No, 68 Zaterdag
YOLK
27 Augustus 1921
44®
Jaargang
Beroemde oobeschaafden.
TERUG UIT HET
RIJK OER OOGDEN
FEUILLETON
Nederland.
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag.
Abonnementsprijs voor Goes 50 cent per kwartaal,
voor buiten Goes f 1,50 per halt jaar franco per post,
bij vooruitbetaling.
ADVERTENTIËN voor Dinsdag, en
Vrijdagmiddag 12 UUI* te bezorgen
bij N.V, Goesche Courant
en Kleeuwens Ross'
Drukkers- en Uitgeversbedrijf.
Advertentjën 10 ct. per regel.
Bij contracteeren van minstens 1000 regels per jaar
zeer belangrijke reductie.
Advertentiën, als geboorte-, huwelijks-, verjarlngs-, doodberichten en de daarop betrekking hebbende dankbetuigingen, niet meer dan acht
regels beslaande, voor den prijs van f 1,
In een vorig artikel gaven we
den raad, niet alleen Russische
kinderen zooveel mogelijk buiten
ons land te houden, maar ook zeer
voorzichtig te zijn bij het verleenen
van hulp en steun aan de nood
lijdenden in Rusland Want in de
eerste plaats is het zoo goed als
zeker, dat alles, wat men daarheen
zendt, in handen der communis
tische soldaten valt, zoodat de
noodlijdenden er niets van te zien
krijgen ën in de tweede plaats is
het niet in te zien, waarom buiten
landers hulp zouden moeten schen
ken, als in Rusland zelf alles wordt
gedaan, om den nood niet te ver
minderen, maar te vergrooten. Men
weetde Nederlandsche gezant ia
Oostenrijk zeide onsmsn kan niet
alles gelooven, wat omtrent den
nood te Weenen wordt verteld.
"Waarbij wy de vraag stelden, of
dit voor een deel ook niet op Rus
land toegepast zou moeten worden.
En zie, een week, nadat we dit
schreven, lezen we nu iets, wat onze
in die vraag uitgedrukte meening
bevestigt. Er leeft in bedoeld land
een beroemd schrijver, Maxim Gorki,
communist van overtuiging, die
zooal niet in opdracht van zijn
bolsjewistische regeering, dan toch
met haar uitgesproken goedkeuring
de bevolking van andere landen
komt bewerken, opdat zy toch met
man en macht de Russen in hun
nood zullen komen bystaan. In
prachtige woorden schildert hij de
ellende, die in zyn land bestaat.
26 GASTON LEROUX
Weldra kwam een dikke porte
feuille van zwart marokijn leder te
voorschijn, die hij open deed en
waaruit hy een geelgeworden kran
ten-uitknipsel nam, dat hij ver
heugd onder de neus van den ver
baasden Jacques en van Fanny
hield. „Neen, meneer, u heeft er
niet het recht toeIk heb, om u
te beschamen, tusschen de papieren
die ik naar hier meebracht, om
aan de eerste aflevering van de
Astrale Geneeskunde te kunnen wer
ken, dit blad van de Matin terugge
vonden, vat, naar ik hoop, een
einde zal maken aan uw twijfel
en aan uw glimlach, meneer de
scepticus. Na lezing hiervan hoop
ik, dat u mij niet meer als een
kwakzalver zult behandelen''.
„Maar ik heb u nooit als een
kwakzalver behandeld 1"
En als men hem in zyn schitterende
rede hoort en zijn hartstochtelijke
gebaren ziet, moet men wel denken
hier is een groote geest en een diep
meegevoelend mensch aan het
woord, die zijn landgenooten, zijn
medemenschen niet kan zien lijden
en daarom aan Europa handen
wringend om hulp komt smeeken.
Nu wordt ons van dien beroem
den, diep voelenden schrijver een en
ander verteld door esn andeien,
ook reeds beroemden schrijver,
Meresjkowski, in een hoek, dat hy
genoemd heeft„het rijk van den
anti-christ". Het is de moeite
waard, enkele stukjes daaruit over
te nemen. „De menigtu, op eigen
belang uit zijnde vleiers, louter
nullen, die Gorki voortdurend om
ringden en die hy om zxh duldde,
wekte bij velen een afkeer tegen
hem. Deze vleiers waren niet eens
party mensehen, maar voor het
grootste deel letterkundige klap-
loopers. Een dergelijke „hofhouding"
is niets ongewoons bij een Russi-
schen schrijver, die uit de onderste
lagen van het volk is voortgekomen
en een grooten naam heeft, als hij
daarbij zwak van karakter, onbe
schaafd en van een onnoozele eer
zucht vervuld is.
Iemand, door wien Gorki eens
letterlijk van den dood was gered,
kwam op zekeren keer bij den
schrijver om een goed woordje te
doen voor zijn broeder, dien men,
ofschoon hy onschuld;g was, ge
arresteerd had. Hij kwam onge
lukkigerwijze juist op een uur, dat
Gorki aan tafel zat. Men bood hem
aiets aanhy zou ook voor niets
//U heeft 't gedacht! Silentium.
Dit dateert van 17 September 1909
en het hoofdartikel luidtEen
déjeuner van geleerden en als bij
titel lezen wij het volgendeMen
sprak over de vivi-sectie der ter
dood veroordeelden en de verwach
ting werd uitgesproken dat menschen
weer tot 't leven terug gébracht
konden ivorden".
„Sakkerlootzei Jacques.
„Toe, lieveling, wees ernstig",
verzocht Fanny vriendelijk.
„Bij dit déjeuner verklaarde de
Directeur van de Astrale Genees
kunde, dat mannen van groote
wetenschappelijke beteekenis en van
talent naar Amerika moesten uit
wijken, omdat zij in Frankrijk voor
te vooruitstrevend, voor te onder
nemend, werden gehouden, kortom,
omdat ze niet begrepen werden. Ik
heb dokter Carrel genoemd".
„Wel bekend", zei Jacques.
„Ja, nu kent men dokter Carrel,
omdat Frankrijk eindelijk wel
trotsch moest wezen op zijn be
wonderenswaardige ontdekkingen
Luister, wat dokter Carrel aan dit
déjeuner zeide. Ik lees voor, wat
in de Matin staatIk zal geenszins
aarzelen te vragen, sprak op zijn
ter wereld iets van Gorki hebben
aangenomen. Eerlijk gezegd, had hij
echter honger en was het hem zeer
onaangenaam, erbij te zittener
waren koteletten en versche kom
kommers. Als dank mocht hij nu
toekijken, hoe Gorki zijn middag
maal gebruikte. Maar dat was dan
ook alleswant op het verzoek
omtrent zijn broeder antwoordde
Gorki„Je verveelt me laten ze je
broer dan maar fusilleer enDe
bezoeker zag nu, dat Gorki ver
geten had, wat hij voor hem had
gedaan. Hij zag thans de ware ge
daante van een mensch, dien hij
had liefgehad.
Mij, zegt Meresjkowski, kan Gorki
niet kwetsen, want ik heb nooit
van hem gehouden, en ook niet
verbazen, want ik heb hem altijd
doorzien. Hem ontbreekt niet alleen
elke beschaving, maar hij is ook
innerlijk niet vatbaar voor besclnving.
Gorki is thans ook verzamelaar
van „kunstvoorwerpen". Hij koopt
voor een appel en een ei bij de
hongerlijdende, „verachtelijke" bur
gers allerlei vazen en geëmailleerde
voorwerpen op. Zijn woning ziet
er uit als een museum, of eigenlijk
als een uitdragerij. Van de//kunst
voorwerpen" heeft hy, niettegen
staande zyn hartstocht ervoor, vol
strekt geen verstand. Uren lang
zit hij zijn schatten op te poetsen
en te bekijken, e» waarschijnlijk
gelooft de stakker dan, dat dit de
hoogste beschaving is".
Ziedaar dus de man, die zoo
aandoenlijk kan praten over den
nood van „zyn volk", maar die den
onschuldigen broer van zijn redder
beurt dokter Carrel, dat men mij,
met zijn volle toestemming, een ter
dood veroordeelde levere, om 't my
mogelijk te maken proeven op hem
te doen, die niet doodelyk behoeven
te zijn, maar die ze.jr nuttig kunnen
wezen voor de hedendaagsche chi
rurgie Welke proeven zouden dit
zyn Voor alles is voorzichtigheid
aanbevolen, maar er moet zonder
ophouden gezocht worden naar
méthodes om organen en weefsels
te behouden en naar het geheim
om ze te doen herleven.
Ik bedenk niets, lees maar, „om
ze te doen herleven".
En tusschen andere onderwerpen
in, zei dokter Tuffier aan dit déjeuner
aangaande den Dood en de herleving
der weefsels
„Het zouden vermetele chirur
gische operaties zijn. Gij weet, dat
de annalen der chirurgie reeds vier
of vijf hartmassages aanhalen, die
tot de stoutmoedigste pogingen be-
hooren. In een geval van hartwond
verschijnselen, als een revolverkogel
bijvoorbeeld in een hartkamer is
gedrongen, komt het voor, dat het
hartvlies, het hartzakje opzwelt, het
hart samenperst, dat dan stil staat
en ophoudt te kloppen. Men kan dan
kan zien fusilleeren. Hy durft hon
gerlijders, omdat ze geen bolsjewie
ken zijn, op een grove manier
afzetten.
Misschien zegt iemand „Wie of
wat Gorki is, komt er bij slot van
rekening weinig op aan, als hij
„zijn volk" maar uit den nood
helpt". Ja, dat komt er wel zeer veel
op aan. Want met „zijn volk"
bedoelt hij in 't geheel niet het
noodlijdende, Russische volk, maar
enkel en alleen zijn partygenooten,
die waarlijx niet bijzonder te lijden
hebben en wel zullen zorgen, dat
zij met alles, wat door domme
buitenlanders gezonden wordt, gaan
strijken, zoodat de ware noodlijden
den hoegenaamd niets krijgen. En
bovendien zijn wij zeer stellig van
meening, dat Gorki en waar
schijnlijk ook andere, beroemde
Russische schrijvers van zijn slag
ontzaglijk overdrijven by de schil
dering van den nood van //hun
volk" en dit alleen ten bate van
zichzelf en van hun roode broeders.
Ten slotte blijft naar onze schati
ting van al hun „mooie", wij zouden
zeggen gevaarlijke, boeken en rede
voeringen niet veel anders over dan
woorden, woorden, woorden. Kome
die en huichelarij.
Be snelle dood. Maandagavond
ongeveer 7 ure is de heer M. C. v. d.
V., wijnhandelaar te Zierikzee, terwijl
hij een tochtje maakte per motorfiets,
nabij Haamstede tegen een uit de tegen
overgestelde richting komende auto
een opening in de borst, een in
snijding in het hartzakje maken en
't hart masseeren. De bloedsomloop,
die opgehouden had, begint lang
zamerhand weer. Het in de aderen
gestolde bloed vloeit naar het hart
en herneemt zijn weg naar het
hartzakje. De doode man herleeft
Hij leeftHy kan genezen
Aldus heeft dokter Tuffier ge
sproken en ik veronderstel, dat ik
er niets aan behoef toe te voegen",
besloot vader Moutier, terwijl hij het
uitknipsel zorgvuldig in zijn reus
achtige portefeuille wegborg.
Maar hij zei toch nog„Ziezoo,
beste vriend, het is dus tegen
woordig wetenschappelijk bewezen,
dat men uit het rijk der dooden
terugkeeren kan!"
„Dokter, ik vraag u om vergiffe
nis", verklaarde Jacques en stak
hem zijn hand toe, „en laten wij
nu het kippetje met parmezaansche
kaas gaan etenmaar als brave
levende menschen, die de dooden
een oogenblik laten rusten, nietwaar
dokter
[Wordt vervolgd.)
UIT HET I'BANSCH VAN