No, 104.
Zaterdag 25 December 1920
.45® Jaargang
NIEUW JAAHSWENSCHEN.
Kerstmie.
86 f E IL L E T 0 N.
HOI IK ILS DERDE
STUURMAN IÖIR.
Nederland*
Dit blad verschijnt Woensdag ea Zaterdag.
Abonnementsprijs voor Goes 50 cent per kwartaal,
voor buiten Goes f 1,50 per hall jaar franco per post,
bij vooruitbetaling.
ADVERTENTIËN voor Dinsdag- en
Vrijdagmiddag 12 IIUB* te bezorgen
bij N. V, Stoom-, Boek-, Courant- ea
Handelsdrukkerij v.h. Firma's
F. Kieeuwens Zoon ea J. A. Ross.
Advertentiën 10 ct, per regel.
Bij contracteeren van minstens 1000 regels per jaar
zeer belangrijke reductie.
Advei-tsntiSn. als geboorte-, huwelijks-, verjaring*-, doodberichten ea de daarop betrekking hebbende dankbetuigingen, sist aaeer daa acht
regels beslaande, voer den prijs van f 1,
Ia het nummer van ons blad dat
ZATERDAG 1 JANUARI 1921,
Nieuwjaarsmorgen, zal verschij
nen, bestaat gelegenheid tot het
plaatsen vaa een
NIEUWJAARSWENSCH
vaa hoogstens 6 regels a 50 cent
en tot het opnemen van naam en
adres onder een
ALGEMEENEN WENSCH
a 20 cent.
Opgave wcrdt uiterlijk Wcsnsdag
29 December ingewacht.
DE UITGEVER.
Ei zullen, vreezen we, wel niet
veel menschen .zyn, die het ."Kerst
feest met ouderwetsche opgewekt
heid vieren. Zek8r, dit feest predikt
vrede en welbehagen onder men-
schen. En vrede is er inzooverre,
dat de oorlogswapens bijna tot rust
zijn gekomen. Maar overigens
Heeft de vrede ook tevredenheid
en geluk aangebracht? Is er "weer
als van ouds welvaart en maat'
schappelijke rust? Heeft de men-
schelijke ziel tij 1, gelegenheid en
lust, zich nu en dan vrij te maken
van stoffelijke beslommeringen, om
zich te verdiepen in geestelijke
dingen, die dan toch van heel wat
edeler samenstel en grooter waardij
zijn?
Het geluid der vredesklokken
golft over de velden, 't Is een lange,
lange deining van klank. En op de
Een zeeroman van
W. CLARKRUSSELL.
Als die berg van vet en traan slechts
een vaam of drie dichter bij ons was
opgedoken, dan zou hij ons met boot
en al uit het water hebben getild en
als een notedop hebben omgeworpen.
Ik sidderde, en Belle was zoo bleek
als een doek. Een half uur bleven de
monsters ia het zicht. Het was een
fantastische aanblik die glimmende
grijze massa telkens zich welvende
boven het watervlak en beurt om beurt
eene foutein, als eene witte pluim,
opwaarts werpende. Straks waren zij
verdwenen, en wij konden weder
gerust zijn.
Ik had, terwijl de wind wat aanwakkerde
mijne handen vol met het zeil. Het
was voor één man een zwaar werk,
niet' lang vol te houden. Belle hielp
mij wat zij kon, door af en toe het
roer over te nemen, terwijl ik zelf op
maat ervan trillen onze zenuwen
mee. Maar op de langzame golven
van zwaar geluid zingt de ziel geen
jubellied, 't Is eerder een klaagzang,
van weemoed volweemoed om
verloren geluk, weemoed om ver
stoven welstand, weemoed om ver
gane rust. Erger't is een aan
klacht, die ten hemel rijst, een
aanklacht, waaruit naar alle zijden
bitterheid spat als de gloeiende
scherven van een springende granaat
of de giftige gassen uit een oorlogs
bon».
De klanken dier klokken, die een
weelde van zaligheid moesten
brengen in het hart, die de lafenis
moesten schenken aan hen, die
dorsten naar geestelijk heildie
balsem moesten leggen op pijnlijke
wonden ze werken nu by de
meesten het tegendeel.
Waar het moegeschreide oog na
zware dagtaak en lange nachtwake
eindelijk ten sluimer neigde, klep
peren die klokkenklanken het
wakker. Waar de moegestreden
hand en het uitgeputte lichaam
krachteloos ter aarde vielen, prik
kelt dat klokgebom, dat vrede
moest verkonden, toteen verbitterde
beweging van tegenspraak, tot het
ballen der vuist tegen het wreede
lot, dat in plaats van vrede en
voorspoed en geluk slechts armoede,
ellende en lijden bracht.
Yrede Waar is hij De hand
van allen is tegen allen, 't Is een
wilde warreling van strijd en
vechterijen, vóór en achter, links
en rechts. Welbehagen in menschen
Wie ziet liet? Allemenschelijkheid
wordt uitgeschud en onder den
voet getreden. Men ontziet niets
en niemand meer. Ontzag, eerbied,
de bank tegen den mast ging staan
en met kapitein Bowser's kijker den
gezichtseinder bespiedde. Want mijne
verwachting, dat wij feitelijk al zeilend
Pernambuco bereiken zouden, was zwak.
Mijne beste hoop bleef op bet
ontmoeten van een schip gevestigd.
//Komen er nooit schepen door deze
zeeën vroeg Bella, die blijkbaar moede
werd van het zitten want er was geen
ruimte voor haar om de beenen eens uit
te strekken, en niets maakt na eenige
uren de leden zoo stijf, als het
voortdurend zitten op eene harde bank.
„O, ja", antwoordde ik schepen
genoeg, en de meeste onder Engelsche
vlag. Maar bedenk eens hoe groot de zee
is, en wat een klein ding ons bootje. Er
kunnen wel een half dozijn schepen in
onze nabijheid zijn, daar achter de kim,
zonder dat wij ze te zien krijgen".
z/Ik ben angstig voor den nacht",
zeide Belle. „Als we eens in den grond
gevaren werden
//Wei, laten wij dan den aap op den
uitkijk zetten zeide ik en die boe
ventronie keek mij aan alsof hij mij ver
stond. //Maar het gevaar van in den
grond gevaren te worden is hier niet
groot. En de nacht is er nog niet. Ik
genegenheid, vriendschap, liefde
Waar kent men ze nog? Ze zijn
verdwenen bij het woeste wr:ngen
om ruimte, het brutale grissen om
bezit. Wie eerlijk en recht zijn weg
door het leven zoekt, wordt van
dien weg afgeduwd, gestooten,
gesmeten door gewetenloozen en
onbeschaamden, door kwakzalvers
en bedriegers, door onbekwamen
met grooten mond en kromme
grij phand.
De tijden zijn ontzettend moeielijk
voor allen. Doch beterschap zal niet
komen, zoolang het slechtste deel
der menschheid het betere deel
tiranniseert. Yoor groote kwalen
passen slechts groote geneesmidde
len. En als de gansche maatschappij
ziek is, kan genezing alleen dan
verwacht worden, als, allen met
allen samenwerken in goede rich
ting als iedereen beproeft optebou-
wen in plaats van aftebreken als
men elkanders deugden waardeert
en kleine gebreken niet breed
uitmeetals niemand meer begeert
dat hem naar de mate zijner krachten
en daden toekomtals zij, die te
veel hebben, te rechter tyd wat
willen afstaan aan hen, die al te
zwaar door nood worden gedrukt.
De menschheid van heden
tenminste een groot, misschien wel
het grootste, gedeelte moet een
innerlijke verandering- ondergaan.
Wellicht is dit slechts mogelijk
door den dwang van den nood, als
men aan den lijve ervaart, dat het
niet kan blijven gaan, zooals het
gaat. Men zal moeten inzien, dat
de maatschappij er vroeger beter
aan toe was dan thans. Eerst, als
dit besef levendig is geworden, zal
men trachten, langzamerhand naar
vrees dat de wind weer zal gaan liggen."
Wat ik vreesde, gebeurde. Tegenzons-
ondergang, nadat wij een uur of wat
goede vaart hadden gemaakt, verflauwde
de wind en de lucht werd weder roerloos.
Met onbeschrijfelijke-pracht van goud en
kleuren daalde de zon onder de kimme
en de nacht was over de zee.
Ik streek het zeil en spreidde de tent
uit, voor Belle om onder te slapen. Yan
des kapiteins groote ulsterjas maakte ik
haar eene matras, en van opgerolde sjaal
een hoofdkussen. Een tweedef mantal
diende haar tot deken,
z/Denk je zelf den heelen napht wak
ker te blijven, Walter P" vroeg zij mij.
z/Er moet uitkijk gehouden worden",
antwoordde ik.
z/Kan je ook mij dat niet toevertrou
wen
//Wel zeker".
„Ik vind", zeide zij, „dat je mij toch
een klein aandeel meet laten hebben in
het redden vae mijn eigen leven. Je wilt
al de eer voor jezelf hebben. Maar ik heb
even goede oogen als jij, en zoo noodig
kan ik even wakker blijven als eene
pleegzuster."
Zoo besloten wij dan de wacht onder
elkaar te verdeelen. Ik zou uitkijk
die oude, rustige tijden terugte-
keeren. Dan zullen de luidende
klokken geen verzet wakker roepen,
maar aanmanen tot eendrachtig
samenwerken. Dan .zullen ze onge
veer hetzelfde zingen als de
Londensche, die Wittington terug
riepen gij, menschenkind, keer
terug van uw dwalingen en betreed
weer de kalme, gelukkige paden
uws vroegeren levens.
Komt, laten wij allen aandachtig
en scherp luisteren naar die klanken
uit de hoogte. Met eenigen goeden
wil hooren wij er mogelijk nu reeds
een weinig in van de welluidende
muziek, die er te onzaliger ure uit
veidween. Zoo ja, dan stygt toch
iets van den weldadigen reuk in
onze neusgaten, die nit den ge*
nezenden levensbalsem van het
Kerstfeest oprijst.
- Heil, dengene, die het goede wil
Verhoogfng van dea bieraccijns.
Naar de N.Ct. meldt is binnenkort
de indieoning bij de Tweede Kamer
te verwachters vaa een wetsontwerp
tot verhoogiog van dea bieraccijas
met 100 procent.
Dreigead conflict.
Bij de Eiectrische tramwegmaat
schappij, VHsslogea-Middelburg wier
centrale ook ekctriciteit levert voor
kracht ea licht te Vlissingea ea
Middelburg, dreigt een conflict, dat
ia zijn gevolgen ernstig zou kunnen
worden. De directie, die het volgens
het personeel op een conflict schijnt
aan te sturen antwoordt niet op
adressen der verschillende organisaties
houden totdat ik vermoedde dat het
twee uur was en dan zou ik een paar
uren gaan slapen. Op deze wijze zou
ik bet wel kunuen volhouden mits
er geen ruw weder kwam. Maar van
ruw weder was de lucht geen spoor
of teeken te zien. De nacht bleef zoo
rustig als een slapend kind. De hemel
stond vol steiren.
Vóór Belle zich ter ruste begaf,
nuttigden wij nog wat avondeten, en
wij praatten samen nog wat, met
gedempte stemmen, als om demajesteite-
lijke stilte, die daar om ons uitgebreid
lag, niet te stoten. In dezen nacht
bereikte mijn roman zijn toppunt. Ik
was met mijn lief alleen op de oceaan,
in de duisternis van den nacht Of wij
elkaar van liefde spraken Och, ik
kan u verzekeren dat de min zich
bijzonder slecht op bare plaats voelt
in eene open boot, met slechts een
paar duim-dikke planken tusschen haar
en de zwarte eeuwigheid. Ook zat bet
spooksel der herinnering neg mee aan
onze zijde. Hoe konden wij anders,
dan nog denken aan de verschrikkingen
van dien ijseljjken nacht aan de
plotselinge, jammerlijke wegvaging
van een aantal medemenschen, wier
T^arTgam.mn*u 111 i>aMMncaBaM—acggEjnMwsf
