lo. 75,
Woensdag 15 September 1920
43e Jaargang,
FEUILLETON.
HOI IK ALS DERDE
STUURMAN VOER.
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag.
Abonnementsprijs voor Goes 50 cent per kwartaal,
voor buiten Goes f 1,50 per halt jaar franco per post,
bij vooruitbetaling.
ADVERTENTIËN voor Dinsdag- en
Vrijdagmiddag 12 UUf* te bezorgen
bij N. V. Stoom-, Boek-, Courant- ee
Handelsdrukkerij v.h. Firma's
F. Rleeuwens Zooa en J. A. Ross.
Advertentiën 10 ct. per regel.
Bij contracteeren van minstens IOOO regels per jaar
zeer belangrijke reductie.
Advertentiën. als geboorte-, huwelijks-, verjariugs-, doodberichten en de daarop betrekking hebbende dankbetuigingen, niet meer dan acht
regels beslaande, voor den prijs van f I,
NEDERLAND.
De Weeldebelasting
Het wetsontwerp weeldebelasting
geeft het Utrechtsch Dagblad aan
leiding tot de vraag of de Minister
is bezieid geweest door etfsch dan
wel door fiscaal idealisme. Het blad
voorspelt hem in zoo verre,hij wilde
optreden als moralist, een ontmoe
digend fiasco.
Met de luxe voor oogen, waai in
zich die beide fioancieele groot'
machten van onzen tijd (de O.W.er
en de arbeider) verliezen, staat het
lid der staag verarmende middenklasse
in zijn kale jasje niet zonder eenig
leedvermaak tegenover een voorge
nomen belasting op boa's en bonten
en fluweel, en hij droomt reeds,
gelijk de Minister vóór hem zal
hebben gedaan, van een algemeenen
inkeer van ons volk, van een ver
mindering der spilzucht, nu niet
meer bezadigde journalistieke pree-
keo, maar de fiscale knuppel tot
dien inkeer zal komen manen.
Eilacy 1 hij rekent buiten de men-
schelijke psychologie, die leert, hoe
vermeerdering van onkosten, ver
meerdering van duurte, welke het
voorgenomen wetsontwerp zonder
eenfge twijfel zal meebrengen
geen ander gevolg heeft bij hen die
kortelings ruim van middelen wer
den voorzien, dan een vermeerdering
van luxueuse uitgaven, zoodat het
gevolg van deze weeldebelasting niet
anders kan zijn dan dat weelderigen
in nog grooter weelde zullen gaan
baden en de weeldeloozen zich het
kleine weeldetje, dat hun als ver
troosting dient in 's levens kleur-
looze karigheid, nog zullen moeten
ontzeggen.
Is het billijk en rechtvaardig het
geheele koffie' en eethuisbedrijf te
treffen, dat vcor vele, zeer vele land-
geaooten, voor zakenmenschen voor
reizende ambtenaren, voor hen die
lijden aan dieustbodennood, aller
minst luxe maar een zeer dringende
noodzaak vormt P De wetgever gaat
zoover dat hij ons den panamahoed
van het hoot a licht, dat hij onze
heele baadgelegenheid bezwaart, dat
hij wil trekken van onze paraplmes
en onze rijwielen, onontbeerlijke
dagelijksche levensinstrumenten. Hij
legt zich des nachts aan onze zijde
en strekt zijn handen uit naar ons
linnen beddegoed, het mandje, waar
mee wij naar de markt gaan om
goedkooper in ons onderhoud te
voorzien, grijpt hij aan met zijn
knokige vingeren en van de inge
voerde vruchten laat hij ons alleen
de sinaasappelen en bananen.
Kort en goeddeze wet beperkt
zich niet tot de weelde, maar zij
grijpt in het dagelijks noodige, in
een tijd van onoverkomelijke duurte
verzwaart zij onze kosten van levens
onderhoud.
Zij is het gevaarlijkst voorbeeld
van het gevaarlijk systeem der
indirecte belastingen, dat ooit de
mfnistrieele bureaux verliet, zij is
bij voorbaat impopulair, en wij hopen
daarom, dat de Kamers van Koop
handel de nuchterheid die des
koophandels is, zullen stellen tegen
over dit belastingpoëem van den
fantastisch heen- en weer schom
melenden Minister.
Het is opgemaakt door iemand,
die »al die malle dingen" in zijn
eigen huis nooit heeft noodig ge
had, 's Zaterdagsavonds een keteltje
warm water mee naar boven neemt,
Een zeeroman van
W, CLARK RUSSELL.
Verder een logge, zwaar gebouwde
man, zich noemende Sir Thomas
Knight, met vrouw en dochter. Niet
te vergeten ook eene zekere Miss Par
ker, eene dame die beweerde zeereizen
te moeten maken ter wille van haar
gezondheid, doch die in werkelijkheid
daartoe gedreven werd door de stille
hoop van nog een man op te doen.
Het gansche gezelschap behoef ik
den lezer nu niet voor te stellen.
Alleen moet ik nog melding maken
vau mijnen onmiddellijken chef, den
opper stuurman Pinck, een goeden,
eenvoudigen kerel, die de eigenaardig
heid had van aan boord nooit zijne
schoenen te willen laten poetsen, zoo
dat zijn schoeisel hoe langer hoe dof
fer en onooglijker werd, tot op den
dag dat hij weer aan wal stapte.
Het was vreemd, niemand zeeziek
te vinden doch het schip lag tame
lijk vast, en de meeste passagiers
hadden ook al lang geleden den doop
van Neptunus ontvangen.
Terwijl ik bezig was met de drie
jongens wat te oefenen in het leggen
van knoopen want er viel op het
oogenblik niet veel anders te doen
zag ik Belle Stuart in een ginnegap
pend gesprek met een fattig heerschap,
die zijn hoofd afwisselend achterover
in den nek en op den rechter schouder
legde. Zijn vest was rood, zijne jas
groen, en hij droeg een gatoppeerend
zilveren paard op zijne [slipdas. Zijn
lach was even luid als de stem van
mevrouw Trevor. Hij praatte tegen de
jonge dame met een opgewonden ge
barenspel en met een zot vertoon van
een galanterie, waarvan zijne weder
helft, eene lady met een gezicht als
eene roode kool, zich [evenwel niets
scheen aan te trekken.
Toen Belle mij in het oog kreeg,
liet zij onmiddellijk den heer met het
roode vest aan zijn lot over en kwam
op mij af hetgeen mij wel een
beetje in verlegenheid hielp, want de
krantenpapier ia zijn schoenen en
onder zijn vest legt^als het vriest,
schoenen uit één stuk draagt (met
trekkers en elastieken) en z'n vrouw
met St. Nicolaas een taschje uit
dee guldenbazar meebrengt.
Wie geysers, badkuipen en wasch-
tafels voor weelde aanziet, mist wel
allen kijk op de eischen van den
tijd ej verdient in zijn gebreiden
borstrok, zijn slaapmuts en zijn
baaien onderbroek ten .spoedigste
naar zijn ministerieel grai gedragen
te worden, onder het gejammer van
een onbelast serafijntje.
Weerbaarheidsloten.
Het bestuur der Vereeniging van
Weerbaarheidsloten heeft besloten
zich niet neer te leggen bij de be:
sBssing van de Utrechtsche Recht
bank, waarbij haar de eisch werd
ontzegd mr. F. A. v. Hall, eenig
rendant van het Waarborgfonds te
nopen tot het doen afleggen eener
rekening en verantwoording, maar
dat zij, in overleg met haar rechts
geleerden Raadsman mr. P. G. H.
Dop, te Utrecht, tegen die beslis
sing is in hooger beroep begaan.
De actie welke ten doel heeft
klaarheid te brengen in de myste-
rieën, welke deze loting sedert vele
jaren omzweven, zal dus met alle
krachten worden voortgezet.
School-ydille
Te Woldendorp (Groningen) is een
nieuwe Christelijke school geopend.
Bij die opening werd o.a. het woord
gevoerd door den heer J. Hommes,
arrondissements-schoolopziener te
Hoogezand. Hij zeide partijgenoot
te zijn van dr. D. Bos (vrijz. dem.),
maar op het standpunt te staan dat
ronde oogen van kapitein Bowser
waarden overal frond, en aan stuur
boordzijde stond de opperstuurman op
post.. Een derde stuurman, moet men-
weten, werd niet waardig geacht met
de passagiers te converseeren.
Belle droeg een zwart stroohoedje
en een donker jacquet. Zij gaf mij de
hand ten aanschouwe van de drie
scheepsjongens, die naar haar staarden
als schapen naar haar hond.
,Wel, meneer Longmore", vroeg zij
z/ik heb u nog niet gezien. Wat
hebt u den heelen morgen gedaan
Waar hebt u gezeten
Ik kleurde tot achter mijne ooren,
want ik zag hoe de kapitein en de
opperstuurman naar mij keken, en ik
wist niet welke houding aan te nemen.
//O", stotterde ik, ,,ik ik
was beneden aan 't werk en en
nu heb ik de wacht met den opper
stuurman."
„Hebt u een aardige hut vroeg
zij. //Gezellig
//O zoo gezellig Wij slapen er met
ons zessen en 't is er zoo vroolijk
als in eene gevangeniscel."
//Wanneer mag ik uwe hut eens
zien vroeg Belle.
iedere partij gelijk heeft voor haar
beginsel op te komen.
In de tweede piaats wenschte de
heer Hommes openlijk uit te spreken,
dat er wellicht geen plaats te vim
den is in ons land, waar zoo hoog
noodig eeu Chr. school moest wor
den opgericht als te Woldendorp.
Hij schroomde niet te zeggen, dat
men ook als vrijzinnige uit zijn vel
springt, wanneer men de toestanden
kent, die daar aan de openbare
school heerschen. Woldendorps
openbare school is verwilderd en al
krijgen we nu hier aan de Chr.
school een Wildeman (het hoofd
der school), spr. gelooft toch dat de
heer Wildeman tegen de verwildering
die hier heerscht, zal opkomen. Ze
moeten, aldus de heer Hommes,
hier opgevoed worden, hetgeen tot
heden niet gebeurde.
Tot mej. Wildeman (een onder
wijzeres) zegt spr.omdat er nie
mand anders te krijgen was, duld
ik u, doch anders zou ik tot u zeg
gen >Juffrouw, verdwijn u uit de
schoolgetrouwde vrouwen hooren
in het gezin. Wanneer ik getrouwde
vrouwen in de school zie, dan zou
ik ze er wel willen uitranselen.»
Gaarne wil spreker aan het hoofd
der school, den heer Wildeman,
steun en medewerking toezeggen.
Aldus het verslag van de Nieuwe
Winschoter Ct., die tevens mede>
deelt, dat de heer P. Schmid, hoofd
der openbare lagere school, zijn
ontslag heeft aangevraagd.
Het tekort aan woningen te Am
sterdam bedroeg 1 Januari van dit
jaar 16,761,
Bezuiniging gewenscht
Bij den Gemeenteraad te Maastricht
„Ja daar is verlof toe noodig",
zeide ik.
„Maar u is toch zelf een van de
scheepsofficieren
„Ongeveer net zoo veel als die drie
kleine jongens, die u daar staan aan
te gapen."
„Maar een stuurman heeft toch
wat te zeggen aan boord
Dit deed mij lachen. De stap van
den kapitein werd ondertusschen al
driftiger, en de opperstuurman hield
zijne oogen niet meer van ons af.
„Neem mij niet kwalijk, Miss Stuart,"
zeide ik „maar ik geloof dat het
voor eene jonge dame niet passend
wordt geacht, met een derden stuurman
aan boord te staan praten."
„Wat een onzin
„Het is nu eenmaal scheepswet."
„Ik zou denken dat een passagier
het recht heeft om met iedereen aan
boord te praten. Ik zal aan kapitein
Bowser zeggen dat wij als kinderen
speelkameraadjes waren en dat onze
lieve moeders elkaar goed gekend
hebben, en dat ik er op gesteld ben,
met u eens te praten."
Met een kleurtje op hare wangen
keek zij naar den kapitein, wiens geduld
