KERN, rs t weg IN en lerdam. Officieel Nieuws- en Advertentieblad Boter. voor Overflakkee en Goedereede. EERSTE BLAD. lelsdijk. Zenith Het laatste geluk. 12de Jaargang. Woensdag 21 Februari J 912. No. 14 Kaiserstnnde IN UURWERKEN. LEENBANK 3r pondspak. er pondspak. we buiten- len als gij ijwielhan- Fiakkeesche Boet en Handelsdrukkerij ïistr&tie kantoor. WMK. lie Binnen- en Buiten- reemde Banknoten. iderijen en Gebouwen, tigde Hypotheekbanken. Maatschappij „de Sala- »en en Roerende Goe- ige Papieren en Bank ieren. EN GOUDSMID. ALLER SOORTEN iiitsersche Horloges I Zilverwerken, tiles en Barometers RIJSNOTEERING. [SSOMMELSDIJK. len aan leden tegen 41/2°/ft len op tegen 3,36 o/0's jaars. 1'oorschotten kunnen dage rden bij een der leden van ibrengen en terugbetaling ïdagavond enVrijdagavond ize van den kassier te Sonunelsdjjk. Q is de beste ver- pakte margarine [tuurboter vervangt. NG. Dit blad verschijnt eiken WOENSDAG. Prijs per kwartaal, franco per post f 0,50. Afzonderlijke nummers0,05. "CTlt^ave cLer te Middelharnis. Prijs der Advertentiënvan 1 6 regels t 0,60. Iedere regel meer0,10 Groote letters naar plaatsruimte. Driemaal plaatsing wordt slechts tweemaal berekend. Alle solide Boekhandelaars en Advertentie-Bureaux nemen Advertentiën aan. Berichten van cerrespendenten en Advertentiën te adresseeren aan de Fiakkeesche Boek- en Handelsdrukkerij te Middelharnis. Samenwerking links. Er is niets zoozeer wat door de cleri- calen gevreesd wordt als samenwerking der vrijzinnigen. Bij de clericale stem busoverwinningen is wel een hoofdfactor der zege geweest, dat de vrijzinnigen voortdurend verdeeld waren. Zoodra in het linksche kamp zich teekenen voor doen, dat het tot samenwerking zal komen, schetteren de clericale bladen oogenblikkelijk over het roode spook en meer van dat fraais. Zij bereiken daar mede tweeërlei doel. Zij wenden de aan dacht af van het Roomsch-Dordtsche monsterverbond en lokken de bladen der linkerzijde, met name de vrijzinnig- democratische tot verzet tegen de samen werking uit. Nu zijn we besliste voor standers van een democratische regee ring. Maar wij zijn er even stellig van overtuigd, dat van een democratisch kabinet niets zal komen zoolang het clericaal-conservatieve blok niet over wonnen is. Dat is de grootste sta-in-den weg voor krachtige hervormingen, waar van de lasten niet op de schromelijk onbillijke manier als het kabinet Heems kerk het wil, worden betaald uit een rooftocht door de protectie. Men kan heel mooi schrijven over samenwerking tus- schen rechtsche en linksche democraten, doch wie rondkijkt op het politiek ge bied, ziet zeer goed, dat daarop in de eerste tijden geen kans is. De pogingen tot vrijzinnige samenwerking zijn tot nu toe afgestuit op de tegenwerking van onverzoenlijken in de kringen der vrij zinnig-democraten en de vrijliberalen. Wat de laatste betreft, voor zoover zij halsstarrig weigeren samen te werken op den grondslag van algemeen kies recht, is het eenige, wat er op zit, hen aan zichzelve over te laten. Doch voor allen, die meenen, dat een vooruitstre vend staatsbestuur noodig is, in 's lands belang, is het artikel, dat dr. Bos, (zooals men weet één der voornaamste leiders der vrijzinnig-democraten) in de Jf«- schoter Courant schrijft; de overweging ten volle waard. feuilleton. NAAR FELIX HOLLAEND ER. 21) Ik vroeg haar toen een poos alleen te willen blij ven, gaf haar de brieven mijner vrouw en ging heen. Toen ik een poos later, weer in de kamer kwam was Marianne weg. Op een stuk papier stonden deze woorden ik kan je niet loslaten, Marianne. En op het papier waren sporen van tranen te zien, tranen, die mij in het hart brandden. Ik keek naar buiten naar den heerlijken sterren hemel en voelde des te dieper hoe hier binnen menschen in vertwijfeling tegen de duisternis had den geworsteld. 23. De dokter staat bij mijn beden kijkt nogal ernstig. Van opstaan, vriend, kan geen sprake zijn. Ik wil hem tegen spreken, maar hij ontneemt öhj het woord. U moet u geducht in acht nemen. U heeft roodvonk en we moeten iederen complicatie vermij den. Dat moeter nu nog bijkomen, denk ik en antwoord: Dr.Bos schrijft nl. het volgende: „Zou men mogen oordeelen naar het geen er dezer dagen in de Haagsche kiesvereenigingen is voorgevallen, dan zou het er al slecht uitzien met de ook door mij aangeprezen samenwerking. De vrijzinnig-democraten hebben zich gehaast eenige onaangenaamheden aan het adres van de vrije liberalen te richten en eenige kemphanen van die zijde hebben niet minder vinnig daarop teruggesnauwd. Maar Den Haag is het land niet. En de vrijzinnig-democrati sche Wereld,*) die er ook niets van wil weten, geeft dunkt mij, ook nog niet de meening van de geheele vrijzin nig-democratische wereld in ons land terug. Integendeel te oordeelen naar tal van uitingen, welke mij naar aanleiding van mijn artikel over de noodzakelijke samen werking ter oore kwamen, ziet het er heel anders uit in tal van kringen, dan men op grond van deze feiten zoo opper vlakkig zou meenen. Aan scherpe uitlatingen moge men niet te veel waarde hechten. Ten slotte moet ieder het met zijn eigen verantwoorde lijkheid overeenbrengen, wat bij doet. Dat geldt voor personen en voor partijen. Het is aan te nemen, dat het velen gaat als mij, n.l. dat zij hunne verantwoor delijkheid niet gedekt achten, indien zij instemden met den geest van verwijdering en afzondering, die aan de Linkerzijde heerscht. Men moge spreken van beginselver zwakking, het zich bevinden op een hellend vlak en dergelijke schoone ter men meer, het mag niet beletten op te wekken tot een onderzoek van het ter rein, waarop samenwerking Links mo gelijk is. En dat wel, omdat de gebeurtenissen allerduidelijkst in het licht hebben ge steld, dat volharden bij de tegenwoordige scheidingen noodzakelijk leidt tot een zoodanige overheersching van onvrijzin nige elementen, dat wij groot gevaar loopen jaren lang daarvan den invloed terdege te ondervinden. Ik doel hier mede vooreerst op de aanstaande grond wetsherziening', en in de tweede plaats op onze belasting- eri handelspolitiek. Ware het mogelijk gebleken een coa- Roodvonk is besmettelijk, dokter Men zegt het, antwoordt hij lakoniek, en bij het weggaan nog: Tot weerziens. Ik zal u een verpleegster sturen en kom in den namiddag zelf terug. Mijn hoofd is warm, mijn pols klopt: Och, dokter, nog een oogenblik, geef u me van de schrijf tafel als 't u blief, pen en inkt aan. Met een beweging van ergenis voldoet hij aan mijn verzoek en gaat dan heen. Ik schrijf: Liefste. De dokter constateert zoo juist ronkvonk bij me. Rondvonk is besmettelijk, zej,t hij. Daarom mag je niet eerder komen dan wanneer ik schrijf. Veel erger dan mijn ziekte zal mijn verlangen naar je zijn. Je moet je niet bezorgd maken; want de ziekte op zich zelf is bij volwassenen niet gevaarlijk. Vaarwel, ik druk de kleinste handen, die er in de wereld zijn. De brief gaat naar het atelier, opdat ze niet. te vergeefs den weg hierheen aflegge. Mijn vrouw heb ik. Gode zij dank een dag te voren geschreven. De brief draagt door de medewerking van een vriend het poststempel „München". Zij mag niet weten, dat ik in Berlijn ben. Er staat in den brief niets anders als, dat ik haar dringend vraag, my als haar trouwsten en besten vriend aan te merken. Wat ik aan goedheid en medelijden te geven heb bied ik haar om, wat ik haar aandoen moest, te verzachten. Deze woorden komen uit eerlijke gezinheid voort. Ik heb mijn vrijheid noodig, evenals de luchtdieik inadem, maar ik voel me haar schuldenaar,ik voel geheel haar verdriet en ook wat ik mijn kinderen aandoe. Ik heb het ouderlijke huis doen instorten. Ze zullen vaderloos zijn en hun eerste jeugd-indruken litie te vormen tusschen democratische groepen van Rechts en Links, krachtig in democratischen zin de hervorming van ons staatsbestuur ter hand nemen de en de sociale hervorming niet met detailwerk, maar met enkele groote wet ten, doorzettende, ja dan. Jaren lang is die wensch geuit van Links. Is ze ooit beantwoord van Rechts Integendeel, het meest pertinente blauwtje, dat ooit een schoone een vol hardenden vrijer liet loopen, viel de democratische Linkerzijde ten deel. Welke stem is er ooit uit de kringen der democratische groepen Rechts op gegaan, sedert in 1901 de groote kamp om de democratie in de partijen der Linkerzijde werd gestreden, ten einde aan te dringen op samenwerking? Zonder twijfel is er op het gebied der sociale politiek tusschen vele vrij zinnig-democraten en een groot deel der democratische katholieken en antirevo lutionairen meer overeenstemming dan tusschen de eersten en de oud-liberalen. Hierbij moge evenwel niet worden voor bij gezien, dat zich in alle partijen zon der uitzonderingen levendige stroomin gen doen kennen, waarbij het veel min der om het doel gaat dan om de mid delen en van een onthoudingsleer zelfs bij vrije liberalen geen sprake meer is. Maar zijn de regelingen van arbei ders-verzekering en arbeiders-bescher ming de eenige belangrijke van dezen tijd? Hoe staat het met het onderwijs wel een van de meest belangrijke sociale hulpmiddelen tot verheffing van het volk in zijn verschillende lagen Kan men het daar Rechts en Links eens worden? Tot dusver is aan beide zijden van de scheidingslijn slechts bij enkelen de mogelijkheid gebleken, ten aanzien van een der hoofdvragen, de redelijkheid van staatssteun voor bijzon der onderwijs. Hoe staat het verder met de meeningen over den leerplicht en den omvang daarvan? Tot heden is van groote warmte voor uitbreiding van den leerplicht en strenge toepassing daarvan, ook in democratische kringen Rechts niet veel gebleken. Hoe staat het met de belastingpolitiek en de afwering van een beschermend zullen met de tranen hunner moeder vermengd zijn. Ik moet hard tegen hen zijn om mijzelfs wille. Ik voel, hoe de koorts strijgt. Ik ben moede en sluit de oogen. Maar altijd en overal zie ik de oogen mijner kinderen voor me. Ik wil me oprichten en zink in mijn kussens terug. Ik zie nog, hoe een groote figuur met een zwarte muts de kamer betreedt en danval ik in diepen slaap. Als ik na eenige uren de oogen weer opsla, lig ik te schreien. Heeft de koorst me al overmand? Heb ik visioenen? Is het werkelijk Marianne die by mijn bed zit, doodsbleek, anstig en bedroefd Ze is het en ziet me smekend aan. Geen woord spreken, zegt ze, geen woord. Ik ben en blijf bij je. Ik ben niet in staat mij alles te verklaren. Je moet je niet opwinden, je moet je rustig houden, smeekt ze me angstig. Daarop kijk ik haar met een uitdrukking aan, die haar zegt, dat ik spreken moet. Marianne; hoe kan je zoo iets doen, weet je dan niet Ja, ik weet geliefde. En jij dacht werkelijk, gaat ze voort, dat ik je alleen kon laten Gedachten bestormen mij. Mijn hoofd klopt, als mijn polsen, en mijn hart doet pijn. En weet je dan aan welk gevaar je je hier blootstelt? Neen .neen, Marianne, je moet weg van hier. Ze wordt erg bleek. Wil je me ellendig maken, jaag me dan weg, zegt ze. Ik ben niet bang voor ziekte. Het kan me alleen slecht gaan, als ik niet bij je ben. Ik richt me met alle inspanning op, neem haar kopje en trek het zoo dicht naar me toe, dat haar gezicht mijn blooten hals aanraakt. stelsel, dat eenmaal aanvaard, door vreet in het maatschappelijk lichaam, de grooten helpt en de kleinen verdrukt, maatschappelijke klassen tegen elkaar opzet en den zwaarsten druk legt waar de kracht het geringst is? Hoe staat het met de kracht om zich te verzetten tegen elke poging, aange wend om de vrijheid van beweging van vakvereenigingen te knotten, of den rechtstreekschen invloed van het volk op de wetgeving van het land te vermin deren? Heeft men daarvan bij de Recht sche democraten veel bespeurd? Zonder twijfel is bij vele oud-liberalen ook een meegaandheid in het voteeren van groote oorlogsuitgaven, die bezorgd heid wekt. Hoe staat het daarmee even wel bij de democratische mannen van Rechts? Wanneer samenwerking tusschen die groepen Rechts en Links niet herhaal delijk en met kracht van Rechts was afgewezen, zou de totstandkoming daar van toch slechts mogelijk zijn met vele opofferingen over en weer, welke de omstandigheden waarschijnlijk hadden kunnen maken wanneer een brutale aan slag op de volksrechten werd gepleegd, maar waarvan men thans de mogelijk heid niet kan aantoonen. Mr. Troelstra moge zich dienaangaande illusies maken, bij hem is de wensch de vader der gedachte. De omstandig heden moeten radicaal zich wijzigen vóór daarop kans bestaat. Voor deze feiten blind te blijven, kan een hartstochtelijk beginselruiter gege ven zijn, of iemand, die jaren geleden onder gansch andere omstandigheden een politiek heelt voorgestaan, welke thans onmogelijk blijkt "te zijn en die toch de oude gedachte niet wil opgeven nog eens, wie zijn verantwoordelijkheid gevoelt voor den tegenwoordigen gang van zaken, minder door doen dan door nalaten, vraagt zich atis er geen terrein van samenwerking Links te vinden Vóór dit onderzocht is, hebbe men geen oordeel. Wel kan van te voren vastgesteld worden, welke grenzen nooit kunnen worden overschreden, ook door hem die samenwerking vurig wenscht. Mijns inziens staat vast, dat geen sa- En dat heb je gedaan, Marianne, dat heb je gedaan fc Een diep rood overdekt haar gezicht en zij gaat voort. Ik ben in mijn zielsangst naar mijn chef gegaan en heb hem gezegd, dat ik voor eenigen tijd weg moest, wilde ik niet geheel ondergaan en dat ik zonder zijn hulp ellendig zijn zou. Terwijl haar stem daalt zegt ze verder: Hij mag me welhij zat er wel wat, mee in met mijn verzoek, en heeft het toch ingewilligd. Hij schreef aan mijn ouders, dat ik terstond naar Han nover moest om aldaar iemand op zijn atelier te vervangen. Ze streelt mijn handen en kijkt me met tranen in de oogen ondeugend aan. Vader en moeder heb ik een lang. verhaal gedaan, dat zij geloofden. En nu de reis Ze lacht ondeugend. Neen, daarover wil ik niets zeggen. Ik open de oogen wijd en ze dringen, als't ware, in deze meisjesziel binnen en delven baar laatste geheim op. Ik weet wat het hare kuischlieid gekost heeft, ik weet bet en in mijn zwakheid en ziek zyn gaat dit bewustzijn als een heete stroom door mijn lichaam. Marianne, lieve Marianne. Ze ziet me zoo gelukkig, zoo vroolijk aan, dat ik me als in een roes voel, neemt mijn hoofd tusschen haar handen en drukt^het met zacht geweld in de kussens. Duizend dingen zou ik haar willen vragen, ik waan me sterker dan ik ben en wil uit den vollen beker drinken. Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

“Vooruit!”Officieel Nieuws- en Advertentieblad voor Overflakkee en Goedereede | 1912 | | pagina 1