Margarine.
mmagazijn
ff
Officieel
N ieuws- en Advertentieblad
J. l'Heureux.
m Kapokiedden
voor Overflakkee en Goedereede.
EERSTE BLAD.
r, Middelharnis
hhouwerij
5de Jaargang.
Woensdag 4 Januari 1905.
No. 6.
P. ROOIJ,
renbedden,
pokbedden,
stoomen ran Bedden.
Spreien, Matrassen.
en Wollen Ondergoederen..
jhe Boekhandel,
k, Middelharnis.
Markt 11,
TERDAM.
Gestikte- en
3ii Dekens,
[ifel, Gekleurde
iten Spreien.
en Ledikanten.
kwaliteit.
[artogs Mz.,
ïilveren werken,
Middelharnis.
iet zifter gemonteerd.
DE HAAS, g
[LEENBANK
Flakkeesche Boek- en Handelsdrukkerij
Vleugellam.
Middelharnis
eoncurreerende prijzen
i twee kussens, twee-persoons,
epte tyk SM, gevuld met 54
;e veeren, vanaf f 34,—.
boven, gevuld met 63 pond
f 37,50.
i twee kussens, tweepersoons
;n hooger.
Stant, verzending franco door
ran
fim gesorteerd in
Libellers, vraagt
ben adres
ie Ansi
arnis en Sommelsdijk.
Duizend Vreezen
5HOON No. 4202.
een groote partij
alle soorten
In Zilver wordt tegen
f ijs gekocht en geruild.
SORTEERING
van 2
straat, Soininelsdyk
ll per week prima kwa-
idvleesch verkrijgbaar, f5
i onovertrefbaarSaucis- 2
n spiertjes rookvleesch. N
lingen geschieden in g
jkking.
aanloevoleü.
IS-SOJDIELSDIJK.
Ilen aan leden tegen 4-'/a0/o
■kien op legen 3%,'sjaars,
Voorschotten kunnen dage-
Irden bij een der leden van
nbrengen en terugbetaling
^ensdagavond van 6—8 uur-
kassier
)T te Sommelsdijk.
Dit blad verschijnt eiken WOENSDAG.
Prijs per kwartaal, franco per post f 0,50.
Afzonderlijke nummers0,05.
Hoofd-Agent voor NederlandC. W. BETKE, Advertentie-
Bureau Mosseltrap 2, Rotterdam.
XTltgra-ve der
te Middelharnis.
Prijs der Advertentiënvan 1 6 regels f 0,60.
Iedere regel meer0,10.
Groote letters naar plaatsruimte.
Driemaal plaatsing wordt slechts tweemaal berekend.
Alle solide Boekhandelaars en Advertentie-Bureaux
nemen Advertentiën aan.
Berichten van correspondenten en Advertentiën te adresseeren aan de Flakkeesche Boek-, en Handelsdrukkerij te Middelharnis.
Twee wetten en de straffen bij
overtreding.
Met het eindigen van 1904, is ook
een einde gekomen aan den wettelijken
termijn, die het neervellen van de lang-
ooren veroorloofde. Klokslag van 31
December is het heeren jagers verboden
geworden de koolvretende viervoeters
het levenslicht uit te blazen, 'sisover
bekend, dat de jagers-zonder-aete zich
uu juist niet bijzonder veel aan dieD
wettelijken termijn gelegen laten liggen.
Alleen zullen ze wat meer last ont
moeten bij het vervoer der boutjes, doch
dat schrikt de jachtwet-overtreders al
'heel weinig af. Wie 't Flakkeesche land
in deze dagen eens doortrekt, zal allicht
bij zich zelf denken,,'t Duurt niet lang,
of op Flakkee zijn de haasjes even
schaarsch als de diamanten". En dat nog
wel spijt onze mooie jachtwet, die in
het belang van een stuk of wat aan
zienlijke jachtlustige groote heeren, er
op uit is den wildstand in stand te hou
den en den boer lijdelijk laat toezien,
dat zoo'n haas de vruchten van zijn
akker opvreet. De jachtwet is toch een
nuttige wet. Zij zorgt, dat onze rechters
werk aan den winkel hebben, ze doet
onze politiemannen hun leven wagen
om zoo'n strooper er tusschen te krijgen,
ze brengt honderden onbesproken per
sonen in aanraking met den strafrechter.
Zoo vinden we in de „Bijdragen tot
de statistiek van Nederland" vermeld,
dat m 1J02 7315 personen voor jacht-
wetoiertredingen werden veroordeeld.
Aa0l'van, kre£en er 427 hechtenis en
cloo ?e'""oe'e of hechtenis. Van die
6788 gingen er heel wat „zitten". Want
het volk beschouwt „zitten" voor stroo-
penj volstrekt niet als schande. We
schatten zeker niet hoog, als we aanne
men, dat van die 7215 er 2000 hech
tenis ondergingen.
En wie er al niet stroopen. Er waren
bij die /215 niet minder dan 388 jongens
beneden 16 jaar en 2346 beneden 23
jaar. Het is overbekend, dat de gevan
FEUILLETO TV.
van Hans Arnold,
(13) door K. te M.
Hij nam haar hand en leunde met het voorhoofd
er op.
Heb nog een poosje geduld met me!" sprak hij
haltluid, „je hebt dat al zoolang gehad. Als ik maar
eens gezond ben zal ik het wel geheel te boven ko-
men. het gaat mij nu al beter 1"
Zjj hadden beiden schijnbaar mijn tegenwoordig-
i Iergeten stond zacht op en maakte mij ge
reed heen te gaan. Ik hoorde nog slechts hoe An
nie zeide
„Ja, Allan, maar dan moet jij ook willen en hij
antwoordde uit. den grond van het hart
„Ja, ik wil, ik wil werkelijk"
I°en ik een paar schreden gedaar, had, kwam An
nie mij achterna en stond naast mij.
„Nu vroeg zij zacht en zag mij met ingehouden
adem aan.
„Gelooft u, dat hij nog eens veranderen zal vroeg
zij dan, maar voor ik nog iets antwoorden kon,
schudde zij slechts het hoofd en keerde terug.
Ol deze dag werkelijk bij Allan, een omkeering
genismuren een atmosfeer van bederf
in zich sluiten, heel geschikt om een
veroordeelde te maken tot een eandidaat-
misdadiger."
In één jaar gingen in ons land 2000
personen in die omgeving binnen over
ae overtreding van het middeleeuwsche
overblijfsel, dat Jachtwet heet.
Er is ook een Arbeidswet. Een heel
goede, een uitstekende wet Een wet, die
belet, dat vrouwen en kinderen over-
matigen en gevaarlijken arbeid verrich
ten. Wegens overtreding van die nuttige
wet hadden in 1903 2524 veroordeelingen
plaats. Wil dat zeggen, dat die wet zoo
veel malen overtreden werd? Geenszins,
lezer, zooveel had veroordeeling plaats
het aantal malen, dat die wet overtreden
werd en wordt is misschien wel eenige
malen 2524.
Van 2524 die veroordeelingen waren 1220
gevallen, dat de noodige formulieren niet
goed waren ingevuld. Blijft over 1300
andere overtredingen. Daarbij waren er
112 wegens 't doen arbeiden van een
kind beneden 12 jaar; 816, omdat 't
verbod overtreden was vrouwen en kin
deren te doen arbeiden als regel voor
5 uur 's morgens of na 7 (soms 10) uur
's avonds, 319 wegens het doen arbeiden
van vrouwen of kinderen gedurende de
voorgeschreven rusturen.
En nietwaar, lezer, die overtredingen
werden tlink gestraft, veel zwaarder dan
strooperij
Zie eens even
444 overtredingen kregen 50 cents
boete.
1113 (de 444 inbegrepen) kregen f 1
of minder.
1575 kregen f 2 of minder.
In 160 gevallen beliep de boete f 10
of meer.
In 16 gevallen was zij f 20 of meer.
En zegt ge hechtenis, zooals 2000 maal
bij de jachtwet?
Dat kwam bij de arbeidswet twee
maal voor Eens hechtenis van 2 en
eens van 5 dagen. In 1902 heelemaal niet.
Ziet U, 7215 jachtwetovertredingen,
6°/0 hechtenis [(in werkelijkheid zoo
wat 30°/0.)
2524 overtredingen der Arbeidswet,
0,07°/o hechtenis.
bewerkte, of dat'het de invloed van het heerlijke, zach
te herfstweder was, weet ik niet, maar zeker is het. dat
Allan veel rustiger werd en heel aardig herstelde.
Ik vond zijn toestand, wat zijn uiierlijk betrof, zoo
veel beter, dat ik het waagde met mevrouw Von
Reebosch ernstig te hespreken of een spoedige brui
loft niet gewenscht was, opdat een rustig huiselijk
leven hem geheel zou doen herstellen.
Met Allan sprak ik er ook over en hij was er zeer
mede ingenomen, hij toonde door geen enkel woord
er iets tegen te hebben den huwelijksband te sluiten.
Annie had, zooals altijd, niets voor zich zeiven
te wen8chen maar wilde alles doen en was met alles
tevreden wat tot Allans bestwil was. Wij zaten te
gen den avoud weder op het terras van het Zeeslot
en spraken zoo rustig en vertrouwend over de aan
staande plannen, als slechts menschen kunnen doen,
die eens een oogenblik vergaten, hoe weinig wij de
toekomst in onze macht hebben.
Allan wilde nog dien zelfdeu avond naar zijn woon
plaats schrijven, opdat de noodige papieren in orde
gebracht en aan de formaliteiten voldaan zou wor-
deu zoodra het weder ruwer werd zou men van
deze badplaats vertrekken.
Zoo was in het ruwe het plan ontworpen en als
de arts van mijn vriend kon ik het niet anders dan
goed keuren, daar ik hem deze kostelijke Septem
berdagen nog gaarne aan het strand hield.
Allan ging om het zoo even vermelde schrijven
in orde te brengen alleen naar onze woning en ik
volgde hem ongeveer een uur later.
Tot mijn verwondering vond ik zijn kamer leeg:
ofschoon dit wel meer gebeurde, maakte het dezen
avond op mij een zeer onaangenamen indruk. Ik
ging terstond naar buiten, liep langs het strand,
zocht in de duinen en keerde eindelijk in sombere
Maar er is ook een heel verschil
tusschen deze twee wetten.
De ééne dientom het wild te be
schermen, 7215 straffen. De andere dient
om vrouwen en kinderen te bescher
men, 2524 straiï'en. De vrijzinnig-Demo
craten vragen Afschaffing der bestaande
jachtwet. Zou het noodig zijn?
Wie zal dat betalen?
Minister Harte rekent uit de nieuwe
tariefwet twintig millioen te halen. Acht
millioen zullen komen van artikelen van
algemeene behoefte, (daarvan gebruiken
de „kleine luyden" het leeuwenaandeel).
Vier millioen zal komen van weelde- en
genotartikelen. De andere acht millioen
van nijverheidsartikelen, waarvan de
arbeider alweer het overgroote deel noo
dig heeft.
Een Engelsche bisschop heeft eens
gezegd „De politiek van beschermende
rechten zal de armsten en zwaksten van
ons volk onderdrukken en ellendig
maken."'
De protectiemannen zeggen Wel neen,
dat zullen de buitenlanders, die de wa
ren in 'tland brengen, de importeurs
betalen
Jawel, die importeurs zullen minister
Harte zien aankomen.
Zij zullen de rechten netjes op hun
Nederlandsche klanten verhalen, dat leert
de protectie in elk land. En wie 't niet
gelooven wil, leze dit stukje eens uit het
jaarverslag der Hamburgsche Kamer van
Koophandel
„De uitvoer van Japan onderging na
tuurlijk eerst bij 't uitbreken van den
oorlog een staking, die echter spoedig
weer afnam, waarop zich de zaken, in
verband met den hoogen stand der prij zen
voor de betrokken artikelen^op zeer be
vredigende wijze ontwikkelden. De op
verschillende importgoederen ter dek
king der oorlogskosten ter hoogte van
15 tot 20 procent geheven rechten, waren
eerst hinderlijk voor den invoer, doch
men gewende zich spoedig er aan, vooral
omdat die belasting niet, zooals gevreesd,
algemeen op de importeurs werd afge
wenteld, maar (en zie nu goed, lezer)
door de Japamche klanten werd overge
nomen." Die goede Japanners toch Ze
gedachten naar mijn studeerkamer terug, waar ik in
werken afleiding wilde vinden, wat mij anders altijd
spoedig gelukte.
Daar bet geheel donker was geworden, wilde ik
om licht schellen, toen de deur woest geopend werd
en Allan voor mij stond, versuft van den wind, met
gloeiende oogen in een doodsbleek gelaat.
Ik sprong haastig op.
„Wat is er?" vroeg ik verschrikt.
Hij vatte mijn hand met ijzeren greep. nZij is er
weer!" bracht hij met moeite uit. Toen£liet hij zich
langzaam en zwaar op een stoel bij de tafel vallen,
staarde strak voor zich uit en murmelde: „Nu is
aan alles een eind 1"
„Schandelijk I" siste ik tusschen de tanden. Woede
en spijt over de dwarsstreep welke het uoodlot met
zijn zwart penseel over ons liefelijk beeld getrokken
had., ontnam mij de spraak.
Daar hij nog steeds zweeg en van minuut toi mi
nuut bleeker werd, vatte ik hem krachtig bij den
schouder en vroeg met nadruk en op verachtelij-
ken toon
„En heeft dat je nu 'zooveel angst aangejaagd
Ben je nu waarlijk zoo bevreesd V
Hij lachte kort en bitter.
„Ja, ik ben bang, lafhartig bangIk vrees niet
haar alleen, maar edereen die maar^eenigszins op
haar gelijkt I Als ik iemand zie, die het hoofd draagt,
zooals yy het doet, dan gaat mij dat als een elec-
trische schok door de leden! Ik ben tot niets meer
te gebruiken, Rutgersen daarom is het beste, dat
ik er een eind aan maak 1"
Ik sloeg met de vuist op tafel, ik was buiten mij
zeiven en riep uit
„En dat alles voor zulk een valsch," koud, harte
loos schepsel
betalen de invoerrechten, die hun regee
ring heft.
Zouden onze „kleine luyden" dat ook
willen doen uit hun schrale beurzen?
Of zouden ze er de voorkeur aan geven,
dat het geld door Treub's successiebelas
ting en ongesplitste bedrijfs- en ver
mogensbelasting genomen wordt van de
rijken en niet zooals door de Tariefwet
van de amen?
De rechtsgrond.
Zoodra een flinke sociale maatregel
wordt voorgesteld ten bate der kleine
luyden, de Staat in den huidel moet
tasten en één of andere verzekering ver
plichtend wordt gesteld, ziet men dade
lijk de questie opwerpen„Op welken
rechtsgrond steunt dat?'
Nauwelijks was bv. het ontwerp Ziekte
verzekering ingediend, of de antirevo
lutionaire professor Fabius kwam voor
den dag met de vraag: „Op welken
rechtsgrond kan, mag de Staat, een zekere
groep der be volking d wingen iets te doen,
dat op zichzelf zeer wrensehelijk is. Ja,
de dwang eenvoudig hiermee gemoti
veerd wordt, dat de menschen uit eigen
beweging niet genoeg er toe komen om
zich te verzekeren, wordt dan eigenlijk
niet erkend, dat men hier met een
staatscurateele, een staatsvoogdij heeft
te doen?"
Zoo vraagt de professor in het gere
formeerde recht.
Ds. Sikkel viel dadelijk zijn geestver
wantbij. Welnu, welke is de rechtsgrond?
Deze. Als een arbeider ziek wordt, is
hij vrijwel broodeloos. Met hem zijn
vrouw en kinderen, 't Gevolg Dat zij
door omstandigheden ten laste komen
der gemeenschap. Dat zij het aantal ver
meerderen van hen, die men den treu-
rigen naam geeft van lompenproletariaat.
Dat de stoere werkkrachten, die ziek
werden, versleten raakten in den dienst
der maatschappij, af moeten hangen van
de genade van andren, van de liefdadig
heid van diaconie of burgerlijk armbe
stuur.
Het voorkomen van het tot armoede
vervallen der arbeidersgezinnen is een
algemeen belang. Verzekering is de beste
voorzorg tegen ziekte, het beste middel
Hij vatte mijn hand, hield die vast en sprak ern
stig
„Maar Rutgers! zij is toch teruggekomen! Waar
om heeft zij dat gedaan? Daarbij moet zij toch aan
mij gedacht hebben Hou je bet dan voor geheel
onmogelijk dat zij mij bemint?"
„Ja zei ik zoo scherp als mij op dat oogenblik
mogelijk was, „dat is onmogelijk, want zij is Diet in
staat te beminnenWin vandaag uw proces, wees
de vorstelijk rijke man, voor wien ge steeds gegol
den hebt, dan zal zij misschien den schijn aannemen
alsof zij op je verliefd is, doch als je het proces
verliest, dan is bet met baar liefde gedaan. Zoo
ongeveer is mijn oordeel over haar karakter, en God
moge het mij vergeven als ik haar onrecht doe
Er was een nadenkende uitdrukking over zijn ge
laat gekomen.
„Denk je werkelijk dat zij het dan deed vroeg
hij op gejaagden toon.
Ik maakte mijn hand ongeduldig los.
„Laat mijzei ik, „je bent niet toerekenbaar
je bent geen man
Hij knikte een paar malen het hoofd.
„Je hebt gelijk! zei hij toen. „je hebt helaas vol
komen gelijk
Er zijn tijden in het leven, waarin de gebeurte
nissen ons bestormen als een ontketende bergstroom,
ons den adem,de| rust trachten te ontrooven en ons
de kracht ontnemen een flink besluit te nemen
waarin wij van uur tot uur den kamp tegen de ele
menten moeten voeren om telkens te ondervinden
hoe weerloos wij zijn.
(Wordt vervolgd.)