99 Officieel Nieuws- en Advertentieblad 1SPOEDER 'tog's JaC.2L HEIJDEN, Bxmi voor Overflakkee en Goedereede. EERSTE BLAD. Het laatste geluk. ET ZOO d. heijden, ale breier1j. bloemenhandel. ;n orders. 3en- en irwerken 292, Middelharnis. IEDEN AAN: TE ONTBIEDEN iabi,j Tramstation. I2de Jaargang Woensdag 24 April 1912. No. 23 ;re. teief. No 6» 'REKT GELD: Flakkeesche Boek- en Handelsdrukkerij Prijs der Advertentiënvan 1—6 regels j 0,60. Berichten van cerrespendenten en Advertentiën te adresseeren aan de Flakkeesche Boek- en Handelsdrukkerij te Middelharnis. De Ziekteverzekering. Nooit genoeg. Een jubeleum. Nog een getuigenis. (chadeiyk en van ouda bekende- [TWATER Isie te Alkmaar ia o. m. ver- Mrksland bü A. van Oosten- Middelharnis bü de Wed. P. =nt per flesehje, voor schooi en onmisbaar. In pakken van 21/z. 1 en 1/2Kile jitwerking verzekerd. |a Ac Doornbos, DJIMELSDIJK- adres voor all© bekend bij riGD SEOEHT 1ÜJO. (s de lage prijzen wordets rgoed vanal 5,aankoop- ng, bij 10,— geheel. s&s ETEN VAN HEBFST- en PEEREN. Hooge en DOMEN, PYRAMIDEN oorten. FRAMBOZEN: EN SUPERLATIEF j ZWARTE BESSEN. 1TS0EN HEESTER flTRUIK-, STAM- EN N Vele VASTE PLAN DEN BLOEMENTUIN, fEWASSEN enz. iEK-, DEN-, en SIER- 6D wat meer tot het ak behoort. 1H AANBEVOLEN tot den NDERHOUD van TUINEN fi's KOFFIE eD THEE, lREN en SIGARETTEN, IEN. LEDERWAREN, en LUSTEN in alle soorten, le Cologne en Toiletzeep, CAO en CHOCOLAAD. sorteering KASTRANDEN, IR zeer zwaar per boek 35 ct. OËKEN en PAPIER, •ten en lage prüzen. [apitaal f 150.000). Inderpand, :ourant of prolongatie, borgtocht enz. HEMD GrBIaD- Dit blad verschijnt eiken WOENSDAG. Prijs per kwartaal, franco per post f 0,50. Afzonderlijke nummers0,05. "U"ltgf©.*ve cLer te Middelharnis. Iedere regel meer0,10 Groote letters naar plaatsruimte. Driemaal plaatsing wordt slechts tweemaal berekend. Alle solide Boekhandelaars en Advertentie-Bureaus nemen Advertentiën aan. Als de Tweede Kamer thans weer bijeenkomt, zal zij, na in geen vier jaren een sociaal ontwerp behandeld te heb ben, eenvoudig, omdat er niets klaar was, overgegaan tot besprekingen van het ontwerp-Ziektewet. De lezer weet, dat aan dit ontwerp juist datgene ont breekt, wat een goede Ziektewet het allereerst moest brengen nl. geneeskun dige behandeling en de benoodigde ge--| neesmiddelen. De clericale meerderheid in de Tweede Kamer heeft echter voor een paar maanden beslist, dat de ziekte wet alleen ziektegeld zal uitkeeren, doch zich niet zal inlaten met de regeling der geneeskundige hulp. Voor het platteland in de eerste plaats heeft dit ontwerp- Ziektewet zeker 50 procent van zijn be lang ingeboet. Eest te beoordeelen, welke voordeelen het voor de arbeidende kiasse in ruil voor de premie's, door arbeiders en werkgevers te betalen, zal aanbieden. Nu is dit op 't oogenblik nog zeer moei lijk te zeggen. Na het eerste ontwerp- Ziektewet hebben we een gewijzigde ontwerp gekregen. En de heer Talma heett het daarbij niet gelaten. Driejaar heeft hij den tijd gehad te studeeren. Twee ontwerpen, een van Kuyper en een van Veegens, lagen in rijn bureau. En de groo te Talma, aangeprezen als je hervormer, is na drie jaar voor den dag gekomen met een zoo slecht product op wetgevend gebied, dat hijzelf al op zijn tweede ontwerp 200 grootere en kleinere wijzigingen heeft voorgesteld 1 Het is dus onmogelijk te beoordeelen, hoe de ziek tewet er per slot van rekening zal uit zien. Daarbij komt nog, dat op het heele ontwerp niet minder dan 221 amende menten bij de Commissie van voorbe reiding zijn ingekomen. En die komen lang niet alle van leden der linkerzijde, een massa zijn van clericale kamerleden afkomstig. De heer Duys, die deze mededeelingen doet, vertelt, dat er van unie-liberale zijde een amendement is om alle landar beiders uit de ziektewet te gooien, 't Zal FEUILLETON. NAAR FELIX HQLLAENDEB. 28) Haar fijn gelaat heeft de uitdrukking van iemand die'juist een zware (operatie ondergaan heeft, maar nu ondanks de uitputting welgemoed en rustig is in het zekere gevoel, dat alles goed zal afloopen. Het is lief van je zoo spoedig gekomen te zijn, zegt ze,?en streelt mijn hand. Ik heb je zoo noodig. En ze lacht heel even, heel gelukkig en een paar tranen komen haar in de oogen. Hij is bij mijn ouders geweest en heeft nog eens beproefd. Ja I Ze laat de lip hangen en wil zich van mij afwenden. Haar trekken worden op eens hard en streng. Marianne Marianne Zij balt de kleine vuisten en wil met geweld onder drukken, wat in baar woelt. Dan ziet ze me weer zoo edel, zoo vrij, zoo stralend aan, zooals zij alleen het kan en een oogenblik geeft haar gelaat iets vAn een spotlach te zien. Hy kwam zegt ze, in zwarten rok en met witte das, alsof h\j naar een bruiloft of een begrafenis ons benieuwen, welke unie-liberaal met dit reactionaire amendement, voor den dag is gekomen. We zijn het in dezen volkomen met den heer Duys eens, waar hij schrijft tot de landarbeiders „Kame raden, komt in actie' Als inderdaad een unie-liberaal het voorstel deed om de Landarbeiders uit de Ziektewet te gooien, dienen de landarbeiders hun protest krachtig te laten hooren. Een unie-libe raal, die zoo'n amendement indient, han delt zoo reactionair, als men het slechts van een clericaal zou durven verwachten. Nog is het tijd voor de vakarbeiders zich te laten hooren! Maar dan ook spoe dig aan de Tweede Kamer hun adressen gezonden Of zullen ze weer, als zoo menigmaal maar heelemaal niet voor hun eigen be langen opkomen? Minister Wentholt, de politieke weer haan van het kabinet-Heemskerk, heeft zooals de lezer weet, een pantserschip aangevraagd, waarvan alle deskundigen zonder onderscheid getuigen, dat het vechten noch vluchten kon. Toch zou de gehoorzame clericale meer derheid in de kamer dit onding, waar voor weer miilioenen in den Oceaan worden gesmeten, per slot van rekening wel toestaan. Het schijnt daarbij niet te zullen blijven. Jhr. van Karnebeek, de oudliberaal, die voor Utrecht zit, en die zich het volgend jaar niet meer beschik baar zal stellen, schijnt de kamer niet te willen verlaten zonder zich onsterfelijk geblameerd te hebben. Hij moet nl. rond- loopen met het voornemen een voorstel te doen tot aanbouw van een schip van 15000 ton. Dat schip zal miilioenen en miilioenen kosten en toch absoluut niets baten tegen de reuzenschepen der groote mogendheden. Niettemin acht de heer van Karnebeek, het gewettigd in een schatkistmet een groot tekort, meteen verkwisting van het vierde onzer staats inkomsten, aan het militairisme,opnieuw te gaan grabbelen voor zoo nuttelooze uitgaven. Wij denken daar ietwat anders over en we zullen ons zeer verheu gen, als de kiezers in 1913 zulke naamliberalen het lot zal doen deelen moest. Let op, boe koen ik ben, ik kan heuschnog schertsen. Er klonk evenwel in baar stem een onuitspreeke- lijke droefheid, die mij innig aangreep. Ze streek met de hand langs haar voorhoofd als wilde ze de kwade gedachten verdrijven. Je moet geduld met me hebben, liefste, gaat ze op gedempten toont voort. Ik wist dat het zoo gaan zou en ik hoopte nog op uitstel. En het af scheid was zoo ontzettend, het was dan een afscheid, je zult het begrijpen, voor altyd. En hoe mijn vader daar voor me stond, rood en blauw van kleur, de kortgeknipte, witte haren als overeind staande, hoe hij zich aan de leuning van een stoel vastklampte, en van me verlangde, dat ik zeggen zou, dat het alles leugen wasdat ik onmogelijk die schande en dat leed om hem brengen kon hoe moeder me vol angst aanzag daar voelde ik niet iets als schuld, zoo waar God mij moge bijstaan, ik voelde geen schuld ik had tusschen hen en my een afgrond voor goed, gegeven. Zij gelooven, dat ik tegenover hen een misdaad heb begaan, mijns vaders ongerepte naam bezoedeld, terwijl ik voor my zelf besta en zelf weet dat ik niet anders kon. Ze haalt diep adem. Ik weet evenwel ook, voegt ze er verlegen bij, wien ik verantwoordelijk ben. God slaat me gade en zal me begrijpen. En dan heb ik vader alles bekend, en hem gezegd, dat ik niet het minste berouw voel en altijd weder zoo zou hebben moeten handelen daarop breekt ze af en een zacht kermen en bitter schreien laat ze hooren. Je moet daar niet meer over spreken, Marianne, ik zie, hoe je er onder ly'dt. Ze ziet me met wyd geopende oogen, aan waarin ein- van de elericalen, die we hopen te over winnen. Zulke oer-conservatieven dienen we tot 't uiterste te bestrijden I Dr. Kuyper heeit onlangs een jubeleum gevierd. Zijn Standaard bestond 40 jaar. Hij heeft zich op dat feest laten bewie- rooken met de needrigheid, die hem ken merkt. Het heeit blijkbaar eenige ver wondering gewekt, dat op dit jubeleum alleen clericale bladen lof zongen. Onder journalisten bestaat steeds een zoo colle giale houding, dat zij aan een feest bij den tegenstander van harte deelnemen. Dat bij het Standaard-jubileum nage noeg de heele linker pers zich van eiken gelukwensch onthield, moest wel gewich tige oorzaken hebben. Dit is ook zoo. Als boven de Standaard één zinspreuk gescheven zou kunnen worden, zou het moeten zijn; „Veertig jaren van Volks- verleugening en Volksbedrog". Niemand heeit zoo te keer gegaan tegen nauwe aaneensluiting van zijn partij met de Roomschen als deze „man der kleinè luyden", en niemand heeft een partij ooit zoo stevig aan Rome vastgeklonken als hijIn 1870 veroordeelde dr. Kuyper in de conservatieven, dat zij Rome ver sterkten, in '1878 waren de Roomschen trouwe bondgenooten, in 1883 bestreedt hij den samengang met Rome, in 1887 was het bondgenootschap hechter dan ooit. In 1891 was het samengaan weer uit den booze, in 1901 werden de broe ders weer samengeroepen, op een wortel des geloofs. Zoo wilde de leugenpolitiek van Kuyper het. In 1892 schreef hij over de Statenver kiezingen. Hij betoogde, dat het onop recht ware, als de Anti's optrokken voor Roomsche candidaten. Nog geen 24 uur later schreef hij. „Met opgewektheid gaan w.e weer eens ter stembus om de katho lieken te stemmen." Toen in 1905 het Kuyperregime werd verjaagd, schreef de nobele, fatsoenlijke Staudaard, dat tot de oppositie was opgeroepen, al wat in Nederland nog hoera gilt voor dejene- verflesch. Aldus dr. Kuypev's spreekbuis over den tegenstander Voeg daarbij, dat de Standaard nooit eenig argument van den tegenstander mededeelt aan zijn delooze overgave ligt en schudt alleen het hoofd. Ik zal daar nooit meer over spreken nooit meer maar juist daarom wil ik dat je alles weetwant, voegt ze er geheimzinnig by, niets mag je verbor gen blijvenvoor ieders toekomst is dat noodig. Mijn vader ging op eens naar mijn arme zwakke moeder en greep haar by de schouders. Moeder, riep hij, is het mogelijk, dat ons kind zoo slecht kan zijn En toen hij geen antwoord kreeg, begon hij te razen. Zij was van alles de 6chuld, zij alleeD. Hij had het altijd, geweten dat in mij slechte neigingen staken want van klein af bad ik me niet willen schikken en voor zijn grijze haren had ik geen respect gehad. Maar als hij strengheid wilde toepassen had zij zich daartegen verzet. En op eens trok bij af en begon te schreien moeder vouwde de handen wanhopig samen en ik stond daar zwijgend bij. Ze hadden er geen begrip van hoe ze me marteldenen kwetsten. Ze hiel den me voor verstokt en in den grond voor slecht. Moeder zei schreiend, ze kon in't eind wel begrypen dat een meisje verleid werd en op slechte wegen geraakte, ofschoon, ze niet gedacht had, dat zoo iets bij haar voorkomen kon. Maar mjj begreep ze eevoudig niet. Ze had verwacht, dat ik voor vader op de knieën zinken en snikkend om vergiffenis smeeken .zou. Ik kon het niet meer in de kamer uithouden. Ze eischten algeheel berouw, en ik begreep ze niet meer. Ik begreep alleen, dat ik weg moest, dat ik weg moest omdat er te veel was, dat ons scheidde. Ik ging in m\jn kamer en pakte mijn boeltje Niemand kwam naai me toe en er verliep een heele tijd. Toen ging op eens de deur langzaam open en stond mijn moeder voor me. Op het zien van myn gepakten koffer werd ze zeer bleek en zei na een benauwende lezers en men zal het volkomen begrij pelijk vinden, dat de pers der linkerzijde geen woord van lof bij het Standaard jubileum liet hooren. Waar zooveel volks bedrog plaats vond, moest gezwegen worden wilde men zijn eigen fatsoen niet te grabbel gooien. De Standaard, waaraan nooit iemand ook maar een oogenblik denkt, als men van de waarheid spreekt, schreef na het verwerpen van de voorstellen tot behan deling der Bakkerswet „Troelstra heeft de Bakkerswet ver moord." Wij hebben uit de clericale bla den verschillende betoogen aangehaald om te bewijzen, dat de Standaard ouder gewoonte loog, waar ze de schuld op de vrijzinnigen tracht te schuiven. „Patrimonium", het orgaan trouwe die naren van Talma en Kuyper komt dit ten overvloede ook nog eens bevestigen. Het blad toch schrijft „Indien men waarlij k op een spoedige behandeling prijs stelde, had men het gewisse maar voor het ongewisse moeten nemen. Dan had men het voorstel-Brum- melkamp moeten aannemen." „Maar velen ter rechterzijde wilden de Bakkerswet naar achteren schuiven ook om taktische redenen. De „Stand aard" gaf het niet onduidelijk te verstaan. Men vreesde ongelukken, zoo al niet in de Tweede, dan toch in de Eerste Kamer. Daardoor zouden de Sociale Verzekerings wetten in gevaar gebracht kunnen wor den. „Wij schreven reeds vroegei, dal wij iets voor deze overwegingen koDden ge voelen. Maar het gaat nu niet aan, vooral de Linkerzijde aansprakelijk te stellen voor het niet behandelen van de Bakkers wet. Zeker men had de diskussies der laatste weken kunnen bekorten. Negen tien sprekers over de onderwijzerssalaris sen het loopt de spuigaten uit. Maar... al was het met Bouw wetje, Vogel wet en onderwijzerssalarissen voorspoediger ge gaan, dan nog zou het de vraag zijn geweest, of menvóór het Paasch-reces wel klaar was gekomen met de Bakkerswet. Op 20 Feb.uari wist men óók reeds, dat er veel amendementen waren ingediend stilteIk spreek tot je als de eene vrouw tot de andere Ik doe je ook geen ver wij tingen. Alles kan nog terecht komen Vaders toorn zal bedaren. De photograaf is weer hier geweest en heeft geheel vormelijk je hand gevraagd. Hij meent dat hij eigenlijk schuld heeft, je wist reeds waardoor en dat hij je nooit daarover spreken zal. Hij heeft je even lief als vroeger. Hy heeft gezegd, voegde ze er nauwelijks hoorbaar bij 't is beter voor dan in het huwelijk en dan je bent heel anders dan anderen en daar naar moet men zich schikken. Hij heeft ook aan vader zijn zaken nitge- legd. Hij heeft uitgebreide relaties. Het is zulk een buitengewoon geluk, dat de goede God ze zag me nu voor de eerste keer aan. Tot nog toe had ze dit anstig vermeden en nu moest ze van mijn voor komen verschrikt zijn. Zij schreide overlnid en trad naar me toe kind, zie me niet zoo vreeselijk aan, bracht ze met moeite uit. Marianne hield op, uitgeput en ladend hjj de her innering. En nu komt nog het ergste, zegt ze na een lange pauze met een pijnlijke uitdrukking op het gelaat, die my door de ziel sneed. Ik legde, gaat ze voort, myn hand op moeders schouder en smeekte baar geen woord verder te spreken want datgene wat ze verwachtte, zou nooit gebeuren, nooit zou ik dezen of een andere maar eer ik nog kon uitspreken, kwam vader op den drempel. Hij had juist nog de laatste woorden ge hoord. Hy nam een dreigende houding aan. Ik wil, zei hij gebiedend, dat je zonder omslag den man kort en bondig ja zegt. Je hebt geen recht meer e zedig voor te doen. (ïïordt vervólgd)

Krantenbank Zeeland

“Vooruit!”Officieel Nieuws- en Advertentieblad voor Overflakkee en Goedereede | 1912 | | pagina 1