est!
f?
Officieel Nieuws- en Advertentieblad
voor Overflakkee en Goedereede.
5 BLAD.
5de Jaargang.
Woensdag 25 Januari 1905.
No. 9.
slijmhoest.
aneuws.
lopmgen.
IAA6BNS.
Flakkeesche Boek- en Handelsdrukkerij
Vleugellam.
|LFT, 13 Mei 1904.
.EENDERT was duor
llijken slijmhoest aan-
lanks alle verpleging
leeds verergerde. Hij
Jen den gansehen dag,
des nachts geen oog
hij niet de minste
Toevallig hoorden
Siroop Klooster Sancta
|n ik liet terstond een
de Firma MULLER
- I1
It f 7,40 tot f 7,80 op. Zomergerst
loor. Chevalier f S.- tot f 8,40.
■25. Witteboonen bij kleiner aan-
1 f 15,50.
1 9,50 tot f 10,60. Ei wten naar
|an f 6,50 tot f 7,25.
J Jan. Aardappelen. De prijzen
|gers f 1,50 a f 1,75, Dokkumer
- dito, blauwe f 1,90 a f 2,20.
jammen f 2,10 a f 2,25, dito
eo, dito blauwe f 1,90 a f 2,30
1,80 A f2,15, Westl.and- f
Hamburgers ftif—per
I Januari. 1905.
130. Haver 6 a 61/2 ctkilo.
EO. Gerst f 71/4 a 73/4 ct. kilo.
per 60 K.G.
f 1,75.
1. Eieren 5 ct. per stuk.
I Zondag 22 Jan. 1905.
|ERV. KEKK.
av. Ds. Bruining.
j'sav. Ds. Westrik.
I. Ds. Lammers.
pdemaker.
Ds. de Stoppelaar.
L. Ds. Hoogendijk.
|le Gidts.
Ds. Boss.
nam. Ds. Wentini.
hm. Ds. van Dolder.
nam. Ds. Verweij.
Inam. Ds. Eramen.
I. en nm. Ds. Polhuijs.
phool, Donderdag 19 Januari
Lois van Oud-Vosmeer.
PIEERDE KERK.
av. Ds. Steketee.
hv. Ds. Koppe.
jav. den beer Basoski.
|.v. Ds. Dekker.
SEZINDE KERK.
pssing.
ONDER 'T KRUIS.
|jm. nm. en av. Ds. Mackenze
Jan. 1905 't voor. 91/2
tiddelharnis en IOV2 uur
imelsdijk: Eone groote
■Notaris STEHOUWER.
fan. 1905 's av. 6 uur,
pt Logement van Troost.
en TUINTJE, te Stel-
ll van den Ëendrachts-
[pacht, eigendom van A.
mmr bij D. van Seters.
■UWEN.
an. 1905 ov. 6 uur,
lt Logement van Troost,
1 gemeld perceol. Notaris
1905, 's nam. 3 uur,
Irbergo van J Vroeg in
4,70,60 Heet. (10 gem.
LAND, in polder Dirks-
rnboschweg, in 4 perc.
Irstond te aanvaarden.
Iluis.
1905, 's nam. 3 uur,
lerge van P. Brooshooft,
■act. (10 gem. 74 roeden)
|der Dirksland, aan den
perc. en in combina-
en terstond te aanvaar-
ER SLUIS.
aoop ik dat U zal mb~
Die. Dienaar,
>EÏIMAW TEES.
Dit blad verschijnt eiken WOENSDAG.
Prijs per kwartaal, franco per post f 0,50.
Afzonderlijke nummers0,05.
Hoofd-Agent voor NederlandC. W. BETKE, Advertentie-
Bureau Mosseltrap 2, Rotterdam.
TTitg-a/v-e c9.er
te Middelharnis.
Prijs der Advertentiënvan 1—6 regels 0,60.
Iedere regel meer0,10.
Groote letters naar plaatsruimte.
Driemaal plaatsing worilt slechts tweemaal berekend.
Alle solide Boekhandelaars en Advertentie-Bureaux
nemen Advertentiën aan.
Berichten van correspondenten en Advertentiën te adresseeren aan de Flakkeesche Boek- en Handelsdrukkerij te Middelharnis.
Samen optrekken.
De vergaderingen van V. D. Bond en
Liberale Unie op 21 Januari j.l. te
Amsterdam gehouden, hebben met over
groote meerderheid de wenschelijkheid
van een bondgenootschap bij de aan
staande Juniverkiezing uitgesproken. Een
werkprogram voor den tijd van vier jaar
is opgesteld en dit program geeft ge
noeg om onze vreugde uit te 'spreken,
dat met zoo groote meerderheid de
samenwerking is aanvaard. Doch ook
om andere oorzaak is er reden zich te
verheugen en wel om de groote politieke
beteekenis van deze coalitie. Het is een
verblijdend verschijnsel, dat de vrijzin
nigen duidelijk gaan inzien, dat tegen
over coalitie, coalitie gesteld dient te
worden.
Wat diende men zich af te vragen,
voor een coalitie tot stand zou komen
Dit: wordt door het te sluiten verbond
een offer aan het beginsel gebracht?
Wordt daardoor verloochend het hoofd
motief, waarom men zich afscheidde van
de L. U. mannen? Tot antwoord op die
vraag, slaan we de beginselparagraaf van
den VD. Bond op. Daar lezen we, dat
de Bond er naar streeft door Grondwets-
nerziening elke belemmering op te hei-
fen, die aan de invoering van algemeen
kiesrecht in den wegstaal. Het coalitie
program vraagt in de Grondwet een
blanco artikel in piaats van het tegen
woordig artikel 80. Het „wetgevend
schandaalzooais dr. Kuvper dit
laatste eenmaal noemde, wordt dus uit
de wet verwijderd en de kiesrechtrege
ling overgelaten aan den gewonen wet
gever. Aan 't beginsel wordt dus geen
offer gebracht, het wordt ten volle' ge
handhaafd. Ja, maar, zeggen de clericale
Organen nu al, waar blijft de urgentie,
die gij steldet? Het antwoord op deze
strikvraag is zeer gemakkelijk. We heb
ben tot minstens 1007, een clericale
Eerste Kamer, die van grondwetsher
ziening om tot 't kiesrecht te komen,
totaal niets wil weten. Tot 1907 dus
kunnen we zeker niets bereiken. Wat
FEXJIZ.L.ETON.
van Hans Arnold,
t16) door K. te M.
Z'J" staarden mij zoo vertwijfelend aan, dat
"iet kon uithouden. Ik streek hem kalmee.
rend over het haar en sprak tot hem ais tot een
s'nd, nat men devrees voor spoken uit het hoofd
wil praten
-^een, mijn jongen! God verhoede dat zulke ge-
usenten in je opkomenZoo erg is het nog niet
mij zag mij, rustiger wordend, aan en knikte lang-
tu een paar maten met het hoofd.
-Ik weet nu genoeg! Je behoeft me niets meer te
«eggen. Het is misschien zoo ook maar het beste,"
prak hij met een buitengewoon klanklooze stem.
-aat mij nu een paar uren alleen met mij zelf. Ik
ït in orfte zien te maken."
dat witUe ^henv bij mij houden of met hemmeegaan,
0 TjftJ k niet precies meer, maar op het zelfde
p.i-tvf. f-wam een troep menechen met een veron-
nioii, '''e een ernstige verbloeding had, ik durfde
man* £aan an Allan terughouden kon ik niet,
want bij was reeds vertrokken.
heb ik gedachteloozer.werktnigelijkerniijn
verricht dan toenik verbond den armen
"rommel zoo zonder eenigmededoogen, alsof h(j een
zou dan urgentie baten? Niets immers.
Het zou een holle leuze zijn, waartegen
de clericalen steeds zoo zalvend ons
waarschuwen (omdat ze zelve zoo'n leuze
steeds aanheffen). Wij hebben terecht-
begrepen, dat een practische politiek-
voering een andere taktiek noodig
maakte. Die taktiek was in de eerste
plaats: een coalitie zonder beginsel
verzaking. Een Coalitie, die hoogstens
van ons kon vrageneen wat trager
tempo. Doch niet het opbergen dei-
democratie zooals Kuyper deed om het
ltoomsch-conservatieve zusje te omhel
zen. Niet een wegmoffelen der kiesrecht-
questie, waarvan Kuyper eenmaal zeide,
dat geen sociale hervormingen konden
tot stand komen, voor die questie was
opgelost. Neen, door het nieuwe coalitie
program is juist bij de Liberale Unie
het kiesrecht op het terrein der practische
politiek overhgebracht en eenmaal daar
op blijft het er tot 't afgedaan is. Er
is dus geen sprake van beginselver
loochening.
Dat de clericalen dit graag zoo voor
stellen, is niet te verwonderen. Steeds
toch konden ze wijzen op hopelooze ver
deeldheid der linkerzijde. Het bondge
nootschap, dat in de plaats der verdeeld
heid treedt, kan niet anders dan hun
onaangenaam zijn.
Wat ons van deze samenwerking ook
verheugt is, dat ze niet tot stand ge
komen is met de leuze: anticlericaal,
doch op grond van een stevig politiek
program. Daardoor te meer kan en hoop
zijn het tegenwoordig kabinet, om zijn
„conservatisme en reactie" een ramp
des lands genoemd, omver te werpen.
Want het heeft door de valsche geloofs-
leuze de politieke atmosfeer vergiftigd,
is de kwaadwillige aanstoker van gods
diensttwisten gebleken en zal doorzijn
onderwijsontwerp de volksontwikkeling
geducht schaden, waar geen waarborgen
voor goed onderwijs bij het schenken
der millioenen „uit de staatruif" aan de
clericale scholen worden geeischnd. Het
antirevolutionair Junipamflet zei een
maal dat de zweep van Troelstra dreigde.
Welnu, de vrijzinnigen toonen door hun
bondgenootschap, dat zij in de clericale
zweep van Kuyper terecht de ergste
geesel zien. Voor de democratie, tegen
stuk bout was en wat voot mij nog bet onaange
naamste was, het duurde wel een vol uur eer ik
met den man klaar was.
Zoodra ik den man verlaten kon, stormde ik bet
huis uit naar Zeeslot. Allan was er niet. Ik schreeuwde
boven den storm uit iedereen dien ik ontmoette de
vraag toe, of hij mijn vriend gezien had. Niemand
wist iets van hem. Ik ging naar het strand. Daar
was geeu mensch te bekennen, de heftige storm had
iedereen naar zijn woning gejaagd en toen ik daar
hijgend tegen den sterken wind kampte vlogen
wolken scherp zeezand mij honend in de oogen
alsof zij spottend tot- mij spraken Zoek jij maar.
Spoedig keerde ik vertwflfeld terug en liet mij
door den wind meer dragen dan dat ik liep.
Toen ik naar huis kwam, stond een menschen-
menigte voor myn deur mij te, wachten. Zij hadden
hem beneden aan het strand bewusteloos en hevig
bloedende gevonden. Nu was hij in Oudlander bin
nen gebracht en te bed gelegd.
Hij ademde zeer zwak, maar toch ademde hij nog
en ik was daarvoor dankbaar, doch op dat oogenblik
zou ik nog dankbaarder geweest zijn als ik dat
zachte geluid niet gehoord had. Nimmer zal ik dien
nacht vergeten.
De storm— vroeger noch later heb ik een heftiger
beleefd-— het luchtige huis scheen onder zijn greep te
buigen en te schudden De stormhij beukte als een
vreeselijke, blinde reus de huizen, sloeg met geweldige
toornige vuisten op de vensters en schudde de muren
dat het zand knarsend op het vloerkleed rolde. Dan
weer voer hij fluitend en gillend om het huis heen en
maakte een jammerend gehuil als riep een hopeloos
verloren ziel om hulpen daarbij streed den gan-
schen langen nacbt door een arm, gekweld menschen-
kind zijn stommen strijd tnsschenleven en dood)
de reactie, tegen de geloofstwisten in de
politiek ga krachtig in vaste gelederen
de strijd.
De aap uit de mouw.
Zoo heel aandoenlijk en lief konden
steeds de clericale broeders vertellen
dat de kerkelijke scholen zijn voortge
komen uit den aandrang der ouders
naar 't bijzonder onderwijs.
De oud-secretaris van de vereeniging
van christelijk nationaal onderwijs komt
ons nu in het „christelijk schoolblad"
vertellen, hoe het eigenlijk met die liefde
staat. Hij schrijft:
„In dien tijd had ik de eer secretaris
van de Vereen, voor C. N. S. te zijn en
ik beweer dat de meeste kwesties door de
Hoofd-commissie in dien tijd behandeld,
geen kerkelijke maar domine'-s kwesties
waren."
Wat nu de zaak betreft, zoo zegt deze
man, die uitstekend van alles op de
hoogte kan en moet zijn, woordelijk
het volgende (wij curiveeren).
Dan vergete men nietdat er een
tijd is geweest dat eenjong domi-
én beoordeeld werd naar zijn al
oi niet oprichten een er christe
lijke school.
Een jong predikant komt op eene
standplaats en heeft den naam van recht
zinnig |te zijn. Maar er is'geen christelijke
school op zijn dorp. Hij spant zich er
voor en brengt het met hulp van buiten
tot de oprichting.
Zoo doende beging die predikant
twee foutenle vraagt hij niet of de
behoefte aan christelijk ond. in zijne ge
meente levendig is. Indien niet, dan had
hij er op moeten werken en zijne ge
meente daarvoor rijp moeten maken. En
2e zoekt hij hulp voor die school builen
zijne gemeente, meest met leeningen,
die de gemeentenaren soms op groote
lasten brachten. Maar als wij erkennen
dat dit fouten zijn, dan moeten we ook
vragen, hoe komt de predikant tot die
fouten?
En dan is het antwoord: dat was
de schuld van de reclitzinnigen
in den lande, die een domine
goed" vonden als hij een chris te-
Gesproken had hij al die uren nietslechts eens gaf
hij mij een teeken dat ik over hem moest heenbuigen
en toen maakte hij bewegingen met de lippen, waar
uit ik kon opmaken dat hij zeggen wilde
„Niet waar, als je haar ziet, dan vraag je haar eens
of zij dan eigenlijk nooit iets om mij gegeven heeft?
Eigenlijk is mij nu alles onverschillig, maar die
vraag dringt zich toch telkens aan mij op en daar
door kan ik niet slapen
Ik knikte bem slechts toespreken kon ik niet.
Tegen het aanbreken van den dag bedaarde de
storm, maar de zee brulde nog als een woedend dier,
wiens prooi ontsnapt is, en scheen met ieder oogen
blik nader te komen.
Allan hield de handen tegen het hoofd en fluis
terde met zijn klanklooze stem
„Och, was die zee toch eens een oogenblik stilIk
kau bet niet meer uithouden
En dan in dit huis, welks wanden ieder geluid, ieder
windzuchtje doorliet.
Ik verliet hem een oogenblik en ging naar buiten.
De koude, bleeke morgen lag vreugdeloos over de
wijde vlakte, die uit een gewirwar van woest, schui
mend water scheen te bestaan in de verte glom een
vurig morgenrood als een krijgsfakkel.
Ik staarde vermoeid, uitgeput uaar dat tooneelin
mijn hoofd woelden de gedachten even woest door
elkander als ginds de baren. Waar moest hij heen
Hier in Oudlander kon hij niet blijven, nog één
zulken nacht, en zijn zwakke levensdraad was afge
sneden. In mijn huis, waar den geheelen dag door
menscben kwamen en gingen, kon ik hem ook niet
nemen. En in Zeeslot Bij hen, die hij zooveel leed
had gedaanin wier hart hij een dolk gestoken en
daarin omgedraaid had, wel niet uit slechtheid,
maar toch uit ziekelijke, onmannelijke zwakheid
lijke school stichtte en die hem
anders soms jaren lang, indien
niet voor goed op zijn eerste
standplaats lieten.
En dan zou men ons nog willen wijs
maken, dat de domine's niet achter|die
zaakjes zitten. Dat het beiden èn pastoor
en dominéé in dezen niet om de macht
te doen was.
Dat leert de bittere ervaring in België
maar al te goed.
De Katholieke pers.
De verkiezingen beginnen al reeds de
pennen in beweging te brengen. Onder
den invloed der aanstaande stemming
verschijnen tal van propagandabladen.
Zoo is laatst verschenen het eerste num
mer van een nieuw Katholiek blad,
Stemmen onzer eeuw geheeten. In 't eerste
nummer dient de redactie zich aan met
een betoog, waarboven men zou kunnen
zetten
Wat willen de Roomschenl
Want de redactie schrijft:
„Wat wij heden beginnen, beginnen
wij in den Naam des Heeren. In naam
van denzelfden God, die Willibrordus
herwaarts wenkte, om voor Hem te
winnen hetgeen wij, Katholieken, geroe
pen zijn voor Hem te bewaren. Te be
waren in zijn gaven oorsprong of in zijn
oorspronkelijke gaafheid te herstellen
Wat wij willen bewaren is het geloof,
dat onze vaderen beleden, waarvoor
hunne zonen streden, naar welks vrij
heid alle geslachten hebben gehijgd. Wat
wij wenschen te herstellen is de roomsche
cultuur, die eeuwen geleden in ons land
ineenstortte onder de slagen van de
stormknechten (let wel, lezer, ditzijnde
Calvinistische voorvaderen van dr. Kuy
per (red. V.)) der vervolging, doch tot
welker wederoprichting uit het puin de
getrouwen zich vereenigden, de ijverigen
aan het werk zijn getogen, geloof en
liefde en talent gelijkelijk hebben bijge
dragen."
Dr. Kuyper en Rome gaan broederlijk
arm in arm
En toch kwam Zeeslot mij telkens weer voor den
geest, liet stevige huisjmet zijn dikke steenen muren
en hooge. ruime kamers. En ik moest het met een
pijnlijk gevoel toegeven, het vooruitzicht was, dat
het niet lang noodig zou zijn.
Toen de morgen wat verder gevorderd was en ik
durfde verwachten dat moeder en dochter te spreken
waren, ging ik tot hen.
Mevrouw Van Reebosch, die voor het eerst na haar
ongesteldheid opgestaan was, zat moede en mat in
baar leuningstoel. Annie was niet aanwezig.
Mevrouw Van Reebosch stak mij de hand toe en
zei op haar klagenden toon
„Ik gevoel mij toch nog zoo zwak, dokteren nu
wil Annie toch dat wij van hier vertrekkeD. Anders
is zij altijd vol bezorgdheid voor my, maar sedert een
paar dagen is zij geheel veranderd, ik ken in haar
mijn eigen dochter niet meer
Ik sprak haar kort een paar geruststellende woor
den toe en begon toen haastig het gebeurde te be
richten en vertelde hoe Allan stervende lag, hoe
alles er van afhing— niet om tot zijn herstel, maar
voor eenige verlichting van zijn laatste, vreeselijke
urendat hij een kalme, geschikte omgevingkreeg.
Stootend en schroomvallig bracht ik mijn verzoek
uit om haar op Zeeslot te mogen laten brengen en
eindigde mijn bede met zelf de bedenking te maken
„Zou ik zoo iets van freule Annie mogen vergen i
Mevrouw Van Reebosch maakte met de hand een
afwerende beweging en zei
„Dat kan ik niet- zeggen, dokfer! Mij dunkt, zij
beeft reeds genoeg gedaan en geleden terwille van
deze ongelukkige geschiedenis. Wat, ik zou doen,
weet ik wel, maar wat zij wil, dat moet n haar zelf
vragen
(WoTdt vervolgd.}
