No. 58 Zaterdag 22 Juli 1922 45* Jaargang Onbeschaamd. FEÜILLE T Oj\ Een geheimzinnig geval. Dit blad verschijat Wocnidag ea Zaterdag. Aboaaemeatsprijü voor Goes 50 cent per kwartaal, voor buiten Goes f 1,50 per halt jaar franco per post. ADVERTENTIËN voor Diasdag- ea Vrijdagmiddag 82 UUP te bezorgen bij N.V, Goesche Courant en Kleeuwens Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf. Advertentiën IO ct. per regel. Bij contracteeren vaa minstens 1000 regels per jaar zeer belangrijke reductie. Advtrtetttlën, als geboorte-, huwelijks-, verjarings-, doodberichten en de daarop betrekking hebbende dankbetuigingen, niet meer dan nekt regels beslaande, voor den prijs van f I, Langzaam aan begint men de leuze van „bezuiniging", dié al zoo lang l^eeft geklonken, in daden om te zetten. Men gaat daarbij echter op een eigenaardige manier te werk, die wel verdient, even van nabij bekeken te worden. Zoo meldde de Residentiebode, enkele dagen ge leden, uit betrouwbare bron ver nomen te hebben, //dat reeds de voorbereiding voor een afzonderlijk ministerie van landbouw ter hand genomen is". Volgens dit bericht krygen we dus naar alle waar schijnlijk nog een ministerie bij de reeds bestaande. Dat dit weer hoo- pen gelds zal kosten, spreekt van zelf, en dan voor iets, wat volstrekt niet dringend noodig is. Noemt de regeering dit versobering en zuinig heid Wy noemen het verkwisting van de moeizaam op te brengen belastinggeiden En de mooie be loften van zuinigheid, door regeering en Kamermeerderheid tot aan de laatste verkiezingen afgelegd, schij nen niet veel beter dan vodjes papier. Van een „christelijke" re geering en dito meerderheid zou men dit fraais niet verwachten. Een ander bezuinigingsmiddel ditmaal om echt te bezuinigen -- bestaat in het verlagen van loonen en salarissen. In 't algemeen achten we dien maatregel noodig. Het mijnbedrijf en de spoorwegen, waar hy zal toegepast worden, werken met zooveel verlies, dat het betalen van hooge loonen beslist onmogelijk wordt. Maar er is ook hier weer een leelijke //maar",- vooral bij de spoorwegen. Men wil daar de loonen van het lagere personeel met. tien percent verminderen. Doch op de 12 Roman van H. W. „Ook hierheen De oude staarde voor zich heen, terwijl bij voorover gebogen, met de armen op de knieën de handen om elkaar wrong. „Ik zou wezenlijk niet weten wie dat zijn kon", liet hij er met gemaakte onverschilligheid op volgen. //Maar ik wil hem toch zien, Ziariep hy, het hoofd oprichtende, „ik moet hem zelfs zien, we zullen wel een gelegenheid vinden. Intusschenmoet je mij precies zeggen, hoe hij er uitziet, dan kan ik hem herkennen als ik op hem let. Zia was schoon geworden zonder dat hij er acht op had geslagen. Die satijnen huid, die zoo eigen aardig glanzende bruine lokken, welke het voorhoofd beschaduwden, die warme uitdrukkingharergelaats- laatste vergadering van den katho lieken bond van spoor- en tram wegpersoneel //Sint Raphael" werd .medegedeeld, dat het loon der directieleden van twintigduizend op dertigduizend gulden werd gebracht. Ingenieurs hebben looneu vau negen en tienduizend gulden. „Laat men daaraan eens gaan tornen, zei een spreker. Maar jawelOmdat er zoo'n groot tekort is en omdat de lioogere ambtenaren zoo hun best hebben gedaan, om de exploitatierekening sluitend te maken, krijgen zi/j zeven percent gratificatie11 Zie, dat noemen ook wij dingen, die door hun onrechtvaardigheid ten hemel schreien en die het lagere personeel wel wild moeten maken en hartstochtelijke woorden uit lokken. Een der sprekers vroeg, of het geen schande is, den hoogeren ambtenaren geld te geven en den lageren hun korstje brood te ont houden. Een ander riep „Laten we revolutie maken De Troelstra van 1922 is dezelfde als die van 1918". Ja, als de loonen verlaagd moeten worden, dan de hooge in de eerste plaats en met het hoogste bedrag. Een der St. Raphaelleden wilde die hooge loonen zelfs met vijftig per cent verminderen. Tot zulke woor den en wie weet tot welke daden, wordt bet lagere personeel door on rechtvaardigheden geprikkeld. Wan neer we hier met sterken nadruk op de hoogst afkeurenswaardige daden by de spoorwegen wijzen, daden, die gevaar kuunen opleveren voor de gansche bevolking, dan is daarmee niet gezegd, dat we instem men met alle woorden en wenschen van het lagere personeel. Als zij verklaren, zich metterdaad te zullen verzetten zoowel tegen het ver lengen van den werktyd als tegen trekken, welke het ontkiemend leven in een jeugdig, opgeruimd hart ver- riedden, en eindelyk de nog niet ten volle ontwikkelde slanke ge stalte, dat alles drong hem thans met overweldigende kracht een vooruitzicht op, dat hem het oud vermoeid hart deed kloppen. //Beschrijf hem mij, opdat ik hem kan herkennen", herhaalde hy. „Ge treedt een leeftijd in, waarin een meisje zich gewennen moet de bescherming tegen de gevaren der wereld in zichzelve te vinden, wan neer ze niet altijd bescherming in hare nabijheid heeft, 't Ia een vreem deling, zeg-je?" Zia scheen door de waarschuwing van den oude gekrenkteen scha duw trok over haar gelaat; ze verjoeg die echter, en sloeg de oogen omhoog, als wilde ze toonen, dat ze die bescherming niet noodig had. //Dat geloof ik", zei ze, hem weer vlak in de oogen ziende.// Hij is groot,, met donker, bijna kroezig haar en baard, gebruind en herken baar aan een licht afgestompten de voorgenomen loonsverlaging, dan noemen wij dat onder het ge noemde voorbehoud met betrekking tot de hoogere heeren misdadig. En weinig anders kunnen wij zeggen van de volgende uitlating van den voornaamsten spreker op de bedoelde vergadering. Hij zeide„Er moet in de werkplaatsen gewerkt, maar niet gejakkerd worden. Men moet solidair zyn en als men bijzondere gaven bezit, moet men om de ande ren denken ®ff zóó werken, dat zij u kunnen bijhouden". Dus wie vlug zou kunnen werken en daardoor ook veel zou kunnen verdienen, mag dat volgens dezen spreker niet. In weerwil van zijn vlugheid en knapheid moet hij zoo langzaam werken, dat zelfs de luiaards hem kunnen bijhouden- Met zulke woor den bederft nu weer het lagere personeel zijn zaak. En het zijn, helaas, niet alleen woorden het zijn wel terdege daden, waardoor be grijpelijker wy ze de werkgevers ver bitterd worden. Op de laatste vergadering van het Ned. Verbond van Vakvereeni- gingen werden op dit gebied ook dwaze dingen verteld. De voorzitter zeide, dat in ons land de loonen wel verbeterd zijnmaar dat ze toch altijd nog lager zijn dan in Denemarken en in Engeland. Met Deensche toestanden zijn we niet geheel bekend .maar wat Engeland aangaat, heeft het gezegde van dien voorzitter geen waarde, omdat daar niet alleen de loonen, doch ook de levensstandaard hooger zijn dan bij ons. „De kapitalisten, aldus voorzitter-' Stenhuis, wenschen wel het loon d8r arbeiders te drukken, maar wenschen niets van hun eigen loon to laten vallen. Zij zijn niet bereid neus. Maar met zyn donkere oogen kijkt hij me zoo onheilspellend aan, dat ik bang voor hem ben". Er volgde een pauze. Zia, zoo dacht de oude, heeft hem dan toch nauwkeurig opgenomen De door beiden vergeten kleine koffiekan prut telde nog altijd op het heete plat der kachel en de inhoud liep, het deksel oplichtend, sissend over het gloeiend ijzer. Eensklaps mengde zich het geluid geklingel der elec- trische schel in deze droefgeestige muziek De oude, in zijn verontrustende gedachten verdiept, kreeg een schok, en toch was hem die stoornis bijna welkom, want ze verloste hem uit een toestand, die hem pijnlijk was geworden. Hij keek op. Buiten op de plaats heerschte diepe duisternis. Ook het meisje was verschrikt, hoewel ze t geluid der schel kende. //Dat geldt mij", zei hij schijnbaar misnoegd. //Den heelen middag heeft niemand me noodig gehad, 't Is intusschen nacht geworden. Het hun geld aan den Nederlandschen Staat te geven beneden de zes per cent en stellen dus voorop, dat hun loon gehandhaafd moet bly ven". Uit deze woorden spreekt grove onkunde en kwaadaardigheid. Alle kapita listen, zonder onderscheid, hebben groote verliezen geleden de arbei ders hebben alleen gewonnen. Een poos geleden was de rentevoet zeven percenttegenwoordig zes. De kapi talisten hebben dus wel degelijk iets van hun Ioöd moeten laten vallen. En als binnenkort die rente voet vijf percent wordt als vóór den oorlog, zuilen zij nogmaals van hun loon laten vallen. Bovendien is dat kapitalistenloon nooit hooger gestegen dan van vijf tot zeven percent, is'dus nog Diet anderhalf maal zoo hoog geweest als vóór den oorlog. En het loon der arbeiders Een verhooging van vijftien tot vijftig, ja, tot nog veel meer, is geen uitzondering, maar regel zoodat dit loon nog altijd minstens driemaal zoo hoog is als vóór den oorlog. Daar mag nu niets afMaar de kapitalisten moeten het zonder morren verdragen, dat niet alleen een groot deel van hun bezit, maar ook nog veel van hun loon verloren is gegaan en nog verder verloren gaat. Het toppunt bereikt de heer Stenhuis in de volgende woorden z/De na den oorlog gevoerde schade- loosstellingenpolitiek en de schul- denpolitiek van de heerschende kLsse is niets anders geweest dan een illusieterwijl het ook een illusie is, dat de schulden zouden kunnen worden geïnd door middel Van geweld. Een heerschappy, die tot dergelijken onzin leidt, vraagt aan de arbeidersklasse respect en eerbied en wenscht, dat zy zich slaat daar juist negen uren. Wat is de tijd snel vérstreken -—Hij stond op, terwijl Zia hem ongerust a-ankeek. //Ik ben dadelijk terug*, voer hy voort, zijn hoed nemend en, zooals altyd bij zulke gelegen heden, zijn rok tot aan de kin toeknoopende. „'t Is niet de eerste maal, dat men ons stoort". Met een bezwaar hart boog. hy zich over haar heen en kuste haar op 't voorhoofd. „Je zult alles weten, Zia Heden nog zal je dat", sprak hij bewogen, haar hand in zijn bevende hand nemend. ffIk zie^ dat de tijd is gekomen ik was er op voorbereid maar wees gij ook voorbereid als alles plotseling anders moet wor den heel plotselingJe was me zoo lief, dat ik de gedachte niet verdragen kon om van je te scheiden. O, je bent zoo snel groot geworden maar thanslaat je niet ver rassen wees voorbereid, als ik onverwijld moet doen, wat sinds lang mijn plicht was. {Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Volksblad | 1922 | | pagina 1