No. 60,
Zaterdag 24 Juli 1920
43® Jaargang
"F 0
JEUGD.
Hieuw licht.
FEUILLETON.
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag.
Abonnementsprijs voor Goes 5° cen* Per kwartaal,
voor buiten Goes f 1,50 per halt jaar franco per post,
bij vooruitbetaling.
ADVERTENTIËN voor Dinsdag- en
Vrijdagmiddag 12 UUB» te bezorgen
bij N. V, Stoom-, Boek-, Courant- en
Handelsdrukkerij v.h. Firma's
F. Rleeuwens Zoon enj. A. Ross.
Advertentiën 10 ct. per regel.
Bij contracteeren van minstens 1000 regels per jaar
zeer belangrijke reductie.
Advertentiën; zit geboorte-, huwelijks-, verjarings-, doodberichten en de daarop betrekking hebbende dankbetuigingen, niet meer dan acht
regels beslaande, voor den prijs van f 1,
De vroegere gezaghebbers in
Duitschland hebben beweerd, en bij
kris en kras volgehouden, dat zij
niet alleen aan het uitbreken, maar
ook aan het voortzetten van den
oorlog onschuldig waren. Anderen,
ook in .Duitschland, waren van
meening, dat de oorlog veel vroe
ger en wel in 1917, had kunnen
eindigen, op een tijdstip, dat dit 5
land veel gunstiger voorwaarden
had kunnen verkrijgen, dan waar
aan het zich nu hseft moeten on
derwerpen. Om te onderzoeken,
wat in deze zaak waarheid is, werd
door den ryksdag een commissie
benoemd, en deze heeft na een
veelomvattend onderzoek thans
haar verslag openbaar gemaakt.
De commissie komt dan tot dit
besluit ten eerste n den win
ter van 1916 op 1917 bestond
door de vredeswerkzaamheid van
president Wilson de' mogelijkheid
om tot vredesbesprekingen te
komen. De rijksregeeringvan die
dagen heeft van deze mogelijkheid
geen gebruik gemaakt. Ten tweode:
De oorzaak is te zoeken in het
besluit van 9 Januari 1917 om
den onbeperkten duikbootoorlog te
beginnen.
In het verslag der commissie
wordt verder uiteengezet, dat de
voorbereiding tot den duikbootoor
log niet met de noodige zorgvul
digheid is geschied, en dat de
openbare meening niet met de
verschuldigde onpartijdigheid is
ingelicht. De rapporten over de
kansen van den-duikbootoorlog zijn
niet uitgebracht door deskundigen
van den eersten rang, maar door
19
Naar het ftaliaanseh.
Hij schelde, en toen de kellner niet
aanstonds kwam aanloopen, schold hij
hem uit. Hij ging ontbijten en wierp
zich- toen weer op zijn bed, met eene
sigarette tusschen zijne tanden. Eene
poos trachtte hij zich bezig te houden
met de blauwe rookwolkjes te volgen,
die in kleine kringen bleven hangen
tegen een paar geschilderde engeltjes
op het plafond. Een oogenblik latei-
werd bij wee van hunne verdraaide en
misteekende armen en beenen, van de
prutserige bloemen en ranken die er
omheen geschilderd waren en van de
hoofden der engelen, die veel te groot
schenen voor hunne lichamen. Hij stond
op en nam eene krant die op tafel lag.
Na een kwartier gelezen te hebben,
merkte hij pas dat het nieuws was van
drie dagen geleden.
Moest hij naar mevrouw de Brcteuil
een hoogleeraar uit Heidelberg,
zonder eenig wetenschappelijk ge
zag, on door .onbekende medewer
kers. Geen vakman van eenige
beteekenis is gehoord. Men heeft
de kopstukken van hot industrieele
leven, van handel en scheepvaart
eenvoudig erbuiten gehouden. Alleen
is de meening ingewonnen van
hen van wie mon wist," dat zij
voorstanders waren van don duik
bootoorlog. Zelfs werd de Rijksdag
met opzet verkeerd ingelicht. De
rapporten van staatslieden, die
tegenstanders waren, werden voor
den rijksdag geheim gehouden. Een
voorbeeld de militaire attaché te
Washington, majoor Von Papen,
had tot den toenmaligen chef van
den staf, Von Kalkenhayn gezegd
„Indien het u niet gelukt, de
Veroenigdo Staten uit hot verboDd
to houden, hebben wij den oorlog
verloren.tt
De chef' van do persafdeeling in
den staf heeft er voor gezorgd, dat
majoor Von Papen niet met jour
nalisten in aanmerking kon komen.
De' redenen, waarom de duikboot-
oorlog mislukte zijn de volgende.
Er is geen rekoning gehouden met
de economische hulp van Amerika
aan de gcallieorden. De neutrale
scheepvaart is niet in die mate
afschrikt,- als Duitschland dacht.
Met de maatregelen der geallieer
den tegen den duikbootoorlog is
niet voldoende rekening gehouden.
De militaire hulpbronnen van Ame
rika zijn volkomen onderschat.
Geheel ten onrechte is geloofd, dat
men de Amerikaansche 'j troepen
transporten kon verhinderen.
Duitschland heeft er niet aan ge
dacht, dat de oorlog langer kon
duren dan tot den zomer van 1917.
gaan, ja of neen De* heelen dag
twistte bij daarover met zich zelven.
In het begin stond het bij hem vast
dat hij het gezelschap van haar man
niet zou kunnen uitstaan, nu hij sedert
tien dagen gewend was met haar alleen
te zijn. Hij moest met de onaangename
gedachte, dat hij hem weer zou ont
moeten, eerst wal meer vertrouwd wor
den. Maar langzamerhand, terwijl hij
met het stoombootje van de Lido naar
het hotel terugkeerde om te gaan di-
neeren, kwam hij tot de slotsom dat
het toch onbeleefd zou zijn als hij zich
in het geheel niet zien liet, ja dat de
wellevendheid eigenlijk vorderde dat
hij eens naar mijnheer de Bréteuil ging
informeeren. Bovendien kon er mis
schien nog wat anders gebeuren. Jean
was mogelijk moede van de reis en
Gabrielle kon iemand noodig hebben om
mede uit te gaan, want na den eten
bleef zij nooit thuis. Nu was het wel
niet erg waarschijnlijk dat Jean nog
zoo erg vermoeid zou wezen van zijn
reisje naar Weenen, waar hij den vori-
gen dag reeds van teruggekomen was
maar Mario verkoos daar niet dieper
op in te gaan en zette zich aan tafel
Ziezoo, nu weten wij het uit
I Duitschen mond, en wel uit een
mond die er geen belang bij heeft,
de waarheid in deze zaak te ver
donkeremanen. En als dit rapport
van de bedoelde commissie wer
kelijk alleen het aan het licht
brengen der waarheid ten doel had
en geen politieke bijoogmerken,
zooals in Duitschland, helaas, sche
ring en inslag is, ja dan was er
redon tot verheugenis, omdat dan
nu gebleken zou zijn, dat er onder
onze Oosterburen, toch ook nog
zjjn, eerlijk genoeg, om eigen fou>
j ten te erkennen, en dus ook mis-
schien wel eerlijk genoeg, om zich
zoo strikt mogelijk te houden aan
gedane beloften en gesloten over
eenkomsten wat totnutoe nog veel
te wenschen heeft overgelaten. Dan
was tenminste weer een klein
stapje gedaan op den weg van
berouw, een weg die mits in alle
oprechtheid betreden naar beter
schap leidt. Want het wordt
uit dit rapport nogmaals Idaghslder
beterschap van zijn .gemeene
I zonden heeft de Duitscher, in de
eerste plaats de Duitsche macht
hebber, noodig als brood.
Wat die machthebbers onder het
keizerlijk stelsel wilden, moest en
zou doorgedreven worden. Zij zagen
er niet tegen op, de meeningen van
tegenstanders, geheim te houden,
zelfs als dat noodig was, te ver-
valsehen. Het volk moest onwe
tend worden gehouden, men moest
het een rad voor de oogen draaien,
men moest het eerst wys maken
dat de oorlog aan het onschuldige
Duitschland was opgedrongen, daar
na,dat alles prachtig ging en ook
best zou blijven gaan, ook nog,
toen die machthebbers al lang wis-
met het vaste voornemen om zijn bezoek
niet langer uit te stellen en erg te
vreden over zichzelf nu hij tot. dit
flinke besluit gekomen was.
„Ze zijn uitgegaan, wil je zeggen
„Wel neen mijnheer, ze zijn met
den sneltrein naar Milaan vertrokken.
De kamenier is achtergebleven en volgt
morgen. Als u haar spreken wilt, ga
dan maar naar boven."
De portier van het hotel riep een
der kellners om Mario den weg te wijzen.
„Geef je geen moeite, ik weet waar
ik zijn moet'', antwoordde Mario knor
rig. Meteen liep hij haastig de trap op.
„Dit. briefje heeft mevrouw achter
gelaten om u te geven als u hier
mccht komen", zei de kameuier, ter
wijl zij het enveloppe aan Mario over
reikte. Zij stond midden in de kamer
tusschen de geopende koffers en kasten.
Mario gaf met zijne rotting zenuw-
ach'ige tikken tegen de punt zijer laars.
„Mevrouw had er op gerekend dat
u gisterenavond of van morgen nog
wei eens aangekomen zoudt zijn",
ging de kamenier voort, maar toen zij
begreep dat u niet meer bij tijds
zoudt komen om haar nog te zien,
ten, dat de boel zou misloopen.
Toch moesten maar steeds honderd.-
duizenden menschenlevens en mil-
lioenen schats en onnoemelijk veel
geluk worden geofferd. Waarvoor
Voor de onverzadelyke eer- en
heerschzucht van de regeerende
kaste, de keizer- en jonkerpartij,
Waarlijk het is zeer goed, dat deze
partij het grootste deel van haar
macht verloor. Maar nog bezit ze
van dat artikel veel te veel. En
daarom blijft het noodig, dat het
mes der geallieerden op de Duitsche
keel wordt gericht. Bij het niet
voldoen aan de eischen tot ontwa
pening en tot steenkolenlevering
zal telkens een nieuw gedeelte van
het Duitsche gebied worden bezet.
Zoo moet het helaas. Het is door
de conferentie van Spa weer voor
de zooveelste maal duidelijk gewor
den De Duitscher kan veel van
wat hij zegt, niet te kunnen, maar
alleen..,, als hij moet.
NEDERLAND.
Behalve verschillende liedjes van
Cath. van Rennes en andere com
ponisten stond een kinder-operette
Goudmuiltje» op het program.
De heer Kloosterman gaf vooraf
een kortteen duidelijke verklaring van
den inhoud der operette.
Mej. Pennings had de zorg voor
de tooneeluitvoering op zich ge
nomen.
Het talrijke publiek heeft zeer
genoten. De heer Lies, den knappen
heeft zij u geschreven. Morgen vind
ik mevrouw te Milaan. Als u haar
schrijven wilt, of mij iets voor haar
hebt mee te geven, kunt u mij tot
morgenochtend acht uur hier vinden".
Het meisjes was al pratende voort
gegaan met het vouwen en inpakken
van eene zijden japon, ataar hield
intuaschen Mario in het oog.
Het duurde eene poos voor dat hij
tot bezinning kwam, want het was
het* alsof hij eenen slag op het hoofd
gekregen had. Hij wilde eerst het
enveloppe dadelijk openscheuren, maar
bet spotachtig meewarige gezicht,
waarmede het meisje hem aanzag,
jaagde hem het bloed naar de kaken-
en bracht hem tot andere gedachten.
Eerst waren er hem allerlei redenen
voor den geeat gekomen, waardoor het
te verklaren was dat mevrouw de
Breteuil zoo met de noorderzon ver
trokken was, maar onder die nieuws
gierige oogen #van de kamenier ging
er op eens een licht voor hem ep.
„Ik ben een uilskuiken geweest",
dacht hy. „Ik begon haar te vervelen
en daarom is zij weggeloopen".
Wordt vervolgd.)
Goes. Onder zeer groote belang
stelling van ouders, verwanten en
kennissen gaf de heer Otto Lies met
zijne leerlingen der Zangschool een
openbare Les la de Sociëteit V.O.V.
