Offlciëel Nieuws- en Advertentieblad
„VOORUIT!"
DERDE BLAD.
5de Jaargang.
Woensdag 12 April 1905.
No. 20.
Gemengd Nieuws.
j Trr /x -a/a
jTi
No. 19 5 Apri! 1905
De Paus en de christen democraten. De
Secretaris van den -Paus kardinaal, Merry
del Val heeft zich in een brief gewend tot
den aartsbisschop van Meedelen, over twee
Belgische katholieke geestelijken, Daens en
Fonteyne, die aan her hoofd staan van de
Belgische christen-domocraten.
In den brief schrijft de kardinaal-staats
secretaris, dat de Heilige Stoel er mee op
de hoogte is gesteld, dat die beide geeste
lijken, die terecht gestraft zijn door hun
bisschoppen wegens iusurbordinatie en om
dat zij tweedracht zaaien onder de geloovi-
gen, telkens zich in hun redevoeringen en
in de pers beroepen op den Paus, alsof zij
en hun partijgangers handelen krachtens
de leerstellingen van den Heiligen Stoel en
en alsof de Belgischen bischoppen die leer
stellingen verkeerd zouden hebben uitgelegd.
De Heilige Stoel acht het van belang, dat
er een eind komt aan die handelwijze, die
zou kunnen schaden aan de belangen van
den katholieken godsdienst in België. Ging
rnen deze manier van doen niet tegen, dan
zouden vele katholieken te goeder trouw op
een dwaalspoor worden gebracht en er zou
zoo een kiem van tweedracht onder dege-
loovingen kunnen worden geplant. De Paus
wil, dat de aartsbisschop aau de bisschop
pen en de katholieken van België zal doen
weten dat de Heilige Stoel de handelwijze
afkeurt der beide priesters, en dat deze ten
onrechte zich op den Paus beroepen.
Tot dusverre had de Paus nooit openlijk
verklaard, dat hy niets van de beweging
der Belgische christen-domocraten wilde
weten. Deze plegen zich te beroepen op de
encycliek Rerum Novarum van paus Leo
XIII en de encycliek De Conditions
Opificum.
De twee Belgische priesters zijn niet van
plan zich nu verder neer te leggen bij de
bevelen van Paus Pius. Gelukkig kan men
ons niet verbranden, heeft Daens bitter ge
zegd tot een jouralist. Daens dacht niet, dat
deze brief op de verkiezingen van 1906 den
invloed zou hebben, die er van wordt ver
wacht te Rome. Wij zyn christenen van cb
praktijk, zeide Daens, en de andere zijn chris
tenen van de theorie.
Slachtoffers van een tweegevecht. In een
hotel te Hamburg heeft men de lijken ge
vonden van een heer en dame, die achteraf
blijken slachtoffers van een Amerikaansch
tweegevecht te zyn.
De man, een ingenieur had onlangs in
een restaurant ruzie gekregen, die zoo hoog
liep, dat de twee tegenstanders besloten
tot een tweegevecht in Amerikaanschen
trant. De voorwaarde was dat degene die
het zwarte lot trok, binnen zes weken de
hand aan zichzelf zou slaan; dat viel den
ingenieur ten deel. De verloofde van den
ingenieur merkte spoedig, dat er iets bij
zonders met hem gaande was en vroeg
zoo lang tot hij haar vertelde, wat hem
boven het hoofd hing. Het meisje wilde
toen met hem sterven. De jongelui lieten
zich in Engeland trouwen en keerden naar
Hamburg toe, om op Duitschen grond hun
leven te eindigen. De koffiehuiabedienden
vertellen, dat zij in een buitengewoon
vroolijke stemming soupeerden. Den vol
genden dag vond men hen dood op bed,
zij hadden zich met cyaankali vergeven.
De politie spoort den man op, die de andere
partij was in het tweegevecht in gevecht
Verschuiving van politieke macht De ver
kiezingen voor den gemeenteraad van Ko-
penhage hebben een groote overwinning
bezorgd aan de sociaal democraten, verbon
den. met de radicalen. Twee jaren geleden
zegevierden de antisocialistische partijen.
Thans zal de radicaalsocialistiche groep 28
zetels innemen, terwijl er slechts 14 over
blijven voor de andere partijen, die natuur
lijk machteloos geworden zijn.
Zonderling. In een stadje in Engeland
stapte dezer dagen een gezelschap uit den
trein, dat daar een verwant kwam begra
ven. Tot hun verbijstering zagen zij echter
den dood gewaande met een dokter en een
verpleegster uit denzelfden trein komen.
De naaste betrekkingen die alles voor de
begrafenis van den man, die elders overle
den scheen, geregeld hadden, waren door
een onduidelijk telegram in de war ge-
bracht. De zieke had zijn wensch te ken
nen gegeven in zijn geboorteplaats te ster-
ven, en die wensch spoedig vervuld. Drie
uur na zijn aankomst overleed hij er.
Een melaatsche. De „Standard" maakt
melding van een tragisch geval betreffende
een jongen Engelschen priester die ter ver
pleging van melaatschen naar Indië gegaan
zelf door de vreeselijke ziekte aangetast,
naar Engeland is teruggekeerd. De jonge
man woont thans te Londen, natuurlijk
totaal afgesneden van elke aanraking met
de buitenwereld. Zijn toestand is hopeloos
en te ellendiger, omdat zijn lijden nog vele
jaren zal voortduren.
Een ongeluk met een komisch tintje. Te
Parijs is dezer dagen een ernstig ongeval
voorgekomen, dat hoe treurig ook op
zichzelf een komischen indruk moet ma
ken, op wie er van hooren. Op de landbouw
tentoonstelling in de „Galerie des Machines"
was een boer uit Aunay, zekere Duhamel,
zoo onvertuinlijk zijn vingers geklemd te
krijgen in hel raderwerk van een snijma
chine, met het gevolg, dat den man drie
vingers werden afgerukt. Onmiddellijk vorm
de zich een groote menigte om het gevaar-
lijke toestel. Boulet, een boer uit Coury, die
het ongeluk had zien gebeuren, wilde den
omstanders toonen, hoe de zaak zich had
toegedragen. Zóó duidelijk was zijn expli
catie, dat ook hem een paar vingers werden
afgekneld. Aan duidelijkheid heeft dit aan
schouwehjk onderwijs dus niets te wenschen
overgelaten. De opmerking ligt echter voor
de hand, dat Baulet op zijn vingers had
kunnen natellen, wat zou gebeuren.
De Japansche worstelmethode, het dzjoe-
dzjitzoe, de Japansche worstelkunst, wint
snel aanhangers. Wij hebben reeds mede
gedeeld, dat Londensche politieagenten er
in geoefend worden. Nu heeft in de Ver-
eenigde Staten een commissie aanbevolen
om bij de lichaamsoefeningen, die in het
leger en by de vloot gehouden worden, ook
het dzjoe dzjitzoe op te nemen. President
Roosevelt steunt het voorstel. De president
heeft onlangs Joe Grant, den Amerikaan-
schen kampioen middelwichtsworstelaar.
op het Witte Huis laten worstelen met prof.
Jamasjita, leeraar aan de marineschool te
Annapolis. De Japanner was met zijn vecht
kunst den Amerikaan spoedig en gemak
kelijk de baas. Trouwens dezer dagen kan
men ook te JLonden een Japanner met
dzjoe-dzjitzoe de beste Engelsche worstelaars
zien klein krijgen. Zou men in ons land
geen moeite kunnen doen om met deze
kunst van zelfverdediging kennis te maken
De gruweldaden van een krankzinnige. Te
Denver in Colorado heeft een inwoner in
een aanval van krankzinnigheid door moor
den en brandstichtingen onder de bovolking
een vreeselijken angst gewekt. Hy had een
proces gevoerd tegen zyn buurman en had
daarin de nederlaag geleden. Dat had hy,
daar hij meende in 't recht te zyn, zich zoo
aangetrokken, dat hij ten slotte krankzinnig
werd. Vervuld van niets dan dorst naar
wraak, wapende hy zich met een buks en
drong het huis van zijn buurman binnen.
Deze trachtte te ontvluchten, doch hy werd,
eer hij daartoe komen kon, doodgeschoten
Daarna schoot de moordenaar de vrouw
dood. Een der buren kwam aangeloopen, ook
deze werd doodeliik getroffen.
De vrouw van den krankzinnige was ge
tuige van het tooneel, door den hevigen
schrik kreeg zij een aanval van beroerte en
bleef op de plaats dood.
De moordenaar werd steeds woester. Hy'
stak het huis van den buurman in brand,
waarbij diens kinderen omkwamen. De
krankzinnige vluchtte intusschen in zijn
huis, barricadeerde zich daar en wachtte
af, wat komen zou, Toen hy vyf politiea
genten met een inspecteur op zijn huis zag
afkomen begon hij op nieuw te schieten en
verwondde twee der mannen. Eerst nadat
de krankzinnige zelf gewond was, gelakte
het de politie het huis binnen te dringen.
Een noodlottige grap. Een Paryzenaar
Edmond Lelousse, wilde zijn vrouw eens
schrik aanjagen. Hy legde daarom een aan
gekleeds wassen pop in zijn bed.Hoofden
handen waren slechts even aan den romp
bevestigd. Toen verschool hy zich achter
een draperie om te zien wat er gebeuren zou.
De vrouw kwam in de slaapkamer, zy
wilde in het half-donker de hand van haren
man grypen; de koude, klamme hand van
de wassen pop ging los van den arm en
zij hield ze in hare hand. Met een uitroep
van schrik liet de ontstelde vrouw de hand
vallen en sloeg haar armen om den hals
van de pop.
Toen nu ook het hoofd van den romp
losging en op den grond rolde stiet de vrouw
een doordringenden gil uit, vloeg de trap af
en een naburig huis in. Spoedig bleek, dat
zij waanzinnig was geworden en men bracht
haar in het gekkenhuis. De echtgenoot bracht
zich daarna door vergiftiging om het leven.
Dienstbodenkumor. Mynheer was uit ke
gelen. Mevrouw was ook uit en de dienst
bode was met het kindje alleen thuisgelaten.
Ongeveer half twaalf 's avonds komt me
vrouw thuis. Ze gaat de stoep op en belt
aan. Er wordt niet opengedaan. Nogmaals
en nogmaals belt zy: maar het huis schynt
uitgestorven.
Mevrouw natuurlijk vreeselyk ongerust.
Het kindje en de meid alleen thuis, wat zou
er gebeurd wezen
Mevrouw haalt zoo vlug mogelijk een
kruier, die naar mynheer wordt gezonden
om den sleutel.
Een klein kwartiertje gewachtdaar komt
de kruier met den sleutel.
ben zulk een verschrikkelijke egoïst, Jat ik daaraan
niet denk en alleen maar mijn eigen leed bespreek
Willen wij naar buis rijden Ik ben wel al voor alle
dansen gevraagd, maar ik rijd zoo beel graag met
je mee, het geheele bal staat me toch erg tegen!"
Ik verschrikte niet weinig bij dezen voorslag, die
mijn met zoo veel moeite bewaard incognito dreigde
te vernietigen.
„Neen, je blijft I" zei ik met gezag, „het zou veel
te onbeleefd zijn als je zoo plotseling vertrok. Ga
na afloop met mevrouw Massenberg mee en kom
morgen vroeg naar mij, dan zal ik wel weer geheel
in orde zijn. Maar,'" fluisterde ik er dreigend bij, „wees
dan wat aardiger tegen Rotenberg je moet de snaren
niet al te strak geBpannen houden."
Het dienstmeisje verscheen met slaperige oogen
en verwarde haren. Zij was uit baar humeur, omdat
ik zoo onmeedoogend haar rust verstoord bad en gaf
daarom op bitsen toon te kennen dat „de juffrouw
zoo even juist ter rust gegaan was"; terwij! zij met
zichtbaren afkeer mijn heksenpersoonlijkheid mon
sterde, scheen zij niet geneigd mij aan "te dienen.
„Ik moet dringend verzoeken eenige oogenblikken
bij de juffrouw toegelaten te worden, het betreft een
hoogst gewichtige aangelegenheid," drong ik aan en
een geldstuk, die goede talisman te allen tijd, dat
ik in baar hand liet glijden, maakte van het nijdige
kind een zachte engel, die op de vleugelen, welke
haar plotseling schenen aan te wassen, mij voor-
zweefde naar de woonkamer.
gezicht moest vegen, ergerde ik mij en vroeg haar
op eenigszins onbeleefden toon
„Waarom lacht u dan toch zoo onbedaarlijk,tante?"
zy deed een krachtige, doch vruchtelooze poging
om zicli te bedwingen en sprak „Nu beste jongen,
als je zelf kon zien hoe je er uitziet met die witte
heksekap en daar onder die groote snor en dan niet
laebtte, zon ik je terstond de deur uitjagen, want
lieden die ernstig blijven bij zoo iets potsierlyks
kan ik niet gebruiken."
„Dank u zeer P'antwoordde ik verbitterd," ,,'t is
wat aardig als ik er zoo bespottelijk uit zie I"
„Ntl ter zake!" voer tante voort zonder in bet
minst acht te slaan op mijn nurksc.hen uitval, „wat
wil je nu eigenlijk, dat je ongeveer middernacht bij
van 1 6 regels 0,60.
0,10.
aar plaatsruimte.
slechts tweemaal berekend,
rs en Advertentie-Bureaux
»rtentiën aan.
j te Mideieiharnis.
agen betreffende den ai'beids-
jongens, meisjes en vrouwen,
erp laat kinderen, die de school
a hebben, reeds op hun 12de
t de fabrieken en werkplaatsen.
;er wilde den leeftijdsgrens niet
ir stellen, omdat de kinderen
tijdlang zouden moeten leeg-
i dit zou zeker in elk opzicht
lijkst voor een kind zijn." Voor
van twaalf jaar! Is, zoo zegt
ad rem het rapport; „Is de
:oo ten eenen male onbekend
abrieksleven, dat hij niet weet,
n dat fabrieksleven de grootste
oowel op physiek als op moreel
it kind bedreigen"? "Voor kin-
i 13 tot 17 jaar wordt een
ar toegestaan van 10 uur,
kdag! "Voor kinderen, die nog
noodig een inrichting van on-
de avonduren moeten bezoe-
1 uren arbeid vijf dagen per
des Zaterdags, voor vrouwen,
de werkuren huishoudsters
.sters moeten zijn! Wat zal er
de geestelijke belangen der
en hun gezinsleven terecht
in op deze werktijden zijn
ïitzonderingen toegestaan
otfabrikanten in Twente en
sbben al heel gauw bezwaren
;egen dien 10-urigen arbeids-
aschouwden de beperking van
dsduur voor vrouwen en kin-
jrect als een beperking van
dsduur der mannenEn
ige arbeidsdag zou onze indus-
ade richten Dadelijk bezweek
srde werkdag mag elf uur
in dit terwijl de gemiddelde
ir thans in Twente maar lO1^
agt-
og treflender contrast vormt
jvendheid van den man „der
den" tegenover deTwentsche
n met hetgeen 't rapport, op-
de „oude plunje". Toen in
de arbeidsduur wettelijk werd
'iepen de fabrikanten om 't
'e industrie zal ten ondergaan."
niemand minder dan dr. Kuy-
imaal zeide „Ook in Engeland
gezegd, de industrie zal ach-
en toch is na de invoering
bellen alsof het geheele huis in bran
stap nader en sprak diep bewogen:
te! Elze bemint mij. Zij heeft mij in
ipak voor u gehouden, ik heb haar in
,aten en zoo heeft zij aan uw adres mij
ikend, tante, tante
tzetting wenkte tante onder een nieu we,
lachbui als eenig antwoord afwerend
i, draai je lieelemaal om Of doe ten-
,p af,'' bracht zy met moeite uit. „Als
3 kap boven een zware snor nog aan-
it, dan overleef ik het niet!"
lachkramp deed opnieuw mijn be-
hudden, die ik in weerwil van de liefde
iting welke ik haar toedroeg, zelf wel
aar had willen schudden,
duivel niet die kap!" riep ik, trok het
van mijn hoofd, wierp het vol afschuw
;en hoek der kamer en zei toen
„Nu, tante' nog eens, Elze bemint my I"
„Welnu," sprak zij harteloos, „dat doet zij waarschijn
lijk morgenochtend ook nog, daarvoor behoefde je ray
toch heuBch niet uit den slaap op te bellen. Als ik
bedenk, welke moeite ik gedaan heb om eens een rus-
tigen nacht te hebbenen dat met. zulk gevolg l" ver
volgde zij met, een weemoedig hoofdschudden.
„Vergeef mij, tantetje!" riep ik ongeduldig en be
rouwvol, daar ik nu ook mijn onbehoorlijk gedrag
bewust werd, „ik zie zelf hoe verkeerd ik deed, maar
wat moet ik nu doen?"
Ik ging haastig en opgewonden de kamer op en
neer, tante zag mij wantrouwend na, doch toen ik
mij vol vertwijfeling in een stoel wierp, plaatste zij
zich energiek voor ray en zei met nadruk (w.v.)
