911. AIM?? UDDORPü! Officieel Nieuws- en Advertentieblad Isdijk. werktuigen. voor Overflakkee en Goedereede. EERSTE BLAD. rein a 50 cent t. WLAND, Het nieuwe lied. 62, Rotterdam. feestgidsen). 35 cent enningmeester en verder bij steeds voorradig. rikkeldraad enz. TEEREN. Flakkeesche Boek- en Handelsdrokkerij ƒ150. - 125.- - 105. - 85. - 70.- N. d heerenrljwielen. rtrpakking naar alle DNGERS. illen vinden bij kaal- ook zijn moge zooals eelderige haargroei t Uwe onmiddellijke ste onderscheiding. MIDDELHARNIS. tratie kantoor. ji. Binnen- en Buiten- de Banknoten. erijen en Gebouwen, e Hypotheekbanken, tschappij „de Sala- en Roerende Goe- Papieren en Bank aren. DT, Goedereede; J. C. IIN KHORST-ZA AlJËR DE YOS, Middeiharnis Nieuwe TongeI. DE mei; JAC. RAS Wz., 3—3 ederij, - DIRKSLAND. nkman's en Niemeijer's rende prijzen. e bericht bij deze heeren dbouwers, dat hij zich een rum ent heeft aangeschaft, welke men wenscht te te waterpassen, aineerbuizen met of zonder ~ige' levering verzekert te Hing gewenscht. e gewenschte inlichtingen. Sozamelsdljk. m Dit blad versehijnt eiken WOENSDAG. Prijs per kwartaal, franco per post 0,50. Afzonderlijke nummers0,05. TTitgra/ve d.er te Middeiharnis. Prijs der Advertentiënvan 1 6 regels j 0,60. Iedere regel meer0,10 Groote letters naar plaatsruimte. Driemaal plaatsing wordt slechts tweemaal berekend. Alle solide Boekhandelaars en Advertentie-Bureaux nemen Advertentiën aan. Berichten van cerrespendenten en Advertentiën te adresseeren aan de Flakkeesche Boek- en Handelsdrukkerij te Middeiharnis. Is het nieuwe tarief een beschermend tarief? Een vlugaehriftje van de vereeniging het Vrije Ruilverkeer behandelt de boven staande vraag Er bestaat alle aanleiding deze vraag te doen, want het schijnt dat daaromtrent door hen, die zich geroepen achten voor lichting te geven omtrent doel en strekking- van de nieuwe tariefwet, verschillend wordt beantwoord. Wanneer men het tarief eenigszins nauw keurig beziet, en zelfs reeds wanneer men met eenige aandacht de memorie van toe lichting leest, zou men meenen dat het in het geheel niet twijfelachtig kan zijn, dat het door de ministers van financien, buitenlandsche zaken, landbouw en nijver heid en handel te zamen ingediende ontwerp eener tariefwet een beschermend karakter draagt. Minister Harte kwam er in 1904 rond voor uit, dat de door hem voorgestelde her ziening van het tarief teveDS dienstbaar zou worden gemaakt aan de ontwikkeling onzer nijverheid en mitsdien aan bevordering van den nationalen arbeid. De ontwerper van de memorie van toe lichting in 1911 is voorzichtiger geweest dan zijn voorganger, spreekt zich minder stellig uit. Hij koppelt van den aanvang af zijne herziening van het tarief van invoer rechten aan de sociale wetgeving, alsof yerhooging van dat tarief het eenige of het beste middel is om aan geld te komen ter bestrijding van de kosten van sociale wet geving. Het ts bekend, dat dit naar de mee ning van velen niet het geval is, dat integen deel de verhooging van het tarief van invoerrechten, die noodzakelijke levensbe hoeften in prijs verhoogt en allerminst rekening houd met de draagkracht van hen, die die verhooging moeten betalen, de slecht ste vorm van belastingheffing is die zieh laat denkeD. Naar de voorstellers meededeelen beoogen zij met de herziening in de eerste plaats eene meerdere opbrengst van 10.000.000, en „hebben zij daarbij het oog niet uitsluitend „of wel voornamelijk gericht op bescher- „ming der Nederlandsche industrie". Zij willen echter niet ontkennen, dat bjj dé vaststelling van het invoerrecht rekening is gehouden met de bezwaren, die de Neder landsche industrie en handel ondervinden, FEUILLETON. NAAR ARTHUR SCHNITZLER, Ja, aan haar oogen is niets meer te verhelpen. ,Hoe zoo toch? Ze ziet bijna niets meer, dat is haar, heiaas uit de ziekte gebleven. Maar ze weet nog niet, dat het ongeneeselijk ie... Past u op dat ze het niet merkt." Karl stamelde daarop een paar woorden en ging heen. Hij was plotseling angstig geworden om Marie weer^ te zien. Het was hem als had hij niets zoo zeer in haar lief gehad, als haar oogen die zoo helder waren en die altijd lachten. Hij zon morgen komen. Maar hij kwam niet, den eerstvolgenden dag en de eerst volgende dagen. En al tijd stelde hij het bezoek weer uit. Hij wilde haar liever pas weerzien, nam hij zich voor, als ze zich in haar noodlot kon geschikt hebben. Zoo kwam het juist goed dat hij een reis voor zaken doen moest, waar zijn vader al zoolang op had aangedrongen. Hij ging overal heen naar Berlijn, Dresden, Keulen, Leipzig, Praag enz. Eens schreef hij aan mevrouw Ladenbauer een kaart, waarop stondspoedig na zijn terugkomst zou hij als gevolg van het protectionistisch stelsel, „dat voor en na en doorgaans in zeer „krachtigen vorm elders toepassing heeft „erlangd." Alsof het heffen van hoogere Invoerrechten, te betalen door den Neder- landschen consument, ooit een geneesmiddel kon zijn tegen het nadeel, dat de Neder landsche nijverheid ondervindt van de hooge rechten, die van hare artikelen in het bui tenland worden geheven. Blijkens den inhoud van een tweetal ar tikelen, waarin de Standaard het nieuwe tarief by hare lezers aanbeveelt, schijnt men ook van die zijde, in navolging van de memorie van toelichting, te meenen, dat de verhooging van het invoerrecht den mees ten importeurs een deel van hun winst zal kosten. Zouden hare lezers zulk eene zon derlinge mededeeling wezenlijk gelooven Welke voorstelling maakt men in zulk een redactie-bureau van de winst van de meeste importeurs Wie is zoo naief te gelooven, dat eene verhooging van het invoerrecht van 5 tot 12 pC., ten bedrage van tien mil- lioen gulden per jaar, door die importeurs uit een deel van hunne winst zal worden bekostigd, liever dan tot staking van hun nen invoer te besluiten? Worden dergelijke grapjes inderdaad voor ernst opgenomen in de kringen, waarin de Standaard gelezen wordt Het verhoogde invoerrecht wordt niet betaald door den importeur, door hem die de waren invoert, maar door den verbrui ker, door hem die de waren noodig heeft, hetzü voor zyn bedrijf of voor zijn dage- lyksch gebruik. Laat men aan die waarheid indachtig zijn bij de beoordeeling van de voorgestelde verhooging van het tarief. Dan zal men ook begrijpen, dat de moeilijkheden, die de Nederlandsche nijverheid ondervindt van hooge invoerrechten, welke bet buiten land heft en waardoor de concurrentie voor de producten der Nederlandsche nijverheid in het buitenland bemoeilijkt wordt, niet worden weggenomen of verminderd, wan neer in ons vaderland dat buitenlandsche voorbeeld wordt gevolgd. Daardoor wordt de verkoop onzer produc ten naar buiten niet vergemakkelijkt, doch wordt integendeel de productie in ons land bemoeilijkt. Kunnen 60 millioen Duitschers eene eigen nijverheid in stand houden, en hun land voorloopig schijnbaar ongestraft omringen met eenen hoogen muur van invoerrechten, kunnen 80 milioen Amerika nen dat voorbeeld volgen en in hun eigen uitgestrekt rijk vrijhandel toepassen, naar buiten echter een stelsel van bescherming, nog geen 6 millioen Nederlanders kunnen zich de weelde niet veroorloven van eene eigen nijverheid, voorziende alleen in eigen aankomen, en bij liet Marie alvast groeten. In de lente kwam hij terug: maar naar de Ladenbauers ging hij niet. Hij kon niet besluiten. Natuurlijk dacht hij van dag tot dag minder aan hen en nam zich voor ze heelemaa! te vergeten. Hij was ook niet de eerste en de eenige geweest. Hij hoorde ook niets van haar. kwam meer en meer tot rust, en hij beeldde zich menigmaal zonder veel grond in, dat Marie op het iand bjj bloedverwanten leefde van welke hij haar wel eens had hooren spreken. Daar voerde hem gisteren avond het toeval hij wilde een kennis die in die buurt woonde opzoeken - tot voor het logement, waar het gezelschap Ladenbauer gewoon was zijn voorstellingen te geven. Diep in gedachten wilde hij doorgaan, daar viel hem het geele plakkaat in 'toog, hij wist, waar hij was en een schok ging hem door de leden, voor hij nog een woord gelezen had. Maar dan, zag hij dni- deiijk met roode en zwarte letters voor zich „Eerste optreden van Marie Ladebouer, genaamd de „witte merel'', na haar herstel," Hij bleef als vastgenageld sta."n. En op dit oogenbiik stond Rebaij naast hem, als of hij uit den grond verrezen washet witte borstilige hoofd ongedekt, de sjofele, zwarte cylinder in] den hand en een frisschen bloem in 't knoopsgat. Hij groette Karl „Meneer Breiteneder neen, u is 't! Niet waar, vereerd u heden weer te zien? Juffrouw Marie zal opgetogen van vreugde zijn, als ze hoort, dat ze de oude vriend toch voor zich zai zien. Hetarme kind Veel hebben we met haar doorgemaakt, meneer van Breiteneder; niaarnu heeft ze zich hervat"Hij praatte nog een heele boel en Karl verroerde zich niet, ofschoon hij 't liefst ver weg was gegaan. Maar op ■«ens werd een hoop bij hem wakker en hij vroeg Rebaij, of Marie nu heelemaal niets meer zag of behoefte. Zjj moeten hunne koopers elders vinden, hunne grenzen open houden en niet moedwillig sluiten. Dit moet toch voor een onbevooroordeelden beoordeelaar van een verhoogd tarief van invoerrechten volkomen duidelijk zijn. Zelfs in de Vereenigde Staten syan Amerika komt men terug van de dwa ling zijns weegs, en gaat men het tarief herzien met de bedoeling het te verlagen, in Duitschland neemt de oppositie tegen de hooge invoerrechten steeds toe,in Engeland heeft nog zeer onlangs de vrijhandel de overwinning behaald op de protectie, en juist op dat oogenbiik, waarin een keer schijnt te komen in den drang naar protec tie, gaat men in Nederland een beschermend tarief inluiden Is het nieuwe tarief dan beschermend De ministers schrijven in hunne toelich ting dat men in hun tarief voor meer dan één artikel eenige meerdere bescherming zal aantreffen dan uit het thans geldend tarief voortvloeit, en bij verdere doorlezing van de memorie van toelichting vindt men telkens uitdrukkingen en mededeelingen, waaruit blijkt dat de voorstellers van het nieuwe tarief zich van de bescherming, die hun tarief inhoud volkomen bewust zijn. Het sterkst komt die beschermende strek king van het tarief aan het licht bij de voorgestelde invoerrechten op tarwemeel, druiven, zakken, zeildoek, zeep, klompen, leder, dakpannen, aarden buizen, flesschen, gist, krachtwerktuigen, kandij, zout, enz. Het loont inderdaad de moeite na te lezen wat daar over deze artikelen wordt geschre ven. Als voorbeeld diene wat in de memo rie van toelichting wordt gezegd ter aan beveling van eene verhooging van het in voerrecht op paklinnen, zakkengoed en soortgelijke emballagestoffen en zakken van 5 pCt. op 10 pCl., waarvoor minister Harte zeer rationeel eene verlaging op 3 pCt, had voorgesteld. „Opgemerkt wordt, dat zich, zeker ook tengevolge van „het thans geheven recht van 5 pCt. der waarde, voor „zooveel deze artikelen aangaat eene zeer belangrijke „weefindustrie heeft ontwikkeld, met name te Ryssen en te Goirle. „Deze industrie verschaft aan 1800 tot 2000 menschen „werk. Volgens zeer betrouwbare inlichtingen produceert „zij alleen in laatst genoemde gemeente voor omstreeks eene „waarde van f 1.000.000 per jaar. Zy is nog voor groote „uitbreiding vatbaar, terwijl de onderlinge concurrentie „der fabrikanten het opdrijven der prijzen belet". Daar heeft men nu de zuiverste protectie van een bepaald artikel, waarvan de pro ductie zich nota bene reeds zoo belangrijk ze niet ten minste nog een schijn van licht zag. „Een schijn?" antwoordde de andere. „Wat denkt u wel, meneer van BreitenederZe ziet niets, in 't geheel niets 1 Hij riep het met zeldzame opge wektheid. Alles is koolzwart voor haar Maar wilt u toch overtuigen, meneer van Breiteneder, het heeft alles zijn goede zijde, als men zoo zeggen mag en een stem heeft het kind, mooier dan ooit Nou, u zult zien, meneer van Breiteneder. En goed is ze zielsgoed Nog veel vrindelijker, dan ze al was. Nou, u kent ze toch haha. O, er zyn er nu meer, die haar kennen natuariijk niet zoo goed als u, meneer van Breiteneder want nu is 't natuurlijk uit met die oude geschiedenissen. Maar dat komt wel weerIk heb er een gekend, die blind was en tweelingen heeft gehad ja, ja. Kijk, wie daar is," zei hij opeens, en Karl stond met hem voor het bureau, waar mevrouw Laden bauer zat. Ze zag er opgezwollen uit en bleek en keek hem aan zonder een woord te spreken. Ze gaf toen een toegangbewijs, hij betaalde, en wist nauwe lijks wat hem overkwam. Plotseling stiet hij uit: „Niet aan Marie zeggen, dat ik er ben! .Meneer Rebaij, niets zeggen .,'t Is goed," zei mevrouw Ladenbauer en hield zich met andere bezig, die toegeng wenschten. „Van mij geen woordje'" zei Rebaij. „Maardaarna, dat zal een verrassing zijn Kom dan toch mee." Een groot feest o jaIk heb de eer, meneer van Breiteneder." En hij was verdwenen. Kar! ging de volle zaal door en in den tuin, die er aan gelegen was en, zette zich aan een tafel, waar al reeds twee personen een man en een vrouw zaten. Ze spraken geen woord samen,' keken stom den nieuwen gast aan, en nog al bedrukt naar elkaar. Karl bleef zitten en wachte. De voorstelling begon en Karl hoorde heeft ontwikkeld, dat men zou meenen dat verdere bescherming volkomen overbodig zou zyn. In dien gedachtengang had dan ook minister Harte niet verhooging maar verlaging van het invoerrecht ontworpen. De zakkenindustrie is nooit als noodlijdend voorgesteld, heeft nooit om invoerrechten gebedeld Men ga maar eens kyken in Rijssen, of de fabrikanten daar den indruk maken noodlijdend te zyn En zoozeer heeft men gevoeld, dat by deze post van het tarief de bescherming in haar meest tastbaren vorm aan het woord was, dat men noodig gevonden heeft het als vanzelf opdoemend schrikbeeld van een syndicaat bij voorbaat te verjagen. De on derlinge concurentie der fabrikanten zal het opdryven der prijzen beletten! Och kom, hoe naief! Neen, zoodra het invoerrecht zal zyn verhoogd tot 10 pCt., zullen de weinige fabrikanten van deze artikelen onmiddellijk de hoofden by elkaar sceken, om van dit in voerrecht en de daaruit voor hen voort vloeiende en immers ook bedoelde bescher ming zooveel mogelijk voordeel te trekken. Dan zullen allen, in de eerste plaats de Neder landsche tuinbouw, maar ook al die andere ontelbaar vele takken van nijverheid, die zakken, zakkengoed, paklinnen en soort gelijke emballage behoeven ter verpakking, hetzij van hunne grondstof of van hun fa brikaat, hunne schatting betalen aan de fabrikanten te Ryssen en Goirle. De jute, waarvan paklinnen, zakken enz. worden gefabriceerd is een zeer speculatief artikel, dat aan groote prijsschommelingen onder hevig is en in het laatste jaar sterk in prijs heeft gevarieerd. Het verslag van de Kamer van Koophandel te Ryssen over 1910 spreekt zich over de resultaten van de jute-industrie over dat jaar niet gunstig uit, hoewel het erkent dat gedurende het geheele jaar gere geld werd doorgewerkt. Waaraan was dan volgens dat verslag bet minder gunstige gevolg van arbeid toe te schrijven? Aan de omstandigheid, dat de fabrikanten niet tydig grondstof kochten, omdat zij aanvan kelijk geen gevaar zagen in de aanmerke lijke verhooging, die de prijzen der grondstof ondergingen tengevolge van ongunstige oogstberichten, waaraan men eerst geen geloof hechtte, doch die later bevestigd werden, waarop verdere verhooging der prijzen volgde. Een nijverheid, di6 geregeld kan door werken, maar bij plotseling verhooging van de prijzen harer grondstof tijdelijk niet voordeelig werkt, heeft toch geen behoefte aan bescherming. Zulke ervaringen doen alle takken van nijverheid op hunne beurt oude bekende dingen opnieuw, slechts scheen hem alles eigenaardig veranderd, omdat hij nooit zoover van het podium af had gezeten. Eerst 6peelde de Kapelmeester Rebaij een zoogenamde ouverture, van welke tot Karls oor maar enkele harde accoorden doordrongen, daarop trad eene Hongaarsche Ilka geheten, op in een hel rood kleed gelaarsd en ge spoord, ze zong Hongaarsche liederen en danste er bij. Dan volgde er een humoristische voordracht van den komiek Wiegel-Wagelhij had een groene rok aan, vertelde dat hij zoo pas uit Afrika geko men was, en deelde allerlei onzinnige avonturen mee, die besloten waren met zijn bruiloft met een oude weduwe. Dan weder volgde er een duit van meneer en mevrouw Ladenbauer, beiden in Tyroler kostuum. Op hen volgde in een vuil wit clowpak de grappige kleine Jedete, die voor 't eerst zijn jongleur8kunsten vertoonden en met groote oogen onder de menschen rondkeek alsof hy iemand zoekt plaatste vervolgens borden op een rei voor zich hamerde er een march op met een houten staafje en speelde op de randen van glazen op een rij een mar8chmelodie. Hij ging heen en Rebaij greep weder in de toetsen en speelde een vroolijk deuntje. Er ging een fluisteren door de zaal, dat tot in den tuin doordrong, men stak de hoofden te samen en op eens stond Marie op het podium. Haar vader, die haar opgeleid had. was terstond weder verdwenen en zoo stond zij alleen. En Karl zag haar daar in de hoogte staan, met. de uitgedoofde oogen in het zachte blanke gelaat; bij zag heel duidelijk, hoe ze eerst de lippen even bewoog en een beetje lachtte. Wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

“Vooruit!”Officieel Nieuws- en Advertentieblad voor Overflakkee en Goedereede | 1911 | | pagina 1