7
Wii brachten hem niet tot zinken maar
«tuurden 400 mannen en vrouwen aan boord
en gaven den kapitein opdracht ben
wal te zetten. Matrassen, linnengoed en eten
gaven wij mee. Daar hadden we geenspyt
VaMdua de kapitein. Andere offlrieren ver
telden nog hoe bet Franscbe stoomschip
Guadeloope en den 24sten Maart bet Britsche
so. Tamar met 68.000 balen koffie tot zin
ken waren gebracht. Vier dageyi a ®^w t^
de Coleby, met meel voor St. Vincent, tot
zinken gebracht. Haar bemanning isnute
New. York. Toen de Kronpnnz Wilhelm
het anker uitwierp, stak de kapitein van
de Coleby zijn hoofd over de reeling en nep
naar de menschen aan wal
Hei daar, lui, hebben de Engelsehen
Dardenellen al genomen Ik heb in maan
den geen nieuws gehoord."
Gedurende de laatste dagen vernam de
Xronprinz Wilhelm door onderschepte dra-
delooze telegrammen, dat Eogelsche krui
sers ijverig jacht op hem maakten. Volgens
de gevangenen werd de hulpkruiser door een
schot van de Berwick getroffen en was het
voor het schip rampspoedig geweest dat de
Odenwald niet Porto Rico mocht uitvaren.
De Oldenwald zou de Kronprinz Wilhelm
voorraad hebben verschaft. N. R. C.
Een Duitsch officier klaagt in de KOlnische
Volk8zeitung over de ongeloofelijke loop
graafafbeeldingen in vele geïllustreerde bla
den. Mogelijk dat er hier en daar op de
enorm lange fronten zulke behagelyke inge
richte loopgraven worden gevonden als de
bladen veelal te zien geven. Maar dat zyn
dan uitzonderingen, terwijl de lezer er den
indruk uit krijgt dat zulke loopgraven het
gewone type vormen. De officier beschrijft
dan hoe armzalig zijn regimentscomman
dant in Argonne is gehuisvest. Den heelen
winter heeft het op zijn tafel geregend en
zijn stroo heeft hij geen enkel maal kunnen
verwisselen. Als de regimentscommandant
zoo onpleizierig is behuiBd, hebben de ove
rige officieren en de manschappen bet
natuurlijk niet beter. „Ook ia het heel wat
anders gesteld methetgemusiceer, waarvan
zooveel wordt verteld. Ik benijd alle kamera
den, die daar gelegenheid voor hebben en gun
het hun van harte. Wij hebben het twijfelach
tige genoegen sedert maanden dag aan dag
(en sedert kort ook 's nachts) onder den
druk te verkeeren van een uitmuntend ge
richt Fransch artillerievuur, en dan heeft
men, steeds met den aanblik van gewonden
on dooden, heel andere gedachten."
De Japansche kruiser Asama, die op de
Kalifornische kust was gestrand, is blijkens
berichten uit San Francisco, onherroepelijk
verloren. Men heeft de pogingen om hem
vlot te krijgen moeten opgeven.
De Asama was een kruiser van 10,000
ton en liep 21 knoop.
SCHETSEN UIT DE RECHTZAAL
„T. b. c.-patlentje".
„Goed gezien 7"
Dokter'bad patiente een poosje zitten
aankijken. Kin steunend op rechterband.
Het oudo men8cbje stond naast hem
bleek van angstige opwinding. Doktei bad
een verdrietige uitdrukking op het gelaat.
Hü wist eigenlijk niet wat te zeggen. Hij
kende oud vrouwtjes verdriet. En ook wist-ie
dat ze niet begreep, 't toch eenvoudige,
hopolooze geval. Van vergevorderde tb.c.
Het derde stadium was ingetreden. Meisje
van even In de twintig lag hem aan te
kijken met koortsglans in de mooie, blauwe
oogen. En de verradorlijke klein-rossige
vlekjes op de doorschijnende kleur der
wangeD. Haar lange broodmagere vingers
rustten op het heldere linnen van *t om
deken netjea heengeslagen laken. Moeder
zorgde altijd dat „alles in do puntjes" was
tegen dat dokter kwam. Dag aan dag een
temperatuur, schommelend tusschen 88°
en 39®. Hardnekkige, hopeloos-onbestryd-
baro koovte. Gem\3 aan eetlust; gebrekkige
spijsvertering. Verzakkende maag. „Rood"
was or betrekkelijk weinig geweest, maar
toen dokter het laatst het spuwsel had on
derzocht, vond bü een dusdanige veretging
van 't geval, dat hij van verder-ausuilteeren
afzag. Wegterend, wegstervend meisje -
dat van uur tot uur bedreigd werd meteen
acuut-worden van de kwaal, die het einde
binnen enkele dagen, of misschien uren,
zou brengen, lag in vr'O zuivore atmosfeer.
Oud-moedortje paste haar prachtig op. Ge
hoorzaamde zeer-stiptelijk dokters voor
schriften - al maar geloovend, dat de ge
nezing nog zou volgen. Met schrijning van
weemoed zat dokter te kijken naar arm,
hopeloos patientje. Hij had er meer van dat
soort. Sommigen konden gaan naar de
Riviera, of naar Davos. Anderen naar lighal-
len in senatorium op vaderlandscben bodem.
Maar patientje had halstarrig geweigerd om
«voor de armen" verpleegd te worden. En
geld om ook een verlaagd tarief te bekos
tigen hadden ze niet. Moeder bezat een héél
klein pensioentje van enkele guldens in de
week, en ze naaide voor de menschen. Toen
't bekend werd, dat zij een t. b. c.-pat:ente
thuis had, namen sommige klanten het
goed weg. Dat werd, vanwege de baccillen,
te gevaarlijk. Anderen vonden 't allemaal
gekheid" maar schaê leed oud-vrouwtje
er toch door. Maar zij was van de taaie
soort. Drie kinderen had ze, behalve haar
man, aan de t. b. c. verloren. Haar eenig-
overgeblevene, haar Doortje, zou ze behou
den. Als de buren of kennissen haar vroegen,
hoe 't met Door ging, dan zei zy„O, best
Prachtig hoor. Die haalt 't er door. De dokter
is méér dan tevreden. Een sterk gestel als
die meid heeft neen, dat zou je toch
niet gelooven I Dat heeft ze van mijn-kant,
zie-je. M'n man was altijd zwak van borst.
Net als z'n vader. Toen we geëngageerd
waren, hebben ze ine nog dikwijls genoeg
gewaarschuwd„Kee" zei moeder dag
aan dag" deDk toch wat je begint. Je bent
een weduwvrouw, vóórdat je er weet van
hebt!Maar ik mocht mijn Jan en dacht
als-ie maar voorzichtig leeft, dan komt dat
best terecht. Nou, Jan was een model van
een vent, hoorMaar toch kreeg ik hem
thuis met een bloedspuwing. Hy krabbelde
er weer boven-op, maar een jaar later lag-ie
in de kist. En myn Jan, myn Gerrit en
myn Saartje heb ik ook aan de borstziekte
verloren. Maar Doorl... Neen, die haalt't
er-door. Als ze maar eenmaal boven de drie-
en-twintig is, let op m'n woorden I Ze is nu
al by de twee-en-twintig. We zyn er dus
haast I
Dokter voelde nog eens pols van t. b. c.
patientje, 't Was een weeke, slappe, flauwe
pols.
„Heb-je geen trek in een lekker kopje
bouillon met 'n eitje?" vroeg jonge medicus
vriendelyk-hartelyk.
Maar het meisje schudde van neen. Lachte
erbij, en trok daarna het gezicht van iemand,
die aan iets walgelyks wordt herinnerd.
„Ja meid" zei de arts „maar je moet
zorgen, dat je op-krachten blyft. Dat hebben
we toch afgesproken
„O-zoo 1" bevestigde moeder en en zy somde
op, wat voor „versterkende middelen" zy in
de laatste week had toegediend Koste-
lyke eieren, zoo van de kip; heerlijke bouillon
van lekker-versch vleescb, dat zij zelve
„getrokken" had... Een paar fleschjes stout...
Dokter luisterde half.
Stond eensklaps op.
„Nou Doortje" zei hij, patient de hand
reikend „tot Vrijdag dan. Maar trouw doen
wat ik gezegd heb. Niet veel praten.Rustig
in je bed bly ven. Als 't lekker weer is met
open-raam en dan het gaasgordyn ervoor.
Dan komt alles best terecht 1"
De mooie, glanzende, koorts-oogen keken
dokter met iets-treurigs-twy felends, weemoe-
dig-vragends aan Meende dokter wat hy
zei En jonge arts wendde zich snel af
bang, dat t.b.c.-patient merken zou hoe hy
stond te liegenGing naar deur van slaap
kamer. Door moedertje gevolgd.
„Meheer!" zei vrouwtje, confuus en bang,
dat dokter die 't zoo erg druk had, boos
zou worden over de vrijpostigheid m
neer, zou ik een enkel oogenblikje
Eventjes maar
En zy bad deurtje van voorkamer, waar
Door hen onmogelyk kon hooren, al geopend.
Dokter weifelde. Wist, dat zy hem vragen
zou stellen Keek op z'n horloge
„Eén secondetje maar I" zei moeder smee-
kend.
En hy ging.
Ze bleven staan in 't vertrekje. En vrouw
tje kwam dichter bij hem staan. Hy zag nu,
heel duidelijk, de dolle angst over mogelyk-
teleurstellend antwoord in haar oogen
schreien
„Ze wordt toch beter 1?" vroeg moeder.
En ze wrong haar vingers samen om het
trillen ervan niet te laten merkeD.
Hy schrok er echt van. Maskerde z'n
aandoening door boos te kyken Boos, dat
zy wetend hoe druk dokter 't had nu
toch op dit oogenblik
„Ze wordt toch beter 1 herhaalde moe
dertje, in wie het denkbeeld, dat hy haar
zon teleurstellen, razende smart wekte. Hij
wist niet, wat eigenlijk te moeten zeggen
„Met gezonde lucht.Versterkende midde
len Met rustMet stevige doelmatige
voedingMot kalmte vooralDat heb ik
je toch al zoo dikwijls gezegd juffrouw
„Wordt nou ntet boos" zei moeder en zij
legde een van haar afgewerkte roode handen
op arm van jongen arts „zou zeOm
heelemaal beter te worden .Zou Door dan
toch naar buiten naar zoo'n inrichting
moeten gaan Om heelemaal op te knap
pen dat er geen aaaje, geen ziertje meer
overbleef van diehoestery en dat opgeven..."
Dokter dacht aan wat hy het laatst in het
sputum van t.b.c.-patient had gevonden
Was zóó bang, in z'n genereuse goedhartig
heid, dat vrouwtje merken zou Bespeu
ren, raden, gissen, begrijpen
„Ja, dan moet ze weg - naar de lighallen 1
Zeker I Bepaald!", zei hü te-laat zich her
innerd, dat Doortje niet „voor de armen"
wou verpleegd worden en boe, als zü baar
er met zachten drang toe noopten, het middel
erger zou zyn dan de kwaal... En hoe ze
geen geld hadden om ook het laagst-gestelde
tarief te bekostigen
„En anders?" vroeg de moeder „als
Door dan niet?".
Hü drukte de hoed op 't hoofd. Keek weer
op z'n horloge, 't Gaf hem een sensatie van
vlymende deernis, dat moedertje heelemaal
niet begreep, niet inzag, hoe t,b.c.-patient
„Tja!" zei hy, naar de deur gaand „tjal
We moeten zien, hè?...'t Beste ervan hopen.
Doen wat wij kunnen Het geval greep
jongen 3rts echt aan. En hy her ademde
toen-ie buiten stond. Niet-ziende hoe oud-
moedertje de handen tegen 't hoofd klemde.
Nu wist zü 'tl... De lighallen, het senato
rium zouden radicale, volledige genezing
brengen. DAn kreeg zy haar Door weer thuis
van zessen klaar. Als de vroolflke meid, wier
jolige zang het huisje vuldeEn toen
Doortje lag te sluimerenmoeder lette op
het zagende, moeizame, soms als-knarsende
geluld van haar ademhalen, scheen oud
vrouwtje te peizen ook over heel andere
dingen dan het ly'stje, door dokter opge
maakt, en vermeldende hoe laat Doortje
haar pillen moest krijgen; hoe laat melk
enzoovoorts
Mevrouw Johnson had juist de afrekening
van haar zakenman gekregen en was
bezig den inhoud der enveloppe, die de be
diende haar dien ochtend gebracht had, na
te tellen met het blyde, zonnige gelaat van
iemand, die een „meevaller" heeft gekre
gen Eenvandedividendjesvan mevrouw
de wedwue was een aardig tikje hooger dan
ze gedacht had
Toen Keetje, de naaister werd aangediend.
Aan wie mevrouw voor de vereeniging,
waarvan zij waarnemende presidente was
een opdracht had. Mevrouw de wed.
Johnson liet allerlei witte, groene en ver
dere soort van „lapjes" door haar vingers
glyden Ze was-van-jongs-af bekend als
een Majoor Fransdie eigenlyk iets bohé-
mien-achtigs in zich had
„Keetje?" zei ze, plots uit haar gedach-
tenkring gerukt... „Ah, ja, juist.Zeker.Ik
moet dat menschje hebben. Laat maar bin-
neD komen, Marie I"
Oud-vrouwtje tikte, tikte... Maar mevrouw
de weduwe was aan 't tellen van haarandërd.
„lapjes". En eindelyk kwam vrouwtje bin
nen. Bleef schuchter staan. Hoorde het schui
felen van de kostelüke papiertjes. En zag den
blanken arm van mevrouw Johnson met
het mooie braceletje eraan zag de blanke
vingers, met de prachtige ringetjes Me
vrouw hield van jongs-af net als Santje
uit de „Ferdinand Buyck" van al wat
schitterde en briljeerdeVrouwtje zag
hoe de blanke, schitterende vingers iets, met
gouden potloodje, noteerden.
En de witte, groene, roode „lapjes" wer
den dan links van de tellende dame
opgestapeld.
Mevrouw keek eensklaps om.
„Ah, Keetje, ja?... Goed-zoo. Wacht
maar even. Ga daar maar even zitten.
KeetjeAchtduizend veertigVijftig
ZestigZeventig
Rrrrrrt
De telefoon.
Vlak-naast het snoezige bureau van me
vrouw de weduwe.
„JaWie :daar Oh-grut, Mólanie,
ben-jü 't... Dolletjes. Neen, kindlief, die
hoed was mü toch, après, coup, wat te
druk Ik beb dien gry'zen genomen
Je weet-wel... Van tachtig... Neen, niet
duur.
Absoluut nietWat zeg-je Heb-je mü
toch dat nieuwe boek gestuurd Maar
8cbatje, snoes, ik heb niks gekregen
Wacht ik zal even informeeren. Dat Jan
Kras zün... Een minuut. Ik schel je over
vyf minuten op, is dat goed
Telefoon aan haak.
Mevrouw rood-opgewonden. Geagiteerd ia
de kamer ronddrentelend.
„'t Idee. Ze zouön mü dat boek niet heb
ben
Op haar electrisch sein was Marie ver
schenen.
En mevrouw-de-weduwe ratelde. Boos,
by voorbaat-verontwaardigd
Mevrouw De Graaf had haar een pakje
gestuurd Waar 't was Ze had er
juist zoo naar verlangd
Marie haalde de schouders op. Zou direct
gaan informeeren.
„Ja, maar dat is eenvoudig ongehoord!"
riep mevrouw de weduwe uit Marie op
zü duwepd, dringend Wacht maar
De deur bleefopen-slaan.Oud-vrouwtjedrong
zich angstig in hoekje terug... De zachte
parfum, van boudoir-verlatends dame uit
stroomend, gaf haar een duizelig makend
gevoel... Nu waren ze weg. Mevrouw en
Marie. Vèr-weg, in het groote huis, hoorde
zy praten... Deuren gingen dicht, 'tWas
nu dood stil Mevrouw had, in haar opwin
ding niet gedacht aan de „lapjes", die daar
opgestapeld lagen, op haar bureau.
Dien ochtend had Door weer „rood" opge
geven. En dokter had toen van angst
sidderend moedertje hem gevraagd had, of
er nou toch-echt, heelemaal „geen gevaar
was"Toen had dokter geen woord ge
zegd
Maar de lighallen, het sanatorium dat
zou haar immers maken tot kerngezonde
meid.
Daar lagen de roode, groene en andere
lapjes" op het bureau van mevrouw de
weduwe. „Weet zoo'n mensch van d'r eigen
rükdora!" dacht 't in't hoofd van vrouwtje.
En op dat oogenblik werd Keetje slechts
geleid, bestuurd en beheerscht door den
wensch om bet laatste kind te behouden
Haar Doortje.
„Met yver en inspanning" zei de strenge,
koude figuur, die de zitting der rechtbank
presideerde, waar oude Kee, de naaister,
terechtstond, beklaagd van diefstal, gepleegd
in het. huis van dame, die haar wilde steu
nen, toen deze enkele oogenblikken afwezig
was geweest met yver en inspanning
hadt gü er ruimschoots kunnen komen,
beklaagde. Men trachtte U van alle zyden
te helpen. Gij hadt een pensioen datzooal
niet. ruim, dan toch voldoende was om
niet arbeid - aan de behoeften te voldoen.
Er is geen reden voor Uom U te beroepen
op de ziekte in Uw gezin „Ze is dood 1"
kermde oud vrouwtje" Ik had haar willen
redden, myn Doortje. Ik wist niet wat ik
deed Ik dacht
En zy snikte 't uit haar oude, bleeke
smarthoofd bonkend tegen de houten leu
ning der bank van beschuldigden.
Het gelaat van den strengen voorzitter,
der Rechtbank bleef als van brons. Even
wendde hy den blik zy'ner harde oogen van
yzig-pliehtmensch naar de radelooze oude.
En als we goed, scherp genoeg hebben ge
observeerd
MAITRE CORBEAÜ.
Yan het Oostelyke gevechtsterrein.
WEENEN, 13 April. (Wolff.) Officieel be
richt van vanmiddag uit het groote hoofd
kwartier:
Het Russische offensief in deKarpathen,
dat den 20sten Maart was begonnen, is op
het geheele front tot staan gebracht.
Toen in de verwoede gevechten tydens
de Paascbdagen de door de Russen met
sterke strijdkrachten ondernomen poging
om langs het dal van de Laborcza en van
de Ondawa door te breken, was mislukt,
hebben zy opnieuw getracht in deBosch-Kar-
pathen, aan beide zyden van den Uzsoker-
paB, vooruit te komen. Ook daar zyn de
laatste dagen alle aanvallen der Russen
onder groote verliezen voor hen afgeslagen.
Voor het overige is de toestand onver-
BERLUN, 13 April. (Korr. Norden.) De
door de Russen voor dekking van den af
tocht achtergelaten troepenafdeelingen ten
Westen van den Wyszkower-paszy'n eanige
kilometers achteruitgedrongen. Het Duitscbe
leger ontwikkelt in het gebied ten Oosten
van Uszok een levendige actie. De strijd
ten Noorden van Tucholka, waarby de
Russen in het nadeel zün gebleven, gaf
aanleiding tot een reeks kleine en groote
gevechten op het geheele front. De Russen
zyn overal teruggeslagen. In bet centrum
van het front en de Karpathen hebben
kleine gevechten plaats gehad.
De Boedapester A Nap verneemt uit Mar-
maros Sziget dat na de gevechten, die tot
de verovering van den Swinizheuvel door
de Duitscbers leidden, daar alleen kleine
gevechten zyn geleverd. De Duitschers
namen meer dan 700 ongewonde Russen
gevangen. Ook waren 7 Russische officieren
gedwongen zich over te geven, onder hen
was een kapitein, die mededeelde dat de
Russen in de Woud-Karpathen zelfs ten
koste van ontzettend verlies aan menschen-
materiaal, niet het gewenschte succes kon
den behalen, waarom het aanvalscentrum
verder naar het Oosten is verlegd.
N. R. Crt.
De ontploffing te Lerwick.
Men seint ons uit Londen.
By de ontploffing te Lerwick (Shetland-
eilanden) die gevolgd werd door een brand
in verschillende winkels, zyn verschillende
personen om het leven gekomen. De schade
is zeer aanzienlük.
MILAAN. De „Secoio" meldt uit Cairo,
dat de bandelsscheepvaart door het Suez-
Kanaal sinds Vrydag op bevel van den
Engelschen commandant is stopgezet. Sterke
Turksche strüdmachten moeten op den rech
teroever van hetj Kanaal zün samengetrok
ken.
Verkoopingen.
Donderdag 15 April, des voormiddags 9 nurte
Ouddorp, vóór het sterfhuis van de weduwe
Maarten Tanis Kommer Willemszoon, in de
Westduinen van 10 STUKS HOORNVEE,
8 LOOPVARKENS, ongeveer 80 KIPPEN,
diverse MEUBILAIRE GOEDEREN, LAND
BOUWGEREEDSCHAPPEN, GOUDEN en
ZILVEREN VOORWERPEN, enz.
Notaris VAN DEN BERG.
Op Vrjjdag 16 April 1915 des avonds 6 uur,
VEILING en AFSLAG van EEN HUIS be
staande uit 2 WONINGEN en ERF a/dOost-
züde van de Voorstraat tc den Bommel,
kad. Sectie B. nos- 147 en 148 groot 45 cen
tiaren, ten verzoeke van Mejuffr. de Wed.
J. van Kempen Jz. by D. Mooyaart te den
Bommel.
Notarissen Mr. A. J. C. VAN WEEL en
J. VAN ISPELEN.
Op Maandag 19 April 1915 des nam. 4 uur,
in het Logement van den Doel te Dirksland
INZET vana. Het WOON- en WINKEL
HUIS waarin een broodbakkery is gevestigd
aan de Voorstraat te Dirksland, Sectie B.
nummer 256 groot 1 are 19 centiaren; b. De
perceelen TUIN- en HOFLAND, VOETPAD
en WATERING nabü Dirksland, Sectie B.
nummers 416, 416, 420, 421 en 422, samen
groot 0.21.52 heet. (140'/j Voornscberoeden);
c. De perceelen BOUWLAND en WATERING
in den polder Dirksland, gemeente Dirks
land kad. Sectie C. nummers 69, 70, 548
en 549 samen groot 3.08.85 heet. (6 gem.
186 roeden Voornsche maat) ten verzoeke
van de erven van Mej. Wed. J. vanLoote
Dirksland.
Notarissen VAN BUUREN en VAN DER
SLUYS.
Op Dinsdag 20 April 1915, 's avonds 6 uur, te
Meli88ant., aan den Nolledyk vóór het huis
bewoond geweest door wy'len Jac. Goedege-
buur, van MEUBILAIRE en andere ROEREN
DE GOEDEREN.
Notaris VAN DER SLUYS.
Woensdag 21 April, 's middags 2 uur te Ouddorp
iu de Weststraat vóór het sterfhuis van de
weduwe Klaas Mastenbroek Corneliszoon,
van EEN QEHEELEN HUISHOUDELIJKEN
INBOEDEL, om contant geld, ten verzoeke
van de erven van de Weduwe Klaas Masten
broek Corneliszoon. Notaris VAN DEN BERG.
