No. 78.
Zaterdag 25 September 1920
i» FEUILLETON,
HOE IK ALS DERDE
STUURMAN VOER.
Het moet anders,
;*e
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag.
Abonnementsprijs voor Goes 50 cent per kwartaal,
voor buiten Goes f 1,50 per halt jaar franco per post,
bij vooruitbetaling.
ADVERTENTIËN voor Dinsdag- en
Vrijdagmiddag 12 SIUI" te bezorgen
bij N. V. Stoom-, Boek-, Courant- es
Handelsdrukkerij v.h. Firma's
F. Rleeuwens Zoos ea J. A. Ross.
Adverteatiën 10 ct. per regel.
Bij coatracteeren vaa minstens 1000 regels per jaar
zeergbelangrijke reductie.
Advertenties. ais geboorte-, huwelijks-, verjaring®-, doodberichten ca dt daarop betrekkiag hebbende dankbetuigingen, aiet meer dan acht
regela beslaande, voor des prijs van f 1,
We zullen maar niet veel zeggen
over de troonrede, waarmee Dins
dag van deze week de Kamerzitting
is geopend. Ze belooft weinig en
dat is misschien maar goed ook
want van het vele dat gewoonlijk
voorgespiegeld wordt komt meestal
maar een klein gedeelte terecht.
Minder praten en meer doen, deze
aanmaning hebben de Kamerleden
hoog noodig.
Even moeten we de aandacht
vestigen op de toezegging, dat
„maatregelen tot versterking van
de weerkracht" te wachten zijn.
Die zullen wel, zooals het heet,
gepaard gaan met ^vermindering
van den persoonlijken en geldelijken
druk van den militairen dienst",
wat we zullen gelooven als we het
zien gebeuren. Maar toch moet „de
weerkracht van ons volk gesterkt
worden", toch moet het militairis
me gevoed worden. Wij vinden dat
zeer betreurenswaardig, maar.... we
zouden op dit oogenblik toch geen
verzet tegen bedoelde maatregelen
willen voeren, en wel eenvoudig
daarom niet, wijl onze verstand
houding met België nog maar al
te veel te wenschen overlaat. Wel
zegt de troonrede, dat onze betrek
kingen met vreemde mogendheden
„over het algemeen tot voldoening
aanleiding geven". Doch dat is dan
wel zeer „in 't algemeen" en niet
in het bijzonder met België. Pas
als onze betrékkingen ook met dit
land weer meer vriendschappelijk
geworden zullen zijn, is ook de
tijd gekomen, om onze militaire
maatregelen intekrimpen.
Een zeeroman van
W. CLARK RUSSELL.
,Ahem
ik denk dat de dames
hei logies nu wel naar hartelust zullen
bekeken hebben", zeide de opperstuur
man, terwijl hij met zijne voeten begon
te schuifelen. „Als de dames er nu
genoeg van hebben, dan stel ik voor
om naar boven te gaan
Ja, laat ons naar boven gaan''
riep Miss Parker,, die onder deze groene
jongens met een shilling in de maand
toch geen gescbikten man voor haar
had kunnen ontdekken.
Zoo werd dan de oude dame weer
naar boven gesjord, onder hernieuwd
geschreeuw en gegil. Miss Parker en
Belle Stuart volgden haar op dezelfde
wijze. En toen allen waren afgetrokken,
keerde ik naar mijn hol terug, ontstemd
en wrevelig. Ik schaamde mij, dat Belle
ons ellendig verblijf had gezien. Wat
Een ander gedeelte der troonrede
achten wij van grooter belang. „De
aanhoudende duurte van de eerste
levensbehoeften blyft ook in haar
gevolgen zorgwekkend. Volle toe
wijding en groot beleid zullen al
leen de oplossing kunnen brengen
van de vraagstukken, welke zij ons
voorlegt. Ik acht de uiterste spaar-
zaamneid geboden." Dit moet
natuurlijk beteekenen, dat de regee
ring by al haar maatregelen zoo
spaarzaam mogelyk te werk zal
gaan. Een mooie belofte Maar
woorden zijn nog geen daden. Tot-
nutoe is van die regeeringszuinig-
heid nog niet al te veel gebleken.
En wat gezegd wordt van de „ver
sterking onzer weerkracht" doet de
vraag ryzen, of die belofte althans
op militair gebied wel meer waarde
zal hebben dan een klinkend woord,
zelfs al wordt er nadrukkelijk bij
vermeld, dat de „geldelijke druk
van den militairen dienst vermin
derd zal worden."
Het „Volk" schrijft hierover het
volgende „Een zinledige frase is
het, wanneer zoowaar minister Van
IJsselstein van de volle toewijding
en het groot beleid spreekt, waar
mee de vraagstukken, die de zorg
wekkende duurte voorlegt, opgelost
moeten worden. Van IJsselstein,
die tot dusver enkel groot was in
het bevorderen van de duurte."
Dat is een venijnig gezegde. Maar
voor een deel is het wel verdiend.
Het heeft ons tenminste al vaak
toegeschenen, dat deze minister
veel te veel luisterde naar wat
hem verteld werd door hen, die er
belang by hebben, om de duurte te
bestendigenfabrikanten, hande
laars, boeren en dergelijke. Het is
voor een denkbeeld moest zij zich wel
maken van de positie van een derden
stuurman, en hoe laag moest zij wel
op mij gaan neerzien In mijne
kwaadheid greep ik een stok en riep
,/Wie van jullie was zoo'n lafbek
om te vertellen dat we hier beschuitjes
met suiker eten Zijn we hier nog
op school
Doch ik was te oud, te groot, te
sterk, en laat mij het er bijvoegen
ook te goedig, om over zwakkeren
den bullenbak te spelen. Landerig wierp
ik mij op mijne brits, stak een pijpje
aan, en verwenschte Belle's nieuws
gierigheid.
Om vijf uur kwamen de jongens
met ous avondmaal beschuit, zoute
boter, en een keteltje roetzwarte thee,
waarin allerlei gele steelen en bladeren
dreven, als zeegras. Een waarachtig
woord is het, wat ik eeDs van een
ouden zeeman hoorde „Dat de matroos
op den hem toegedienden kost van
honger sterven zou, als hij niet de
frissche lucht had, die God hem geeft/'
Nauwelijks hadden wij gegeten en ge
dronken, of de hofmeester verscheen
in ons hol met. eene ham en eenig
pakjes.
ons niet gebleken, dat hij ook vol
doende te rade ging met hen, die
onder de wreede duurte het meeste
te lijden hebben, dat is in het
algemeene het groote publiek en
daaruit voornamelijk de menschen
uit den middenstand, die moeten
leven van een vast en doorgaans
klein inkomen, een inkomen, dat
zoomin op O.W ers manier als door
loonsverhooging kon worden opge
voerd. Had hy ook dezen, en vooral
vrouwen uit dien stand, maar geen
„mevrouwen", geraadpleegd, dan
zouden vele zijner maatregelen een
anderen kant zijn uitgegaan. Hoe
vaak toch hebben we het in kritie
ke tijden beleefd, dat deze minister
bespottelijk hooge maximumpryzen
voorschreef, veel hooger dan ze op
zoo'n oogenblik door vraag en
aanbod werden bepaald.
Nu zei de minister bij zoo'n ge
legenheid wel„Als ik geen maxi
mumprijzen stelde zou alles nog
veel duurder worden". Doch wy
wilden ook niet, dat hij maxi
mumprijzen, maar wel, dat hij veel
lagere maximumpryzen had bevolen.
„Dan hadden de leveranciers er
het bijltje hij neergelegd, oordeelde
de minister. Dat was voor den
eersten tyd bepaald onjuist. Pas
onder de werking der hooge maxi
mumprijzen hebben de leveranciers
zich in bonden vereenigd, waar
door de vrije concurrentie om hals
werd gebracht. En het eenige ver
langen dier honden waseen tach
tigjarige oorlog, waardoor de prij
zen niet alleen hoog bleven, maar
nog steeds met onrustbarende snel
heid klommen. Dat was wel niet
geheel, maar toch voor een groot
gedeelte woeker. En de minister
;/IIier zeide hij ,/De komplimenten
van mevrouw Trevor, en als dat zij
hoopte dat 't de jongeheeren smaken
zal
„Leg maar neer", zeide ik. //Ik zal
de dame zelf wel bedanken en ruk
nu maar uit-- Want de familiare
I toon van den man hinderde mij. Hij
was een bediende, ai gaf hij zich
het air van onze weldoener te zijn.
Ik opende nu de pakjes. Het eene
bleek amandelen en rozijnen, het tweede
zoete kaakjes, het derde eene aanzien
lijke hoeveelheid chocolade te bevat
ten waarschijnlijk door de oude
dame voor hare familie te Sydney be
stemd. Wij deelden al deze dingen
broederlijken een van de jongens,
al zuigende en smakkende, verklaarde
dat hij een gevoel had alsof hij weer
bij moeder thuis was..,. Zoo verkeerd
beoordeelen wij onze medemenschen
ik had die oude vrouw, met hare
krassende stem en haar leelijke gezicht,
voor eene heks uitgescholden, en
ziedaar nu zij had haren nek er
aangewaagd om te zien hoe ellendig
wij gehuisd waren, en in hare ver
schrompelde borst van vijf-en-tacht.ig
jaren had voor ons het hart geklopt van
heeft niet de kunst verstaan, om
met forsche hand dien kanker uit-
tesnijden. Of het eenige middel
hiertegen de socialisatie der bedrij
ven zou zijn, wagen wy niet te
beslissen, het komt ons zelfs nogal
twijfelachtig voor. Doch door een
verstandige, van alle zijden belichte
prijszetting, waarbij inbezitneming
van regeeringswege als stok achter
de deur werd gezet, kon stellig al
heel veel worden bereikt.
De nekslag, die voor langen tijd
aan de concurrentie werd toege
bracht is een reusachtige fout ge
weest. De Duitschers waarlyk
onze vrienden niet waren en
zijn in dit opzicht heel wat ver
standiger. Met de producten van
hun eigen land, in de eerste plaats
steenkolen en metalen, concurreeren
zij scherp. In den laatsten tijd
moesten tal van leveringen op
metaalgebied hier te lande gegund
worden aan Duitschers, omdat dezen
buitengewoon veel goedkooper wa
ren dan de Nederlanders. Konden
wij met onze producten niet even
eens doen Waarom moet een
Nederlander als woekeraar en vaak
als bedrieger erbij te hoek bljjven
staan
MEDE RL AN O.
Goes. Nu van regeeringswege
blijkbaar ernstige pogingen in het
werk gesteld worden om behoorlijk
brood beschikbaar te doen stellen
tegen een zoo matig mogelijken
prijs wordt het wenschelijk geacht
om daarop langs dezen weg de
algemeene aandacht te vestigen.
Dadelijk nadat de eerste broodjes
gebakken en verkocht waren kwam
eene grootmoeder
Dit was onze eerste dag geweest op
het ruime sop. Hij hai leven en be
weging genoeg gebracht. Maar weldra
zou het nog heel wat levendiger toe
gaan.
Des avonds begon het stijf te waaien,
en alle handen moesten worden uitge
stoken, om zeil te minderen. Het woei
den ganschea nacht stevig door, zocdat
het gezelschap beneden erg stil werd
behalve de heer Horatio Lepper, die
in de benauwdheden der zeeziekte hoor
baar en ergerlijk vloekte tegen zijne
vrouw.
Wij waren nu in de monding vau
het Kanaal, en dus moest er zeer scherp
uitkijk worden gehouden. Met deze
taak werd ik belast. Ik had ook voor
de lichten te zorgen, omtrent welke
de voorschriften destijds nog lang niet
zoo streng waren, als tegenwoordig.
Terwijl ik nu, zoo goed als het ging,
door de voor den boeg opspattende
watermassa's vooruitstaarde, hoorde ik
eensklaps van den boegspriet mijnen
naam roepen.
Wordt vervolgd