing niet kon vinden. Algomeene deelnemiug
en oprecht leedwezen lieerschlen in de residen
tie want d'Ouchy was in de kringen, waarin
hjj verkeerde, algemeen bemind en geacht, en
men had verwacht, dat hij. na de aanzienlijke
zoo zou de Emir dien ontvangen. Dake keek
rond naar een schuilplaats want hjj ver
wachtte de zwarten ieder oogenblik. De
eenige gelegenheid bood een boom, die by
den dooden man en diens paard stond en
Dake klom er in.
Nauwelyks zat hjj goeden welofomeen
heuvel verscheen een groep wilden, die een
gehuil aanhieven, toen zy den man zagen
liggen. De leider liep naar den doode en
keerde hem om en om. Uiteen der zakken
stak den brief, die hjj te voorschijn haalde.
Hij bekeek het papier en stuurde een der
anderen er mede weg. Dake had wel willen
jubelen, doch hjj bedwong zich want als
zy hem bemerkten zou zyn koud lichaam
spoedig naast dat van den andere liggen.
Tot zyn schrik bleken de mannen by het
ljjk zitten en maakten aanstalten een vuur
aan te leggen.
Dake begon in te zien, dat het nu wel
wat gevaarlyk werd en toen hun aandacht
werd afgeleid door de aankomst van ande
ren zwarten liet hij zich naar beneden
gljjden en kroop achterwaartsch weg voor
zorg dragend, dat de boom tusschen hem
en de andere bleef. Een eind verder stond
hjj op en liep naar zyn pony.
Hjj reed voort en was verheugd zich zoo
goed van zyn taak gekweten te hebben.
Plotseling begon de pony te snuiven en Dake
bemerkte omziende, dat hjj achtervolgd
werd door drie krijgsbenden wilden en een
man te paard. Dake galoppeerde weg en
liet spoedig de wilden die le voet waren
ver achter zich.
De man te paard volgde hem hardnekkig.
T°en zy ver genoeg weg waren stopte
Dake achter een boscbje en steeg af.
Zijn achtervolger reed voorbij ea Dake
loste een schot uit zyn buks.
Met een gil viel de man van zjjn paard.
loen Dake by hem kwam was de man
reeds dood. De hagel was hem dwars door
hec hoofd gegaan.
Dake keerde het ljjk om en toen hjj het
herkende, uitte hy een kreet van schrik.
Daar voor hem lag Muller, de eenige man
in het kamp yan Emir die den brief had
kunnen lezen.
De morgen begon te glooren en in het
kamp van den Emir begon het drukker te
worden. Plotseling werd aller aandacht ge
trokken, door een ruiter die het kamp kwam
binnen rijden. Hy hing over zjjn paard en
schier buiten kennis. Eenige mannen tilden
hem op den grond en gingen hun aanvoer
der roepen om hem het nieuws te vertellen.
Dake want die was het werd naar
den Emir gebracht. Hy was licht gewond
door een val met zyn paard en had de ge
legenheid aaogegrepen om naar het kamp
te ryden, dit was zyn eenigen kans want
nu de eenige Europeaan die zich onder den
Zwarten bevond dood was, kon niemand
den brief vertalen. Hjj wilde een uiterste
poging wagen.
Toen hjj voor den Emir gebracht werd
begon een kruisverhoor in de Arabische
taal, die hy machtig was. Hjj vertelde af
gedwaald te zjjn door een val. Door hoDger
en dorst gekweld had hy eigenlijk het
bewustzijn verloren en hy liet zjjn paard
den vrijen teugel en bet instinct van het
dier had hem hier gebracht.
De dood zal het einde van dezen tocht
zyn. Dake bewoog of antwoordde niet.
Wanneer we je laten gaan zou je het
de soldaten zeggen waar wy waren dus
moet je voor eeuwig zwijgen. Noch zy, noch
gij zullen profeit van je ontdekking hebben.
Zy zullen toch komen antwoordde
Dake fier.
Wy zullen hen opwachten en vernie
tigen klonk het uitdagend. Hun weg kennen
wy. Die staat in deze brief en de Emir
haalde de brief, die op het lijk gevonden
was te voorschijn.
Die is in het EDgelsch geschreven,
merkte Dake op.
Wy hebben iemand in het kamp die
dit lezen kan, antwoordde de Emir. Even
eens een blanke man.
Die zal nooit meer lezen, antwoordde
Dake kalm.
Hoe ban dit? vroeg de Emir angstig.
Een oude man drong door de menigte.
Hy sprak waarheid zei hy. De blanke
erfenis, die hem ten deel was gevallen, een be
langrijke rol zou spelen onder de jeunesse,
dorée.
De opheldering, welke niet lang op zich liet
wachten, was echter nog onbegrijpelijker en
verschrikkelijker dan de daad zelf.
D'Ouchy had een schrijven aan het ministerie
achtergelaten waarin bij zichzelf beschuldigde
van den diefstal, dien men den minister graaf
Von Lehrbach had ten laste gelegd. Hjj gaf een
nauwkeurige verklariag der schijnbaar ooge-
loofeljjkc zaak en verzekerde den ongelukkigen
stap slechts gedaan te hebben in een toestand
van wanhoop en vertwijfeling, zonder te ver
moeden, dat deze zulke vreeselijke gevolgen voor
het huis Lehrbach met zich zou slepen. Hjj was
in het vast vertrouwen geweest, dat de hertog
zjjn gunsteling zou sparen en dat de geheele
zaak ter wille van den laatste gesust zou wor
den. Dat Lehrbach zjjn positie ills minister zou
moeten opgeven, had hij voorzien, doch «lit niet
als een groot ongeluk beschouwd, in vergelij
king met zjjn eigen wanhopigen toestand. Wat
hjj misdaan had aan zijn vriend en weldoener,
boette hjj door een vrjjwilligen dooden door
een nauwkeurige uiteenzetting van de toedracht
der zaak hoopte hij diens aangetaste eer te her-
steileu. Daarop volgde een uitvoerige verkla-
ring.
De handteekening van den minister was in
derdaad echtde omstandigheden waren den
attaché bjj zijn voornemen meer dan gunstig
geweest en hadden hem den stap doen wagen,
man die by ous was is dood in de woestyn
gevonden.
De Emir was geheel terneergeslagen. Hoe
moest hy deze kwestie oplossen? Hy wend
de zich tot Dake.
Hoor zoon van het Westen, begon hy.
Gij zult dien brief vertalen en als ik eenige
onwaarheid zie in Uw oogen zullen ze uit
gestoken worden. Dake gaf geen antwoord
op deze bedreiging. Hy vroeg
En wat zult gy voor my doen als ik
den brief lees
Dan zal je leven en mag je water
dragen in het kamp.
Ik zal dan den brief niet lezen besloot
Dake. Al kunt gij my dooden, gij zult niet
weten het geheim dat de onzen de over
winning zal brengen. Ik vraag niet mijn
leven ik eisch het. Een uur nadat ik den
brief gelezen heb zult gy my laten gaan
en een uur daarna de vlugste van uw man
nen.
En hoe zullen wij dan weten dat gij
waarheid gesproken hebt vroeg de Emir.
Dake dacht na.
Laat my met Uw troep medegaan.
Blykt het dat ik de waarheid sprak dan
ben ik vry. Zoo niet dan kunt gy met my
handelen zoo gy wilt.
De Emir dacht na. Deze waarborg leek
hem voldoende en hy gaf Dake .den brief.
Deze las hem hardop te midden van zijn
vyanden. Wel wetende dat dit hem het
A D V E K T E N T I F. N.
te Apeldoorn.
De Bank geeft 5 °/0 Pandbrieven uit
tegen tien koers van 96 °/0, plus
loopende rente in stukkeu van f250O,
f 1000,500,—, 250,— en f 100,—.
Verkrijgbaar ten kantore der Bank en
bij de heereu
M. DE GAST ZOOIS
TE SOMMELSDIJK.
TRECHTER DIRKSLAND.
Magazijn van
dames-, kinder- en keuvelhoeden,
veeren, fantaisies en rozen.
0^- Zeer nette en vlugge afwerking, m
Beleefd aanbevelend, A. VAN DER SCHENK.
leven zou kosten. Toen hij geëindigd had
gaf de Emir hem bevel nagemaakt te lezen.
En daarna nog een maal, Alle omstanders
bemerkten dat de vertaling telkens dezelfde
was en dus geloofde men wel dat Dake
vertaalde wat er werkelyk stond - en dat
deed hy ook.
De Emir gaf direct bevel tot opbreken.
Dake's handen worden gebonden en aan
een touw werd hy door een grooten inlan
der medegetrokken.
Hy liep geheel achteraan de troep en de
lange zwarte liep voor hem. Men ging langs
den Zuidelijken weg, doch er werd niets
bespeurd van de Engelsche troepen of
schoon het al duister begon te worden.
Dake begon middelen tot ontvluchting te
beramen. By een steengroeve kreeg hy een
plotselinge ingeving. De anderen waren
achter een rotspleet verdwenen en op eens
sprong hy op den rug van den wilde. Deze
zwarte sloeg door den schok voorover en
verbrijzelde het hoofd op een rotsblok. Dake
was vrij.
Als myn ontvluchting bemerkt was,
had men je toch ook gedood en waarschijn
lijk veel erger dan nu, mompelde hy naar
den doode, terwijl hy aan een scherpen
kant zyn banden doorvylde.
Daarna snelde hy voort, terug naar het
verlaten inlanderskamp en kwam daar aan.
Juist gelijk met zyn zegevierende troepen.
Laan van Meerdervoort 180, Den Haag,
TELL. 3943,
zal voortaan den EERSTEN DONDER
DAG van iedere maand in het Hotel
MEIJER te consulteeren zijn voor alle
mondziekten en kunsttanden enz. van
12 tot 5 uur.
MIDDELHARNIS.
Groenten-, Bloem- en Boomkweekerij.
BIEDT AAN:
Alle soorten APPELS, PEREN, PKU1
MEN, MORELLEN, PERZIK- en DRUI
VEN BOO MEN in vele soorten en vormen
ZWARTE, ROODE en
WITTE BESSEN.
Vele soorten SIER- en BLOEMIIEES-
TERS. STAM-, KLIM- en STRUIK-
ROZEN. HAAGPLANTSOEN, VASTE
BLOEMPLANTEN, ENZ.
Aanleg van Boomgaard,
Sier- en Vruchtentuinen.
Voor hergroei wordt ingestaan.
Plannen en begrootingen gratis.
MIDDELHARNIS. RING A 121-124. - TEL. INTERC. 19.
Tolegx.-ftdresSTZEIT3ST".
Credieten, Hypotheken, Effecten, Assurantiën en Administration.
1NCASSEERING op Binnen- en Buitenland.
Belasten zich met den aan- en verkoop van effecten op BINNEN- en
BUITENLANDSCHE beurzen.
SLUITEN PROLONGATIEN en BELEENINGEN op BINNEN- en BUITEN
LANDSCHE EFFECTEN.
Verzilveren COUPONS tegen dejmeest concurreerende prijzen.
Verstrekken Bedrijfskapitaal.
VERSTREKKEN gelden onder hypothecairverband op huizen en landerijen
tegen billijke rente en voorwaarden.
KOOPEN en VERKOOPEN alle Chéques vreemde en banknoten tegen
concurreerende koersen.
ADMIN1STREEREN GELDEN en onroerende goederen van derden tegen
zeer billijke conditiën.
ASSUREEREN op inboedel, goederen, casco, gebouwen enz. enz.
VERZEKEREN op het leven, tegen ongelukken.
PLAATSEN 6ELDEN a DEPOSITO.
zonder zicb zelf aan gevaar bloot tc stellen.
Daar graaf Lehrbach gedurende de laatste maan
den overladen was met werk. bad bij liet zich
tot een gewoonte gemaakt, de verschillende ak
ten, die hem ter onderteekening voorgelegd wer
den. terloops even door tc lezen, ze dan uit te
zoeken en snel en werktuigelijk te onderteeke
nen. D'Ouchy was hem daarbfj dikwyks behulp
zaam geweest, reikte hem dan de verschillende
akten, rekeningen en quitantiCn toe en belastte
zich na de onderteekening met de verdere be
zorging. Zoodoende was het hem gemakkelijk ge
vallen de qullantie van bet bankiershuis te Ber-
Ijjn er ongemerkt tusschen le schuiven.
Daar de minister zich slechts hy het lezen der
akten van zyn lorgnet bediende, en zyn naam
uit gewoonte snel neerschreef zonder zich nog
eens van den inhoud te vergewissen, had hij
daarop by de quitantie niet gelet en in het ge
loof verkeerd, dat ook dit stuk reeds door hem
was nagegaan.
Zoo was het d'Ouchy mogeljjk geweest, zich
zonder eenige verdenking op te wekken, mees
ter te maken van de handteekening van den
minister. Het was alsof het geluk hem bij het
volbrengenen doen slagen van zyn daad op alle
mogelijke wijze gunstig was. Buitengewone om
standigheden hadden hem het geld in handen
doen krijgen en hjj had liet behouden in de over
tuiging, dat de gunsteling van den hertog op
veel te vasten bodem stond, dan dat hjj door die
verduistering eer en aanzien zou verliezen, zelfs
indien hjj nog de ontdekking er van beleven zou.
Met deze drogredenen had d'Ouchy zjjn ge
weten tot zwjjgen gebracht, dal in den aanvang
in opstand gekomen was tegen het bedrog.
Zoo was er plotseling een helder licht gevallen
op de geheimzinnige zaak. De verbazing der
residentiebewoners kende geen grenzenter
nauwernood had de val van den minister zulk
een opschudding teweeggebracht als de verras
sende oplossing van een raadsel, dat zjjn vonnis
uitgesproken had over de eer en het levensgeluk
van een onschuldige.
Franz Eginhard werd gekweld door degroolste
gewetenswroeging; de volle, nauweljjks onder
drukte genegenheid voor den trouwen vriend,
die hem een vader geweest was en aan wiens
ziekte zjjn meedoogenlooze, beschuldigende woor
den schuld waren geweest, ontwaakte weder in
zjjn hart. Zonder een oogenblik «o verliezen be
gaf hjj zich naar de ministers woning, om daar
met dubbele liefde en onderscheiding de wonden
le helen, welke aan de eer van den grijzen man
zoo onbarmhartig toegebracht waren.
Tc laatEenzaam en verlaten lag daar het
huis der I.ehrbachs; slechts in hot gele zand in
den tuin waren de sporen zichtbaar van den
kleinen ziekenwagen, welke den minister voor
altijd naar de plaats van zjjn verbanning voerde.
Word vervolgd.
