911.
AIM??
UDDORPü!
Officieel
Nieuws- en Advertentieblad
Isdijk.
werktuigen.
voor Overflakkee en Goedereede.
EERSTE BLAD.
rein a 50 cent
t.
WLAND,
Het nieuwe lied.
62, Rotterdam.
feestgidsen).
35 cent
enningmeester
en verder bij
steeds voorradig.
rikkeldraad enz.
TEEREN.
Flakkeesche Boek- en Handelsdrokkerij
ƒ150.
- 125.-
- 105.
- 85.
- 70.-
N.
d heerenrljwielen.
rtrpakking naar alle
DNGERS.
illen vinden bij kaal-
ook zijn moge zooals
eelderige haargroei
t Uwe onmiddellijke
ste onderscheiding.
MIDDELHARNIS.
tratie kantoor.
ji.
Binnen- en Buiten-
de Banknoten.
erijen en Gebouwen,
e Hypotheekbanken,
tschappij „de Sala-
en Roerende Goe-
Papieren en Bank
aren.
DT, Goedereede; J. C.
IIN KHORST-ZA AlJËR
DE YOS, Middeiharnis
Nieuwe TongeI. DE
mei; JAC. RAS Wz.,
3—3
ederij,
- DIRKSLAND.
nkman's en Niemeijer's
rende prijzen.
e bericht bij deze heeren
dbouwers, dat hij zich een
rum ent heeft aangeschaft,
welke men wenscht te
te waterpassen,
aineerbuizen met of zonder
~ige' levering verzekert te
Hing gewenscht.
e gewenschte inlichtingen.
Sozamelsdljk.
m
Dit blad versehijnt eiken WOENSDAG.
Prijs per kwartaal, franco per post 0,50.
Afzonderlijke nummers0,05.
TTitgra/ve d.er
te Middeiharnis.
Prijs der Advertentiënvan 1 6 regels j 0,60.
Iedere regel meer0,10
Groote letters naar plaatsruimte.
Driemaal plaatsing wordt slechts tweemaal berekend.
Alle solide Boekhandelaars en Advertentie-Bureaux
nemen Advertentiën aan.
Berichten van cerrespendenten en Advertentiën te adresseeren aan de Flakkeesche Boek- en Handelsdrukkerij te Middeiharnis.
Is het nieuwe tarief een
beschermend tarief?
Een vlugaehriftje van de vereeniging het
Vrije Ruilverkeer behandelt de boven
staande vraag
Er bestaat alle aanleiding deze vraag te
doen, want het schijnt dat daaromtrent
door hen, die zich geroepen achten voor
lichting te geven omtrent doel en strekking-
van de nieuwe tariefwet, verschillend wordt
beantwoord.
Wanneer men het tarief eenigszins nauw
keurig beziet, en zelfs reeds wanneer men
met eenige aandacht de memorie van toe
lichting leest, zou men meenen dat het in
het geheel niet twijfelachtig kan zijn,
dat het door de ministers van financien,
buitenlandsche zaken, landbouw en nijver
heid en handel te zamen ingediende ontwerp
eener tariefwet een beschermend karakter
draagt.
Minister Harte kwam er in 1904 rond
voor uit, dat de door hem voorgestelde her
ziening van het tarief teveDS dienstbaar zou
worden gemaakt aan de ontwikkeling onzer
nijverheid en mitsdien aan bevordering van
den nationalen arbeid.
De ontwerper van de memorie van toe
lichting in 1911 is voorzichtiger geweest
dan zijn voorganger, spreekt zich minder
stellig uit. Hij koppelt van den aanvang af
zijne herziening van het tarief van invoer
rechten aan de sociale wetgeving, alsof
yerhooging van dat tarief het eenige of het
beste middel is om aan geld te komen ter
bestrijding van de kosten van sociale wet
geving. Het ts bekend, dat dit naar de mee
ning van velen niet het geval is, dat integen
deel de verhooging van het tarief van
invoerrechten, die noodzakelijke levensbe
hoeften in prijs verhoogt en allerminst
rekening houd met de draagkracht van hen,
die die verhooging moeten betalen, de slecht
ste vorm van belastingheffing is die zieh
laat denkeD.
Naar de voorstellers meededeelen beoogen
zij met de herziening in de eerste plaats
eene meerdere opbrengst van 10.000.000,
en „hebben zij daarbij het oog niet uitsluitend
„of wel voornamelijk gericht op bescher-
„ming der Nederlandsche industrie". Zij
willen echter niet ontkennen, dat bjj dé
vaststelling van het invoerrecht rekening
is gehouden met de bezwaren, die de Neder
landsche industrie en handel ondervinden,
FEUILLETON.
NAAR
ARTHUR SCHNITZLER,
Ja, aan haar oogen is niets meer te verhelpen.
,Hoe zoo toch? Ze ziet bijna niets meer, dat is
haar, heiaas uit de ziekte gebleven. Maar ze weet
nog niet, dat het ongeneeselijk ie... Past u op dat
ze het niet merkt."
Karl stamelde daarop een paar woorden en ging
heen. Hij was plotseling angstig geworden om Marie
weer^ te zien. Het was hem als had hij niets zoo
zeer in haar lief gehad, als haar oogen die zoo helder
waren en die altijd lachten. Hij zon morgen komen.
Maar hij kwam niet, den eerstvolgenden dag en
de eerst volgende dagen. En al tijd stelde hij het
bezoek weer uit. Hij wilde haar liever pas weerzien,
nam hij zich voor, als ze zich in haar noodlot kon
geschikt hebben. Zoo kwam het juist goed dat hij
een reis voor zaken doen moest, waar zijn vader al
zoolang op had aangedrongen. Hij ging overal heen
naar Berlijn, Dresden, Keulen, Leipzig, Praag enz.
Eens schreef hij aan mevrouw Ladenbauer een kaart,
waarop stondspoedig na zijn terugkomst zou hij
als gevolg van het protectionistisch stelsel,
„dat voor en na en doorgaans in zeer
„krachtigen vorm elders toepassing heeft
„erlangd." Alsof het heffen van hoogere
Invoerrechten, te betalen door den Neder-
landschen consument, ooit een geneesmiddel
kon zijn tegen het nadeel, dat de Neder
landsche nijverheid ondervindt van de hooge
rechten, die van hare artikelen in het bui
tenland worden geheven.
Blijkens den inhoud van een tweetal ar
tikelen, waarin de Standaard het nieuwe
tarief by hare lezers aanbeveelt, schijnt
men ook van die zijde, in navolging van de
memorie van toelichting, te meenen, dat de
verhooging van het invoerrecht den mees
ten importeurs een deel van hun winst zal
kosten. Zouden hare lezers zulk eene zon
derlinge mededeeling wezenlijk gelooven
Welke voorstelling maakt men in zulk een
redactie-bureau van de winst van de meeste
importeurs Wie is zoo naief te gelooven,
dat eene verhooging van het invoerrecht
van 5 tot 12 pC., ten bedrage van tien mil-
lioen gulden per jaar, door die importeurs
uit een deel van hunne winst zal worden
bekostigd, liever dan tot staking van hun
nen invoer te besluiten? Worden dergelijke
grapjes inderdaad voor ernst opgenomen
in de kringen, waarin de Standaard gelezen
wordt Het verhoogde invoerrecht wordt
niet betaald door den importeur, door hem
die de waren invoert, maar door den verbrui
ker, door hem die de waren noodig heeft,
hetzü voor zyn bedrijf of voor zijn dage-
lyksch gebruik. Laat men aan die waarheid
indachtig zijn bij de beoordeeling van de
voorgestelde verhooging van het tarief. Dan
zal men ook begrijpen, dat de moeilijkheden,
die de Nederlandsche nijverheid ondervindt
van hooge invoerrechten, welke bet buiten
land heft en waardoor de concurrentie voor
de producten der Nederlandsche nijverheid
in het buitenland bemoeilijkt wordt, niet
worden weggenomen of verminderd, wan
neer in ons vaderland dat buitenlandsche
voorbeeld wordt gevolgd.
Daardoor wordt de verkoop onzer produc
ten naar buiten niet vergemakkelijkt, doch
wordt integendeel de productie in ons land
bemoeilijkt. Kunnen 60 millioen Duitschers
eene eigen nijverheid in stand houden, en
hun land voorloopig schijnbaar ongestraft
omringen met eenen hoogen muur van
invoerrechten, kunnen 80 milioen Amerika
nen dat voorbeeld volgen en in hun eigen
uitgestrekt rijk vrijhandel toepassen, naar
buiten echter een stelsel van bescherming,
nog geen 6 millioen Nederlanders kunnen
zich de weelde niet veroorloven van eene
eigen nijverheid, voorziende alleen in eigen
aankomen, en bij liet Marie alvast groeten. In
de lente kwam hij terug: maar naar de Ladenbauers
ging hij niet. Hij kon niet besluiten.
Natuurlijk dacht hij van dag tot dag minder aan hen
en nam zich voor ze heelemaa! te vergeten. Hij was
ook niet de eerste en de eenige geweest. Hij hoorde
ook niets van haar. kwam meer en meer tot rust,
en hij beeldde zich menigmaal zonder veel grond
in, dat Marie op het iand bjj bloedverwanten leefde
van welke hij haar wel eens had hooren spreken.
Daar voerde hem gisteren avond het toeval hij
wilde een kennis die in die buurt woonde opzoeken
- tot voor het logement, waar het gezelschap
Ladenbauer gewoon was zijn voorstellingen te geven.
Diep in gedachten wilde hij doorgaan, daar viel
hem het geele plakkaat in 'toog, hij wist, waar hij
was en een schok ging hem door de leden, voor hij
nog een woord gelezen had. Maar dan, zag hij dni-
deiijk met roode en zwarte letters voor zich „Eerste
optreden van Marie Ladebouer, genaamd de „witte
merel'', na haar herstel," Hij bleef als vastgenageld
sta."n. En op dit oogenbiik stond Rebaij naast hem,
als of hij uit den grond verrezen washet witte
borstilige hoofd ongedekt, de sjofele, zwarte cylinder
in] den hand en een frisschen bloem in 't knoopsgat.
Hij groette Karl
„Meneer Breiteneder neen, u is 't! Niet waar,
vereerd u heden weer te zien? Juffrouw Marie zal
opgetogen van vreugde zijn, als ze hoort, dat ze de
oude vriend toch voor zich zai zien. Hetarme kind
Veel hebben we met haar doorgemaakt, meneer van
Breiteneder; niaarnu heeft ze zich hervat"Hij praatte
nog een heele boel en Karl verroerde zich niet,
ofschoon hij 't liefst ver weg was gegaan. Maar op
■«ens werd een hoop bij hem wakker en hij vroeg
Rebaij, of Marie nu heelemaal niets meer zag of
behoefte. Zjj moeten hunne koopers elders
vinden, hunne grenzen open houden en niet
moedwillig sluiten. Dit moet toch voor een
onbevooroordeelden beoordeelaar van een
verhoogd tarief van invoerrechten volkomen
duidelijk zijn. Zelfs in de Vereenigde Staten
syan Amerika komt men terug van de dwa
ling zijns weegs, en gaat men het tarief
herzien met de bedoeling het te verlagen,
in Duitschland neemt de oppositie tegen de
hooge invoerrechten steeds toe,in Engeland
heeft nog zeer onlangs de vrijhandel de
overwinning behaald op de protectie, en
juist op dat oogenbiik, waarin een keer
schijnt te komen in den drang naar protec
tie, gaat men in Nederland een beschermend
tarief inluiden
Is het nieuwe tarief dan beschermend
De ministers schrijven in hunne toelich
ting dat men in hun tarief voor meer dan
één artikel eenige meerdere bescherming
zal aantreffen dan uit het thans geldend
tarief voortvloeit, en bij verdere doorlezing
van de memorie van toelichting vindt men
telkens uitdrukkingen en mededeelingen,
waaruit blijkt dat de voorstellers van het
nieuwe tarief zich van de bescherming, die
hun tarief inhoud volkomen bewust zijn.
Het sterkst komt die beschermende strek
king van het tarief aan het licht bij de
voorgestelde invoerrechten op tarwemeel,
druiven, zakken, zeildoek, zeep, klompen,
leder, dakpannen, aarden buizen, flesschen,
gist, krachtwerktuigen, kandij, zout, enz.
Het loont inderdaad de moeite na te lezen
wat daar over deze artikelen wordt geschre
ven. Als voorbeeld diene wat in de memo
rie van toelichting wordt gezegd ter aan
beveling van eene verhooging van het in
voerrecht op paklinnen, zakkengoed en
soortgelijke emballagestoffen en zakken
van 5 pCt. op 10 pCl., waarvoor minister
Harte zeer rationeel eene verlaging op 3
pCt, had voorgesteld.
„Opgemerkt wordt, dat zich, zeker ook
tengevolge van „het thans geheven recht
van 5 pCt. der waarde, voor „zooveel deze
artikelen aangaat eene zeer belangrijke
„weefindustrie heeft ontwikkeld, met name
te Ryssen en te Goirle.
„Deze industrie verschaft aan 1800 tot 2000
menschen „werk. Volgens zeer betrouwbare
inlichtingen produceert „zij alleen in laatst
genoemde gemeente voor omstreeks eene
„waarde van f 1.000.000 per jaar. Zy is nog
voor groote „uitbreiding vatbaar, terwijl de
onderlinge concurrentie „der fabrikanten het
opdrijven der prijzen belet".
Daar heeft men nu de zuiverste protectie
van een bepaald artikel, waarvan de pro
ductie zich nota bene reeds zoo belangrijk
ze niet ten minste nog een schijn van licht zag.
„Een schijn?" antwoordde de andere. „Wat denkt
u wel, meneer van BreitenederZe ziet niets,
in 't geheel niets 1 Hij riep het met zeldzame opge
wektheid. Alles is koolzwart voor haar Maar
wilt u toch overtuigen, meneer van Breiteneder, het
heeft alles zijn goede zijde, als men zoo zeggen mag
en een stem heeft het kind, mooier dan ooit
Nou, u zult zien, meneer van Breiteneder. En
goed is ze zielsgoed Nog veel vrindelijker, dan
ze al was. Nou, u kent ze toch haha. O, er zyn
er nu meer, die haar kennen natuariijk niet
zoo goed als u, meneer van Breiteneder want nu
is 't natuurlijk uit met die oude geschiedenissen.
Maar dat komt wel weerIk heb er een gekend,
die blind was en tweelingen heeft gehad ja, ja.
Kijk, wie daar is," zei hij opeens, en Karl stond
met hem voor het bureau, waar mevrouw Laden
bauer zat. Ze zag er opgezwollen uit en bleek en
keek hem aan zonder een woord te spreken. Ze gaf
toen een toegangbewijs, hij betaalde, en wist nauwe
lijks wat hem overkwam. Plotseling stiet hij uit:
„Niet aan Marie zeggen, dat ik er ben! .Meneer
Rebaij, niets zeggen
.,'t Is goed," zei mevrouw Ladenbauer en hield
zich met andere bezig, die toegeng wenschten.
„Van mij geen woordje'" zei Rebaij. „Maardaarna,
dat zal een verrassing zijn Kom dan toch mee."
Een groot feest o jaIk heb de eer, meneer van
Breiteneder." En hij was verdwenen. Kar! ging de
volle zaal door en in den tuin, die er aan gelegen
was en, zette zich aan een tafel, waar al reeds twee
personen een man en een vrouw zaten. Ze spraken
geen woord samen,' keken stom den nieuwen gast
aan, en nog al bedrukt naar elkaar. Karl bleef zitten
en wachte. De voorstelling begon en Karl hoorde
heeft ontwikkeld, dat men zou meenen dat
verdere bescherming volkomen overbodig
zou zyn. In dien gedachtengang had dan
ook minister Harte niet verhooging maar
verlaging van het invoerrecht ontworpen.
De zakkenindustrie is nooit als noodlijdend
voorgesteld, heeft nooit om invoerrechten
gebedeld Men ga maar eens kyken in
Rijssen, of de fabrikanten daar den indruk
maken noodlijdend te zyn
En zoozeer heeft men gevoeld, dat by
deze post van het tarief de bescherming in
haar meest tastbaren vorm aan het woord
was, dat men noodig gevonden heeft het
als vanzelf opdoemend schrikbeeld van een
syndicaat bij voorbaat te verjagen. De on
derlinge concurentie der fabrikanten zal
het opdryven der prijzen beletten! Och
kom, hoe naief!
Neen, zoodra het invoerrecht zal zyn
verhoogd tot 10 pCt., zullen de weinige
fabrikanten van deze artikelen onmiddellijk
de hoofden by elkaar sceken, om van dit in
voerrecht en de daaruit voor hen voort
vloeiende en immers ook bedoelde bescher
ming zooveel mogelijk voordeel te trekken.
Dan zullen allen, in de eerste plaats de Neder
landsche tuinbouw, maar ook al die andere
ontelbaar vele takken van nijverheid, die
zakken, zakkengoed, paklinnen en soort
gelijke emballage behoeven ter verpakking,
hetzij van hunne grondstof of van hun fa
brikaat, hunne schatting betalen aan de
fabrikanten te Ryssen en Goirle. De jute,
waarvan paklinnen, zakken enz. worden
gefabriceerd is een zeer speculatief artikel,
dat aan groote prijsschommelingen onder
hevig is en in het laatste jaar sterk in prijs
heeft gevarieerd. Het verslag van de Kamer
van Koophandel te Ryssen over 1910 spreekt
zich over de resultaten van de jute-industrie
over dat jaar niet gunstig uit, hoewel het
erkent dat gedurende het geheele jaar gere
geld werd doorgewerkt. Waaraan was dan
volgens dat verslag bet minder gunstige
gevolg van arbeid toe te schrijven? Aan
de omstandigheid, dat de fabrikanten niet
tydig grondstof kochten, omdat zij aanvan
kelijk geen gevaar zagen in de aanmerke
lijke verhooging, die de prijzen der grondstof
ondergingen tengevolge van ongunstige
oogstberichten, waaraan men eerst geen
geloof hechtte, doch die later bevestigd
werden, waarop verdere verhooging der
prijzen volgde.
Een nijverheid, di6 geregeld kan door
werken, maar bij plotseling verhooging van
de prijzen harer grondstof tijdelijk niet
voordeelig werkt, heeft toch geen behoefte
aan bescherming. Zulke ervaringen doen
alle takken van nijverheid op hunne beurt
oude bekende dingen opnieuw, slechts scheen hem
alles eigenaardig veranderd, omdat hij nooit zoover
van het podium af had gezeten. Eerst 6peelde de
Kapelmeester Rebaij een zoogenamde ouverture, van
welke tot Karls oor maar enkele harde accoorden
doordrongen, daarop trad eene Hongaarsche Ilka
geheten, op in een hel rood kleed gelaarsd en ge
spoord, ze zong Hongaarsche liederen en danste er
bij. Dan volgde er een humoristische voordracht
van den komiek Wiegel-Wagelhij had een groene
rok aan, vertelde dat hij zoo pas uit Afrika geko
men was, en deelde allerlei onzinnige avonturen
mee, die besloten waren met zijn bruiloft met een
oude weduwe. Dan weder volgde er een duit van
meneer en mevrouw Ladenbauer, beiden in Tyroler
kostuum. Op hen volgde in een vuil wit clowpak
de grappige kleine Jedete, die voor 't eerst zijn
jongleur8kunsten vertoonden en met groote oogen
onder de menschen rondkeek alsof hy iemand zoekt
plaatste vervolgens borden op een rei voor zich
hamerde er een march op met een houten staafje
en speelde op de randen van glazen op een rij een
mar8chmelodie. Hij ging heen en Rebaij greep weder
in de toetsen en speelde een vroolijk deuntje. Er
ging een fluisteren door de zaal, dat tot in den tuin
doordrong, men stak de hoofden te samen en op eens
stond Marie op het podium. Haar vader, die haar
opgeleid had. was terstond weder verdwenen en
zoo stond zij alleen. En Karl zag haar daar in de
hoogte staan, met. de uitgedoofde oogen in het zachte
blanke gelaat; bij zag heel duidelijk, hoe ze eerst
de lippen even bewoog en een beetje lachtte.
Wordt vervolgd)