Officieel Nieuws- en Advertentieblad OIJ, Sommelsdijk. voor Overflakkee en Goedereede. MMELSDIJK. IHANDELi DIT GEBIED. te Sigaar is SSIERS, Het laatste geluk. Woensdag I November 1911. No. 50 as -mk lakkeesche andelsdrukkerij iddelharnis, 1] RW ERKEN tegen ,ige prijzen. RBANK f en Administratie!!. Fiakkeesche Soek- en Handelsdrukkerij EERSTE BI,Ali. I ld* J aar gt mg. clientèle, dat weder lid) a 10 en 12 c. p ons eculaas uid) a 8 en 10 peculaasal2 VAN ng van atle chriften en Couranten. srtentiën men voor alle Couranten en nder verhooging van prijs. ing en Kantoorboeken, eken en Bijbels, borden en Stempels. boek ter inzage. age het Maandregister van chenen Boeken. etten 11,20 tretten I 2,90 nds met electriseh kunstlicht. de siad gezonden. et Departement en SozaarcLelad-ijls. tot jVut van 't Algemeen. en op tegen 3 °/0 rente '3 j aars. inbreng en terugbetaling Tan Dinsdag, Woensdag en Don- benevens Maandagavond va^ ore van den Thesaurier-Boek- z. te Middeiharnis. per 100 stuks f 2,40 2 1160 1-25 Splendo Sigaretten. FF's CACAO 1 Vï V4 VlO K.G-. pen, tabletten, doosjes beste Fabrieken. CBBËC-BCAAKZEEP 3 stukken 22Va Cent. COLOOKË enz. UIMING VAN Prentenboeken, en Postpapier enz. DEN, DIRKSLAM). L. 1NTERC. 19. Ifecten op BINNEN- en j BINNEN- en BUITEN- ende prijzen. al. op huizen en landerijen eemde banknoten tegen leren van derden tegen uwen enz. enz 0. Dit blad verschijnt eiken WOENSDAG. Prijs per kwartaal, franco per post f 0,50. Afzonderlijke nummers0,05. "ü'ltgave der te Middeiharnis. Prijs der Advertentiënvan 1—6 regels 0,60. Iedere regel meer0,!0 Groote letters naar plaatsruimte. Driemaal plaatsing wordt slechts tweemaal berekend. Alle solide Boekhandelaars en Advertentie-Bureaux nemen Advertentiën aan. Berichten van cerrsspendenten en Advertentiën te adresseeren aan de Fiakkeesche Boek- en Handelsdrukkerij te Middeiharnis. Het werk der reactie. Eén der weinige pogingen, die de voorstanders van legerhervorming, inder tijd met succes zagen bekroond, was de vaststelling van de viermaanders Mili ciens, welke een bewijs van voldoende voorgeoefendheid konden toonen, kwa men voor dien korteren diensttijd in aanmerking. Het reactionaire conserva tisme, dat in militaire kringen nog zoo machtig is, is er steeds op uit stelsel matig elke gezonde hervorming tegen te houden. Wordt het ontwerp-Colijn aan genomen, dan zullen de viermaanders verdwijnen. Het heet, dat die miliciens niet voldoende geoefend waren. De mili taire reactie heeft daarover het hardst geschreeuwd en juicht thans het hardst, dat zwaardere druk aan zoovelen wordt opgelegd. De afschaffing van het stelsel der viermaanders is het resultaat van den onvermoeider! treurigen arbeid dier militaire reactie zelve. Het nieuwe stelsel was haar als elke hervorming een doorn in het oog. In plaats van het instituut der viermaanders te bevorderen en het tot bloei te brengen, heeft die reactie niets nagelaten om het stelsel te doen mislukken. Dat werd dezer dagen in de Kamer onomwonden uitgesproken door iemand, die door geen en kei Nederlander van eenige democratische neiging ver dacht zal worden. Het was de antire volutionaire kapitein Duymaer van Twist die op 18 October 1911 openlijk in de kamer verklaarde. „Het is bekend, dat het voorbereidend militair onderricht nooit de sympathie van het leger gehad heett, men heeft alle moeite gedaan, om dat instituut te knakken, het was iets nieuws en daar om verkeerd." En die zich over het reservekader aldus uitliet: „De Kamer zai zich herinneren, hoe dezerzijds van 1901 af er jaar op jaar op gewezen is, dat de instelling van het reservekader, die tot zegen van het leger had kunnen strekken, door tal van officieren op aller lei wijze werd tegengewerkt in plaats van aangemoedigd. De militaire autoriteiten hebben alles gedaan om de bloeiende instelling te vermoorden. Wij weten, hoe de reservisten, als ze bij den troep onder de wapenen kwamen, op allerlei manie ren werden tegengewerkt, en in welke moeilijke omstandigheden zij vaak wer den gebracht, zoodat het vertrouwen in dat reservekader verloren ging. Dat is niet de schuld van de Kamer, maar van de autoriteiten, die het reservekader hebben tegengewerkt." Sterker kan het, dunkt ons, al niet. Het is trouwens een békend feit, dat het conservatisme onder de hoogst gega lonneerde militairisten elke poging tot hervorming ten krachtigste iegenwerkt en zelts niet schroomt vastgestelde wet telijke bepalingen aan hun laars te lap pen. Staal en van Rappard heeft dat milatairisme tegengewerkt, zooveel het I maar kon, thans krijgt het zijn zin. De militiewet-Colijn brengt ons verder dan ooit van het volksleger af, verandert aan de hoofdzaken van het bestaande stelsel niets en legt alleen ontzaglijk zwaarder persoonlijken en finantieëlen druk op het volk. Dat is het eerstnoodige, wat het politieke-christendom voor denooden des volks weet te doen. Allereerst de zwaarste offers gebracht aan het militai risme, millioenen meer verspild aan een legerorganisatie, die buiten het volk staat. In zulke reactie uit zich de sociale wijsheid der clericale coalitie liet eerst en het meest. FEUILLETON". NAAR FELIX HOLLAENDER. Zoo bleef ik bij haar, omdat ik voor een scheiding terugschrok. Wat zou er gebeuren, als zij in een oogen- blik van waanzin voor altijd wegging en zelfs de kinderen medenam. Ik geloof, dat dag en nacht mijn engelenkopjes- mij zouden vervolgen, mij het verstand zouden doen verliezen en langzaam dood martelen. Ik tracht tot klaarheid te komen omtrent mijn ver houding tot haar. De dwaze vraag aan wien de schuld laat ik rusten. Ik moet om mij zelfs wille de inner lijke oorzaak zien, waaruit alles zoo moest voortko men. Ik heb deze klaarheid noodig, want zoo een voudig is 't toch niet, dat twee menschen, die eenmaal aan hunnne neiging geloofden, het leven zich ten slotte tot een hel maken. Ik heb al gezegd dat ik een heerschzuchtig man ben, die al bij de gedachte, dat men hem zijn per soonlijke vrijheid ontnemen zal, lijdt. Iedere dwang, iedere poging tot dwang voel ik als een gewelddaad. Zoo was ik van mijn jengel af aan en zoo werd de school voor mij een marteling een eeuwige botsing met de leeraren, tegen wier oppermacht ik mij verzette. Hadde ik niet mijn ouden directeur gehad, Stemmingen in de Kamer. Wij wezen er onlangs op, hoe de Vrijzinnigen in 1905 een concentratie program opstelden, dat wees in de rich ting van bezuiniging op de militaire uitgaven. Wij herinnerden er tevens aan, hoe zoowel Unieliberalen als Vrijzinnig- democraten een Hervormingsprogram hebben, dat gansch iets anders vraagt dan het reactionaire ontwerp-Colijn zal brengen. Op grond van deze twee be langrijke feiten spraken wij als onze meening uit, dat geen vrijzinnige mag stemmen v or verzwaring der militaire lasten en in geen geval zijn stem kan geven aan het ontwerp-Colijn. Deze week kwamen bij de Kamer een paar amen dementen van den heer Ter Laan in die mij begreep, voor wien de leearen zelfs een zekeren schrik hadden om zijn ruw optreden, wie weet wat er van mij geworden zou zijn? En daar ben ik bij het punt gekomen, waarvan in mijn huwelijksleven zoo veel ongeluk uitging. Zij had geen achting voor mijn aard, zij begreep mijn wezen niet. Zij wenschte, dat ik slechts voor haar en het huis leven zou en was eeuwig verdrietig, dat ik haar veronachtzaamde, dat ik anders was dan andere gehuwde mannen. Zij wilde dat ik met de buitenwereld zou breken, ze werd jaloersch, op ieder die mij naderde. Ze had een kwalijk onderdrukten haat tegen mijn familie en was achterdochtig tegen mijn vrienden. Ze wilde mij heelemaal aan zich en ons huis binden en bereikte daardoor juist het tegen deel. Ik was zoo absoluut gewoon te doen en te laten wat mij goeddunkte, dat ik mij op eens als in mijn rechten verkort zag. Wilde ik dan voor haar niet onderdoen, dan was zij de beleedigde, die dagen lang geen woord sprak en mij deed voelen dat ik haar op zijde gezet had. Thans lijken al die dingen my kinderachtig en klein, en toch weet een ieder dat alleen uit zulke armzalige jammerlijke kleinigheden de wrijving in het dagelyks leven ontstaat Er kwam nog iets bij, ik voelde me in mijn huis onbehagelijk, de bekoring ging er bij haar af het interieur gezellig te maken. Zij had een harde schedel, stamde van moeders zyde van hu- genootsche uitgeweken, terwijl haar voorzaten van vaderszijde boeren uit de Pfalz waren, gierig en slim, die na onzaggelijk hard werken tot een zekeren wel stand waren gekomen. Zoo trachtte ze haar wil boven den mijne te doen gaan en als dan de eene wil tegen den anderen overstond, groeide daaruit toorn en haat. Toch kan het zijn, dat in haar aanvankelijk een ware en sterke neiging voor mijn liefde en dat stemming, welke beoogden den toeleg van de reactie om de militaire lasten te verzwaren, te verijdelen. Het eerste amendement Ter Laan stelde voor het contingent manschappen, dat jaarlijks geleverd moet worden, niet te bepalen op 23000, doch te handhaven op 17500 Dit amendement werd door de clericale meerderheid verworpen. Er tegen stem den de sociaal-democaten, de vrijzinnig- democraten en het gros der Unielibera len. Vijf der laatsten verloochenden hun program van bezuiniging en hervorming, te weten de heeren de Jongh, Dolk, de Kanter, uan Doorn en Eland. Een tweede amendement Ter Laan stelde voor de militaire werkers, die minister Colijn wil instellen, uit de wet te lichten. Die militaire werkers zullen een soort van minderwaardige soldaten zijn. De minister heeft zelve verklaard, dat miliciens, die nu niet zoo hoog timmeren, voor dat nieuwe baantje, dat bestaat in het verrichten van allerlei schoonmaak sters werk in de kazerne, in aanmerking zullen komen. Deze miliciens zullen 14 maanden moeten dienen, doch dan ge deeltelijk vrijgesteld worden van her halingsoefeningen van alle kanten is in de Kamer dit dwaze instituut afgekeurd. Het amendament Ter Laan werd echter verworpen Natuurlijk stemde degedweeë clericale meerderheid tegen, voor stem den de socialisten, de vrijzinnigdemocra- ten en het gros der Unieliberalen. Van de laatsten stemden voor de heer Eland. Het heele artikel, dat de lasten van het militairisrne zoo zal verzwaren, werd aangenomen met 57 tegen 26 stemmen. Tegen stemden de socialisten, de vrij zinnigdemocraten. en het gros der Unie liberalen. Van de laatsten stemden voor de heeren de Kantervan Doorn en Eland! Het verheugt ons, dat de vooruit- strevenden de linkerzijde zich bijna eenstemmig verklaren tegen deze reac tionaire wet. Het valt zeker te betreuren, dat de genoemde afgevaardigden zoo ge heel in strijd met de eischen hunner partij hun stem uitbrengen. De oudliberalen schakelen wij uit van deze telle militairisten, wist men van te voren, dat van hen niets te verwach ten was. Hun houding in zake het militairisme is mede een beletsel voor de samenwerking links. Het zou ons niet verwonderen, als deze tractie in 1913 een paar verdiende klappen krijgt. Wij hebben deze stemmingen opzet telijk vermeld. Het is heel mooi in ver kiezingsdagen bezuiniging te bepleiten. De afgevaardigden, die wij noemden, zullen natuurlijk wei een verontschul diging hebben voor hun voorstemmerij. Wij houden het met hen, die getrouw aan hun program de reactionaire ver zwaring der militaire lasten afwijzen. Daarom drukken wij nogmaals onze vreugde uit,dat de vooruitstrevenden links in zoo groote meerderheid hun stem uitbrachten voor de amendementen Ter Laan en tegen het de lasten verzwarende regeeringsartikel. ze verbitterd door mijn wijze van zijn en in voort durende aDgst mij te verliezen steeds op den loer lag. Een voorval zal ik niet vergeten. Ze had onder veel smaTten mijn zoon het leven gegeven. Doods bleek lag ze op het witte linnen en met haar vochtige, konde band trok ze mij naar zich toe. Haar grijze oogen stonden wijd open en hadden een smeekeiide uitdrukking. Misschien sterf ik zei ze zacht, maar als ik blijf leven, beloof me, van nu af aau goed voor me te zullen zijn. Ik beloofde dat, zooals men de zin van een ziek kind doet. Maar toen ik de kamer verlaten had, sloeg ik mij voor het hoofd, en vroeg my af met welke waan ideeën dit arme schepsel omging, dat 't alle narigheid en alle leed aan mij toeschreef. Ik wil niet aan al de tooneelen denken, die daarna volgden, tot de botsing zoo hevig werd, dat een te zamenleven niet meer mogelijk werd. Het moest volgens haar slechts een scheiding van een paar weken zijn, terwijl het mij duidelijk werd dat het een afscheid voor altijd zijn moest. En nu ligt er een nieuw leven voor me, een leven van berusting, lk wil werken, voor mijn kinderen werken, en verder, God weet, wat ik verder nog wil. Ik lijk mezelf zoo illusieloos als een stuk barre grond waarop niets groeien wil. Q 4. 't Is zes uur in den avond. Ik loop over het Postdammer plein, waar het ge wemel van menschen het gewoel van rijtuigen voor enkele oogenblikken het heele verkeer doet stilstaan. Het is een verbazend gezicht van bruischend gToot stadsleven. i Prijsverhooging en loonen. De groote prijsstijging, die voor tal van artikelen valt waar te nemen, heeft er in tal van plaatsen toegeleid, dat werk gevers besloten hebben de loonen hun ner werklieden te verhoogen. Dat der gelijke prijzenswaardige daden tot ver betering der verstandhouding tusschen patroon en werknemer strekken, is licht te begrijpen. Intusschen, er zijn nog tal van anderen, die onder de geduchte prijsstijging zeer lijden. Onder hen mogen wel in de eerste plaats genoemd worden de ambtenaren, die van een klein loon moeten leven. Reeds hebben dan ook sommige gemeentebesturen het loffelijk voorbeeld gegeven den gemeentewerk lieden een toeslag gedurende den duren tijd te geven. Op het platteland behooren tot degene, die door de prijsstijging ge voelig worden getroffen, ook de onder wijzers. Het is een treurig feit, dat over het algemeen de arbeid van dezen ambte naar met een buitengewoon schraal inko men wordt beloond. Terwijl deeeuvou- dige klerk der posterijen in maximum komt tot f 4500 f 1700, moet een on derwijzer met hoofdacte vaak al dank baar zijn als hij hef tot f 1000 brengt. Zelfs zijn er tal van gemeenten, die nog vol staan met minimum, dat de wet voor schrijft. De gemeente Nijmegen heeft reeds getoond te begrijpen, dat deze Ik blijf een oogenblik staan kijken en ga dan langzaam de Leipziger straat in om voor ieder win kelraam te blijven staan. Wat een overvloed van pracht en weelde en welk een tegenstellingHier goud en juweelen, daar zware zijde en dan weer de fijnsle lekkernijen, alles dicht op elkaar. Er naast elegantgekleede menschen arm zalig toegetakelde gestalten die verbitterd en vloe kend deze. weeldeartikelen voorbijgaan. Ik kan het me zoo goed voorstellen, dat een arme duivel de vuist balt en dat bij een hongerige maag in zijn bekrompen buis onzalige gedachten opkomen. Ik kan het me voorstellen, dat het hem invalt de wereld van jammer en ellende te willen bevrijden. Zulke hongerwaanzin is zoo begrijpelijk. Maar spoedig raak ik van mijn vervelend gepeins af, de warme avond en het gewemel om mij heen maken me vroolijk. Nu zal ik toch Ta L. weerzien. Ik voel bet, God wil het. We zullen een paar uren genoegelijk samen praaten en als goede bekenden scheiden, die elkaar toevallig hebben ontmoet en familiaar een avond hebben doorgebracht. Het heeft zeven geslagen, toen ik aan 'tFriedrich- station aankwam. En juist staat ze daar in een fladderend wit kleedje en knikt me even toe. Het is heel onaangenaam bier te wachten, zegt zeik dacht al, u kan te laat komen of ook heele maal niet komen. Bij die woorden lachten ze ondeugend alsof ze in den grond van baaT hart. deze verdenking voor over bodig hield. En hoe is de avond n bekomen? vroeg ik in plaats van te antwoorden. Wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

“Vooruit!”Officieel Nieuws- en Advertentieblad voor Overflakkee en Goedereede | 1911 | | pagina 1