Officieel Nieuws- en Advertentieblad
voor Overflakkee en Goedereede
EERSTE BLAD.
15de laaryaru).
Vrijdag I Januari 1915.
No. 7
„VOORUIT!"
Dit blad verschijnt eiken W0ENSDA6.
Prijs per kwartaal, franco per post f 0,50.
Afzonderlijke nummers 0,05.
Hoofdredacteur W. DB JONG,
Md van de Tweede Kamer Sinten-Generaal,
's-GRAVKMIAGfc.
Uitgave der
Flakkeeschs Boek- en Handelsdrukkerij
te Mlddelharnls.
Prijs der Advertentiën van 1—6 regels f 0,60
Iedere regel meer0,10
G-roote letters naar plaatsruimte.
Driemaal plaatsing wordt slechts tweemaal berekend.
Alle solide Boekhandelaars en Advertenlie-Bnreaux
nemen Advertentiën aan.
Berichten van correspmdenten en Advertentiën te adresseeren aan de Flakkeesche Boek- en Handelsdrukkerij te Middeiharnis.
Oudejaar.
De klanken der Kerstklokken zijn ver
storven. Als bittere spot heeft het „Vrede
op Aarde" honderdduizenden in deooren
geklonken,die in schans en loopgraaf ver
scholen liggen om den vijand onschadelijk
te maken. In nogmaals honderdduizen
den gezinnen zijn honger en gebrek de
geschenken onder den Kerstboom ge
weest, verving den rouw om den ge
sneuvelden vader de vreugde van het
Kerstfeest. Het oude jaar (heeft thans
afgedaan, het is toegevoegd aan de onein
dige reeks van verleden jaarkringen.
Daar is er geen onder al die jaren, dat
zich wat ruw geweld en oorlogsrumoer
betreft kan meten met 11)14. De oorlogen
der grijze oudheid, de worstelingen van
Alexander den Grooten, van Darius der
Persen, de krijg die een Willem 111 of
een Lodewijk XIV voerden, de oorlogen
uit het Napoleontistische tijdperk, zij
kunnen geen van allen de ontzaglijke
worsteling evenaarden, waarvan 1914
getuige was. De kamp van 1870 is kin
derspel vergeleken bij den modernen
krijg. De oorlog is thans in hooge mate
een artillerie-duel, wie beschikt over de
meeste en de sterkste der kanonnen,
heeft de meeste kans op de zegepraal.
Nog in Juli scheen het, of alles in het
oude Europa pais en vrede kon zijn en
wie toen had aurven voorspellen dat het
jaar zich zou kenmerken door een ge
weldiger kamp dan ooit de eeuwen aan
schouwden, zou alle kansgeloopen heb
ben als minder toerekenbaar gesigna
leerd te worden. Luttele dagen na de
Julimaand stond alles in vuur en vlam
en was de oorlogstoorst ontstoken, zijn
somberen schijn werpend over landen
waar de cultuur der beschaving het
hoogst heette te staan.
Wat gekroonde hoofden plechtig be
zworen hadden bij tractaat, werd scheur
papier gemaakt. België's neutraliteit
werd geschonden, zoodra Duitschland's
belang dit noodig maakte. Wat de eeu
wen gespaard hadden aan wonderen van
FEUILLETON.
GANZEN-LIZE.
Naar het Duitsch van
NATALY VON ESCUSTRUTH.
wW?* TV k,t Wk, ,er-
*tnta»a by a* Hr«. D. BOLLE U BotUrdaai.
Een volkomen ongerecht vaardigde toorn legen
Hattenheim maakte zich van hem meester. 11»
was gewoon, dat znn vriend lot nu toe elke
aril,ïn gevolgd had. dal hg op de meest
zelfverloochenende wjjze teruggetreden was,
0 ?g'.?a.t d® verwende lieveling roeke
loos de hand uitstrekte naar iets, wal ook hem
begeerlpk toescheen. Ditmaal echter scheen hn
doof en blind voor GOnthers wenschen Ie zijn.
en die inschikkelijkheid, welke de jonge graaf
tot nu loc zoo eigenmachtig gekneed en gevormd
had, was stijf en hoekig geworden en plantte
zich als een reusachtige hinderpaal op Gtlnthers
weg van zege en triomf.
Hattenheim beminde Josephine, dit had hn
sedert lang reeds gedurende hnn verblijf in Stauf.
ten bemerkt, en daar had hy ook niets legen
Y~ Ze'k ?P 'ie' eers'° hofbal nog niet,
want hjj dacht niet aan de kleine muurbloem,
me in haar eenzaamheid voor hem ontloken was;
aoch nu was alles anders geworden Nu bewon-
middeleeuwsche bouwkunst, wat de
vroomheid van voorvaderen had ge
wrocht als onvergelijkelijk sieraad, werd
tot puin gemaakt door 42 c.M. kanon
nen, granaten en mitrailleuses. Het
bloeiende Belgenland werd het tooneel
van doodslag en verwoesting. Zij kwamen
over de Nederlandsche grens, die hon
derd duizenden uit de Vlaamsche lan
douwen en de Waalsche districten, be
roofd van letterlijk alles, in doodsangst
voor den „Duts die over het land was
gekomen als een lawine van den bergtop
naar het dal. Hollandscbe gastvrijheid,
Hollandsche barmhartigheid, ze bleken
ons volk nog te sieren als in glorierijker
dagen. De gansche natie beijverde zich
de Zuiderbroeders te ontvangen met de
grootste liefde, Nederland toonde met
de daad, waarin een klein volk groot kan
zijn.
Europa staat in vunr en vlam. Is het
geen wonder gelijk, dat het oorlogswee
ons land bleef gespaard? Zoo in een
staat, dan mag ten onzent op den Oude
jaarsavond, een dankbede opstijgen, dat
de verschrikkingen van den krijg ons
gespaard bleven. Zeker in duizenden
gezinnen zal de alwezigbeid van den man
en vader, onder de wapenen geroepen
om 's lands neutraliteit zoo noodig te
handhaven, droevig herinneren aan den
loodzwaren druk der tijden.
Doch het leed is gering, als men be
denkt, hoe in duizenden gezinnen der
oorlogvoerende landen het moordend
lood den zorgzamen huisvader, den veel-
belovenden zoon heeft weggenomen, verre
van den vaderlandscben bodem rusten
zij in vreemde aarde en slechts weinigen
weten de plaats, waar de betreurde doode
rust, in het massagraf zijn de slachtoffers
van de verblinding der volkeren aan de
eeuwige vergetelheid prijs gegeven. Dat
diep schrijnende leed bleef ons volk ge
spaard, dank zij een regeering die met
angstvallige nauwgezetheid en de groot
ste cordaatheid waakte voor onze onzijdig
heid en op de bres stond voor onze be
langen. Zwaar wordt ons volk getroffen.
Vergeefs zoekt menig stoere werker
arbeid voor hem en de zijnen, noodge
dwongen heeft bij aan moeten kloppen
bij Steuncomité en Werkloozenfonds.
derde hjj ook de blonde krullen en de blauwe
oogen en vond het niet meer dan natuurljjk, dat
Reunar evenals vroeger ook ditmaal bescheiden
zou terugtreden om zjjn vriend het veld te ruimen.
Doch dit deed hjj niet, integendeel, hjj week
geen voet breed, en liet hem zelfs de landen
zien En die pfschuwclqkc belofte, die hg hem
eerst zoo listig ontfutseld had! die hond den
jongen Helios de stralende vleugelen en lietjniet
toe dat hg met het trolsche bewustzjjn van te
zullen overwinnen den strjjd opnam en zijn te
genstander uit den zadel lichtte. Waar Josephine
zich vertoonde, was Ilattcnheim in haar nabjj-
heid en matigde zich overal zooveel recht op
haar toe, dat het geen wonder was, dat men
fluisterend begon te spreken over een aanstaande
verloving. Waarom duldde Josephine dat?
Bij die gedachte heel Günther zich toornig op,
de lippen en lachte spottend „Wel, omdat ze
znn liefde beantwoordt I Omdat gjj haar zelf op
dien avond van het bal in zjjne armen voerdel
en haar de keuze steldcthem of mg, zgne
trouwe vereering of mjjn ontrouwen spot En
toen koos ze natuurlijk hem en zjjn trouw!
Maar vroeger had ze mjj lief, of ik moes! de
vrouwen niet kennen!... Haar ziel was als een
opengeslagen boek Maar mjj was hel niet be
langwekkend genoeg, ik bladerde er even in en
wierp het ter zjjde, als verveelde het mij; doch
Reunar hield vol, hg las lot bet hoofdsluk.dat
een zoet loon belooft I - Maar is Hattenheim
er de man naar mg te doen vergeten? Neen,ik
nam haar hart en gaf het haar nog niet terug-
In menig gezin is het huisraad verhuisd
naar den Lommerd. Menig rniddenslan-
der, onder de wapenen voor 's lands be
lang, heelt zijn zaak zien verloopen.
Bitter zal hij willicht op den oudejaars
avond er aan terugdenken, eenzaam op
zijn post, hoe de vrucht van harde in
spanning voor hem verloren ging. Wij
gevoelen het leed dier getroffenen, maar
mag niet gevraagd of het moet stemmen
tot innige dankbaarheid, dat het ergste
ons bleef gespaard, dat de onder de
wapenen geroepenen tenminste ver
schoond bleven voor het ergste, wat ge
beuren kon
En daarom, de Oudejaarsavond 'moge
in zoo menig gezin tot somberder over
wegingen stemmen dan bij een vorig het
geval was, bij alle leed, dal 1914 over
zoovelen bracht zal in het Hollandsche
hart de dankbaarheid luid spreken, dat
onze mannen voor de verschrikkingen
van den oorlog gespaard bleven.
Over de toekomst ligt een sluier. Het
laat zich helaas niet aanzien, dat de
sombere wolken spoedig zullen optrek
ken. De vrede ligt in een ver verschiet.
De milioenenlegers van Rusland veront
rusten Duitschland's oostgrens. In het
westen belet sinds maanden de gelijk
waardigheid der strijdkrachten, een be
slissende uitkomst. Grimmige verbitte
ring en diepgaande haat tusschen Duit-
scher en Engelschman worden met den
dag erger en geven weinig hoop, dat de
vrede aanstaande is. Integendeel.
De wereldworsteling dreigt nog la
zeer lang te zullen duren. Wekenlang
zullen duizenden onzer landgenooten,
nog onttrokken blijven aan hun gezinnen
en hun werkkring. Er is niets aan te
doen, 's lands veiligheid eischt het. Ieder
onzer, hoe zwaar hij moge lijden, dient
dat te beseffen. Hier geld in de hoogste
mate, dat het privaat belang moet wijken
voor het algemeene.
Ons Nederlandsche volk heeft op schit
terende wijze getoond, dat het bereid is,
de nooden te lengen. De regeering ging
voor, de steuncomité's ondervinden over
al warme sympathie. Op den Oudejaars
avond mogen wij ons allen diep door
drongen gevoelen van de plichten die op
ons rusten tegenover onze medeburgers.
Het leed moet gezamenlijk gedragen
worden, Treub's woord zij ons richtsnoer.
De hunger moet in elk gezin buiten de
deur blijven. Met dankbaarheid mag op
Oudejaarsavond worden geconstateerd,
dat dank zij aller medewerking aan den
nijpenden nood het hoofd kon worden
geboden.
Alleen als wij ons voornemen in den
nieuwen jaarkring naar ons vermogen
Ie steunen, kunnen wij met vertrouwen
de loekomst tegemoet gaan.
„Ende desespereert niet" zij ons devies
als in de dagen van Cats. We gaan den
nieuwen jaarkring in met de vurige
hoop, dat de vrede weldra moge lichten
voor heel Europa, opdat 1915 worde
voor een ieder een
Gelukkig Nieuwjaar!
Haar koelheid is geveinsd, ze geeft mij mgn
verdiend loon en betaalt mg met geljjke munt.
Maar niet voor altjjd; ze zal weer onder de oude
belooveriüg vallen, en dan
Aan dal „dan" dacht Gtinlhemiet verder, hem
interesseerde slechts het heden, hg wilde slechts
Reimar den palm ontnemen, en Sylvia ergeren I
Ja, dat was cigcnljjk de hoofdzaak! Het gedrag
der prinses verdroot hem, zjj was sedert eenigen
tjjd grillig, zelfs hoogmoedig. Zjj coquelteerde
met hem pour passer Ie tempsBeminde hg
haar Dat nietHg, de gourmand van vrou
welijke schoonheid vond aan haar niets begeer
lijks dan de kroon en den nimbus die haar om
zweefde in zgn hart woonden slechts hoogvlie
gende stoute plannen, geen zoete droomen! De
hand eener prinsesDat was de hoogste prijs,
die het leven aan zgne gdelheid kon schenken
en daarnaar streefde hg: al het andere kreeg
by immers van zelf- Maar de hand dicrnrinscs
sloeg hem in den laatsten tgd schertsena in hel
gelaat en gaf hem lauweren in plaats van rozen
-Ze iB verwend, ik moet haar wat korter hon
den 1 Ze kent de jaloezie nog nietvoyons, die
is soms een bitter, maar een uitmuntend genees
middel tegen overmoed. Haar neef komt de
kleine Hoogheid zou het niet kwaad vinden den
(rouwsluier om den kroon van een erfprins te
kunnen weven. Doch geduld, daarvoor spint graaf
Lchrbach een fijn net, welks draden Ganzen-Lize
in de hand houdt en welks mazen bestemd zjjn,
de vleugels van den trotschen vogel gevangen
te houden
Uit de Tweede Kauier.
De laatste dagen, dat de Tweede Ka
mer de vorige week bijeen was, waren
bijna uitsluitend aan oorlogszaken ge
wijd. Woensdagmiddag lokte het wets
ontwerp tot het in dienst houden van
de landweerplichtigen heel wat discus
sie uit. Oorspronkelijk had de Minister
van Oorlog voorgesteld, dat de landweer
plichtigen voor onbepaalden tijd onder
de wapenen zouden worden gehouden.
Om discussie te vermijden, had hij nader
bepaald, dat voorloopig de in dienst-
houding voor een maand zou gelden.
In Januari kan dan over dezen ingrij
penden maatregel uitvoerig worden ge
sproken. Maar jawel, van uitschakeling
der discussie was geen sprake. De heer
Ter Laan begon, Duymaer van Twist
volgde en weldra had een heel sprekers
lijstje betoogd, welk een ongerief het
onder de wapenen houden voor honder
den middelstanders was. De minister gaf
echter niet toe,de legerorganisatie eischte
het in dienst houden, de lichting 1915 kon
de geoefende landweer niet vervangen,
noodlijdende middenstanders moesten
dan maar geholpen worden door het
nationaal steuncomité.
Dat was een domheid van den minis
ter en de Kamer liet haar ontstemming
dan ook vrij duidelijk blijken. Overar-
Zoo dacht Lchrbach in de eerste dagen na de
sledevaart, polste met een bewolkt gelaat, wan
neer men ac overkomst van prins Karl. Theo-
door verwachtte, en sloeg Sylvia gade, als hij
Ganzen-Lize het hof maakte. Langzamerhand zag
hjj echter minder naar de prinses, omdat het
hem veel belangwekkender scheen Phines trek
ken gade te slaan, en de komst van den vorste-
lyken mededinger werd hem spoedig volkomen
onverschillig. Alleen dit ergerde hem, dat Sylvia
spotachtig lachend het hoofd in den nek wierp
over freule Von Wetter's koele houding, alsof
zjj zijn nederlaag, zijn vergeefsche pogingen om
met Hattenheim mede te dingen, bemerkte. Dat
zou en mocht niet zgn.
Zijn stemming werd steeds meer prikkelbaar,
zjjn toorn tegen Reimar steeds duidelijker.
In den schouwburg Irad graaf Lchrbach de
loge der Lattdorfs binnen om Josephine gedu
rende de entreacte te begroeten en baar een
bouquet viooltjes te brengenbjj wist, dat uit
een loge aan den tegenoveTgestelden kant,Sylvia
elk zijner bewegingen gadesloeg. Hattenheim had
hem vriendelijk gegroet, zonder evenwel de
plaats in te ruimen, die hg naast freule Von
Wetter innamhjj scheen hetals vanzelf sprekend
te beschouwen, dat hg daar zat, en bleef zitten.
„Zeg eens, Reimar, ben je erg moe vroeg
Gönther schertsend en schudde met een veelbe-
teekenenden wenk de leuning van den stoel.
Wordt vervogld.
