No. 58
Zaterdag 23 Juli 1921
44® jaargang
'm
Passen.
Stadsnieuws.
Dit blad verschijat Woensdag en Zaterdag.
Abonnementsprijs voor Goes $0 cent per kwartaal,
voor buiten Goes f 1,50 per halt jaar franco per post,
bij vooruitbetaling.
ADVERTENTIËN voor Dinsdag- en
Vrijdagmiddag 12 UUP te bezorgen
bs^ N.V, Goesche Courant
en Kleeuwens Ross'
Drukkers- en Uitgeversbedrijf.
Advertentiën 10 ct, per regel.
Bij contracteeren van minstens 1000 regels per jaar
zeer belangrijke reductie.
Advertentlën, als geboorte-, huwelijks-, verjarlngs-, doodberichten en de daarop betrekking hebbende dankbetuigingen, niet meer dan acht
regels beslaande, voor den prijs van f 1,
We zijn weer in den reistijd, en
er wordt werkelijk veel gereisd,
vooral door onze landgenooten.
Het zijn ook volstiekt niet alleen
kleine reisjes, die men doet. Zwit
serland vooral vormt het groote
aaDtrekkingspunt Wij lazen zoo
even, dat er van alle tien toeristen,
die men in dat land ontmoet, negen
Nederlanders zijn. Vroeger waren
het meerendeels Engelschen, Ame
rikanen en Duitschers, die het
schoone bergland bezochten. Nu
schynen die dan door „Hollanders"
vervangen te zyn. Een bewys, zou
men zeggen, dat er in Nederland
veel „reisgeld" is te vinden. Dit
klemt te meer, omdat de reiskosten
tegenwoordig heel wat hooger zijn
dan voorheen, en de verblijfkosten
trouwens ook. Doch zoomin hier
door 'als door andere moeilijkheden
laten de vele reislustige Hollanders
zich terughouden. Over die moei
lijkheden wilden we het nu eens
Jiebben. Ze worden in de dagbladen
bestempeld met den naam „passen-
ellende".
Ieder Nederlander, die naar het
buitenland trekt, moet zich tevoren
van een pas voorzien, die ter secre
tarie van elke gemeente aange
vraagd moet worden. Op zoo'n
pas moet dan de consul van het
land, waar men heen gaat, en de
consuls van de landen, waar men
doorreist, hun „visum" plaatsen,
wat ongeveer beteekent, dat zij
den pas gezien en in orde bevon
den hebben. Nu kosten pas en
visum geld. Maar voor bedoelde
Hollanders schijnt dat geen be
zwaar. Bovendien moet men zijn
portret laten maken, dat dan op den
pas geplakt wordt; men moet ge
meten wordenhet signalement
van den reiziger moet opgenomen
worden. Eer men echter zijn pas
met het vereioChte visum in han
den heeft, is er dikwijls heel wat
onaangenaams voorafgegaan. De
bladen deelen daarover eiken dag
een en ander mee. Wij vermelden
slechts een enkel geval uit hon
derden.
Een vader heeft voor zijn vrouw,
zijn 14 jarig zoontje en zichzelf
een buitenlandschen pas noodig.
Hij zendt zijn juist verloopen pas
in met verzoek om een nieuwen,
tevens een voor mama en zoontje.
De portretten, de gemeentestukken,
kortom, alles, wat noodig kon
schijnen, is er bij gevoegd. Dat
gaat echter niet zoo maar van een
leien dakje. Na ettelijke dagen
wordt papa vereerd met de mede-
deeling, dat hy zelf moet komen,
opnieuw gemeten, enz. moet wor
den dat mama ook moet komen
voor de noodige bureaucratische
bewerkingen op het passen-bureau.
Wat het zoontje betreft, tegen het
uitreiken van een pas voor dezen
bestaan onoverkomelijke redenen
van Staat, zoolang het jongmensch
niet voldaan heeft aan de bureau
cratische voorschriften. De gemeen
telijke stukken van papa's woon
plaats waren onvoldoende, omdat
bij ambtelijk onderzoek gebleken
was, dat zoontje elders ter kost
school was, afstand circa 1 uur
sporens van papa's woonplaats.
Ofschoon j apa beweerde, dat zoontje
toch wettelijk bij hem woonachtig
en bovendien met vacantie thuis
was, niets hielp. Er moesten ge
meentelijke stukken worden over
gelegd van de plaats, waar de kost
school gevestigd is. Aan overmaat
van beleefdheid heeft men zich bij
een en ander niet bezondigd.
De kostschoolhouder biedt aan,
het noodige te doen. Alweer mis
want men wil wel stukken afgeven,
ofschoon men meent, dat dit oven
bodig is, doch dan moet zoontje zelf
meekomen. Papa rijst met zoontje
naar des kostschoolhouders gemeente
Na afloop van de formaliteiten reizen
zij weer een uurtje terug. Niet lang
daarna wordt het noodige voor
zoontje ontvangen en zendt papa,
die intusschen zijn en mama's pas
had ontvangen, na ettelijke dagen
wachten natuurlijk, het vereisehte
naar het passen-bureau met ver
zoek nu den pas voor zoontje te
mogen ontvangen. Maar dat gaat
alweer zoo maar niet. Zoontje moet
zelf komen. Papa met zoontje naar
het passen-bureau. Na eenig tijds
verloop wordt de pas afgeleverd.
Nu worden de passen naar het
Britsche consulaat te Rotterdam
opgezonden. Papa moet zelf de pas
sen komen halen. Treinreis naar
Rotterdam. Hij ontvangt zijn en
mama's passenmaar hem wordt
op de meest beleefde wijze meege
deeld, dat zoontjes pas niet gevi
seerd kan worden, omdat als woon
plaats voor zoontje een gemeente
is aangenomen, die onder het con
sulaat van Amsterdam behoort.
Weer reizen van vader, zoon en
kostschoolhouder. Amsterdam ver-
wijst naar Rotterdam en omgekeerd.
Eindelijk geeft het Rotterdamsche
consulaat, hoewel het terecht meent,
dat de Nederlandsche autoriteiten
een onjuisten maatregel hebben
genomentoe en verleent het visum. f
„Is de Nederlandsche passen-
administratie geen schande?"
Doch niet alleen Nederlanders,
die naar het buitenland gaan, maar
ook buitenlanders, die naar of door
Nederland reizen, ondervinden met
die passenhistorie tal van moeilijk
heden. Door vertegenwoordigers van
spoorweg- en stoomvaartmaatschap
pijen is gewezen op de bezwaren,
verbonden aan het verkrygen van
passen en pasvisa voor een bezoek
aan Nederland. Amerikaansche toe
risten bleken in vele gevallen onge
neigd naar ons land te komen van
wege de lastige pasformaliteiten en
bij voorkeur hun weg naar het
vasteland te nemen over Ostende.
Waar men in onze badplaatsen en
hotels klaagt over het geringe
vreemdelingenbezoek, heeft men
gemeend, nogmaals bij den minister
van justitie te moeten aandringen
op vereenvoudiging in het verkrygen
der pasvisa.
De schuld der ellende is te zoeken
bij onze regeering. Reeds geruimen
tijd geleden heeft de heer Jaspar,
minister van Buitenlandsche Zaken
in België, aan den minister van
Buitenlandsche Zaken in Den Haag
het voorstel gedaan, om onmiddel
lijk over te gaan tot de volledige
afschaffing van het passenstelsel
tusschen beide landen, evenals tus-
schen België en Frankrijk, vooral
omdat de heer Jaspar het beginsel
huldigde, dat België dezelfde vriend
schappelijke betrekkingen wil met
Nederland als met Frankrijk, en
omdat hij door het doen verdwijnen
der passen de NederlandschBel
gische betrekkingen wilde bevor
deren. Het Nederlandsche bezwaar
tegen de afschaffing schijnt te zijn
de vrees voor toenemende werk
loosheid. Dus om een zeker aantal
passen-ambtenaren in hun baantje
te houden, worden de belangen van
duizenden Nederlanders en vreemde
reizigers, van spoorweg- en stoom
vaartmaatschappijen, van badplaat
sen en hotels met voeten getreden.
Is het geen schande?
Zangconcours.
Sinds dagen scheen Woensdagmorgen
het zonnetje niet zoo fel als anders
en was de hemel vrijwel geheel bedekt.
Het was op den vroegen d»g niet zóó
drukkend warm als we dat den laat-
sten tijd gewend zijn en het scheen
bijna of het zonnetje rekening hield
met den bijzonderen dag, en de men-
schen niet te zeer wilde afmatten.
Later echter, overwon de nieuws
gierigheid der zon het en verscheen
zij straleod aan den blauwen hemel.
Een bijzondere dag was hetWant
het groote Provinciaal Zangconcours
ter gelegenheid van het zilveren be-
staansjubileum van den Zeeuwschen
Zangersbond //Zang Veredelt" werd
Woensdag alhier gehouden.
Yan heinde en ver nit onze pro
vincie waren de twee-en-twintig deel
nemende vereenigingen samengestroomd
en reeds vroeg was het een heele
drukte van feestgangers. Omstreeks
half twaalf werden de deelnemende
vereenigingen ontvangen aan het Slot
Oostende en werd de optocht onder
directie van den heer W. J. Willeinse
opgesteld. De stoet, die zich ouder de
vroolijkste marschmuziek van //Eupho-
nia" in beweging zette, werd vooraf
gegaan en gesloten door politie, die
er op tactvolle wijze voor zorgde dat
het publiek, dat in het centrum der
stad was samengestroomd, ruim baan
maakte, en werd geflankeerd door pad
vinders onder leiding van den hopman,
den heer H. G. Permin te Kloetinge.
Na een korten ommegang door de
stad werd de Groote Markt bereikt en
stelden de deelnemers zich ter weers
zijden van de muziektent ojde vaandels
der vereenigingen op een rij vóór de
tent.
Inmiddels had cp het stadhuis de
officieele ontvangst plaats door het
dag. bestuur der gemeente, van het
Bondsbestuur, de eereleden vnn den
Bond de heeren P. A. Hubregtse te
Goes en E. D. Dorreman te Middel
burg, de Jury, leden van het eere
comité, de regelingscommissie, het
bestuur van de ontvangende ver-
eeniging ,.0. B. K." en de afgevaar
digden van de aan het concours deel
nemende vereenigingen.
De burgemeester heette allen harte
lijk welkom en zeide dat het hem een
genoegen was de deelnemers aan het
Zangconcours namens het gemeente
bestuur te ontvangen. Spreker wenschte
den Zeeuwschen Zangersbond //Zang
Veredelt" geluk met haar 25-jarig
jubileum en O. B. K, met haar eerst*
lustrum en uitte zijn bijzondere sym
pathie voor zang en muziek. Het deed
spreker genoegen dat er zoovele kinder
koren medezingen, kinderzang wekt
ontroering en spreker denkt daarbij
aan den heer Houtekamer met zijn
//Kleine Westkappelaars". Spreker
achtte het goed dat er op de scholen
zoo veel wordt gedaan voor den kin
derzang. Spreker hoopte dat allen een
prettigen dag zullen hebben en dat
//Zang Veredelt" zal zijn en blijven de
„drager van 't Hollandsche lied".
Applaus.
Dhr. C. Plipse, voorzitter van den
Zeeuwschen Zangersbond //Zang Ver
edelt" dankte voor de officieele ont
vangst. Spreker herinnerde er aan hoe
de Bond begon met 7 vereenigingen,
dit getal daalde tot 4 en is thans
tot 30 gestegen en geheel Zeeland
moet ons worden, van Burgh tot Axel.
Spreker bracht hulde aan de oprich
ters van den Bond, waarvan er hier
enkele tegenwoordig zijn. Daarna
heette spreker de Jury-ledea welkom
en noemde het een eer voor den Bond
dat Arnold Spoel, de leermeester van
H. K. H. Prinses Juliana, in de Jury
zitting heeft. Spreker beschouwde Goes,
dat bekend staat om de kunstzin van
overheid en burgerij, als een bijzonder
geschikte plaats voor het houden van
een concours.
De heer C. Kloosterman, voorzit
ter van de regelings-commissie, sprak
hierna woorden van dank aan het
eere-comilé en aan het gemeente
bestuur van Goes, bij wie de
ontwikkeling van den Volkszang in
goede handen is. Waar het Eere.comité
bijna geheel uit burgemeesters bestaat
zullen deze hun belangstelling voor den
Volkszang ongetwijfeld op de burgerij
overbrengen. Spreker bracht hulde aan
