Agenten gevraagd
streed, vond het verkeerd in dezen tijd
een halve ton op te offeren.
De commissie van rapporteurs stelde
voor ook bananen van invoerrecht vrij
te stellen. De minister nam het amen
dement over. De stemming over de wet
heett na Pinksteren plaats.
De Kamer is met vacantie tot 3 Juni.
Dan komt allereerst het ontwerp tot
instelling van een gezantschap bij den
paus aan de orde.
De toestanden in het ansjovisbedrijf.
Verschenen is als no. 10 der mededeelin-
gen en verslagen van de Visschery-inspectie
een rapport omtrent de toestanden in het
ansjovisbedryf, ten doel hebbende om aan
de hand van het bestaan der Ansjovis con-
tröle-vereeniging verkregen, een overzicht
te geven van het ansjovisbedrijf, zoomede
een uiteenzetting van de diepere oorzaak
der daarin bestaande misstanden en van de
richting, waarin maatregelen genomen die
nen te worden, ten einde de Ansjovis con-
tröle-vereeniging aan haar doel te doen be
antwoorden.
Uiteengezet wordt hoe de ansjovisvis-
scherij een seizoenbedrijf is met zeer wissel
vallige uitkomsten, terwijl het product een
groote duurzaamheid heeft, en het zich
daarom uitstekend er toe leent, om in jaren
van overvloedige vangsten bewaard te blij
ven tot jaren, waarin de visschery weinig
oplevert.
De bewaargever krijgt dan een ceel, waarin
verklaard wordt, dat een met name genoemd
persoon, of, hetgeen veelvuldiger voorkomt,
toonder gerechtigd is, van het veem te ont
vangen óf zooveel ankers als hü (de bewaar
gever) heeft aangeboden, in welk geval hy
tot aanvulling van hetgeen bö spoelen te
weinig aanwezig bleek te zyn, gehouden is,
öf zooveel ankers, als waarop de party op
grond van het spoelen berekend is. Hij doet
daarmee afstand van den eigendom zijner
ankers en krygt daarvoor in ruil een vor
dering voor een bepaald aantal ankers op
het veem. De ceel i3 alleen de acte, waaruit
de verplichting van het veem om een zeker
aantal ankers te leveren, voortvloeit.
De ceelen dienen niet alleen by beleening
als onderpand voor den credietgever, doch
zijn ook gemakkelijk verhandelbaar. Hoe
veelheid en aard der waar, waarop de ceel
recht geeft, staan hiermede volkomen vast
en aan de hand van de noteering van den
dag, kan de kooper der ceel dus precies
nagaan, welke waarde deze voor hem op
een bepaald oogenblik bezit.
De ankers, welke rechtstreeks door den
exportbandel naar buitenlandsche firma's
gezonden worden, bevatten vaak niet meer
dan een hoeveelheid van 25 26 KG. Over
deze praktijken is herhaaldelijk door buiten
landers geklaagd en ook is er in consulaire
rapporten o.a. die van den consul-generaal
te Berlijn meermalen de aandacht op ge
vestigd.
Uiteengezet wordt verder hoe het stelsel,
waarbij de veemhouder niet verplicht is de
oorspronkelijk in bewaring genomen ankers
af te leveren, ten gevolge heeft, dat de zou
tere meestal er geen belang by hebben, dat
hun product uitmunt door kwaliieit. Bij
den inkoop der visch worden velen nage
noeg uitsluitend geleid door de overweging,
hoeveel ankers de te koop geboden visch
kan opleveren en of met het oog daarop
de pry'3 niet te hoog moet worden geacht.
Tot dusver werd de visch duurder betaald,
naar gelang zy zwaarder van stuk was.
Gewezen wordt ook op de besparing op
het arbeidsloon ten koste van de kwaliteit
van het product, waartoe de zouters zich
te eerder laten verlokken omdat bezuiniging
op andere kosten veelal niet mogelijk is en
de onderlinge concurrentie hen tot zuinig
heid drijft. Onder al deze omstandigheden
moest de kwaliteit van het Nederlandsche
product na 1886 geleidelijk achteruitgaan.
In het rapport wordt echter op nog een
ander nadeel gewezen, nl. op het verval-
schen van Nederlandsche met vreemde
(Spaansche) ansjovis, welke veel goedkoo-
per, doch minderwarig is. Deze practyken
wustzyn en de spraak langzaam terugkeerden.
Veel werd er in de residentie over gesprokeo.
Iets zekers wist niemand, doch het gerucht ging,
dat Hattenheim het slot Lehrbach onderhands,
en zonder dat iemand het vermoed had, had
verkocht aan een zeer rjjke vreemdelinge, doch
daarbij de voorwaarde had gesteld, dat Zjjne
Excellentie levenslang den linkervleugel zou
mogen blyven bewonen. Klaarblijkelijk was
daarin toegestemd, want binnen eenige dagen
zou de overtocht naar Lerhbach plaats vinden.
Men haalde de schouders op over „Ganzen-
Lize" die volmaakt handelde, nlsof ze lot de
familie Lehrbach behoorde en zelfs besloten had
ter wille van den minister de residentie te ver
laten. Men nam zich ook voor aan „dat kleine
waanwijze freuletje" duidelijk te keonen geven,
dat zjj te veel geworden was. Prinses Sylvia
moest zelfs gezegd hebben: ,De vriendio van
zoo'n zwendelaar hoort niet in ons midden, kin
deren. die krijgt haar congé!" eü daardoor
was het teeken gegeven tot een algemeene
demonstratie tegen freule Von Wetter. Slechts
prins Detlelf toonde zich koppig en koos partij
voor het jonge meisje, reed een paar malen daags
langs haar venster en verklaarde, dat hij en zyn
vrienden wel zorgen zonden dat de blauwoogige
schoone de koningin van al de volgende hals
zou zijn. Daarover ontstonden heftige debatten.
Ongelukkig werd echter aan geen der partijen
gelegenheid gegeven freule Von Wetler haar
meening te toonen want Ganzen-Lize had zich
sedert de ziekte van den minister geheel terug
bleven den buitenlandschen afnemers op
den duur niet onbekend; een der gevolgen
was, dat zy zelf de vreemde ansjovis koch
ten, hetzy van den Nederlandschen expor
teur, hetzy door rechtstreekschen invoer
uit Spanje of Frankrijk. En zoo werkten
dus de Nederlansche handelaren zelf ertoe
mede, de vreemde ansjovis op de buiten
landsche markten te brengen, hetgeen na
tuurlijk alleen mogelyk was ten koste van
het Nederlansche product. Om aan deze
praktijken een einde te maken werd de
Ansjovis-Controle vereeniging gesticht.
Het eenige middel, zoo besluit het rapport
om verbetering in den toestand te brengen
blykt dus te zyn dat een eind wordt ge
maakt aan de overmacht der makelaars, aan
hun monopolie van verkoop, dat aan han
delaars en zouter gelegenheid wordt ge
boden hun artikelen op andere wyze van de
hand te zetten, dat m.a.w. een lichaam
wordt gevormd bij voorkeur van coöpera
tieven aard, dat zonder tusschenkomst van
het veem en de makelaar en brekende met
het visieuse stelsel, waardoor de ankers bun
indentiteit verliezen en de kwaliteit by de
prijsbepaling geen rol meer speelt, voor den
verkoop en den opslag der ansjovis van de
leden der ansjoviscontrole vereeniging zorg
draagt.
Als bijlage is aan het rapport nog toe ge
voegd een Rapport van den Secretaris der
Commissie uit de Ansjoviszouters-vereeni
ging, de heer A. S. Groen, belast met het
onderzoek naar de wenschelijkheid en de
mogelijkheid om ansjovis aaD de veemen
te doen opslaan op naam en op merk der
brengers, blijkens het welk de meerderheid
meent, dat zulks inderdaad wenschelijk en
mogelijk is, doch de minderheid, gevormd
door een der voornaamste makelaars in de
ansjovi3-branche van tegenovergestelde
opinie was.
SCHETSEN UIT DE RECHTZAAL
Freule Daatje.
Suggestie.
't Gebeurde wel, dat grootmoeder, die
altijd met kleine Da op bijzonder goeden
voet had gestaan, baar flescbje-stout niet
kreeg Daar was omoe bijzonder op gesteld.
Zooals oud-vrouwtje er altyd zeer dankbaar
voor was, wanneer zij op verjaarsparty, en
zoo, mee mocht proeven van de borreltjes
die dan werden geschonken. Maar schoon
dochter styf, stug, zuinig menschje
hield niet van die dingen. „Geef dat nou
niet aan jo moeder!" zei ze tegen Karei,
haar man En het vuur van haat, van
afkeer, lichtend in de grijze oogen van oud
vrouwtje, als die zoo-iets verstaan had
deerde haar nietAls vader er zelf was
kreeg omoe haar fleschje stout. En dan
smakten de slappe, kleurlooze, bloedelooze
lippen van oud vrouwtje. Fleurde zij op
In den schemer zaten zü dan bij elkaar.
Omie en Daatje, kleindochtertje - zonder
dat zy 't wist of besefte verwant aan groot
moeder behalve naar den bloede, dicht bij
de knieën der oude. Opziend in kamertje
van avond-schemerlicht naar het oude
gezicht. Luisterend naar wat omoe dan
vertelde.
't Waren vreemde dingen. Waarvan zy
slechts een deel begreep. Er kwam van
„voornaamheid" in Omoe vertelde van
haar jeugd. Zy en de freules hadden met
elkaar gedanst... Den „pas de shawls"...
Menuetten. Heel-ouderwetsche dingen, waar
groolmoeder nog prentjes van bad
En als vader dan, naar zijn avondwerk,
vertrokken was, sloeg de oude een van haar
knokige, magere armen om het meisje en
vertelde verderTelkens roet zekere
schichtige onrust, met wat angst, kykend
of niemand hen beluisterde. Eo dan praatte
zij verder. Dan had de oude er lust in om
zich over zekere dingen, te wreken. Over
vader, burgerman, die haar te eten gaf
Dan kwam er een grijns om de slappe lip
pen van de oude vrouw „Ja" zei ze dan
„zie-je, Da, mijn pa... Jou overgrootje,
hè Ja, die was koek-en-ei met den ba
ron. En wij hadden al eigenlijk rechtop een
wapen in de familie... O jé, ik weet dat
allemaal niet zoo precies. Haar oome-An-
getrokken en geen der feeslen meer bezocht.
Slechts by gelegenheid der fancy-fair, waarop
Josephine met freule Von Sacken kant en bor
duursel verkocht, was het opmerkelijk geweest
hoe de meeste familiën, die aan het hof ver
keerden, het goede meisje met afgewend hoofd
waren voorbijgegaan, zonder van haar noch van
haar uitgestalde waren notitie te nemen, tot
dat eindelyk prins DellefT kwam en als met een
tooverslag alles veranderde,
De eenige inkoop, dien hy deed, bestond uil
Josephines kanten! „Watstelt hy zich bespotte
lijk aan," knorde Sylvia, toen zy zag, hoe haar
broeder zich bezighield met Ganzen-Lize. Nadat
DetlefT het teeken gegeven had. haasten zich
zyne vrienden zijn voorbeeld te volgen en wel
dra wemelde hel vau koopers om Josephine;
ongehoorde pryzen werdeD betaald en binnen
een paar minuien was alles uitverkocht, tot
groote ergernis der meeste aanwezigen, en niet
het minst van gravin Aosta, wie het wekenlang
hoofdpijn bezorgde.
Von Reuenstein bevond zich in een uiterst
moeilijke positie en wist met den besten wil niet
hoe er tusschendoor te zeilen. Toen hy met
prinses Sylvia. Josephine voorbijging, negeerde
hy haar "natuurlijk; en toen hy zag, dat prins
Detleff bij haar kocht, liep hij haastig haartafeltje
voorby en riep haar toe: „Freule Von Wetter,
zoudt gij zoo goed wille» zijn voor ray een stukje
kant van 50 mark te reserveeren Mij richtte
dit echter zoo in, dat alleen de prins de bestelling
hoorde en hem toeknikte: de vijandelijke party
dries die had daar allemaal teekeningen
van... In oude boeken. Er stond, geloof ik,
nog een kroontje op. En myn grootvader-
zaliger beeft nog wel verteld, dat zyn pa
iets als officier is geweest by den stadhou
der By den vader van Willem-Een
Dat is zóó lang geleden IO, zoo lang 1
Maar" En hier daalde oma's stem haast tot
gefluister„maar dal waren heel andere
menschen dan jouw moederheel ander
men8chen Voorname familie En
omoe nam slokje uit fleschje-stout, dat
schoondochter haar wel eens uit stugge
zuinigheid weigerde. En 't vuurde weer—
met felle haat in de oude gryze oogen.
Als ze eraan dacht, hoe nu, wraak werd
genomen op schoondochter.
En Daatje blbef zitten by de knieen van
grootmoeder. Peinzend, denkend half-
begrypend
Terwyl in haar, opleefden, vreemde
gevoelens. Waarin zy de grove vrouw, die
haar moeder was, begon te haten En
zich inniger aangesloten voelde by grootje,
dat anders kon doen, kon praten, zich be
wegen, dan de menschen uit haar naasten
kring.
De illusie, dat zy een piano-virtuose zou
worden was prijsgegeven. De techniek was
haar te moeilyk geweest. De onderwijzer,
by wien Da lessen van een gulden kreeg,
was nu eens een eerlyk man. Hij had— na
een poosje gezegd, dat Daatje't nooit tot
„de hoogte" zou brengen, die men van haar
droomde. Dat ging eenvoudig niet't Zou,
op z'n allerbest, blyven by les-geven,— by
ploeteren, by bonger-lyden als ze geen
„voorname relaties" had...
Waar moeten die vandaan komen Als
daarover werd gesproken glimlachte Da
Werd zij overstelpt door de oude suggestie
van grootmoê, nu al gestorven. En over
wier heengaan zij getreurd had met echten
weemoed. Met echte, diepe schrijnende
smartMaar dat begreep ze toch wel
met de muziek zou 'tniet bereikt worden.
Maar „dienen" wilde zy evenmin. En ook
niet „winkeljuffen". Toen had ze leeren
werken op schrijfmachine. En wat les-geno
men by het schoolhoofd. Waszy einde
lyk - in dienst genomen by een verzeke
ring-maatschappij.
Zat Da op de kamer vier-hoog met zes
andere meisjes den ganschen langen dag te
tik-tikken. Voor klein loontje. Maar zy was
„juffrouw" gebleven. Droeg ook op gewone
dagen een blouse. En kon d'r haar opmaken,
zooals ze verkoos. En een kettinkje om den
hals houden. En de portier van het huis
tikte aan z'n pet als Da binnentrad. En zy
had kamer-met-pension voor vijf-en dertig
gulden per maand. Waarna zy - voor alles
en alles drie riksen overhield. En zij
hoefde niet om te gaan met anderen dan
die zy tot vriendin of kennis verkoos.
En dat na deze salectie niemand over
bleef voor haar kring V3n kennissen of vrien
dinnen kon Da niet schelen.
Zy dacht al-maar aan grootmoê - met de
oude camie op de borst, die h3ar had ver
teld van de voorname vooroudersVan
wie er een zelfs freule weid genoemd
Toen kwam de vacantie.
Da had kopjes chocolA uitsparend en
op haar pension niet te komen „dineeren"'
wat werd afgetrokken en die zij rempla
ceerde door tochtjes op de huurflets, kren
tenbroodje opknibbelend een klein som
metje uitgespaard.
Zou met vacantie gaan.
Ze had volgens overeenkomst tien
dagen recht op vrij-af.
Had op advertentie geschreven. Ergens
in het G6ldersche een aardig van luxe
dorp af zou 't gaan.
Was gecorrespondeerd. Heerlyk-landelyke
omgeving. Melk vol op. Half-pension, half-
hotel. Een beetje achteraf. Juist iets had
de proprietaire" haar geschreven voor
dame, die rust, verpoozing noodig had na
langdurige winter campagne.
En juffrouw Da ging.
Werd ontvangen aan den ingang van zeer
landelijk „hotel-pension" door ex-stadskell-
ner in Achterhoek. Maar behouden hebbend
zyn scherp snuggere ktfk op allerlei mensch-
jes. Die snapte, wondersnel, welk soort van
bemerkte echter niets en hem eveneens vriend
schappelijk genegen.
Baron d'Oucby had van den beginne nf aan
post gevat aan de talel van freule Von Wetter
het was de eerste maal. dat Josephine hem na
zyn terugkomst zag, en onwillekeurig ontstelde
ze by zijn aanblik. Zy vond hem veranderd hg
zag er slecht en vermoeid uit, ook zyn blik was
nog onrustiger dan ooit te voren.
Hy vroeg naar den toestand van den minister
en scheen oprecht deel te nemen in het ongeluk
van den ouden man. „Wie had dat ooit kunnen
denken zei hij terwyl bij medelijdend het hoofd
schudde. Daarna bracht hy een bouquet violen,
welken hy by Ange gekocht had, en overhandig
de dien aan Josephine met een veelbeteekenen-
den blik.
„Komt gy dan nergens meer vroeg hy zacht.
„Tevergeefs hoopte ik u op ieder leest te ont
moeten ik heb n zooveel Ie zeggen
Josephine zag hem ernstig aan. „Ik verkeer
tegenwoordig slechts met die menschen, die den
moed bezitten, de woning van den minister
binnen te treden I"
„Zoudt gy my daar willen ontvangen Ik ver
zeker u, dat ik nog geheel andere bewijzen van
moed j£u geven en de moeilijkste hinderpalen
uit den weg zou ruimen, indien die mij den
toegang lol u versperden. Men verzekerde my
echter, dat niemand ontvangen werd en myn
tocht te vergeefs zou zyn.
Josephine boog het hoofd. „Voorloopig is ons
de grootste rust aanbevolen."
aas hij aan den bengel had.
„Ah, freule I" zei kellner Z'n glimlachje
verbergend, weg-moffelend met zeer-groote,
rake handigheid. En juffrouw Da trilde.
Dacht: hij heeft in my ontdekt, gezien,
het meisje van goeden kom-af. Hoe is 't mo
gelijk, hè?Grootmoê lieve, brave oma,
van de vertelsels by haard, van het gefluis
ter na zooYeelste slokje uit ffeschje-stout
Lieve omoe had toch wel gelyk En zij ge
noot dubbel van de vacantie-rust.
En als Da fietstochtje maakte in de Gel-
dersch streek, dan was 't alsof erstemmen
in haar oor fluisterden van „freuletje
freuletje
En 's nachts droomde zij ervan. Lag zy
er ook wakker aan te denken. Zagzy voor
zich - oude kasteelen. Waarin ze voort
schreed met kleed, waaraan deftig voort-
ruischende satijnen sleep. En lakeien, die
deuren openwierpen bü haar nadering. In
postuur gingen staan Zooals zy gezien
had, wel, bij oome-Toon, den tuinman. En
de vertelsels, de fautastiscb-voorname van
omoe namen, in haar verbeelöings-vorm aan
van zekerheid. Zü klampte er zich aan vast.
Da vond 't heerlyk om aan de illusie over
te geven.
En op zekeren dag was zy in plaatsje
een paar kilometer slechts van het dorp
waar zy pension had genomen.
Toen de malle, dolle inval over haar kwam.
Een meisje had haar o®k op de fiets—
achterna gereden. Den weg gevraagd. Ze
peddelden samen op. 't Meisje, nog haast
bakvisch, vertelde van alles. Hoe pa, de
baron-senator, in Overijssel woonde. En zy
freule Ketty, was met lante gelogeerd hier
in de vacantie. Maar ze kende den weg nog
niet goed. Vond 't heerlyk dat zü een ken
nisje vond.
Toen kwam 't by Da op. Onweer
staanbaar. Vertelde zij van vader, die in
Antwerpen woonde. En een kasteel had
ergens in de buurt van Gent. Héél oude,
Belgische adel.
't Viel haar plotseling in - uit een roman,
dien zy pas gelezen had „Vicomtesse de
Vidour de St. Madenge
Freuletje keek toen Da dien mooien,
langen naam had gezegd - dadelyk heel-
familiaar. Vond 't heerlyk standgenootje te
hebben ontmoet. Da was voorzichtig tegen
over Nederlandsch freuletje. Zei, dat mama
van Franschen adel was. Maar door toeval
lige omstandigheden was Da in Nederland
vrywel grootgebrachtNoemde allerlei
klinkende hoog-adellyke namen
Da raakte, dieper en dieper onder heer-
lyke suggestie van voornaam-zyn Liet
zich inschryven in aangrenzend luxe-dorp
met vele dure pensions en prachtige villa's-
onder den schittereudon naam van vicom-
tesse de Vidour de St. Madenge
Genoot van het buigen der girantsende
kellners. Ontspon zich in al dichter, al-meer
ondoordringbaar wordend weefsel van leu
gens en bedrog
Ik heb haar zien terechtstaan wegens op
lichting; gehoord den eisch, den zeer cle
mente van zes maanden door hot O M. te
gen haar ingesteld.
Gezien de treurige, verbaasde kinderoogen
van de beklaagde, wier onmiddellijke be
vrijding uit de preventieve hechteDis de toe
gevoegde verdediger vruchteloos vroeg aan
de Rechtbank.
Voor vlucht bestond hier geen vrees.
Voor „herhaling vau misdryt" ook niet?
Het was moeielük te beslissen. In het
troebel-peinzende van de droevig blauwe
oogen der beklaagde scheen de „suggesttie-
ven voornaamheid" door dwaze grootmoê
gewekt, nog steeds door te werken
't Leek een ernstig, een haast-desperaat
geval I
MAITRE CORBEAU.
Adveutentiën.
voor gemakkelijk In te voeren huishoudelyk
artikel, geschikt voor flinke byverdionste.
Br. fr. lett. N. Z. P. Njjoh Sc van Ditmar's
Alg. Adv.-Bur., Rotterdam.
„Zoo even vroeg ik gravin Ange, of wjj niet
weder een9 muziek zouden maken. Zy veront
schuldigde zich echter op grond van de zware
hoofdpijn, waaraan zjj in den laatstcn tyd Ijjdl.
Ik heb dus niel hel vooruilzichl u spoedig weer
te zien
„Waarschijnlijk niet I"
„Hoe zwaar valt het geduld te moeten oefe
nen, wanneer men zich zoo dicht bijzijn doel
waant!" fluisterde hij somber. .Vergeet niet.
freule, dat ik met ongeduld hel bericht wacht,
dal my veroorlooven zal een bezoek te brengen
in hel huis van den minister!"
„Ik zal u schrijven Josephine zag hem dank
baar aan zij geloofde niels anders, dan dat hij
haar spreken wilde over de laatste gebeurte
nissen. Sedert dien dag vond zij op Villa Caro
lina vaak de schoonste bloemen, vergezeld van
een korten groet van d'Ouchy. Zij beschouwde
die als een kiesch bewns van deelneming.
Ange had er in de laatste weken bleek en
ernstig uitgezien langzamerhand waren echter
de rust en kalmte teruggekeerd, dikwijls kon
zy na lang peinzen met een zucht van verlich
ting opslaan en uren lang voor het venster op
de komst van Reimar wachten.
Word vervolgd.
