No. 15
Zaterdag 19 Februari 1921
44e Jaargang
I
5 FEUILLETON.
Jêshoudt hef schoone
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag.
Abonnementsprijs voor Goes 50 cent per kwartaal,
voor buiten Goes f 1,50 per half jaar franco per post,
bij vooruitbetaling.
ADVERTENTIËN voor Dinsdag- en
Vrijdagmiddag 12 UUP te bezorgen
b$ N. V, Stoom-, Boek-, Courant- en
Handelsdrukkerij v.h. Firma's
F. Rlceuwens Zoon en J. A. Ross.
Advertentiën 10 ct. per regel.
Bij cont~acteeren van minstens 1000 regels per jaar
zeer belangrijke reductie.
Advertentiën, als geboorte-, huwelijks-, verjarlcgs-, doodberichten en de daarop betrekking hebbende dankbetuigingen, niet meer dan acht
regels beslaande, voor den prfls van f 1,
Er bestaat in ons land een „Ver-
eeniging tot behoud van Natuur
monumenten", die tot doel heeft,
om plekjes, waarop de natuur een
kenmerkend stempel heeft gezet,
ongeschonden te bewaren. Zij is
door aankoop eigenares geworden
van bossclien, venen, heiden, moe
rassen enz., kortom, van grootere
of kleinere uitgestrektheden, die
iets bijzonders bezitten, wat men
voor de thans levende en latere
geslachten in vollen natuurstaat
wil bewaren. Deze eigendommen
der bedoelde vereeniging zullen dus
niet worden gebruikt, om er bouw-
of weiland van te maken. Ze die
nen, om de liefde voor de schoon
heden der natuur te behouden of
aan te kweeken. En men behoeft
geen lid der Vereeniging te zijn,
om van die schoonheden te genie;
tende mogelijkheid van dat ge
not staat voor iedereen open. Dat
het streven dezer vereeniging onze
volle instemming heeft, behoeven
we niet te zeggen.
Ook in vele andere landen zien
we iets dergelijks. In Zwitserland
b.v. is een groote uitgestrektheid
van het bergachtige gebied tot
„Nationaal Park" verklaard Alles,
wat de natuur oplevertdieren,
planten en delfstoffen, moet daar
blijven, zooals het is niemand mag
er een schennende hand aanslaan.
Geen jager mag er zyn bedrijf uit
oefenen geen bloemenliefhebber
mag er uit plukken gaan. Maar
wel mag iedereen er gaan zien en
bewonderen.
Het zelfde, doch op veelgrooter
ANNIE FOORE.
De bediende maakt zich uit de voeten
en verklaart zijn collega's, dat hij niet
begrijpt wat mevrouw Bloem mankeert
vandaag; men kan in het geheel niet
met haar opschieten.
Mevrouw Bloem keert zich tot het
meisje of 't een reddende engel geweest
ware.
,/U hebt last van dien hoed, me
vrouw. Zal ik hem wat recht zetten
vraagt deze vriendelijk.
wDank u l Dat malle ding 1 't Zit
altijd te dansen op mijn hoofd alsof
't dronken was. Daarik zet hem af
en ik ben een boon als ik hem ooit
weer opzet.
Nu, niet langer getergd door de
vederbossen, verfrischt door een glas
limonade, geheel op haar gemak me
het voorkomend juffertje, begint me-
schaal, vindt; men in de Vereenigde
Staten van Noord-Amerikaook
daar een Nationaal Park, waar zelfs
de laatste bisons een veilige ver
blijfplaats vinden.
In onze ieigen provincie is een
vereeniging, die voor een deel in
gelyken geest werktwij bedoelen
„Nehalennia", die ten doel heeft het
behoud van natuur- en kunstschoon.
Yoorzoover wij weten, bezit zy geen
eigendommen in den trant der hier
boven genoemde. Maar toch doet zij
haar best, om alles, wat op het
gebied van natuur en kunst wer
kelijk mooi is, te bewaren. Naar de
mate van haar krachten waakt zij
er tegen, dat stad en land ontsierd
zouden worden. En waar het een
of ander moois door de vernielende
werking van den tijd bezwijkt,
spoort zy aan, dit zooveel mogelijk
te vervangen door iets dergelijks.
Met Nehalennia en al die anderen
zijn ook wij van meening, dat het
behoud van al wat schoon is, een
groote waarde heeft. Er bestaat in
onzen tyd zooveel gebrek aan goe
den smaak en er wordt tegen de
eischen van schoonheid zooveel ge
zondigd, dat vereenigingen als de
bedoelde werk genoeg vinden.
Behalve door verval gaat op
kunstgebied ook nog door een andere
oorzaak veel schoons verloren. Er
bestaat misschien geen enkel land
met zulk een rykdom aan prachtige
bouwwerken, waarin tegelijk schat
ten van de heerlijkste kunst worden
bewaard, als Frankrijk. Zoo vindt
men, om een voorbeeld te noemen,
in de nabijheid van de stad Toulouse
de overblijfselen van een klooster,
een prachtig gebouw uit de twaalfde
eeuw. De familie, die het bezit,
vrouw Bloem trouwhartig
vNu moet u me eens goed tereeht
helpen, hoor U komt pas uit Holland,
niet waar Dus weet u zeker wel hoe
de jonge meisjes da£r haar kamers
inrichten
„Ja wel, mevrouw."
„U begrijpt me? 't Moet alles heel
hollandsch zijn... want de jonge dame...
Och, 'k zal 't maar zeggen, 't is voor
mijn dochter Ze komt thuis
„Dat heb ik gehoord, mevrouw."
Groote grutHebt u dat al gehoord
Eu van wien
Het meisje bedwingt met moeite een
glimlach.
„U hebt het me verteld toen u ver
leden week hier in de toko waart."
„Zoo? Ja, ja, dat kan wel wezen.
Waar het hart vol van is...."
„Loopt de mond van over. Ziet u
eens, wat dunkt u van dat licht grijs
Of vindt u dat bruin met goud mooier
„Dat bruin met goud Hoor eens,
juffrouw, ik zal u wat zeggen ik vind
ze allebei leelijk, niet fleurig genoeg,
begrijpt u Mtar dat deel er niets toe,
hoe ik het vind..."
„Mevrouw
„N«en, wezenlijkOm u d« waar-
heeft het bijna anderhalve eeuw in
handen. Geslacht op geslacht heeft
geweigerd, het te verkoopen maar
de tegenwoordige eigenaar kon aan
de verleiding geen weerstand bieden
en heeft verkocht bij gedeelten en
brokstukken. Zoo is een Romaansche
poort van dit klooster naar Parijs
verkocht, een poort, die „goddelijk
mooi" genoemd wordt. Zes jaar lang
is die poort al te Parijsmaar ge
lukkig heeft de tegenwoordige eige
naar haar teruggegeven aan den
Staat, die haar op de oorspronkelijke
plaats, dus aan het klooster bij
Toulouse, terug zal brengen. Het
ergste is dus afgewend, namelijk
de overbrenging van dit brok Ro-
maansch bouwwerk naar vreemden
bodem en naar nieuwe eigenaars.
Wie dit zijn, behoeft men niet te
vragen. Het zijn de „koopers van
over zee", natuurlijk Amerikanen.
Heeren met zakken vol dollars, die
rammelen van geweld en waar je
alles mee koopen kunt, zelfs mooie,
oude, Europeesche kloosters. Niets
is veilig voor deze kunstjagers",
die schilderijen en beelden en ge
bouwen weghalen, niet omdat zij in
de verste verte beseffen de schoon
heid of verhevenheid van de kunst
werken, die ze koepen maar omdat
zij salons en museums hebben, die
gevuld moeten worden. Een rijk
Amerikaan schryft aan zijn ver
tegenwoordiger in Frankrijk „Ik
ga een Fransch-Gothische kapel of
klooster stichten met oude brok
stukken, die in Frankryk te vinden
zijn. Kent ge zoo iets als graftomben,
pilaren, kapiteelen, beelden, hang
lampen voor het altaar, bidstoelen,
koorbanken, portalen, voetstukken,
als monsters van de Fransche school,
heid te zeggen, ik heb geen vendutie
meer in mijn eigen keus. U moet weten,
laatst heb ik twee dames vriendinnen
van me, dus 't was niet uit hatelijk
heid hooreu zeggen, dat ik zoo'n
«lechten smaak had."
„Wel foei, mevrouwHoe is 't
mogelijk En het juffertje slaat haas
tig de bruine kijkers neer om de on
deugende flikkering daarin te verbergen.
„Nu, kind, het is zoo erg niet
't Heeft mijn man nooit gehinderd, en
mij ook niet. Maar nu zit ik er toch
mee. Want als... ket niet in de pun
tjes was...'1
,,Mag ik een» probeeren of ik u
helpen kan
„GraagWacht, ik moet u nog
wat zeggen het geld komt er niet
op aan 1"
„Dat weet ik. Maar het duurst»
is niet altijd het mooiste,"
„O, juffrouw u moet niet denken
dat ik het zeg om te bluffen. God be
waar meMaar ziet n, het is onze
eenigste en ze is zes jaar weg ge
weest.,. en ik heb zoo'n gevoel of we
haar mets kunnen geven, dat goed of
mooi of duur genoeg voor haar is.
balken, Gothische plafonds Ik heb
veel noodig".
Al kan nu ook de rijkste mil-
liardair zich met al zijn dollars
niet de gave aanschaffen, om
schoonheid in lynen, vormen en
kleuren te zien en te genieten, hij
traeht toch, anderen van dat schoon
te berooven. En naar aanleiding
daarvan vraagt een Fransch schrij
ver „Moeten wij, zoolang onze
oude, Fransche beschaving beslaat,
de bestanddeelen daarvan niet in
ons eigen land behouden Waartoe
dient al die Amerikaansche opkoo-
pery Worden de gekochte schatten
met kunstzin behandeld, met liefde
verzorgd, met eerbiedige bewonde
ring aanschouwd, of zelfs maar met
smaak gerangschikt Och neen De
salons en de museums worden op
smakelooze wijze tot berstens toe
ermee volgepropt. En het eenige,
wat de bezitter erran weet te zeg
gen „ik heb er zoo en zooveel
honderdduizenden dollars voor be
taald," Hij, zoomin als zijn bezoe
kers, genieten van de heerlijke,
verheven schoonheid. Hij geniet
alleen van zijn geurmakerij.
Hoe oneindig veel beter zou het
zijn, als al die kunstwerken op de
plaatsen, waar ze behooren, voor
duizenden konden strekken tot be
vrediging van hun schoonheidsge
voel, ter verkwikking na aldaag-
schen slommer, tot lafenis hunner
zielWie zich aan de heerlijkheid
van natuur en kunst vergrijpt,
maakt zich schuldig aan een mis
daad tegenover allen.
IV
Dri« maanden is een lange wachtens-
tijd roor eene moeder, die, na jaren
van scheiding, haar kind zal wederzien.
Wat dien wachtenstijd voor mevrouw
Bloem bijna ondragelijk maakte, 't wa»
dat ze zich zoo gehaast had om kiaar t»
zijn. Huis en tnin waren in volmaak
te ordej.de goedang was voorzien al»of
er, in plaats van een jong meisje, een
veelvraat verwacht werd; in de wagea-
kamer stond de nieuwe vis-h-vis; in
mevrouws garderobe hing een groen
satijnen naast een bordeaux-kleurige
japon, beiden glinsterend en ritselend
als van verlangen om te worden aange
trokken. Gisteren ïond de kleermaker
mijnheers bestelling tehuis: een zwart
pak, een gibus, zes prachtige gekleurde
dassen, benevens een dozijn handschoe-
neu van no. 9.
En nog moist er een maand verloopen!
Ze zocht en zocht, maar kon geen
bezigheid meer vinden, zelfs in Anna's
kamers niet.
Wordt vervoigd.)
YOL
DOOR
