No, 68 Zaterdag YOLK 27 Augustus 1921 44® Jaargang Beroemde oobeschaafden. TERUG UIT HET RIJK OER OOGDEN FEUILLETON Nederland. Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag. Abonnementsprijs voor Goes 50 cent per kwartaal, voor buiten Goes f 1,50 per halt jaar franco per post, bij vooruitbetaling. ADVERTENTIËN voor Dinsdag, en Vrijdagmiddag 12 UUI* te bezorgen bij N.V, Goesche Courant en Kleeuwens Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf. Advertentjën 10 ct. per regel. Bij contracteeren van minstens 1000 regels per jaar zeer belangrijke reductie. Advertentiën, als geboorte-, huwelijks-, verjarlngs-, doodberichten en de daarop betrekking hebbende dankbetuigingen, niet meer dan acht regels beslaande, voor den prijs van f 1, In een vorig artikel gaven we den raad, niet alleen Russische kinderen zooveel mogelijk buiten ons land te houden, maar ook zeer voorzichtig te zijn bij het verleenen van hulp en steun aan de nood lijdenden in Rusland Want in de eerste plaats is het zoo goed als zeker, dat alles, wat men daarheen zendt, in handen der communis tische soldaten valt, zoodat de noodlijdenden er niets van te zien krijgen ën in de tweede plaats is het niet in te zien, waarom buiten landers hulp zouden moeten schen ken, als in Rusland zelf alles wordt gedaan, om den nood niet te ver minderen, maar te vergrooten. Men weetde Nederlandsche gezant ia Oostenrijk zeide onsmsn kan niet alles gelooven, wat omtrent den nood te Weenen wordt verteld. "Waarbij wy de vraag stelden, of dit voor een deel ook niet op Rus land toegepast zou moeten worden. En zie, een week, nadat we dit schreven, lezen we nu iets, wat onze in die vraag uitgedrukte meening bevestigt. Er leeft in bedoeld land een beroemd schrijver, Maxim Gorki, communist van overtuiging, die zooal niet in opdracht van zijn bolsjewistische regeering, dan toch met haar uitgesproken goedkeuring de bevolking van andere landen komt bewerken, opdat zy toch met man en macht de Russen in hun nood zullen komen bystaan. In prachtige woorden schildert hij de ellende, die in zyn land bestaat. 26 GASTON LEROUX Weldra kwam een dikke porte feuille van zwart marokijn leder te voorschijn, die hij open deed en waaruit hy een geelgeworden kran ten-uitknipsel nam, dat hij ver heugd onder de neus van den ver baasden Jacques en van Fanny hield. „Neen, meneer, u heeft er niet het recht toeIk heb, om u te beschamen, tusschen de papieren die ik naar hier meebracht, om aan de eerste aflevering van de Astrale Geneeskunde te kunnen wer ken, dit blad van de Matin terugge vonden, vat, naar ik hoop, een einde zal maken aan uw twijfel en aan uw glimlach, meneer de scepticus. Na lezing hiervan hoop ik, dat u mij niet meer als een kwakzalver zult behandelen''. „Maar ik heb u nooit als een kwakzalver behandeld 1" En als men hem in zyn schitterende rede hoort en zijn hartstochtelijke gebaren ziet, moet men wel denken hier is een groote geest en een diep meegevoelend mensch aan het woord, die zijn landgenooten, zijn medemenschen niet kan zien lijden en daarom aan Europa handen wringend om hulp komt smeeken. Nu wordt ons van dien beroem den, diep voelenden schrijver een en ander verteld door esn andeien, ook reeds beroemden schrijver, Meresjkowski, in een hoek, dat hy genoemd heeft„het rijk van den anti-christ". Het is de moeite waard, enkele stukjes daaruit over te nemen. „De menigtu, op eigen belang uit zijnde vleiers, louter nullen, die Gorki voortdurend om ringden en die hy om zxh duldde, wekte bij velen een afkeer tegen hem. Deze vleiers waren niet eens party mensehen, maar voor het grootste deel letterkundige klap- loopers. Een dergelijke „hofhouding" is niets ongewoons bij een Russi- schen schrijver, die uit de onderste lagen van het volk is voortgekomen en een grooten naam heeft, als hij daarbij zwak van karakter, onbe schaafd en van een onnoozele eer zucht vervuld is. Iemand, door wien Gorki eens letterlijk van den dood was gered, kwam op zekeren keer bij den schrijver om een goed woordje te doen voor zijn broeder, dien men, ofschoon hy onschuld;g was, ge arresteerd had. Hij kwam onge lukkigerwijze juist op een uur, dat Gorki aan tafel zat. Men bood hem aiets aanhy zou ook voor niets //U heeft 't gedacht! Silentium. Dit dateert van 17 September 1909 en het hoofdartikel luidtEen déjeuner van geleerden en als bij titel lezen wij het volgendeMen sprak over de vivi-sectie der ter dood veroordeelden en de verwach ting werd uitgesproken dat menschen weer tot 't leven terug gébracht konden ivorden". „Sakkerlootzei Jacques. „Toe, lieveling, wees ernstig", verzocht Fanny vriendelijk. „Bij dit déjeuner verklaarde de Directeur van de Astrale Genees kunde, dat mannen van groote wetenschappelijke beteekenis en van talent naar Amerika moesten uit wijken, omdat zij in Frankrijk voor te vooruitstrevend, voor te onder nemend, werden gehouden, kortom, omdat ze niet begrepen werden. Ik heb dokter Carrel genoemd". „Wel bekend", zei Jacques. „Ja, nu kent men dokter Carrel, omdat Frankrijk eindelijk wel trotsch moest wezen op zijn be wonderenswaardige ontdekkingen Luister, wat dokter Carrel aan dit déjeuner zeide. Ik lees voor, wat in de Matin staatIk zal geenszins aarzelen te vragen, sprak op zijn ter wereld iets van Gorki hebben aangenomen. Eerlijk gezegd, had hij echter honger en was het hem zeer onaangenaam, erbij te zittener waren koteletten en versche kom kommers. Als dank mocht hij nu toekijken, hoe Gorki zijn middag maal gebruikte. Maar dat was dan ook alleswant op het verzoek omtrent zijn broeder antwoordde Gorki„Je verveelt me laten ze je broer dan maar fusilleer enDe bezoeker zag nu, dat Gorki ver geten had, wat hij voor hem had gedaan. Hij zag thans de ware ge daante van een mensch, dien hij had liefgehad. Mij, zegt Meresjkowski, kan Gorki niet kwetsen, want ik heb nooit van hem gehouden, en ook niet verbazen, want ik heb hem altijd doorzien. Hem ontbreekt niet alleen elke beschaving, maar hij is ook innerlijk niet vatbaar voor besclnving. Gorki is thans ook verzamelaar van „kunstvoorwerpen". Hij koopt voor een appel en een ei bij de hongerlijdende, „verachtelijke" bur gers allerlei vazen en geëmailleerde voorwerpen op. Zijn woning ziet er uit als een museum, of eigenlijk als een uitdragerij. Van de//kunst voorwerpen" heeft hy, niettegen staande zyn hartstocht ervoor, vol strekt geen verstand. Uren lang zit hij zijn schatten op te poetsen en te bekijken, e» waarschijnlijk gelooft de stakker dan, dat dit de hoogste beschaving is". Ziedaar dus de man, die zoo aandoenlijk kan praten over den nood van „zyn volk", maar die den onschuldigen broer van zijn redder beurt dokter Carrel, dat men mij, met zijn volle toestemming, een ter dood veroordeelde levere, om 't my mogelijk te maken proeven op hem te doen, die niet doodelyk behoeven te zijn, maar die ze.jr nuttig kunnen wezen voor de hedendaagsche chi rurgie Welke proeven zouden dit zyn Voor alles is voorzichtigheid aanbevolen, maar er moet zonder ophouden gezocht worden naar méthodes om organen en weefsels te behouden en naar het geheim om ze te doen herleven. Ik bedenk niets, lees maar, „om ze te doen herleven". En tusschen andere onderwerpen in, zei dokter Tuffier aan dit déjeuner aangaande den Dood en de herleving der weefsels „Het zouden vermetele chirur gische operaties zijn. Gij weet, dat de annalen der chirurgie reeds vier of vijf hartmassages aanhalen, die tot de stoutmoedigste pogingen be- hooren. In een geval van hartwond verschijnselen, als een revolverkogel bijvoorbeeld in een hartkamer is gedrongen, komt het voor, dat het hartvlies, het hartzakje opzwelt, het hart samenperst, dat dan stil staat en ophoudt te kloppen. Men kan dan kan zien fusilleeren. Hy durft hon gerlijders, omdat ze geen bolsjewie ken zijn, op een grove manier afzetten. Misschien zegt iemand „Wie of wat Gorki is, komt er bij slot van rekening weinig op aan, als hij „zijn volk" maar uit den nood helpt". Ja, dat komt er wel zeer veel op aan. Want met „zijn volk" bedoelt hij in 't geheel niet het noodlijdende, Russische volk, maar enkel en alleen zijn partygenooten, die waarlijx niet bijzonder te lijden hebben en wel zullen zorgen, dat zij met alles, wat door domme buitenlanders gezonden wordt, gaan strijken, zoodat de ware noodlijden den hoegenaamd niets krijgen. En bovendien zijn wij zeer stellig van meening, dat Gorki en waar schijnlijk ook andere, beroemde Russische schrijvers van zijn slag ontzaglijk overdrijven by de schil dering van den nood van //hun volk" en dit alleen ten bate van zichzelf en van hun roode broeders. Ten slotte blijft naar onze schati ting van al hun „mooie", wij zouden zeggen gevaarlijke, boeken en rede voeringen niet veel anders over dan woorden, woorden, woorden. Kome die en huichelarij. Be snelle dood. Maandagavond ongeveer 7 ure is de heer M. C. v. d. V., wijnhandelaar te Zierikzee, terwijl hij een tochtje maakte per motorfiets, nabij Haamstede tegen een uit de tegen overgestelde richting komende auto een opening in de borst, een in snijding in het hartzakje maken en 't hart masseeren. De bloedsomloop, die opgehouden had, begint lang zamerhand weer. Het in de aderen gestolde bloed vloeit naar het hart en herneemt zijn weg naar het hartzakje. De doode man herleeft Hij leeftHy kan genezen Aldus heeft dokter Tuffier ge sproken en ik veronderstel, dat ik er niets aan behoef toe te voegen", besloot vader Moutier, terwijl hij het uitknipsel zorgvuldig in zijn reus achtige portefeuille wegborg. Maar hij zei toch nog„Ziezoo, beste vriend, het is dus tegen woordig wetenschappelijk bewezen, dat men uit het rijk der dooden terugkeeren kan!" „Dokter, ik vraag u om vergiffe nis", verklaarde Jacques en stak hem zijn hand toe, „en laten wij nu het kippetje met parmezaansche kaas gaan etenmaar als brave levende menschen, die de dooden een oogenblik laten rusten, nietwaar dokter [Wordt vervolgd.) UIT HET I'BANSCH VAN

Krantenbank Zeeland

Volksblad | 1921 | | pagina 1