No. 87 Woensdag i November 1922 45* Jaargang ï#- JSk Een geheimzinnig geval. FEUILLETON Uit den Vreemde, Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag. Abonnementsprijs voor Goes 50 cent per kwartaal, voor buiten Goes f 1,50 per halt jaar franco per post. ADVERTENTIËN voor Dinsdag- en Vrijdagmiddag 12 uur» te bezorgen bij N. V. Goesche Courant en Kleeuwens Ross' Drukkers- en Uitgeversbedr^f. Advertentie* 10 ct. per regel. Bij contracteeren van minstens 1000 regels per jaar zeer belangrijke reductie. Advertenties, als geboorte-, huwelijks-, verjarings-, doodberichten ee de daarop betrekking hebbende dankbetuigingen, «iet meer acht dan regels beslaande, voor dea prfis van f 1, Grime d' Apache. Boppp, e n houtvesier in dienst der Franche regeering, is door hei gerechtshof te Nuney schuldig bevonden aan moord poging. De jury wae echter van oor deel, dat er verzachtende omstandig heden waren enderech'ers veroordeelden hem tot vijf jaar gevangenisstraf. D.t proces heeft zeer groote belang stelling opgewekt, in Frankrijkniet het minst doordat Maurice Barrès de oom is van Boppe's vrouw en in het proces zelf een groote rol speelde, Boppe is een man van veertig jaren. Een goed en nauwgezet ambtenaar, naar verscheidene zijner collega's zijn komen getuigen, maar een man die geheel beheerscht werd door een zie kelijke geslachtsdrift. Het huwelijk met Barrè-t nicht was een huwelijk uit liefde. Aanvankelijk scheen het een gelukkig gezin te zullen worden. Weldra keerde Boppe echter terug tot het genre vriendinnen, dat hij voor zijn huwelijk had. Tot hij zelf het slacht offer werd van een dertigjarige weduwe. Deze was een waar canaille; reisde Boppe achterna, toen hij voor dienst zaken op reis moest, terwyl ze hem andere dagen soms uren lang 's nachts voor baar woning liet staan wachten. Want ze had nog andere vrienden. Boppe werd er half gek onder. Hij eilie dis vrouw voor zich alleen hebben en te'kens kwam d« gedachte in hem op als ik maar weduwnaar was, dan zou ik naar trouwen. Eeu broer van zijn ec'higenoote had zelfmoord gepleegd. Kon zijn vrouw ma»? hetzelfde doen i Boppe liet een revolver in de slaapkamer 38 Roman van H. W. „Nu een keer gevoel ik lust om me in den schuilhoek der ondeugd te begevendan weer bstudeer ik met denzelfden ijver den glimlach der deugdzaamste of der lichtzin nigste vrouw. Dat is de kunste- naarsaard en plicht. De natuur, die vwj bespieden, de werkelijkheid, de wereld, zooals ze is, dient niet al tijd tot Godes verheerlijking, daarvan kan uw 6igen ambt en beroep u de overtuiging geven, mijnheer de rechter. Maar dat meisje was voor mij bij onze eerste ontmoeting een hoogst belangwek kende studie. In haar zag ik een der bekoorlijkste openbaringen van Gods verheven schepping, die ik met een rein hart en zonder pro fane wenschen beschouwde en be studeerde. „Niet de tuinman, die de roos ent en kweekt, smaakt de ware vreugde aan haar uitbotten, knop- liegen in ho p dat de ongelukkige in een dier smartelijke i achten, dat bij uitbleef aan d;- vtrzneking niet zou kunnen weerstaan Mevrouw Boppe ech.er drueg haar leed met ge'atec.heid, zich geheel wijdend aan de zorgen voor de belde kinderen. Op eeu avond dan heep Boppe zelf er een einde aan willen maken. Toen ziju vrouw reeds sliep heeft hij een paar revolverschoten op haar gelo-t. Er kwam echter spoedig hulp. De wonden waren niet doodelijk en de dienstboden geloofden eerst aan zelfmoord Boppe zelf bracht zjjn gewonde vrouw naar het ziekenhuis. Er had een plotselinge omkeer in hein plaats. Reeds vroeger had hij zich uit afgrijzen voor zijn eigen gemeenheid willen verdrinken. Hij werd loeu echter uit het water gehaald. Hij waagde het thans zijn vrouw vergiffeuis te vragen en baar hand in de zijne te nemen. Zij liet dit toe. Voor de rechters verklaarde zij gisteren ik heb hem toen vergif fenis geschonken. Daar blijf ik bij. De familie heeft echter maatregelen genomen voor haar veiligheid. Een familieraad onder leiding van Maurice Barrès besloot de zaak geheim fe houden. Boppe moest echter toestemmen in een echtscheidinghet vermogen zou aan de vrouw blijven en aan de kin deren op een klein bedrag van 65.000 fr. na. Boppe vond aanvankelijk alles goed, maar spoedig werd hij weer de oude. Hij nam een nieuw vriendinnetje ditmaal een die reeds wegens diefstal veroordeeld was en eischte bij het echtscheidingsproces een g ooter deel van het familievermogen voor zich. Ten einde het vermogen der kinderen te redden heeft de vrouw er in toe pen en bloeienook niet de lief hebber, die er zijn tuin mee ver siert, maar de kustenaar heeft z«, die haar leven bespiedt, en die op het dcode doek weergeeft, wat de Schepping baart. „Het is moeilijk u begrijpelijk te maken met welk oog de kunste naar waarneemt, hoe idealen hem lief en dierbaar kunnen worden. Ik die in de eenzaamheid der Tiro- rel bergen ben opgegroeid, maar door een liefderijke moeder werd verzorgd, door haar en een voor treffelijke leermeester werd onder wezen, vond, toen ik hierheen werd gezonden, wel mijn genoegen in de groots wereld om me heen. wier typen en figuren me als kunstenaar belang inboezemdenmaar als ik naar mijn atelier terugkeerde, ge voelde ik me zoo wel in de kleine wereld, waarin ik dat meisje zag ontwikkelen nooit kon ik me los maken van het denkbeeld dat zij, met haar ingetogen karakter, haar uatuurljjke opgeruimdheid, haar oor spronkelijk en frisch zieleleven aan mijn ziel was verwant. Ze was voor mij de geheime magneet, die me aantrok. Maar ik zag ook boven het leven van datzelfdf3 meisje een gesteuii een aanklacht tegen haar uiau in te dictie». De getu'genis van Mauuce Barrès was buitengi woon heftig hij sprak van ten „crime iFspaehs". Heel anders de gelaten t«oa van het slachtoffer, de ongelukkige vrouw. De advocaat van Boppe pleitte zeer behendig volgens hem was het geen „crime d'apache" maar de daad van een ongelukkige halfwaariziniiige Van de zijde der familiewas er echter naar zijn oordeel wat al te veel sprake van geld „Boppe" is ongetwijfeld niet sympat hiek maar hij zit hier alleen omdat de familie der ongelukkige vrouw hem zoo goed al« niets van het gemeen schappelijk vermogen wil afslaan SchaamteloosEen Amenkaansch officier, zoo vertelt de „Chicago Tri bune", zat dezer dagen in den trein Berlijn-Coblenz. Hij bevond zich iu de coupé met slechts een passagier tegen over zich, eeu keurig gekleede jonge Duitsche vrouw. Plotseling verlangde deze geld van hem. Toe* hij dat wei gerde te geven, rukte ze haar blouze open, bracht heur haar in de war en trok aan de noodrem. Ze zei toen tot dea conducteur, dat de Amerikaansche officier haar had aangerand. De Amerikaan liet den „Schaffuer" doodkalm zien, dat er wel c.M. ascb aan zijn sigaar zat tot zijn geluk was de asch intact gebleven en bracht den man aan het verBtand dat wanneer er een worsteling had plaatsgevonden, de asch zou zijn afge vallen. Een kampioen-staker. De „Daily Chron." coïTespondent te New-York meldt aan ziia blad den dood van den donkere wolk hangen, die me met vrees om haar «vervulde want ik hoorde de goede arme vrouw, aan wier hoede ze was toevertrouwd, eens zeggen Wat zal er van haar worden, als de oude man sterft, die met zijn opgespaard geld voor haar zorgt Ik nam me toen voor, dien man op te zoeken, maar ik was bang door mijn bemoeiing het meisje te kwetsen. Ook kon ik 't haar aanzien, dat de gedachte van niemands kind te zyn haar inwendig griefde, „Maar waartoe u te verklaren, wat u natuurlijk moet toeschijnen Onbemiddeld, zooals ik tot hiertoe ben geweest, bestemd om eenmaal en wel spoedig in mijn gering ta lent ook mijn bestaan te vinden, hechtte ik mij met oprechte, har telijke deelneming aan het meisje, waarvoor ik geen anderen grond weet te vinden dan hare persoon lijkheid en een geheimzinnige nel- ging, die ons dikwijls doen laat, wat we in onze eigen oogen niet kunnen rechtvaardigen, maar waar voor het toeval of het noodlot ons plotseling en onverwacht de reden aan de hand doet. Dit laatste, mijnheer, is mij thans kampioen..... staker. Albert Parmeter van Burüe.-g'on (Icwa), op wiens naam het stakingereeotd ongetwijfeld wel zal staan, heeft gedurende 34 jaar uit de stakingskas Vi>n zijn vakvereenigiBg getrokken. De overleden kampioen wat tot in 1888 machinist van een onden locomotief op de Chicago-Burlington en Quincy-spoorweg. Hij ging dat jaar in staking en heeft gestaakt tot zijn dood toe. Hugo Verriest f Pastoor Hugo Verxiest is Vrijdag nacht te Ingoyghem in West-Vlaande- ren, op 82-jarigen leeftijd overleden, na een korte ongesteldheid. Naast Guido Geze le en Aibrechfc Rodenbach was Hugo Verriest de meest represen tatieve figuur van de West-Vlaamsche richting in onze literatuur gebleven, en bij was als zoodanig buitengewoon popu'air. Langen tijd was de invloed van Hugo Verriest op de Vlaamsche stu denten zeer groet en de Vlaamsche beweging heeft dan ook veel aan zjjn levendig woord te danken. DE fASCISTEH m ITALIë. In Italië hebben de fascisten den boel weer eens op stelten gezet. Nadat zij het aftreden van de regeering Facta bewerkt hebben, hebben zij in tal van steden een stormloop gehouden tegen het staatsgezag en het demissionnaire kabinet heeft zich gehaast den staat van beleg af te kondigen, wat, naar latere berichten melden, door den koning geweigerd zou zijn. Uit tal van plaatsen komen berichten van botsingen. Te Florence en te Pisa hebben de fascisten de macht in handen. ."BBS' i MUI— "II. zelf op verrassende wjjze overko men maar veroorloof me voorloo- pig hierover te zwijgen en 't te betreuren, dat gij my, naar aanlei ding van een ondoordacht woord van een geestelyk heer, die zeer zeker alleen het goede op 't oog had, me door uwe vervolging hebt gedwongen mijn terugreis aan te nemen, onder bescherming dezer papieren, die ik u hierbij ter hand stel Ik betrad mijn kunstenaars loopbaan onder den naam van Da- gobert, toen ik bijna nog een knaap was. De familienaam, dien ik thans verplicht ben te voeren, sinds ik door den onvoorzienen dood van mjjn oom eigenaar ben geworden van diens uitgestrekte bezittingen aan den voet der Alpen, deed mij sinds het oogenblik, dat ik me aan uwe vervolgingen moest ont trekken een wykplaats zoeken en vinden op ons familie-kasteel die naam heeft me juist een plicht jegens dat meisje opgelegd, dien ik niet alleen vervuilen moet, maar die ook door d9 neiging van mijn hart welke me tot op dat oogenblik was verborgen gebleven, werd opgelegd. Wordt vervolgd),

Krantenbank Zeeland

Volksblad | 1922 | | pagina 1