Ofüciëel Nieuws- en Advertentieblad
voor Overflakkee en Goedereede
EERSTE BLAD.
I5de Jaargang.
Woensdag 20 Januari I9J5.
No. 10
„VOORUIT!"
Dit blad verschijnt eiken WOENSDAG.
Prijs per kwartaal, franco per post f 0,50.
Afzonderlijke nummers0,05.
Hoofdredacteur W. DE JONG,
Lid van de Tweede Kanier Staten-fieneraal,
's-GBlYL.MItOL.
Uitgave der
Flakkeesche Boek- en Handelsdrukkerij
<e Mlddelltarnis.
Prijs der Advertentiën van 1—6 regels f 0,60
Iedere regel meer0,10
G-roote letters naar plaatsruimte.
Driemaal plaatsing wordt slechts tweemaal berekend.
Alle solide Boekhandelaars en Advertentie-Bureaux
nemen Advertentiën aan.
Berichten van correspondenten en Advertentiën te adresseeren aan de Flakkeesche Boek- en Handelsdrukkerij te Middelharnis.
De uitvoer van vleesch.
Minister Posthuma heeft voor eenigen
tijd den uitvoer van lovende runderen
en leveude varkens verboden. Wie de
uitvoercijfers der laatste maanden heelt
nagegaan, zal begrepen hebben, dal er
alleszins reden voor dit verbod was. De
uitvoer toch was aanzienlijk hoogerdan
in andere jaren. De hooge prijzen leidden
er, toe, dat heel wat jong vee aan de
markt kwam, dal allerminst nog geschikt
was voor de slacht. Pr dreigde een bres
te worden geschoten in on /.en veestapel,
die in langen tijd niet gedicht zou kun
nen worden. Het jonge vee, dat do boei
den winter overhield, kwam in veel te
groole hoeveelheid aan de markt. Het
uitvoerverbod is daarom een te prijzen
maatregel, doch nog geen afdoende. Wij
schreven reeds voor langen tijd in hel
Vaderland een artikel, waarin wij be
weerden, dat het moment zou komen,
dat in ons land geen karbonade meer
beschikbaar z m zijn, als de regeering
niet ingreep. Een optimistisch gestemde
lezer heelt zich misschien om «lie be
wering vroolijk gemaakt, doch thans zal
hij toch wel moeten erkennen, dal wij
de plank niet hebben misgeslagen. De
vleeschprijzen stijgen in ons land met
den dag. (leeds sinds lang een luxe op
een arbeiderstalel, wordt het steeds meer
een weeldeartikel, dat niet onder hel
bereik van de middenstander valt. In de
Slagerscourant wordt zoowel als door het
Haagsche Slagerscomité er telkens opge-
wezen, dat het binnen zeer korten tijd
niet doenlijk zal bljjkcn in de behoeften
voor ons eigen land te voorzien. Het laat
zich verklaren I Alleen te Velzen-Bever-
wijk worden dagelijks 50a 75 runderen
voor export geslacht. Tc Amsterdam
kreeg een grossier opdracht dagelijks
500 geslachte runderen te leveren. Er
gaan voortdurend grooto hoeveelheden
erwtensoep, voorzien van het noodige
varkeusvleesch, naar het buitenland.
Wat geeft het dan al ol de export van
levende waar wordt vorboden. Zoolang
de uitvoer van het geslacht geoorloofd
blijft, wordt vleesch en spek eiken dag
minder bereikbaar voor ons eigen volk.
Men zal ons tegenwerpen, dut uitvoer
noodig is om invoer te verkrijgen. Wij
geven het grif toe, doch boven het be-
laDg van uitvoer staat het belang der
nalie en alleen de volbloed-vegetariër
zal er zich misschien bij kunnen neer
leggen, dat vleeschvoeding voor ons vulk
voortdurend minder mogelijk wordt.
In de pers circuleerde dezo week eeu
bericht, dat te denken geelt. Een koop
man te Vlaclitwedde smokkelde een var
ken over onze grens, omdat de prijs in
Duitschland zeer laag en ten onzent zeer
hoog is. Dat bericht spreekt boekdeelen.
Het vertelt ons, dat het buitenland zijn
eigen voorraad spaart. Immers spijt de
hooge prijzen hebben in ons land enorme
opkoopen voor het buitenland plaats!
De conclusie?
Zij ligt voor de hand. Wij dienen den
uitvoer te beletten in het belang van
ons volk. Exportslagerijen en veehande
laren zullen misschien heilig protestve
ren. Zij maken goede zaken. Doen hooger
dan dit particulier belang staat het
nationale en gaat de export door als
thans geschiedt, dan zal b nnenkort niet
alleen de karbonade doch ook de goed-
kooperedeelen van rund en varken steeds
min ler/onder het bereik der massa val
len. Bovendien dreigt onze veestapel ge
vaar, als voortdurend jong vee om de
hooge prijzen wordt opgeruimd. Om deze
redenen meenen wij dat minister Post
huma goed zal doen zijn uitvoerverbod
van levend vee uit te strekken tot een
verbod van het geslachte.
F E U I LL E TON.
GANZEN-LIZE.
Naar hel Duitscli van
NATALY VOX ESCHSTRÜTU.
r» "m'ÜP hemel, heldert ons toch alles op!" riep
OetlefT ongeduldig. Heen freule Von Wetter |e
een hewjjjs van haar moed willen geven, Sylvia
De prinses trad nader. .Niet van haar moed.
maar van haar vriendschap!" sprak ze, Irok
l.anzen-Lue naar zich toe en drukte haar een
kus op het voorhoofd. „Ik heb respect voor ie.
Josephine, en ik houd van menschendio mij
ontzag inboezemen. We moeten elkaar van nu
af aan veel zien wy beiden zullen dezen morgen
niet vergeten.
Daarna keerde zij zich naar den honlvesler
„Nu. oudje, ontsluit nu de pronkkamer maar en
gun ons een oogenblikje rust. Ik moet eerst een
glas warm bier van je hebben en dan zal ik
heeren ons avontuur vertellen. Avanli!" En ze
nam Lehrbachs arm en steeg de steenen trap op.
die naar dc de houtvesters woning voerde.
Zorgt voor de kiezerslijsten.
Wij leven in den 1 ijd van den Godsvrede-
De politieke strijd is slopgezel. Zoo heet
het tenminste. De S 0. A. P.zelintus-
scheu haar propaganda onverdroten voort
en in meerdere plaatsen tracht de rech
terzijde, met name het antirevolutionaire
smaldeel, van de gelegenheid gebruik te
maken om een winstje to behalen. Bij de
verkiezingen voor dc kamers van koop
handel te Leiden, Amsterdam en Velzen,
VEERTIENDE HOOFDSTUK.
In dc ruime pronkkamer der houlvestcrin
vonden dc hooge gasten een welkome rustplaats.
Groote geweien en herlenkoppcn. gekruiste buk
sen en geweren en oude staalgravures sierden
de met schel blauw papier behangen wanden,
glad gewreven notenhouten meubels stonden
slyl gerangschikt naast of tegenover elkaar en
in de vensterbank bloeiden ecnige crocussen on
hj-acinthen naast do hreedlokkige asclepin.
„Grootje" de moeder der houlvestcrin
daarjuist in den makkelijken rieten stoel voor
de naaitafel en breide met den grooten bril op
den neus een rood kinderpakje, dal bestemd was
als eerste verjaarsgeschenk voor het schreiende
kleinkind, daar ginder in den mnndenwagen,
toen zij het. als ware het „Lfltzows wilde Jagd"
plosscling op dc steenen had hooren stampen
trippelen, en prinses Sylvia in eigen persoon
onder den ouden eik stilhield.
Achter haar en van de andere zjjde kwam
lachend haar gevolg; ternauwernood had de hout
vester tjjd zjjn groene uniformjasnanteschieten.
Men was aan dergelijke plotselinge bezoeken in
de houtvesterswoning reeds gewend en daarom
had de houtveslerin slceds het wit geborduurde
schort en de roodbruine zondagsche japon achter
de kamerdeur gereedhangen.
Grootje wierp snel een kleed ovef haar werk,
wreef nog eens met haar mouw over de spiegel
gladde, glimmende tafel en trok den oudsten
kleinzoon, die op 't erf aan hel spelen was,
bij de gemeenteraadsverkiezing te Har-
li neen heeft de tegenpailij spijt den
Godsvrede bij overrompeling getracht
zich van zetels meester te maken. Dit
moet ons aansporen tot waakzaamheid.
In dit jaar zullen in meerdere gemeenten
gemeenteraadsverkiezingen moeten plaats
hebben. Niemand weet vooruit, hoe de
toestand dan zal zijn. Wij dienen onzer
zijds te zorgen zoo sterk mogelijk le
staan en dat kan alleen het geval zijn,
als we gezorgd hebben, dat al onze rnen-
schen op de kiezerslijst zijn geplaatst.
Er bestaat, wat de kiezerslijsten betreft
blijkbaar misverstand. Van meer dan één
toch hebben wij gehoord, dat het dit jaar
niet noodig was voor de kiezerskweek
le zorgen, omdat er immers een noodwet
inzake het kiesrecht in de kamer was
aangenomen, zij die zich op die noodwet
beroepen, hebben het glad mis. Wat toch
beoogt deze wijziging?
Niet anders dan (e voorkomen, dat zij
die door de abnormale omstandigheden het
kiesrecht zouden verliezenterwijl zij het
in normale tijden behouden zouden heb
ben legen dit verlies te vrijwaren.
Maar al degenen, die nu op grond der
kieswet in aanmerking zonden komen
om voor het eerst kiezer te worden, zul
len zich precies als in normale tijden,
tot het verkrijgen van dit burgerrecht
moeien aanmelden.
Met andere woorden gezegd dc taak
der kiesvereenigingen ten opzichte van
het werven van nieuwe kiezers is dit
jaar geheel gelijk aan die van vorigejaren.
Voor onze politieke organisatie's zijn
Januari en Februari van dit jaar even
belangrijk als anders. De kiezerskweek
moet door de in te levgren formulieren
tusschen 1 en 15 Februari even flink
worden aangepakt, al we bet anders
deden.
Al is dan ook de partijpolitiek lijdelijk
stopgezet, dan wil dit niet zeggen, dat
wij niet alles hebben te doen om onze
organisatie zoo sterk mogelijk te doen.
Er is heel wal organisatorische arbeid
te verrichten, die niet mag worden nage
laten en daaronder mag wel in de eerste
plaats de zorg voor de kiezerslijsten
worden genoemd.
Wij twijfelen dan ook niet of in het
met zich mee id do. kr-ukën.
„Sla daar nu niet Je .lanterfanten," sprak ze
op strengen loon. „help liever het vuur oppoken,
opdat de prinses niet zoolang behoeft t<! wachten.
en vlug trippelde ze naar de provisiekamer,
om de ingrediënten voor hel zoo geliefde en
reeds bestelde warme bier hij elkaar te halen.
Onderlusschen had Sylvia zich reeds op de
groenripsen canapé laten vallen en leunde ge
makkelijk en ietwat vermoeid achterover. Aan
haar rechterzijde had Dctleff plaats genomen én
trok zyn handschoenen uit- Lchrbacli zat aan
den anderen kant hchngelyk in een armstoel en
wreef zich de verkleumde handen.
Hattenheiin en d'Ouchy trokken den grooten
leuningstoel voor Josephine uil den hoek en
schoven die dichter hij. en freule Von
Dienheim stond nog minden in dc kamer,
maakte levendige bewegingen met. haar armen,
geeuwde en rekte zich ongegeneerd uit, .even
als een kraai, die met zijn vleugels slaat ."criliser-
de Gflnthcr mol algenieene vroolijkheid. Daarop
verhaalde Sylvia het ongeval in hel moeras,
schimpte echt vrouwelijk op den ouschuldigen
Caesar, noemde freule Von Wetter met groote
waardeering .een kraan, die heter rydt dan wij
allen met elkaar!" en twistte met haar broer,
die de weddenschap onder deze omstandigheden
voor ongeldig verklaarde, daar de hand der
gerechtigheid en voorzienigheid de list der
dames aan hel licht gebracht had.
„Het was uitgemaakt, dal jc den weg door
het bosch xoudt nemen, en je bent door de wei
district Hoorn zal elke vrijzinnige kies-
vereeniging daaraan haar volle aandacht
wijden
De Staatsloterij.
In de „Vragen van den Dag'' heeft
prof. van Geen onlangs een arlikel legen
dé Staatsloterij geschreven. Wij zullen
op zijn argumenten niet ingaan, want
wij verdedigen die Staatsloterij alleen
op dezen grond, dat zij, zooals het Roora-
scbè Centrum eens terecht zeide veiligs-
klep tegen de speelzucht is. Wij zouden
het zelfs toejuichen als al die particu
liere loterijen, zooals Tijdgeest en Loti-
sico, die thans een "paar diricteuren en-
aandeelhouders lijk maken, werden op
geruimd en daartegenover het aantal
loten in de Staatsloterij werd uitgebreid.
Afschaflling der Staatsloterij, hetwelk
zoover wij weten alleen wordt voorge
staan door dc elf volgelingen, die de
heer Kuyper in de kamer rijk is, zouden
wij geheel verkeerd vinden.
De Vaderlander teekent den toestand
zeer juist, waar het blad hel volgende
schrijft
Wat zou het gevolg van de afschaffing
van de Staatsloterij zijn, waardoor toch
zeker niemand ooit geruïneerd werd?
Dit, dat de kleine man, nog meer dan
thans het geval is, in de handen van
allerlei menschen valt, die geen enkelen
waarborg geven, dat ze huu verplich
tingen zullen nakomen; hel proces, dat
op dit oogenblik tegen Lotisico aanhan
gig is, kan in deze tot leering strekken.
Ën rui hooren wij al zeggen, des te
beter. Als de Staatsloterij afgeschaft is,
heeft die kleine man maar een paar
keer te ondervinden, dal de prijs, waarop
bij recht heeft, hem niet wordt uitbe
taald, en dan zal het met liet rijk der
particuliere loterijen uit zijn. Maar wie
zoo zou spreken, kent den aard van het
Nederlatidsche volk niet, dat afstamt
van de oude Germanen, die haven en
goed, ja, zelfs soms eigen vrijheid, ver
dobbelden. Zoo is het nu met onzen
kleinen man gelukkig niet meer; zich
te ruïneeren met het spel, laat hij gaarne
aan d<> grooto spelers op dc beurs over,
of aan hen, die zich dc weelde kunnen
gegaan. In plaats van het te hebben gewonnen,
moest jc eigenlijk bestraft wordenI" besloot hij
zijn rede met een duchtige» Slag van zyn kar
wats op de zorgvuldig ouderhouden notenhouten
tafel der houtveslerin.
„O, blinde, dwaze mannen, opent de oogen
en ziet hoe ge door do vrouwen arslislig bedro
gen wordt!" zuchtte Gflnlher, hief zyn smalle
hand in dc hoogte en maakte daarmee een
ontkennende beweging. Neen, neen. Hoogheid,
van hel déjeuner komt ditmaal niets; we zulleu
voorloopig met het brouwsel der houtveslerin
op de beterschap der dauies. drinken."
„Goed! als eerlijk en rechtschapen mensch
geel ik me verloren," lachte Sylvia, „en ik zal
betalen, al is hel dan ook niet met geborduurde
vuurschermen of een oesterdéjeuner. Raadt
eens. For tu nat ns, waarop ik je denk te onthalen 1"
Günthev hief tiet hoofd meer beleefd dan be
langstellend op; hy beschouwde juist Ganzen-
Lite's hand, die blank en gesoigneerd, door
niets meer herinnerd aan de kleine vuist van
vroeger, op de breedo leuning van de» stoel
rustle. Hy was verstrooid en trachtte dit door
een interessant, nadenkend gelaal te verbergen.
„Ik durf niet mijn onbescheiden wensen en
uitspreken," glimlachte hy, „maar ik vertrouw
blindelings op uw uitmuntenden smaak en juich
reeds by voorbaat elk uwer origineelc invallen
toe!"
„Dat's mooi gezegd," merkte Ilse aan. Sylvia
leunde roet haar hoofd op haar hand en keek
den jongen graaf strak in de oogen.
