99
Officieel
Nieuws- en Advertentieblad
1SPOEDER
'tog's JaC.2L
HEIJDEN,
Bxmi
voor Overflakkee en Goedereede.
EERSTE BLAD.
Het laatste geluk.
ET ZOO
d. heijden,
ale breier1j.
bloemenhandel.
;n orders.
3en- en
irwerken
292, Middelharnis.
IEDEN AAN:
TE ONTBIEDEN
iabi,j Tramstation.
I2de Jaargang
Woensdag 24 April 1912.
No. 23
;re. teief. No 6»
'REKT GELD:
Flakkeesche Boek- en Handelsdrukkerij
Prijs der Advertentiënvan 1—6 regels j 0,60.
Berichten van cerrespendenten en Advertentiën te adresseeren aan de Flakkeesche Boek- en Handelsdrukkerij te Middelharnis.
De Ziekteverzekering.
Nooit genoeg.
Een jubeleum.
Nog een getuigenis.
(chadeiyk en van ouda bekende-
[TWATER
Isie te Alkmaar ia o. m. ver-
Mrksland bü A. van Oosten-
Middelharnis bü de Wed. P.
=nt per flesehje, voor schooi
en onmisbaar.
In pakken van 21/z. 1 en 1/2Kile
jitwerking verzekerd.
|a Ac Doornbos,
DJIMELSDIJK-
adres voor all©
bekend bij
riGD SEOEHT 1ÜJO.
(s de lage prijzen wordets
rgoed vanal 5,aankoop-
ng, bij 10,— geheel.
s&s
ETEN VAN HEBFST-
en PEEREN. Hooge en
DOMEN, PYRAMIDEN
oorten. FRAMBOZEN:
EN SUPERLATIEF
j ZWARTE BESSEN.
1TS0EN HEESTER
flTRUIK-, STAM- EN
N Vele VASTE PLAN
DEN BLOEMENTUIN,
fEWASSEN enz.
iEK-, DEN-, en SIER-
6D wat meer tot het
ak behoort.
1H AANBEVOLEN tot den
NDERHOUD van TUINEN
fi's KOFFIE eD THEE,
lREN en SIGARETTEN,
IEN. LEDERWAREN,
en LUSTEN in alle soorten,
le Cologne en Toiletzeep,
CAO en CHOCOLAAD.
sorteering KASTRANDEN,
IR zeer zwaar per boek 35 ct.
OËKEN en PAPIER,
•ten en lage prüzen.
[apitaal f 150.000).
Inderpand,
:ourant of prolongatie,
borgtocht enz.
HEMD GrBIaD-
Dit blad verschijnt eiken WOENSDAG.
Prijs per kwartaal, franco per post f 0,50.
Afzonderlijke nummers0,05.
"U"ltgf©.*ve cLer
te Middelharnis.
Iedere regel meer0,10
Groote letters naar plaatsruimte.
Driemaal plaatsing wordt slechts tweemaal berekend.
Alle solide Boekhandelaars en Advertentie-Bureaus
nemen Advertentiën aan.
Als de Tweede Kamer thans weer
bijeenkomt, zal zij, na in geen vier jaren
een sociaal ontwerp behandeld te heb
ben, eenvoudig, omdat er niets klaar
was, overgegaan tot besprekingen van
het ontwerp-Ziektewet. De lezer weet,
dat aan dit ontwerp juist datgene ont
breekt, wat een goede Ziektewet het
allereerst moest brengen nl. geneeskun
dige behandeling en de benoodigde ge--|
neesmiddelen. De clericale meerderheid
in de Tweede Kamer heeft echter voor
een paar maanden beslist, dat de ziekte
wet alleen ziektegeld zal uitkeeren, doch
zich niet zal inlaten met de regeling der
geneeskundige hulp. Voor het platteland
in de eerste plaats heeft dit ontwerp-
Ziektewet zeker 50 procent van zijn be
lang ingeboet. Eest te beoordeelen, welke
voordeelen het voor de arbeidende kiasse
in ruil voor de premie's, door arbeiders
en werkgevers te betalen, zal aanbieden.
Nu is dit op 't oogenblik nog zeer moei
lijk te zeggen. Na het eerste ontwerp-
Ziektewet hebben we een gewijzigde
ontwerp gekregen. En de heer Talma
heett het daarbij niet gelaten. Driejaar
heeft hij den tijd gehad te studeeren.
Twee ontwerpen, een van Kuyper en
een van Veegens, lagen in rijn bureau.
En de groo te Talma, aangeprezen als je
hervormer, is na drie jaar voor den dag
gekomen met een zoo slecht product op
wetgevend gebied, dat hijzelf al op zijn
tweede ontwerp 200 grootere en kleinere
wijzigingen heeft voorgesteld 1 Het is dus
onmogelijk te beoordeelen, hoe de ziek
tewet er per slot van rekening zal uit
zien. Daarbij komt nog, dat op het heele
ontwerp niet minder dan 221 amende
menten bij de Commissie van voorbe
reiding zijn ingekomen. En die komen
lang niet alle van leden der linkerzijde,
een massa zijn van clericale kamerleden
afkomstig.
De heer Duys, die deze mededeelingen
doet, vertelt, dat er van unie-liberale
zijde een amendement is om alle landar
beiders uit de ziektewet te gooien, 't Zal
FEUILLETON.
NAAR
FELIX HQLLAENDEB.
28)
Haar fijn gelaat heeft de uitdrukking van iemand
die'juist een zware (operatie ondergaan heeft, maar
nu ondanks de uitputting welgemoed en rustig is
in het zekere gevoel, dat alles goed zal afloopen.
Het is lief van je zoo spoedig gekomen te zijn,
zegt ze,?en streelt mijn hand. Ik heb je zoo noodig. En
ze lacht heel even, heel gelukkig en een paar tranen
komen haar in de oogen.
Hij is bij mijn ouders geweest en heeft nog eens
beproefd.
Ja I
Ze laat de lip hangen en wil zich van mij afwenden.
Haar trekken worden op eens hard en streng.
Marianne Marianne
Zij balt de kleine vuisten en wil met geweld onder
drukken, wat in baar woelt.
Dan ziet ze me weer zoo edel, zoo vrij, zoo stralend
aan, zooals zij alleen het kan en een oogenblik geeft
haar gelaat iets vAn een spotlach te zien.
Hy kwam zegt ze, in zwarten rok en met witte
das, alsof h\j naar een bruiloft of een begrafenis
ons benieuwen, welke unie-liberaal met
dit reactionaire amendement, voor den
dag is gekomen. We zijn het in dezen
volkomen met den heer Duys eens, waar
hij schrijft tot de landarbeiders „Kame
raden, komt in actie' Als inderdaad een
unie-liberaal het voorstel deed om de
Landarbeiders uit de Ziektewet te gooien,
dienen de landarbeiders hun protest
krachtig te laten hooren. Een unie-libe
raal, die zoo'n amendement indient, han
delt zoo reactionair, als men het slechts
van een clericaal zou durven verwachten.
Nog is het tijd voor de vakarbeiders
zich te laten hooren! Maar dan ook spoe
dig aan de Tweede Kamer hun adressen
gezonden
Of zullen ze weer, als zoo menigmaal
maar heelemaal niet voor hun eigen be
langen opkomen?
Minister Wentholt, de politieke weer
haan van het kabinet-Heemskerk, heeft
zooals de lezer weet, een pantserschip
aangevraagd, waarvan alle deskundigen
zonder onderscheid getuigen, dat het
vechten noch vluchten kon.
Toch zou de gehoorzame clericale meer
derheid in de kamer dit onding, waar
voor weer miilioenen in den Oceaan
worden gesmeten, per slot van rekening
wel toestaan. Het schijnt daarbij niet te
zullen blijven. Jhr. van Karnebeek, de
oudliberaal, die voor Utrecht zit, en die
zich het volgend jaar niet meer beschik
baar zal stellen, schijnt de kamer niet
te willen verlaten zonder zich onsterfelijk
geblameerd te hebben. Hij moet nl. rond-
loopen met het voornemen een voorstel
te doen tot aanbouw van een schip van
15000 ton. Dat schip zal miilioenen en
miilioenen kosten en toch absoluut niets
baten tegen de reuzenschepen der
groote mogendheden. Niettemin acht de
heer van Karnebeek, het gewettigd in
een schatkistmet een groot tekort, meteen
verkwisting van het vierde onzer staats
inkomsten, aan het militairisme,opnieuw
te gaan grabbelen voor zoo nuttelooze
uitgaven. Wij denken daar ietwat anders
over en we zullen ons zeer verheu
gen, als de kiezers in 1913 zulke
naamliberalen het lot zal doen deelen
moest. Let op, boe koen ik ben, ik kan heuschnog
schertsen.
Er klonk evenwel in baar stem een onuitspreeke-
lijke droefheid, die mij innig aangreep.
Ze streek met de hand langs haar voorhoofd als
wilde ze de kwade gedachten verdrijven.
Je moet geduld met me hebben, liefste, gaat
ze op gedempten toont voort. Ik wist dat het zoo
gaan zou en ik hoopte nog op uitstel. En het af
scheid was zoo ontzettend, het was dan een afscheid,
je zult het begrijpen, voor altyd. En hoe mijn vader
daar voor me stond, rood en blauw van kleur, de
kortgeknipte, witte haren als overeind staande, hoe
hij zich aan de leuning van een stoel vastklampte,
en van me verlangde, dat ik zeggen zou, dat het alles
leugen wasdat ik onmogelijk die schande en dat
leed om hem brengen kon hoe moeder me vol
angst aanzag daar voelde ik niet iets als schuld,
zoo waar God mij moge bijstaan, ik voelde geen
schuld ik had tusschen hen en my een afgrond
voor goed, gegeven. Zij gelooven, dat ik tegenover
hen een misdaad heb begaan, mijns vaders ongerepte
naam bezoedeld, terwijl ik voor my zelf besta en zelf
weet dat ik niet anders kon.
Ze haalt diep adem.
Ik weet evenwel ook, voegt ze er verlegen bij,
wien ik verantwoordelijk ben. God slaat me gade
en zal me begrijpen.
En dan heb ik vader alles bekend, en hem gezegd,
dat ik niet het minste berouw voel en altijd weder
zoo zou hebben moeten handelen daarop breekt
ze af en een zacht kermen en bitter schreien laat
ze hooren.
Je moet daar niet meer over spreken, Marianne,
ik zie, hoe je er onder ly'dt.
Ze ziet me met wyd geopende oogen, aan waarin ein-
van de elericalen, die we hopen te over
winnen. Zulke oer-conservatieven dienen
we tot 't uiterste te bestrijden I
Dr. Kuyper heeit onlangs een jubeleum
gevierd. Zijn Standaard bestond 40 jaar.
Hij heeft zich op dat feest laten bewie-
rooken met de needrigheid, die hem ken
merkt. Het heeit blijkbaar eenige ver
wondering gewekt, dat op dit jubeleum
alleen clericale bladen lof zongen. Onder
journalisten bestaat steeds een zoo colle
giale houding, dat zij aan een feest bij
den tegenstander van harte deelnemen.
Dat bij het Standaard-jubileum nage
noeg de heele linker pers zich van eiken
gelukwensch onthield, moest wel gewich
tige oorzaken hebben. Dit is ook zoo.
Als boven de Standaard één zinspreuk
gescheven zou kunnen worden, zou het
moeten zijn; „Veertig jaren van Volks-
verleugening en Volksbedrog". Niemand
heeit zoo te keer gegaan tegen nauwe
aaneensluiting van zijn partij met de
Roomschen als deze „man der kleinè
luyden", en niemand heeft een partij
ooit zoo stevig aan Rome vastgeklonken
als hijIn 1870 veroordeelde dr. Kuyper
in de conservatieven, dat zij Rome ver
sterkten, in '1878 waren de Roomschen
trouwe bondgenooten, in 1883 bestreedt
hij den samengang met Rome, in 1887
was het bondgenootschap hechter dan
ooit. In 1891 was het samengaan weer
uit den booze, in 1901 werden de broe
ders weer samengeroepen, op een wortel
des geloofs. Zoo wilde de leugenpolitiek
van Kuyper het.
In 1892 schreef hij over de Statenver
kiezingen. Hij betoogde, dat het onop
recht ware, als de Anti's optrokken voor
Roomsche candidaten. Nog geen 24 uur
later schreef hij. „Met opgewektheid gaan
w.e weer eens ter stembus om de katho
lieken te stemmen." Toen in 1905 het
Kuyperregime werd verjaagd, schreef de
nobele, fatsoenlijke Staudaard, dat tot
de oppositie was opgeroepen, al wat in
Nederland nog hoera gilt voor dejene-
verflesch. Aldus dr. Kuypev's spreekbuis
over den tegenstander Voeg daarbij, dat
de Standaard nooit eenig argument van
den tegenstander mededeelt aan zijn
delooze overgave ligt en schudt alleen het hoofd. Ik
zal daar nooit meer over spreken nooit meer
maar juist daarom wil ik dat je alles weetwant,
voegt ze er geheimzinnig by, niets mag je verbor
gen blijvenvoor ieders toekomst is dat noodig.
Mijn vader ging op eens naar mijn arme zwakke
moeder en greep haar by de schouders.
Moeder, riep hij, is het mogelijk, dat ons kind
zoo slecht kan zijn En toen hij geen antwoord kreeg,
begon hij te razen.
Zij was van alles de 6chuld, zij alleeD. Hij had
het altijd, geweten dat in mij slechte neigingen staken
want van klein af bad ik me niet willen schikken
en voor zijn grijze haren had ik geen respect gehad.
Maar als hij strengheid wilde toepassen had zij zich
daartegen verzet. En op eens trok bij af en begon
te schreien moeder vouwde de handen wanhopig
samen en ik stond daar zwijgend bij. Ze hadden er geen
begrip van hoe ze me marteldenen kwetsten. Ze hiel
den me voor verstokt en in den grond voor slecht.
Moeder zei schreiend, ze kon in't eind wel begrypen
dat een meisje verleid werd en op slechte wegen
geraakte, ofschoon, ze niet gedacht had, dat zoo iets
bij haar voorkomen kon. Maar mjj begreep ze eevoudig
niet. Ze had verwacht, dat ik voor vader op de knieën
zinken en snikkend om vergiffenis smeeken .zou.
Ik kon het niet meer in de kamer uithouden. Ze
eischten algeheel berouw, en ik begreep ze niet
meer.
Ik begreep alleen, dat ik weg moest, dat ik weg
moest omdat er te veel was, dat ons scheidde. Ik
ging in m\jn kamer en pakte mijn boeltje Niemand
kwam naai me toe en er verliep een heele tijd. Toen
ging op eens de deur langzaam open en stond mijn
moeder voor me. Op het zien van myn gepakten
koffer werd ze zeer bleek en zei na een benauwende
lezers en men zal het volkomen begrij
pelijk vinden, dat de pers der linkerzijde
geen woord van lof bij het Standaard
jubileum liet hooren. Waar zooveel volks
bedrog plaats vond, moest gezwegen
worden wilde men zijn eigen fatsoen niet
te grabbel gooien.
De Standaard, waaraan nooit iemand
ook maar een oogenblik denkt, als men
van de waarheid spreekt, schreef na het
verwerpen van de voorstellen tot behan
deling der Bakkerswet
„Troelstra heeft de Bakkerswet ver
moord." Wij hebben uit de clericale bla
den verschillende betoogen aangehaald
om te bewijzen, dat de Standaard ouder
gewoonte loog, waar ze de schuld op
de vrijzinnigen tracht te schuiven.
„Patrimonium", het orgaan trouwe die
naren van Talma en Kuyper komt dit
ten overvloede ook nog eens bevestigen.
Het blad toch schrijft
„Indien men waarlij k op een spoedige
behandeling prijs stelde, had men het
gewisse maar voor het ongewisse moeten
nemen. Dan had men het voorstel-Brum-
melkamp moeten aannemen."
„Maar velen ter rechterzijde wilden de
Bakkerswet naar achteren schuiven
ook om taktische redenen. De „Stand
aard" gaf het niet onduidelijk te verstaan.
Men vreesde ongelukken, zoo al niet in
de Tweede, dan toch in de Eerste Kamer.
Daardoor zouden de Sociale Verzekerings
wetten in gevaar gebracht kunnen wor
den.
„Wij schreven reeds vroegei, dal wij
iets voor deze overwegingen koDden ge
voelen. Maar het gaat nu niet aan, vooral
de Linkerzijde aansprakelijk te stellen
voor het niet behandelen van de Bakkers
wet. Zeker men had de diskussies der
laatste weken kunnen bekorten. Negen
tien sprekers over de onderwijzerssalaris
sen het loopt de spuigaten uit. Maar...
al was het met Bouw wetje, Vogel wet en
onderwijzerssalarissen voorspoediger ge
gaan, dan nog zou het de vraag zijn
geweest, of menvóór het Paasch-reces wel
klaar was gekomen met de Bakkerswet.
Op 20 Feb.uari wist men óók reeds, dat
er veel amendementen waren ingediend
stilteIk spreek tot je als de eene vrouw tot de andere
Ik doe je ook geen ver wij tingen.
Alles kan nog terecht komen Vaders toorn
zal bedaren. De photograaf is weer hier geweest
en heeft geheel vormelijk je hand gevraagd. Hij
meent dat hij eigenlijk schuld heeft, je wist reeds
waardoor en dat hij je nooit daarover spreken zal.
Hij heeft je even lief als vroeger. Hy heeft gezegd,
voegde ze er nauwelijks hoorbaar bij 't is beter
voor dan in het huwelijk en dan je bent heel
anders dan anderen en daar naar moet men zich
schikken. Hij heeft ook aan vader zijn zaken nitge-
legd. Hij heeft uitgebreide relaties. Het is zulk een
buitengewoon geluk, dat de goede God ze zag
me nu voor de eerste keer aan. Tot nog toe had ze
dit anstig vermeden en nu moest ze van mijn voor
komen verschrikt zijn. Zij schreide overlnid en trad
naar me toe kind, zie me niet zoo vreeselijk aan,
bracht ze met moeite uit.
Marianne hield op, uitgeput en ladend hjj de her
innering.
En nu komt nog het ergste, zegt ze na een
lange pauze met een pijnlijke uitdrukking op het
gelaat, die my door de ziel sneed.
Ik legde, gaat ze voort, myn hand op moeders
schouder en smeekte baar geen woord verder te
spreken want datgene wat ze verwachtte, zou nooit
gebeuren, nooit zou ik dezen of een andere
maar eer ik nog kon uitspreken, kwam vader op den
drempel. Hij had juist nog de laatste woorden ge
hoord.
Hy nam een dreigende houding aan.
Ik wil, zei hij gebiedend, dat je zonder omslag
den man kort en bondig ja zegt. Je hebt geen recht
meer e zedig voor te doen.
(ïïordt vervólgd)