Officieel Nieuws- en Advertentieblad
voor Overflakkee en Goedereede
EERSTE BLAD.
I5Je Jaargang.
Woensdag 7 April I9J5.
No. 21
„VOORUIT!"
Dit blad verschijnt eiken WOENSDAG.
Prijs per kwartaal, franco per post f 0,50.
Afzonderlijke nummers0,05.
Hoofdredacteur W. DE JONG,
Lid van de Tweede Kauier Slaten-Gencraal,
's-OBAVEIVII IfiE.
Uitgave der
Fiakkeesche Boek- en Handelsdrukkerij
te Mlddelharnla.
Prijs der Advertentiënvan 1—6 regels f 0,60
Iedere regel meer0,10
Groote letters naar plaatsruimte.
Driemaal plaatsing wordt slechts tweemaal berekend.
Alle solide Boekhandelaars en Advertentie-Bureaux
nemen Advertentiën aan.
Berichten van correspondenten en Advertentiën te adresseeren aan de Fiakkeesche Boek- en Handelsdrukkerij te Middelhamis.
Aan den strijkstok blijven hangen.
Toen de leening van 62l/a millioen
voor Indië geteekend was, verscheen
Minister Gort van der Linden in de zit
ting der Tweede Kamer om mededeeling
van het resultaat der inschrijvingen te
doen. De Kamer applaudiseerde, toen
de Ministerzij ne mededeelingdeed. Zij zou
dit zeker niet hebben gedaan, als zij had
geweten, wat thans door het antwoord
van Minister Pleyte op vragen van den
beer Van Vuuren bekend is geworden.
Wij zullen nog niet dadelijk zeggen, dat
de Kamer bij de neus is genomen, doch
het lijkt er toch heel veel op. Wat is
het geval? De leening is aan de markt
gebracht tegen 97 <>/o- Thans is gebleken
dat de vaderlandslievende groep, die zoo
welwillend was de leening o <er te nemen,
zijnde de Nederlandsche llandel-Maat-
schappij, de Nederlandsche Indische-Han
delsbank en de Nederlandsche Indische
Escomplo-Maatschappij de leening reeds
geheel had genomen voor 95°/0. Toen
net leeningsontwerp in de Kamer kwam,
vroeg de heer Bogaerdt of het waar was,
dat ae leening reeds was genomen. Hij
had ook gevraagd „of de regeering zich
verzekerd had van den steun van een
consortium van bankiers die zich voor-
loopig verbonden hadden tegen een vas
ten koers garant te wezen van deze lee
ning. De N. R. Ct. herinnert er aan dat
Minister Pleyte antwoordde:
„Dit is niet het geval'' „Ik heb mij
met verschillende personen, vooraan
staande op financieel gebied, in relatie
gesteld verschillende alspraken zijn ge
maakt, maar daarbij zijn steeds verschil
lende resolutoireconditiesgemaakt.Z-'.ker-
beid is er dus niet, dat de geheele
(wij spatieeren) leening van 62Va millioen
zal worden genomen." En iets later:
pdeze leening is niet gegarandeerd; er
is geen consortium hetwelk de geheele
leening overneemt."
En wat blijkt nu uit het antwoord
van den heer Pleyte op de vragen van
den heer Van Vuuren?
FEUILLETON.
GANZEN-LIZE.
Naar hel Duitsch van
NATALY VON ESCHSTRUTH.
fleothorl.Mril. OTerdrak tui hrt rHIJkn.mlr k»*k, T,r
■cheaca bij d« Flnaa D. BOLLE te Botterdaai.
43)
Ange was een allerliefste gastvrouw, die met
verwonderlijken tact een voorname bevalligheid
aan de zjjde van hare moeders de honneurs
waarnam. Zij verscheen overal Ier rechter
t|jd, tovgde voor de balkoekjes der jonge
meisjes, onderhield rich met de andere dames,
dirigeerde met een enkelen blik de verschillende
lakeien, die bedienden, wist zeer behendig de
Tyandige elementen te scheiden en de ietwat
schuchtere toenadering der jongelui ter hulpe
te komen; kortom, zy had den naam eene vol
maakte gastvrouw te rijn. Slechts heden was
f" zeer verstrooid, over hare geheele verschijning
lag een waas van melancholie en alles wat zij
deed geschiedde werktuigelijk of uil gewoonte.
Slechts eenmaal, toen prins Detleff haar over
baron d'Ouchy gesproken had, hadden licb hare
wangen hooger gekleurd.
Sedert acht dagen was d'Ouchy op reis naar
Bretagne; een telegram had hem verwittigd van
den dood van zjjn oom- Met een vrooljjk gelaat
WM hfj in den coupé gesprongen en had erop
Wij geven het woord aan de N. R. C.
„Uit s ministers antwoord van giste
ren blijkt nu, dat er met eene „groep
bankiers" (die dan geen consortium
mogen heeten 1) „afspraken" gemaakt
waren dat „die groep" zich „verbonden"
had, resolutoirlijk ot te wel „onder voor
behoud" wij komen hierop aanstonds
terug „een deel" der leening te nemen
tot den koers van 95 pet. d. i. dus
niet minder dan 5 pet. beneden den
pari-koers terwijl was „overeenge
komen", dat de koers van uitgifte aan
het publiek zou zijn 97 pet. nog 3
pet. beneden den pari-koers dat die
groep tevens zich „het recht bedongen"
had, ook het andere deel van de leening
tegen den koers 95 te nemen, „teneinde
de uitgifte voor eigen rekening te doen
geschieden". „De groep" heett van dit
recht gebruik gemaakt. En zuo is dus
voor „de groep", met inbegrip van de
provisie aan commissionairs enz. een en
een kwart miljoen aan den strijkstok
blijven hangen."
Terecht dringt de N. R. Ct. er op aan,
dat nadere inlichtingen omtrent de „af
spraken" met de .resolutoire conditie's"
en het „voorbehoud" vau de „Groep"
noodig zijn. De N.R.Ct. gaat dan over
deze „vaderlandslievende" bankiers-
groep (te weten de Nederlandsche Han
delsmaatschappij en consorten) als volgt
verder
„Of de Kamer ertusschen genomen is,
durven wij nog niet uitmaken. Letter
lijk genomen, en de uitdrukking „den
parikoers naderen" wat heel ruim opge
vat, is in 's ministers uiteenzetting van
2 Maart geen onjuislhetd vervat. Op
dien dae had inderdaad de groep de
geheele leening nog niet genomen. Maar
de vraag rijst toch, ot de minister, weten
de dat een deel van de leening hoe
gróót was dat deel en waren hier ook
resolutoire of andere condities gesteld
tegen den koers van 95 pet. was ge
plaatst, en dat de rest van de leening
tegen denzelfden koers volgen kon, met
zijne mededeeliogen geen verkeerde in
drukken gevestigd heeft, die gemakke
lijk te vermijden waren geweest.
Ten slotte kan ook de minister erin
zijn gevlogen, niet alleen wat de geheele
gezinspeeld dat hem een aanzienlijke erfenis
wachtte. Nu, DetlefT gunde het hem gaarne,
want, niet waar, niets ontbrak hem dan geld
en een vrouwI Nul het een zou wel bel ander
met zich brengen! En met deze woorden zette
DetlcfTzyn monocle op en zag de koudeschoone"
spottend aan. Ongelukkig werd juist de thee
gepresenteerd en Ange boog zich diep over haar
kopje. Toen zjj bet hoofd weer oprichtcen met
enkele woorden zeide, hoe ze zich verheugde
over het geluk van den jongen diplomaot, waren
?ilre','tCD s'rak un onveranderd als altjjd.
•Hoe vervelend," dacht Detleff, keerde zich
naar links cn ging tegenover gravin Aosla
zitten om Ganzen-Line het hof te maken. Onder-
tusscnen sprak hij zeer luid over „Spaansche
vendetta" en vroeg Susanna of zy een Philippine
met hem wilde doen. Hjj wilde haar zoo gaarne
een dolk schenken. Daarop had de jonge hofdame
het hoofd in den nek geworpen en spottend
gevraagd
„Om u met uw eigen wapenen te kunnen
slaan?" Vervolgens was zj} opgestaan cn had
zich naar de andere zaal begeven.
„Wee den sterveling, op wiens hoofd de mete-
oorsteenen van haar toorn zullen neervallen I"
lachte Detleff, terwyl hy zich omkeerde en haar
nakeek, zoolang hy kon.
Na eenige oogenblikken was h(j haar echter
gevolgd en had haar den waaier uit de hand
genomen, om zich daarmede te waaien.
„Hebt ge u werkelnk kunnen losrukken?"
vroeg Susanna bits, „Ik dacht, dat ge voor van
operatie betreft, maar in het bijzonder
wat den aan „de groep" toegekenden
koers van 95 pet. aangaat. Hierover zal
het „voorbehoud", de resolutoire conditie
door de groep voor de overneming ge
maakt, opheldering geven. Ons kwam Ier
oore, dal dit voorbehoud de strekking
zou hebben gehad, de groep vau hel
grootste risico, misschien beter gezegd:
het eenige groote risico, dat aan de
leening verbonden was, te ontheffen.
Indien nl. Neder'and, onverhoopt, vóór
de publieke inschrijving op de leening
in den oorlog betrokken ware geworden,
zou de groep krachtens dat voorbehoud
niet gebonden geweest zijn, het door
haar aanvaarde deel van de leening te
nemen. Het lijkt intusschen haast onbe-
grij pelij k, dat de minister onder zulk een
voorbehoud misschien zijn er nog wel
andere voorbehouden van dergelijke
strekking geweest voor den Indischen
staat niet beter voorwaarden zou hebben
kunnen bedingen, dan voorwaarden,
waarbij voor „de groep" een winstmarge
van lVa pet. over 62 5 miljoen werd in
het leven geroepen".
Reeds het feit alleen, dat een zoo
invloedrijk orgaan als de N. R. C. zich
zoo kras over de manupulatie's, bij deze
leening aangewend, uitlaat, geett te
denken.
De kamerleden, die bij een andere
gelegenheid als hun meening uitspraken,
dat de Volksvertegenwoordiging recht
had op volledige informatie, kregen des
tijds heel wat te slikken in de de pers.
Thans blijkt, dat conlróle der Volks
vertegenwoordiging moet gaan boven
een vertrouwen, dat bij de Indische
leening werd gevraagd bij een minis-
terieêle verklaring, achteraf hoogstens
als advocalcneerlijkheid kan wurden ge
taxeerd. Onder de „groep" die de leenrng
nam, vindt men de leden van de ver
eniging „Onze Vloot", die ons land tien
lallen millioenen wil doen offeren voor
het watermililairisme en de aanhangers
van d e ultra's, die een leger van een
millioen manschappen een peulschilletje
achten. Men boude liet ons ten goede als
wij bij die propaganda herinnerd worden
aan de 1 millioen 2Va ton, die bij de
avond voorgoed wortel geschoten had in den
Grosz-Stanffenschen bodem!" en met een blik
vol coquetterie richtte zy haar oogen op prins
Detleff, die den waaier tegen zyn hart drukte
en op dweependen toon zcidc: „Myn bart zou
breken, als het zich voorgoed moest scheiden
van myn geboortelandI"
.Is dal de residentie hier?"
Detleff schudde het hoofd, boog zich naar
baar toe cn fluisterde: „Ver in het zuiden ligt
myn Spanje, Spanje is inyn vaderland 1"
En daarmee was de vrede weder voor korten
lyd gesloten.
Haltenheim was heden avond ook stiller dan
gewoonlijk. Vrijwillig had hy zich teruggetrok
ken naast een groot chineesch vuurscherm, dal
zy ne booge gestalte by na tot op de helft bedekte,
en liet den blik varen over de beide zalen, die
by van uit zyn hoekje gemakkelijk geheel over
zien kon.
GUnther en Josephine hield hy steeds in het
oog, en toen de laatste in gesprok met Zjjne
Exellc-ntie do lange ry kamers doorwandelde,
voelde ook hy plotseling de grootste belangstel
ling voor de schilderijen der Latldorfs,schreed
met een peinzend gelaat van het eene naar het
andere om het korter of langer te beschouwen,
al naar gelang het vóór hem uit tredende paar
dit deed. Hij had het onbestemde gevoel, als
moest er heden avond iets beslissends gebeuron.
Gflntber en Josephine hadden geen woord ge
wisseld, De begroeting had „In het algemeen"
plaats gevonden, slechts door een iwjjgcnd bui-
Indische leening aan den strijkstok bleven
hangen.
De man met de twee tongen.
Op den avond voor het Paaschcongres
der S. D. A. P.is te Arnhem een feestelijke
bijeenkomst gehouden, waar de heer
Duys de feestrede hield. Met de vrien
delijkheid, die dit Kamerlid steeds aan
den dag legt tegenover zijn tegenstan
ders, vertelde hij de „bewuste" toehoor
ders, dat de „bourgeoisie'' hoopte op
verdeeldheid in de partij, dat het op een
congres van tegenstanders was als op
een kerkhof, waar alleen de doodgraver
iets te zeggen heeft, dat na het Arn-
hemsche congres het proletariaat „eens
gezind zou optrekken enz. enz."
De heer Duys is ook redacteur van
het befaamde blaadje „De Voorpost". In
het nummer van Zaterdag 3 April, den
dag op welken de Zaandamsche deputaat
zijn Arnhemsche feestrede hield, schreef
hij o. a
Wat hebben we nu al niet zien
geheel of gedeeltelijk overboord
gooien van de geestelijke bagage der
S. D. A. P. tot voor den oorlog door
de partijleiding en voor enkelen
daarvan
Dat de oorlog 't onvermijdelijk
gevolg is van het kapitalisme weg
er mee. Zenuwlijder is men en een
halve idioot, als men dit ook thans
nog aanneemt en er naar handelt.
Het historisch materialisme staat
al op de verschansing om door en
kelen ook al in zee gesmeten te
worden.
De „Vaderlandsliefde" heeft, in
een nieuw maskeradepakje gestoken,
bij enkelen al de plaats ingenomen
van hun vroegere overtuiging.
Ja zelfs de verdediging van het vader
land met wapengeweld, wordt straks nog
een officieel programpunt 11"
De beer Duys vertelt verder nog, dat
„Hugenboltz het land rondtrekt
met een redevoering, die de meest
chauvinistische liberaal hem niet zal
verbeteren,"
„dat Schaper een verwaande min
achting toont te bezitten voor de
gen, een omstandigheid, die niet in het oog liep,
daar de jonge graaf sedert zyu korte ongesteld
heid byzonder teruggetrokken was en weinig
sprak; ternauwernood kwam hy de verplichte
beleeldheidsvormen na. Hij scheen verstrooid,
ontstemd, en zag daarhy zeer bleek, van de vroe
gere opgewektheid en geestigheid, van de anec
dotes en bon-mots, die vaak het geheele gezel
schap deden lachen, was geen sprake. Men vond
dit ualuurlyk. De arme jonge man was nog geheel
invalide: stellig was hy weder veel te vroeg
uitgegaan. Wat had hem eigenlyk gescheeld?
Men zeideeen soort van zenuwkoorts, veroor
zaakt door zware gevatte koude: de manége
was ook zoo tochtig en koud; reeds verscheidene
officieren hadden zich daar een ziekte op den
hals gehaald. Men kon het den graaf aanzien,
dat hy nog niet geheel hersteld was: zjjn donkere
gelaatskleur scheen geweken, zyn oogen lagen
diep en schitterden meer dan anders. Men was
hel er over eens: Güother von Lehrbach zag er
slecht uit, maar het stond hem uitmuntend en
maakte hem interessanter, dan het onbezonnen
lachje cn de uitdagende blik het deden.
Prinses Sylvia nam hem geheel in beslag; ze
was zelfs zoo attent, dat ze met den „armen
Lazarus" slechts eenmaal de rondte van de zaal
wilden dansen. Doch Lehrbach verzekerde, dat
zulk een stiefmoederlijke behandeling hem meer
zou schaden, dan de wildste galop: n(j was vol
komen bersleld; als er iets ziek was. was het
zjjn hart en daarvoor waa dansen het beste ge
neesmiddel,
