Officieel Nieuws- en Advertentieblad voor Overflakkee en Goedereede. EERSTE BLAD, Woensdag 17 Mei 1911. No. 26 Flakkeesche Boek- en Handelsdrukkerij Een Mirakel. I l4e J aar g ami Dit blad verschijnt eiken WGEH3DAS. Prijs per kwartaal, franco per post f 0,50. Afzonderlijke nummers0,05. TTItg-a/ve d.er te Middelharnis. Prijs der Advertentiënvan 1 6 regels 0,60. Iedere regel meer0,10 Groote letters naar plaatsruimte. Driemaal plaatsing wordt slechts tweemaal berekend. Alle solide Boekhandelaars en Advertentie-Bureaux nemen Advertentiën aan. Berichten van correspcndenten @n Advertentiën te adresseeren aan de Flakkeesche Boek- en Handelsdrukkerij te Middelharnis. De clericaie rooftocht. Zoo is dau Talma's ontwerp tot Ver zekering van Werklieden tegen geldelijke gevolgen van invaliditeit en ouderdom bij de kamer ingekomen. Drie jaar heeft de oud-voorzitter van Patrimonium ge peinsd en overdacht om een pensioen wet te maken en er is een zoo mogelijk nog treuriger ontwerp voor den dag gekomen als het ontwerp-Kuyper. In doel en uitwerking lijkt het op dat van dr. Kuyper als twee druppels water en men vraagt zich af, hoe een minister den treurigen moed durft hebben na 3 jaar arbeidens met zoo'n product voor den dag te komen. In één opzicht is er hard aan gewerkthet ontwerp telt 394 artikelen In bureau-cratischen romp slomp en papierverknoeierij slaat het verre alle voorgaande ontwerpen. De lezer weet, hoe de clericalen door de schandelijke Tariefwet de heele bevol king willen uitbuiten. Elke arbeiders vrouw mag van het luttele loontje, dat de man verdient, voor nagenoeg alle artikelen meer betalen, als die Tariefwet ongelukkig in het Staatsblad mocht, komen. Levenslang zal de zwoeger op die manier van zijn schamele verdien sten mogen betalen. Maar daarmede is hij er niet af. Van zijn 16de tot zijn 70ste jaar, dus 54 jaar lang mag hij dan nog evenals zijn werkgever elke week zijn premie offeren. Verdient hij minder dan f 240 per jaar, dat is nog geen vijf gulden in de week, dan moet hij elke week tien cent betalen. Dat bloedgeld eischt de christelijke minister Talma van de allerlaagste loo- nen. Eindelijk, als de afgeleefde arbeider 70 jaar is geworden, krijgt hij voor al zijn offers aan premie en aan Tariefwet, een pensioentje, neen een aalmoes van een rijksdaalder in de week. Want het is alweer met deze mooie wet als met al dergelijke stelselsHoe lager loon, hoe lager pensioen. Op 70 jaar het pensioen. Hoevele ar beiders worden dat? Wordt hij voor FEUILLETON. SCHETS VAN EL-CORREI. i) Reeds sedert acht dagen bleven alle vensterluiken van het huis gesloten. Alleen op de tweede verdie ping waren de grauwe blinden een beetje openge schoven. Daarboven lag de huisheer te bed in zijn schemerige, koele, stille kamer. De spiegelgladde mozaïkvloer was met een kleed bedekt de klok stond stil. Dag en nacht, zonneschijn en maanlichtschemer gingen stil (het stille huis voorbij. Alleen de vaste tred der huishoudster, de eerbied wekkende huisprin ses deed nog het kiezel der tuinpadden kraken. In de groote, stille keuken evenwel, waar prachtige koperen gereedschappen aan de wanden blonken, hield Jacobs lange gesprekken in zichzelf met het breiwerk in de hand en de poes op haar schoot. Was 't niet verschikkelijk Een man rijk en ge ëerd, nog in het beste van zijn jaren, zonder onspoed of zorgen, sloot zich daarboven op, van de wereld af, leefde als een eenzame, verzonk in melancholie en scheen geneigd van zwaarmoedig heid, in deslevens zat,"te sterven. Ze kon toch haar zieken meester niet verlaten. clien tijd invalide, dan krijgt hij een uitkeering, die nog veel minder is dan het pensioen. Een arbeider b.v. die op zijn 46ste jaar invalide wordt, dertig jaar lang premie heeft betaald en i 7 per week verdient, krijgt 222 cent pen sioen In 1905, schreef laatst een stan- daardbijloopertje, hebben de liberalen door Kuyper te laten vallen den arbeider hun rijksdaalder pensioen ontfutseld. Als we ons van die krachttermen bedienen, zouden we tot de arbeiders zeggen, dat de liberalen in '1905 hebben weten te voorkomen, dat de clericalen een schan delijken rooftocht gingen houden op de schraalst voorziene beurzen. Dat heele ontwerp-Talma is niet anders dan een speculatie op de onwetendheid des volks. Wat deze clericaie leider hun aanbiedt, is een schamele aalmoes, waarvoor zij hun leven lang geducht zullen moeten betalen. Is zijn loon f 240 tot f 400 per jaar, dan mag de arbeider '12 cent per week betalen evenals zijn werkgever. Is hij zoo'n kapitalist, dat hij f 12 verdient, dan mag hij wekelijks 20 cent offeren. Deze heele zoogenaamde pensioenwet is niet anders dan een bespotting van rechtvaardige, eischen, die in een christe lijke maatschappij voor een rustigen ouden dag van oude arbeiders mogen worden gesteld. Ten duidelijkste toont dit heele romp- slompige ontwerp aan, dat er slechts één uitweg is: Staatspensioneering. In vol gende nummers komen we op het on aannemelijk ontwerp van den clericalen minister nader terug. Hoe ze lasteren! In het dorp Nijeveen zou een Juliana- feest worden gevierd. Het hoofd en de onderwijzers der Openbare School wei gerden daartoe hun medewerking. Dade lijk was de clericaie pers er bij. Ziet, schetterden de broeders, dat zijn nu de gevolgen dier slechte Openbare School. Zie hoe slecht die school is. In dien trant deden in alle clericaie blaadjes berichtjes de ronde, natuurlijk voorzien van een recommandatie en aan beveling in de gunst van hun eigen schooltje. Ook niet het huis aan vreemde handen overgeven Ze had al vijftien jaren den sleutel, sedert den dood barer moeder, die ook vroeger in het. zelfde huis gediend had. En het was haar hier goed gegaan, de meester was een goed heer. En nu lag hij boven, wilde van niets meer weten was al bijna dood en zou spoedig heelemaal dood zijn. Alweder zuchte Jacoba. En den grooten geruiten zakdoek tusschen hare werkhanden wringende, bezon ze er zich op, en het nadenken teekende zich op haar rood, breed, braaf meidengezicht af, hoe haar heer te redden zou zijn. Menigeen meende, ergens moest toch een directe aanleiding tot zijn toestand gelegen zijn. Hij moest iets ondervonden hebben. Jacoba wist het beter. Die toestand was niet opeens ingetreden. Die was zoo gelijdelijk gekomen. Niets te doen te hebben, geen zorgen, een goed leven van den ochtend tot den avond veel boeken en geen geloof, daar kan niemand vroolijk bij blijven. Niets had meer bekoring voor hem, het was duidelijk de man was in somber heid vervallen. En als hij nog te redden was, dan kon dat maar door één middel zijn dat die duistere machten tegenwerkte een toovermiddel misschien. of een wonder moest er gebeuren een wonder van den besten der heiligen van den heiligen Antonius. Het mooie witte buitenhuis stond daar in de stra lende Meizon. Duizende rozen bloeiden reeds en hingen zwaar als dronken van haar eigen geur tegen het donker groene gebladerte. En de breede waaier- palmen droegen den last haren geele bloesem knoppen, die zwaar uit baar breede omhulsels barstten. Bijen gonsdtn rondom de myrtenboomen. Boven lag de levensmoede man Beneden bad de trouwe keukenmeid om 'n wonder— Wat verzuimden de waarheidlievende broeders echter? Wel, natuurlijk om de ware toedracht der zaak mede te deelen. De weigering toch van het onderwijzend personeel te Nijeveen had met de liefde voor het Oranjehuis niets te maken. Op een telegraphiscli verzoek om infor matie antwoordde het hoofd der school dat de weigering het gevolg was van een geschil met de feestcommissie en de wijze, waarop deze het feest onganiseerde. Hij ontkende pertinent, dat de zoogenaamde neutraliteit de oorzaak was. Dit bericht namen de vrome clericaie blaadjes natuurlijk niet op. Weineen, de laster was immers de wereld in. De lezers hadden de handen in mekaar ge slagen over de slechtheid van die open bare onderwijzers, de openbare school had weer eens een duw gekregen, het doel was dus bereikt. En het doel hei ligt immers de middelen, als het de openbare school betreft. Het dubbeltje dat mogelijk er meer door gekregen is voor die goede christelijke school, klapt immers niet, dat het door laster ver kregen isDe zaak van christelijk schoolhoofd, dat zulke lasterpraatjes laat afdrukken, moest toch wel erg zwak zijn. Verdeeling van den buit. In het arrondissement den Helder is laatstelijk een antirevolutionair kruide nier tot schoolopziener benoemd. In de Bode, het orgaan van den Onderwij zersbond, is op de benoeming van dezen specialiteit in krenten en rozijnen een telle, doch zeer gerechtvaardigde critiek geoefend. Dat gaf den benoemde aanlei ding het volgende briefje aan de redac tie te schrijven „Redactie vjd Bode orgaan van den bond van onderwijzers Mijne Heeren. Mij werd toegezonden een Ex van uw blad waarin eene critiek was op genomen over mijne benoeming tot schoolopziener, die critiek is nu niet in de vriendelijkste bewoordingen neer geschreven, evenwel de naamlooze inzender kan gerust zijn. en alhoewel ik een strijd met open vizier nooit zal ontwijken zoo hoop ik veel in de Op den witten stoffïgen weg van Padua naderde snel een rijtuig het stille huis. Twee in 't zwart ge- kleede dames zaten daarin een oudere en een jonge. Zij waren elegant gekleed, maar van uitzicht niet aangenaam, scherp en nerveus. Toen het rijtuig voor hét witte huis stilhield bief Jacoba luisterend het hoofd op. Daar de bel buiten werking was gesteld moest er buiten aan het ge sloten ijzeren hek gerammeld worden. Op dit gerinkel wachte Jacoba, alvorens op te staan. Nu rinkelde het. Ze stond in hare volle breedte op, keek uit het keukenraam naar buiten en zag tus schen de wijnranken door de dames, die voor bet hek stonden te wachten. „Heilige moederriep de keukenprinses, „het schijnt wel meneers zuster en mejuffrouw haar dochter heilige Antonius, wat heb je daar uit gehaald!" Al sloffende op haar pantoffels ging Jacoba deftig naar buiten, ze boog eerbiedig, maar deed het hek toch maar aarzelend open. En toen de dames haastig den tuin ingingen keek Jakoba bezorgd naar de ramen der tweede verdieping of haar heer zag wie daar aanspraak gemaakt had binnen gelaten te worden. Had zij wel recht die twee binnen te laten? De dames deden heel voorzichtig. De oudste flui sterde „We willen niet storen alleen naar meneer Tullio's welstand vernemen Hij is zeker boven Jacoba knikte slechts. De dames gingen rechtoe op het huis aan en binnen wat bleef de dienares anders over dan de deur der ontvangkamer te openen, die koud en ledig was. De vensters waren dichtgesloten. Jacoba open de ze snel om de warme meilucht binnen te laten. gelegenheid te zijn de belangen van het onderwijs „wat ik liefheb" met al mijne krachten te dienen, het terrein is mij niet geheel vreemd, en verder wacht mijne arbeid af. Hoogachtend Helder 6 Mei 1911 I. Korver." De lezer ziet, dat dit opstelletje kri oelt van fouten. Meneer Korver weet niet eens, dat een zin met hoofdletters moet beginnen. Toch lezer, krijgt deze man als deskundige bij de onderwijzers exa mens mede te beoordeelen, of een can- didaat de akte verdient. Uit zoo'n schandelijke benoeming blijkt, hoe dit clericaie kabinet er slechts op uit is, den buit te verdeelen En dat heet dan Christelijk Zullen de kiezers zich in 1913 weer laten bedotten De paganist en de christen. In Engeland is aan minister Lloyd George de taak opgedragen voor de soci ale hervormingen te zorgen. Deze minis ter is een zeer vooruitstrevend liberaal, die in ons land door de clericalen ge brandmerkt zou worden als een snoode paganist. Bijna gelijktijdig met het ontwerp Talma in onze Kamer, kwam in het Engelsche Parlement een stel verzeke ringswetten van Lloyd George in. Cleri caie blaadjes trachtten er nu munt uit te staan, dat in Engeland, waar staats pensioneering is, thans ook dwangver zekering wordt ingevoerd. Zien we eens, hoe veel christelijker de paganist Lloyd George is dan de zoogenaamde christe lijke minister Talma. Lloyd George voor het ouderdoms pensioen dat elk Engelsch arbeider krijgt niet* betalen, Talma vraagt premie van de laagste loonen. Lloyd George vraagt voor ziekte en invaliditeit samen van den armste niet meer dan 5 cent per week, Talma vraagt van den allerarmste het dubbele en daarboven nog de premie voor ziekte verzekering. Lloyd George vraagt, in de hoogste loonklassen voor ziekte en invaliditeit 20 cent samen, Talma vraagt 24 cent Intusschen vielen de dames op de met een katoe nen overstrek bedekte sofa neer en fluisterden samen wat. Toen Jacoba zich weer tot haar omkeerde^vroeg de jongste levendig „Maar, zeg ons eens, bij is erg ziek, niet waar? Maar bij leeft tocb nog?" „Dat zal waar zijn!" antwoordde Jacoba scherp „of zij leeft Kwamen de dames op zijn begra fenis „Ik vraag u, hoe kunt u zoo iets zeggen Viel de oudere in. „Dien ons bij meneer aan „Ik vraag verschooning"—Jacoba keek trotscb op „meneer ontvangt geen bezoek. Ik heb geen vergun ning, iemand aan te dienen!" „Maar wij zijn zijn naatste familieleden Jacoba dachtDie zal bij 't minst willen zien. En antwoordde daarop„Het doet mij erg leed, mevrouw, maar ik durf meneer, niet ongeroepen te storen." Op dit oogenblik klonk er een bel Belt meneer vroeg de jongste driftig en luisterde. „Ik zal gaan zien!" Jacoba verliet daarop de dames en ging langzaam, nadenkend naar de slaapkamer van baar lijdende meester. Toen Jacoba binnen kwam, vroeg hij, zonder zijn dik bleek hoofd van bet kussen op te heffen„Wie was er?" „Ik zou meneer graag den scbok bespaard hebben," begon Jacoba voorzichtig. „Men wil meneer bezoe ken mevrouw uw zuster is er. Ook juffrouw uw nicht." Stil Jlag hy ,rop zijn bed met den grooten, door den tijd zwart, geworden heiligen Hieronymus boven zyn hoofd. En eerst naar een paar minuten zwijgens vroeg hij weer: „Wat willen ze?' Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

“Vooruit!”Officieel Nieuws- en Advertentieblad voor Overflakkee en Goedereede | 1911 | | pagina 1