Officieel Nieuws- en Advertentieblad
voor Overflakkee en Goedereede.
EERSTE BLAD,
Woensdag 17 Mei 1911.
No. 26
Flakkeesche Boek- en Handelsdrukkerij
Een Mirakel.
I l4e J aar g ami
Dit blad verschijnt eiken WGEH3DAS.
Prijs per kwartaal, franco per post f 0,50.
Afzonderlijke nummers0,05.
TTItg-a/ve d.er
te Middelharnis.
Prijs der Advertentiënvan 1 6 regels 0,60.
Iedere regel meer0,10
Groote letters naar plaatsruimte.
Driemaal plaatsing wordt slechts tweemaal berekend.
Alle solide Boekhandelaars en Advertentie-Bureaux
nemen Advertentiën aan.
Berichten van correspcndenten @n Advertentiën te adresseeren aan de Flakkeesche Boek- en Handelsdrukkerij te Middelharnis.
De clericaie rooftocht.
Zoo is dau Talma's ontwerp tot Ver
zekering van Werklieden tegen geldelijke
gevolgen van invaliditeit en ouderdom
bij de kamer ingekomen. Drie jaar heeft
de oud-voorzitter van Patrimonium ge
peinsd en overdacht om een pensioen
wet te maken en er is een zoo mogelijk
nog treuriger ontwerp voor den dag
gekomen als het ontwerp-Kuyper. In
doel en uitwerking lijkt het op dat van
dr. Kuyper als twee druppels water en
men vraagt zich af, hoe een minister
den treurigen moed durft hebben na 3
jaar arbeidens met zoo'n product voor
den dag te komen. In één opzicht is er
hard aan gewerkthet ontwerp telt 394
artikelen In bureau-cratischen romp
slomp en papierverknoeierij slaat het
verre alle voorgaande ontwerpen. De
lezer weet, hoe de clericalen door de
schandelijke Tariefwet de heele bevol
king willen uitbuiten. Elke arbeiders
vrouw mag van het luttele loontje, dat
de man verdient, voor nagenoeg alle
artikelen meer betalen, als die Tariefwet
ongelukkig in het Staatsblad mocht,
komen. Levenslang zal de zwoeger op
die manier van zijn schamele verdien
sten mogen betalen. Maar daarmede is
hij er niet af. Van zijn 16de tot zijn 70ste
jaar, dus 54 jaar lang mag hij dan nog
evenals zijn werkgever elke week zijn
premie offeren.
Verdient hij minder dan f 240 per
jaar, dat is nog geen vijf gulden in de
week, dan moet hij elke week tien cent
betalen.
Dat bloedgeld eischt de christelijke
minister Talma van de allerlaagste loo-
nen. Eindelijk, als de afgeleefde arbeider
70 jaar is geworden, krijgt hij voor al
zijn offers aan premie en aan Tariefwet,
een pensioentje, neen een aalmoes van
een rijksdaalder in de week. Want het
is alweer met deze mooie wet als met
al dergelijke stelselsHoe lager loon, hoe
lager pensioen.
Op 70 jaar het pensioen. Hoevele ar
beiders worden dat? Wordt hij voor
FEUILLETON.
SCHETS VAN
EL-CORREI.
i)
Reeds sedert acht dagen bleven alle vensterluiken
van het huis gesloten. Alleen op de tweede verdie
ping waren de grauwe blinden een beetje openge
schoven. Daarboven lag de huisheer te bed in zijn
schemerige, koele, stille kamer. De spiegelgladde
mozaïkvloer was met een kleed bedekt de klok stond
stil. Dag en nacht, zonneschijn en maanlichtschemer
gingen stil (het stille huis voorbij. Alleen de vaste
tred der huishoudster, de eerbied wekkende huisprin
ses deed nog het kiezel der tuinpadden kraken.
In de groote, stille keuken evenwel, waar prachtige
koperen gereedschappen aan de wanden blonken,
hield Jacobs lange gesprekken in zichzelf met het
breiwerk in de hand en de poes op haar schoot.
Was 't niet verschikkelijk Een man rijk en ge
ëerd, nog in het beste van zijn jaren, zonder onspoed
of zorgen, sloot zich daarboven op, van de wereld
af, leefde als een eenzame, verzonk in melancholie
en scheen geneigd van zwaarmoedig heid, in deslevens
zat,"te sterven.
Ze kon toch haar zieken meester niet verlaten.
clien tijd invalide, dan krijgt hij een
uitkeering, die nog veel minder is dan
het pensioen. Een arbeider b.v. die op
zijn 46ste jaar invalide wordt, dertig
jaar lang premie heeft betaald en i 7
per week verdient, krijgt 222 cent pen
sioen In 1905, schreef laatst een stan-
daardbijloopertje, hebben de liberalen
door Kuyper te laten vallen den arbeider
hun rijksdaalder pensioen ontfutseld. Als
we ons van die krachttermen bedienen,
zouden we tot de arbeiders zeggen, dat
de liberalen in '1905 hebben weten te
voorkomen, dat de clericalen een schan
delijken rooftocht gingen houden op de
schraalst voorziene beurzen. Dat heele
ontwerp-Talma is niet anders dan een
speculatie op de onwetendheid des volks.
Wat deze clericaie leider hun aanbiedt,
is een schamele aalmoes, waarvoor zij
hun leven lang geducht zullen moeten
betalen.
Is zijn loon f 240 tot f 400 per jaar,
dan mag de arbeider '12 cent per week
betalen evenals zijn werkgever. Is hij
zoo'n kapitalist, dat hij f 12 verdient, dan
mag hij wekelijks 20 cent offeren.
Deze heele zoogenaamde pensioenwet
is niet anders dan een bespotting van
rechtvaardige, eischen, die in een christe
lijke maatschappij voor een rustigen
ouden dag van oude arbeiders mogen
worden gesteld.
Ten duidelijkste toont dit heele romp-
slompige ontwerp aan, dat er slechts één
uitweg is: Staatspensioneering. In vol
gende nummers komen we op het on
aannemelijk ontwerp van den clericalen
minister nader terug.
Hoe ze lasteren!
In het dorp Nijeveen zou een Juliana-
feest worden gevierd. Het hoofd en de
onderwijzers der Openbare School wei
gerden daartoe hun medewerking. Dade
lijk was de clericaie pers er bij. Ziet,
schetterden de broeders, dat zijn nu de
gevolgen dier slechte Openbare School.
Zie hoe slecht die school is.
In dien trant deden in alle clericaie
blaadjes berichtjes de ronde, natuurlijk
voorzien van een recommandatie en aan
beveling in de gunst van hun eigen
schooltje.
Ook niet het huis aan vreemde handen overgeven
Ze had al vijftien jaren den sleutel, sedert den
dood barer moeder, die ook vroeger in het. zelfde
huis gediend had.
En het was haar hier goed gegaan, de meester was
een goed heer. En nu lag hij boven, wilde van niets
meer weten was al bijna dood en zou spoedig
heelemaal dood zijn.
Alweder zuchte Jacoba.
En den grooten geruiten zakdoek tusschen hare
werkhanden wringende, bezon ze er zich op, en het
nadenken teekende zich op haar rood, breed, braaf
meidengezicht af, hoe haar heer te redden zou zijn.
Menigeen meende, ergens moest toch een directe
aanleiding tot zijn toestand gelegen zijn. Hij moest
iets ondervonden hebben. Jacoba wist het beter.
Die toestand was niet opeens ingetreden. Die was
zoo gelijdelijk gekomen. Niets te doen te hebben,
geen zorgen, een goed leven van den ochtend tot
den avond veel boeken en geen geloof, daar kan
niemand vroolijk bij blijven. Niets had meer bekoring
voor hem, het was duidelijk de man was in somber
heid vervallen. En als hij nog te redden was, dan
kon dat maar door één middel zijn dat die duistere
machten tegenwerkte een toovermiddel misschien.
of een wonder moest er gebeuren een wonder van
den besten der heiligen van den heiligen Antonius.
Het mooie witte buitenhuis stond daar in de stra
lende Meizon. Duizende rozen bloeiden reeds en
hingen zwaar als dronken van haar eigen geur tegen
het donker groene gebladerte. En de breede waaier-
palmen droegen den last haren geele bloesem
knoppen, die zwaar uit baar breede omhulsels
barstten. Bijen gonsdtn rondom de myrtenboomen.
Boven lag de levensmoede man
Beneden bad de trouwe keukenmeid om 'n wonder—
Wat verzuimden de waarheidlievende
broeders echter? Wel, natuurlijk om de
ware toedracht der zaak mede te deelen.
De weigering toch van het onderwijzend
personeel te Nijeveen had met de liefde
voor het Oranjehuis niets te maken.
Op een telegraphiscli verzoek om infor
matie antwoordde het hoofd der school
dat de weigering het gevolg was van een
geschil met de feestcommissie en de wijze,
waarop deze het feest onganiseerde. Hij
ontkende pertinent, dat de zoogenaamde
neutraliteit de oorzaak was.
Dit bericht namen de vrome clericaie
blaadjes natuurlijk niet op. Weineen, de
laster was immers de wereld in. De
lezers hadden de handen in mekaar ge
slagen over de slechtheid van die open
bare onderwijzers, de openbare school
had weer eens een duw gekregen, het
doel was dus bereikt. En het doel hei
ligt immers de middelen, als het de
openbare school betreft. Het dubbeltje
dat mogelijk er meer door gekregen is
voor die goede christelijke school, klapt
immers niet, dat het door laster ver
kregen isDe zaak van christelijk
schoolhoofd, dat zulke lasterpraatjes laat
afdrukken, moest toch wel erg zwak zijn.
Verdeeling van den buit.
In het arrondissement den Helder is
laatstelijk een antirevolutionair kruide
nier tot schoolopziener benoemd. In de
Bode, het orgaan van den Onderwij
zersbond, is op de benoeming van dezen
specialiteit in krenten en rozijnen een
telle, doch zeer gerechtvaardigde critiek
geoefend. Dat gaf den benoemde aanlei
ding het volgende briefje aan de redac
tie te schrijven
„Redactie vjd Bode
orgaan van den bond van onderwijzers
Mijne Heeren.
Mij werd toegezonden een Ex van
uw blad waarin eene critiek was op
genomen over mijne benoeming tot
schoolopziener, die critiek is nu niet
in de vriendelijkste bewoordingen neer
geschreven, evenwel de naamlooze
inzender kan gerust zijn. en alhoewel
ik een strijd met open vizier nooit
zal ontwijken zoo hoop ik veel in de
Op den witten stoffïgen weg van Padua naderde
snel een rijtuig het stille huis. Twee in 't zwart ge-
kleede dames zaten daarin een oudere en een jonge.
Zij waren elegant gekleed, maar van uitzicht niet
aangenaam, scherp en nerveus.
Toen het rijtuig voor hét witte huis stilhield bief
Jacoba luisterend het hoofd op. Daar de bel buiten
werking was gesteld moest er buiten aan het ge
sloten ijzeren hek gerammeld worden.
Op dit gerinkel wachte Jacoba, alvorens op te staan.
Nu rinkelde het. Ze stond in hare volle breedte op,
keek uit het keukenraam naar buiten en zag tus
schen de wijnranken door de dames, die voor bet hek
stonden te wachten.
„Heilige moederriep de keukenprinses, „het
schijnt wel meneers zuster en mejuffrouw haar
dochter heilige Antonius, wat heb je daar uit
gehaald!"
Al sloffende op haar pantoffels ging Jacoba deftig
naar buiten, ze boog eerbiedig, maar deed het hek
toch maar aarzelend open.
En toen de dames haastig den tuin ingingen keek
Jakoba bezorgd naar de ramen der tweede verdieping
of haar heer zag wie daar aanspraak gemaakt had
binnen gelaten te worden.
Had zij wel recht die twee binnen te laten?
De dames deden heel voorzichtig. De oudste flui
sterde
„We willen niet storen alleen naar meneer
Tullio's welstand vernemen Hij is zeker boven
Jacoba knikte slechts.
De dames gingen rechtoe op het huis aan en
binnen wat bleef de dienares anders over dan de
deur der ontvangkamer te openen, die koud en ledig
was. De vensters waren dichtgesloten. Jacoba open
de ze snel om de warme meilucht binnen te laten.
gelegenheid te zijn de belangen van
het onderwijs „wat ik liefheb" met al
mijne krachten te dienen, het terrein
is mij niet geheel vreemd, en verder
wacht mijne arbeid af.
Hoogachtend
Helder 6 Mei 1911 I. Korver."
De lezer ziet, dat dit opstelletje kri
oelt van fouten. Meneer Korver weet niet
eens, dat een zin met hoofdletters moet
beginnen. Toch lezer, krijgt deze man
als deskundige bij de onderwijzers exa
mens mede te beoordeelen, of een can-
didaat de akte verdient.
Uit zoo'n schandelijke benoeming
blijkt, hoe dit clericaie kabinet er slechts
op uit is, den buit te verdeelen
En dat heet dan Christelijk
Zullen de kiezers zich in 1913 weer
laten bedotten
De paganist en de christen.
In Engeland is aan minister Lloyd
George de taak opgedragen voor de soci
ale hervormingen te zorgen. Deze minis
ter is een zeer vooruitstrevend liberaal,
die in ons land door de clericalen ge
brandmerkt zou worden als een snoode
paganist.
Bijna gelijktijdig met het ontwerp
Talma in onze Kamer, kwam in het
Engelsche Parlement een stel verzeke
ringswetten van Lloyd George in. Cleri
caie blaadjes trachtten er nu munt uit
te staan, dat in Engeland, waar staats
pensioneering is, thans ook dwangver
zekering wordt ingevoerd. Zien we eens,
hoe veel christelijker de paganist Lloyd
George is dan de zoogenaamde christe
lijke minister Talma.
Lloyd George voor het ouderdoms
pensioen dat elk Engelsch arbeider krijgt
niet* betalen, Talma vraagt premie van
de laagste loonen.
Lloyd George vraagt voor ziekte en
invaliditeit samen van den armste niet
meer dan 5 cent per week, Talma vraagt
van den allerarmste het dubbele en
daarboven nog de premie voor ziekte
verzekering.
Lloyd George vraagt, in de hoogste
loonklassen voor ziekte en invaliditeit
20 cent samen, Talma vraagt 24 cent
Intusschen vielen de dames op de met een katoe
nen overstrek bedekte sofa neer en fluisterden samen
wat. Toen Jacoba zich weer tot haar omkeerde^vroeg
de jongste levendig
„Maar, zeg ons eens, bij is erg ziek, niet waar?
Maar bij leeft tocb nog?"
„Dat zal waar zijn!" antwoordde Jacoba scherp
„of zij leeft Kwamen de dames op zijn begra
fenis
„Ik vraag u, hoe kunt u zoo iets zeggen Viel
de oudere in. „Dien ons bij meneer aan
„Ik vraag verschooning"—Jacoba keek trotscb op
„meneer ontvangt geen bezoek. Ik heb geen vergun
ning, iemand aan te dienen!"
„Maar wij zijn zijn naatste familieleden
Jacoba dachtDie zal bij 't minst willen zien.
En antwoordde daarop„Het doet mij erg leed,
mevrouw, maar ik durf meneer, niet ongeroepen
te storen."
Op dit oogenblik klonk er een bel
Belt meneer vroeg de jongste driftig en luisterde.
„Ik zal gaan zien!" Jacoba verliet daarop de dames
en ging langzaam, nadenkend naar de slaapkamer
van baar lijdende meester.
Toen Jacoba binnen kwam, vroeg hij, zonder zijn
dik bleek hoofd van bet kussen op te heffen„Wie
was er?"
„Ik zou meneer graag den scbok bespaard hebben,"
begon Jacoba voorzichtig. „Men wil meneer bezoe
ken mevrouw uw zuster is er. Ook juffrouw uw
nicht."
Stil Jlag hy ,rop zijn bed met den grooten, door
den tijd zwart, geworden heiligen Hieronymus boven
zyn hoofd. En eerst naar een paar minuten zwijgens
vroeg hij weer: „Wat willen ze?'
Wordt vervolgd.)