6
Het kleine trammetje, waar Metanetals
vroeger om moest lachen zooals het daar
geduldig op de aankomst van den trein stond
te wachten, al kwam die nog zoo laat
was al yoI menschen en zy besloten te
loopen.
Het was trouwens niet ver.
Handig, met den boy nog op haar arm,
had Meta zelf voor haar bagage gezorgd en
een kruier met de koffers belast. Die liep
nu verwonderd toeziend, achter hen aan te
midden van de vroolyke menschenstroom,
die door de stationslaan huiswaarts keerde.
Joop kende by na al die menschen haar
vader behoorde als gemeente-ingenieur tot
de notabelen en ook de nieuw-aangeko-
menen waren meest oude bekenden voor
baar.
Hoeden gingen af, waar zy voorbijkwam
en allen keken met nieuwsgierige blik naar
de vreemde dame naast haar, die zonder
zich om iets of iemand te bekommeren, vlug
en toch onvergelijkelijk elegant voortstapte,
haar jongen op een arm tegen haar aan.
Jopie's hart zwol van trots. Was 't niet
een heerlijk gezicht. Meta zoo excentiek en
smaakvol, gekleed met haar jongen tegen
zich aan. Een eigenaardige tegenstelling, die
ronde blozende boy en zijn mooie interes
sant bleeke moeder. Het was den menschen
duidelijk aan te zien dat zy niet begrepen
hoe zooveel jonge gratie kon samengaaD
met een zoo innig moederschap. Joop had
gewacht dat Meta een waardige, een beetje
gezette dame zou zijn geworden met een
langen bontmantel, die zy van actrices on
afscheidelijk dacht. En voor haar stond
plotseling het meisje van vroeger, nog op
gewekter en veerkrachtiger naar het scheen
in een vlug mantelpakje met bont-kraag en
heel nauwen rok die even boven de knieön
was samengenomen. Zy was nu niet veel
grooter meer dan haar zuster en veel slan
ker. Op haar hooge hakjes stapte ze dapper
voort, den zwareu jongen nog aldoor op den
zelfden arm.
„Laat my hem nu toch dragen", drong Joop
herhaaldelijk, maar Meta weigerde lachend.
Nog een paar stillere straten en zy waren
thuis, stonden samen als vroeger voor den
tuinmuur, die het oude gezellige huis omgaf.
Heel zachtjes draaide de sleutel in het slot
en zonder dat iemand hen hoorde thuisko
men, stonden zy dicht by elkaar in den tuin.
Het hard bevroren tuinpad was helder wit
in het maanlicht dat den heelen tuin be
straalde. Het wintergras kruifde wollig in
het licht als een meer van kleine witgekuifde
golfjes, waarover de boomen groote grillige
schaduwen wierpen. Heel aan het einde van
den tuin lag, omgeven door een geheimzin
nig duister, het kleine witte huis, waarop
het volle licht viel. Het eenvoudige oude
huis lag daar zoo stil en vredig dat Joop
onwillekeurig aan den stal te Bethlehem
moest denken. En daarboven, als raakte zy
het hooge dak, stond helder tintelend een
ster.
De ontvangst thuis viel nog al mee. Door
de algemeene onverheelde bewondering voor
den jongen, was het ys al gauw gebroken.
En toen Hans tehuis kwam, zaten ze al
samen aan tafel of het nooit anders was
geweest. Joop kon zich op dit oogenblik niet
voorstellen dat Meta reeds sedert lang tot
een geheel andere sfeer behoorde. Dat zy
nu al jaren de gevierde tooneelspeelster was,
wier naam de bladen met ontzag noemden
en die eens voor goed met haar familie had
gebroken.
Zooals zy onder het eten voor haar jongen
zorgde, leek zy meer een aardig moedertje,
dan een tooneel-ster. Allen schenen daar
zeer mee ingenomen, mama vooral, maar
ook Hans en papa deden hun best hartelijk
te zijn. Leo was correct beleefd overeen
komstig zijn kwaliteit als huisvriend. In een
woord: Het viel mee. Het eerste samenzijn
liep zonder incidenten af.
Om aan de ietwat pijnlijke stilte, die na
het eten volgde, een eind te maken, troonde
Joop haar zuster mede, naar de voorkamer.
Daar was het haardje aangelegd en stond
een groote boom nog frisch en zonder op
schik in het zwakke schijnsel van het hout
vuur. Meta had haar jongen, die in slaap
was gevallen, naar bed gebracht en wa3
dadelijk enthousiast aan het weik gegaan
Versieren was haar oen tweede natuur en
zonder rusten werkte zy door tot het laatste
kaarsje recht stond en het laatste goud
lovertje over de groeDe takken te glinsteren
was gehangen. Al dien tijd hadden zy bijna
niet gesproken en toch had die stilte niet
iets drukkends, integendeel. Joop voelde
dat terwijl zij bezig waren, de oude ver
trouwelijkheid almeer terug keerde en het
was voor haar iets heel natuurlijks dat
Meta haar, toen de boom gereed was en in
vol ornaat te prijken 3tond, zacht naar zich
toetrad op de divan by het vuur.
„Zoo, vertel me nu eens" begon zij opge
wekt, „hoe heeft m'n kleine Joopie het
gehad in al die jaren „Hou je véél van
Leo?"ging zy voort,zonder een antwoord
op haar eerste vraag af te wachten, en voor
zy het wist, was Joop aan het vertellen van
al haar kleine vreugden en verdrietjes, ter
wijl haar zuster vol belangstelling toeluis
terde. Toen Jopie eindelijk zweeg, bleef haar
zuster nog een tijd lang in het vuur staren,
toen zei ze langzaam en met nadruk met
haar mooie stem, terwijl ze tegenover Joop
ging zitten
„Kijk eens, je bent natuurlijk geen kind
meer in myn voorstelling wasje dat nog,
maar ik heb nu gezien, dat je een vrouw
begint te worden. Ik begrijp W^1 dat ze je
thuis nooit iets zuilen hebben verteld van
mijn verleden, dat doet er ook niet toe,
maar ik wou wel, dat je een ding begreep
hier werd haar stem nog langzamer
mijn roem, je weet dat ik beroemd ben, en
mijn succes ik ben nu ook rijk kunnen
mij allemaal niet zóóveel schelen. Je zult me
gelooven als ik dat zeg, is het niet?
Joop knikte, niet begrijpend, waar haar
zuster heen wilde. Deze was opgestaan en
liep een eindje achteruit, als menschen op
het tooneel doen, maar op haar gelaat lag
een ernstige by na edele uitdrukking. Jij
ging ze voort bent heel anders dan ik,
je denkt nog dat roem en en succes werkelijk
iets beteekenen, je ziet tegen me op. Ik heb
gevoeld dat je in stilte verlangd mij na te
volgen. Ik weet dat je mooi zingt, toen je
me zag, heb je grootsche plannen gemaakt,
is het niet zoo? Joop knikte als een
betrapt, schoolkind - maar je houdtook van
Leo, is het niet en je zou ook zoo'n jongen
willen hebben, is het niet zoo Je dacht
dat het beat samen gaat en je zou daarbij
nog een goed kind van papa en |mama
willea zijn, hè weer knikte Joop ditmaal
zeer vast overtuigd Juist, en nu moet
ik je dit zeggen Meta deed een stap voor
uit dat moetje uitje hoofd zetten. Ik
heb het tusschen de regels van je brieven
door gelezen, ik wist dat het zoo gaan zou en
ik ben hier gekomen, alleen om jou te waar
schuwen Haar stem ging nu sneller en
zy wond zich meer en meer op Je denkt,
dat ik hier ben gekomen om me met papa
en mama te verzoenen. Och kindje, ik geloof
niet meer aan zoo'n gelegenheidsverzoening.
Je denkt dat ik een ideaal moeder ben
o, spreek me maar niet tegen, ik zie zoo
gauw hoe de menschen me vinden, daar ben
ik immers op afgericht.
Maar als ik je nu zeg vervolgde ze met
ijzige kalmte dat ik spéél, dat ik altyd
spéél, als jelui denken, dat ik waar ben. Dan
geloof je me toch, hè? Toe kindje, zèg me,
dat je me gelooven zult."
„Ik geloof je", antwoordde Joop zachtjes,
„goed ging ze kalmer verder Kyk,van
jou hou ik, er is hier in huis. maar een
mensch waar ik om geef en dat ben jij.
Nu moetje me beloven verstandig te zijn.
Nou speel ik niet, dat geloof je toch ook,
hè? Nou zie je me zooals ik ben, tenminste
voor zoover het me nog lukt me zelf te
zijn. Hoor nou 's, kindje, ze sprak nu plot
seling als een moeder tot haar kind en
kwam dicht naast haar zitten met den arm
om Joop's middel geslagen en haastig fluis
terend zei ze: „Hoor nou's, jij weetniet
wat het is, beroemd te zijn je bent nog
veel mooier dan ik, je weet niet wat het
is als iedere man je naloopt, als alles ge
lukt en je ten slottte niks meer wenscht
O, het leven verveelt me, maar ik ben
verslaafd aan mijn beroep. Jy denkt nog,
dat 't iets heel bijzonders is, maar het is
niets meer dan een slecht en ongezond
beroep."
„Maar je kindje dan?" zei Jopie toonloos,
het maakte haar wanhopig, Meta, die ze
zoo gelukkig waande. Meta, waar ze in
haar hart zoo trotsch op was, zoo te zien
lijden,"
„Ja juist, het kind, daarom wilde ik je
waarschuwen. Wij hebben geen van beiden
een zinnelijke natuur, wy' zijn het soort
vrouwen,dat zich aan een kind gaan hechten
en dat mag je niet, als je actrice bent,
dat mag jy niet als je later aan de opera
zoudt willen. Denkt je dat je ooit succes
zou hebben, als je op iedere repetitie aan
je kind dacht of het mlschien om je
schreeuwt en als het ziek is, of het - ter
wijl je speelt en bloemen krijgt misschien
al dood is?
Nee, je moet het uit je hart rukken, zoo
als ik gedaan heb. Je moet het zoo lang
aan anderen overlaten totdat het je vreemd
geworden is... Of je hebt gèèn succes,en
dan is het vak nog slechter dan het minste
handwerk".
Meta had uitgesproken en Joop zei enkel
„kom, laten wy naar binnen gaan."
Dien nacht, terwijl de maan hoog aan den
hemel stond, lag zy stil wakker in haar bed,
met groote starende oogen. Ze had het gor
dijn opengelaten en zag hoe de sterren
langzaam een voor een, geruischloos aan
haar venster voorbijschoven.
„O, Kerstnacht, schooner dan de dagen,"
zong het in haar hoofd.
Ze schreide stil met open oogen, langzaam
vielen de tranen op haar kussen. Zij dacht
aan het kindje, dat in den winternacht ge
boren werd, en langzaam aan vergleed haar
staren tot een zachte berustende glimlach.
Zoo sliep ze in.
„Den volgenden morgen, toen ze Meta op
de gang ontmoette, zei ze alleen:
„Ik ga niet bij de opera, wees maar gerust,
hoorl"
Haar zuster glimlachte, niet met dien
stralenden zelfbewusten glimlach, die zij
aan anderen toonde, maar weemoedig als
een droeve Madonna." Zoo is het goed,
kindje", antwoordde zij
DE 00RL06.
4 Januari.
Volgens Reuters correspondent te Petro-
grad zyn de militaire deskundigen daar van
oordeel, dat de slag aan de vier rivieien
met een lange reeks gevechten aan de Bzura,
Rafla, Pilca en Nida, nu al3 geëindigd kan
worden beschouwd. De Duitschers en de
Oostenrijkers zijn er niet in geslaagd vooruit
te komen, maar werden zelfs met groote
verliezen teruggeslagen. Hun aanvallen gaan
voort, maar dit wordt beschouwd als een
middel om tyd te winnen voor nieuwe ope
raties. Door het bezetten van Zeietin, Seret
en Radoetz in de Boekowina hebben de
Russen de strategische spoorwegen naar
Galicie en Hongajye in handen.
Het officieele Russische legerbericht, dat
over een en ander nadere bijzonderheden
geeft doet echter het bericht van den cor
respondent wel wat overdreven voorkomen
De voornaamste feiten uit dit Communiqué
zyn de volgende: Op den Linkerweichsel-
oever woedt een hevig artillerieduel over
het geheele front. De pogingen der Duitschers
om in de streek vanKolzlof en Biskupide
Bsura over te trekken mislukten. Een re
giment omsingelde de Duitschers en deed
een bajonet aanval, waarbij hooderden Duit
schers werden gedood. Slechts weinigen
konden hun leven redden door zich gevan
gen te geven. Tegen den middag deed een
Duitsche infanterie brigade een aanval op
de stellingen by Boijimof, ton noordoosten
van Bolimof. Deze aanval werd afgeslagen
onder buitengewoon zware verliezen voor
den vijand. Gedurende den geheelen nacht
hadden verwoede aanvallen plaats op de
streek ten noordoosten van Rawa. De Rus
sen slaagden erin den vijand uit een deel
van zyn loopgraven te verdrijven.
Ten Zuiden van de Pilica had een gevecht
plaats by Volwine, waar alle aanvallen van
den vijand werden afgeslagen. In Galicie
duren de gevechten in de streek van Goriice
en Zakliezyn voort. In de streek van de
bergpassen van Uszök en Rostoky rukken
de Russische troepen met succes voorwaarts
en wierpen zy de vijand die in wanorde
vluchtte, terug. Daarby namen de Russen
2000 man gevangen en veroverden een aan
tal mitrailleurs.
De Turken schijnen in den slag bij Sa-
rakamisj, die nog steeds voortduurt succes
te hebben of althans zich met groote hard
nekkigheid in hun stelling te handhaven.
De Russen melden wel, dat zy eenige
Turksche stellingen vermeesterden maar
erkennen op krachtigen tegenstand te zyn
gestuit. De Turken daarentegen zeggen dat
het Turksche leger, dat tot aan Sarakamisj
is voortgedrongen na een hevigen slag vol
komen heeft gezegvierd. In de gevechten
sedert 25 December hebben de Turksche
troepen 2000 Russen gevangen genomen
acht kanomen 13 machinegeweren groote
hoeveelheden munitie en oorlogsmateriaal
veroverd. Tusschen Sarykamisj en Kars
hebben de Turken twee treinen met troe
pen en oorlogsmateriaal opgevangen en de
spoorweg vernield. Ook ten noorden van de
lijn Kars Sarakamisj opereerden de Turken
met succes. Een gedeelte der Turksche troe
pen dat van Tauschkort uit op Russisch
gebied was voortgedrongen, heeft een Rus
sisch bataljon verrast en volkomen vernie
tigd. 100 man werden gedood en 400 gevan
gen genomen.
Van het Westelijk oorlogstooneel meldt
het Fransche legerbericht
De vyand beschoot het plaatsje Zonne-
beeke ten Noorden van de Lye zeer hevig.
Wij gingen by La Boisselle tusschen de Lye
en de Oise 500 meter vooruit. Onze artil
lerie vernielde tusschen de Oise en de Aisne
verschillende versterkingen in hetTouvent
Plateau. Bij Perthes les Hurlus gingen wy
300 meter vooruit. Bij Beau Sejour hebben
infanterie-gevecbten pleats gehad, waarbij
de vyand groote verliezen leed. Aan de hoog
ten yan de Maas wonnen wü eenig terrein
in het bosch Lebouchet ten Noordoosten
van Troyen en in het Prötre-bosch ten
noordoosten van Ponl-a-Mousson en in de
Vogezen by Calles sur Plaine. In den Boven
Elzas beschoten wij een Duitschen trein in
het station Altkirch en richten verwoes
tingen aan aan de spoorlijn tusschen Dar
spach en Dierspach ten Zuidwesten van
Altkirch. In het algemeen moet de verslap
ping onzer activiteit bij den aanvang toe
geschreven worden aan de voortdurende
regens, die de operaties bijna onmogelijk
maken.
De Duitschers erkennen thans dat het
dorp Steinbach door de Franschen is bezet
Het Berlynsche communiqué meldt verder
dat de Franschen groote activiteit betoon
den by Reims in den Boven Elzas.
5 Januari 1916.
Van het Westelijk Oorlogstooneel, meldt
het Fransche legerbericht:
In de streek van Cernay duren de hevige
gevechten voort. Wy bezetten het geheele
dorp S t e i n b a o h. Een oogenblik verloren
wij de verdedigingswerken welke wy ten
westen van Cernay op de Duitschers hadden
veroverd maar deze konden zich niet hand
haven en de stelling bleef in onze handen.
In Champagne had een zeer hevig artille
rieduel plaats.
In de omgeving van Perthes, les Hui lus
en Menil-les Hurlus hebben wy verscheidene
steunpunten der Duitschers veroverd.
In het Bois le Petre blijven wy vorderin
gen maken.
Het Duitsche communiqué zegt: Ten
Noorden van Atrecht lieten onze troepen
een loopgraaf van 200 Meter lengte in de
lucht vliegen en maakten daarby eenige
gevangenon. Latere aanvallen van den tegen
stander bleven zonder succes. In de Argon-
nen werden verschillende Fransche aanval
len afgeslagen. Een Fransche aanval tus
schen Steinbach en Uffhols werd In een
bajonetgevecht afgeslagen.
Van het Kaukasische front melden de
Russen, dat de slag bij Sarykamisj voort
duurt en voor de Russen een gunstig ver
loop heeft. In den morgen van 3 Januari
vielen de Russische troepen Argad aan.
Tegen den avond waren de Turken na een
hevig gevecht uit de loopgraven geworpen
waarby zy zware verliezen leden. De Turken
werden by Ardagan geheel verslagen. De
Russen bezetten Ardagan en vervolgen den
vyand op zyn terugtocht.
De Wali van Erzeroera meldt, dat de
Russen by hun terugtocht 40 dorpen, die
zij tot dusver bezet hielden in de ascb
hebben gelegd en een gedeelte van de man
nelijke bevolking hebben gedood, de overigen
als krijgsgevangenen meegenomen. De Wali
telde in drie dorpen welke hij bezocht 75
lijken.
Op S Januari hadden naar het Russische
legerbericht meldt, op het Oostelijk front
ten westen van de Weichsel geen belang
rijke veranderingen plaats. Op verschillende
andere punten hadden artilleriegevechten
plaats. By Bolimof is hevig gevochten in
den nacht van 2 op 3 Januari. De Duit
schers deden een krachtigen aanval en na
men een der Russische loopgraven, die ech
ter onmiddellijk werd heroverd, waarby de
vyand zes mitrailleurs en een groot aantal
gevangenen verloor.
In West Galicie hebben de Russen op 2
Januari opnieuw vorderingen gemaakt, ter
wijl vele kanonnen in Russische handen
vielen. Ook by de Uszokpas maaklen de
Russen vele krijgsgevangenen en veroverden
verscheidene kanonnen en mitrailleurs. By
dit gevecht gaf een geheel Oostenrybsche
bataljon zich over. Op den uitersten linker
vleugel hebben de Russische troepen, nadat
zy geheel Bukowina waren doorgetrokken
de stand Soetsjawa bezet, op een werst af
stand van de Oostenrijksch-Rumeensche
grens.
De Duitschers melden dat hun aanvallen
ten Oosten van de Bsura by Kozlos-Biskupi
en ten zuiden daarvan voortgaat.
Ook ten Noord-Oosten van Bolimof drin
gen do Duitsche troepen- zegt dit commu
niqué oostelijk van de Rawka over Huin
en de hoogten die ten Noorden daarvan
gelegen is op.
Verder zuidelijk tot de Pilica en aan den
rechtei-Pilicaoever is de toestand onver
anderd.
De oorlogscorrespondent van het Berliner
Tagebiatt meldt:
Het voortrukken der Russen tegen de
streek Nousandec-Neumark.dat oogenschijn-
lyk de doorbreuk tusschen het Karpathen-
leger en het Galicische leger beoogde, is
dank zij een goed toegepaste troepen ver
schuiving en nieuwe versterkingen tot staan
gekomen. Thans wordt echter weder een
sterken druk in de richting van Krakau
gevoeld.
MALLE HEIN.
door
Lso van Wijk.
Ze hadden zyn bloed lang genoog aan 't
koken gebracht: altyd die praatjes van sol
daten met zyn meisje en dat gekheid maken
dat gemeene lachen tegen haar, 't had vast
wat te beduiden... dat was maar al te ze
ker 1 Maar eon eind zou en moest er aan
komen, anders vermoorddo hij haar of mis
schien zich zelf. Eerst had ie vroeger die
ellende gehad mot die Jan van dor Biesen,
die haar ook al njet met rust kon laten.
Maar die was tenminste nooit mot haar uit-
goweest, dat wist-ie zeker, maar de soldaten,
die hadden 't zelfs klaar gespeeld met baar
uit te gaan. Hy had het al lang genoeg
vermoed, dat ze niet enkel om do appelen
en peren aan haar wagentje kwamen koo-
pen. Maar als ze dan toch van hem hield
en ze meende bet echt met hem, waarom
moest ze dan doen, of ze gediend was van
de schunnige praatjes, het geile lachen van
de soldaten
Achttien maanden was het juist goleden.
dat bij haar had leeien kennen, toen de
soldaten hot haar hadden gaan lastig maken
en sedert dien tijd was het net geweest, of
zij 't niet ernstig meer met hem meende.
Ze deed juist, of ze hem minachtte; mis
schien dat ze onder de soldaten knappere
kerels had ontdekt,misschien had ze wel..
Hij had, toen zyn vuisteo saarageknepen
en met op elkaar gebeten tanden gezworen
zich te zullen wreken op den eerste den
beste, die het nog eens wagen 2ou op zijn
recht op dat meisje inbreuk te maken. Hjj
zou hem desnoods doodslaan.
Malle Hein, zooals bU'in 't plaatsje ge
noemd werd, was geen knappe kerel, maar
ze moesten van zyn meisje afblijven. Want
hy hield van haar en haar kind, dat toch
ook van hem was. Dikwijls genoeg had hy
het haar voorgehouden, dat ze 't laten
moest, dat zy ongelukkig zou worden, want
hy zou haar laten zitten met het kind, al
wist-ie innerlijk wel beter, want opgeven
haar dat zou-die toch nooit doen, god bjj
was zoo dol, smoorlijk op haar
Zij had er maar altijd mee gelachen, het
zoo ernstig niet opgevat en trouwens zo
meende, dat hij zoo'n kwaje dingen nooit
doen zou, omdatis eigenlijk te veel een
goeie kerel was. Dat ze hem „Malle Hein"
noemden dat wist ze natuurlijk ook, maar
gelooven deed ze dat toch niet, want hij
was om de bliksem niet mal. Zij was een
aardige, flink gebouwde jonge vrouw, niet
groot, met een leuk-ordinair gezicht, dat de
soldaten prikkelde tot lachjes lonken, oo^-
