No. 58.
43® Jaargang,
ONZE KOLENPOSITIE.
FEUILLETON.
Dit blad verschijnt Woeasdag eo Zaterdag.
Abonnementsprijs voor Goes $0 cent per kwartaal,,
voor buiten Goes f 1,50 per halt jaar franco pei* post,
bij vooruitbetaling.
ADVERTENT1ËN voor Dinsdag- en
Vrijdagmiddag J2 utss* te bezorgen
bij N. V, Stoom-, Boek-, Courant- ea
Handelsdrukkerij v.h. Firma's
F. Kleeuwens Zooa en J. A. Ross.
Advertentlën 10 ct. per regel.
Bij cont^acteeren vaa minstens 1000 regels per jaar
zeer belangrijke reductie.
Advertentiën. als geboorte-, huwelijks-, verjarings-, doodberichten en de daarop betrekking hebbende dankbetaigingen, niet meer dan acht
regels beslaande, voor des prijs van f 1,
Het zou voor ons, Nederlanders,
weieens leelijk kunnen loopen met
onze brandstof. De directeur van
de steenkolendistributie in ons land
heeft verklaard, dat het er op dit
oogenblik al tamelijk donker mee
uitziet. Hij voegde erbij, dat de
distributie waarschijnlijk .nog ver
scheidene jaren voortgezet zal
moeten worden, wat voor hem
misschien wel grond zou opleveren,
om zijn ontslag te nemen uit een
betrekking, die lang niet gemakke
lijk en lang niet aangenaam is.
De ongunstige toestand van wat
men noemt onze kolenpositie is
natuurlijk in hoofdzaak daaraan
te wijten, dat wij niet genoeg
steenkolen uit Duitschland krijgen.
En na wat deze week te Spa is
voorgevallen, vreezen we, dat het
nog weieens heel wat erger zou
kunnen worden. Wat toch is het
geval Op de confeientie te Spa
zouden geallieerden en Duitschers
onderhandelen over de hoeveelheid
kolen,die Duitschland aan zijn
voormalige vijanden, vooral aan
Frankrijk en België, zou moeten
leveren^ omdat de Duitschers
gedurende den oorlog een aantal
Fransche kolenmijnen voor tal van
jaren zonder noodzaak op eene
gemeene manier onbruikbaar heb
ben gemaakt. De Duitsche gevol
machtigden te Spa zouden omtrent
deze zaak een voorstel doen. Vol
gens dit voorstel nu wil Duitsch
land van 1 October 1920 af per
17
Naar het Italiaansch.
,/Ben ik zoo sentimenteel en zoo
poëtisch f" dacht Mario. Misschien was
hel wel zoo, maar het is nooit aange
naam, in een heerlijken droom gestoord
te worden.
„Het begint koel te worden", zeide
Gabrielle en wikkelde zich huiverend
in haren mantel.
„Wanneer wijde lagune dwars over
steken, naar den Giardino Pubblico,
zullen wij nog meer last van den wind
jjebven. Het is beter dat wij een van
de smalle watersteegjes ingaan."
Zij voeren achter het arsenaal om,
tusschen de door de ondergaande zon
helrood gekleurde zandbanken door.
In het stilstaande water spiegelden
zich, niet verwonderlijke scherpte, de
lange, rooskleurige wolkenstrepen en
de roodgetinte muren van het arsenaal.
Die onnoozele jongen had haar den
mooien gondeltocht bijna bedorven
maand één millioen en vierhonderd
duizend ton leveren en van 1
October 1921 af per maand één
millioen en zevenhonderdduizend
ton.
De geallieerden van hun kant
hadden natuurlijk ook een eisch
omtrent deze hoeveelheid. Bij het
stellen daarvan waren zij zooveel
mogelijk op matiging en samen
werking bedacht. Daarom hadden
zij hun eersten eisch van drie en
een kwart millioen ton terugge
bracht op twee millioen en vier
honderdduizend ton per maand.
Maar nu de D uitschers juist één
millioen ton beneden het "door de
geallieerden gevraagd bleven,
moest de voorzitter der conferentie
verklaren, dat het Duitsche voor
stel volkomen onvoldoende was.
De Duitsche minister Simons deelde
mede, dat Duitschland onmogelijk
hooger kon gaan in verband met
den binnenlandschen politieken
toestand. De groote Duitsche mijn-
bezitter Stinnes, die"" over de mini
ster van zijn land vrijwel den baas
speelt en tegenover de conferentie
op even brutale wijze was opge
treden als tegenover die ministers
had Simons zoo wijs gemaakt.
Bovendien hadden Stinnes en
Simons verteld, dat de Duitsche
mijnwerkers in opstand zouden
komen, als zij te veel kolen naar
hun zin voor de geaillieerden
moesten delven. Eigenlijk waren
het ongetyfeld die twee sprekers,
die de mijnwerkers tot opstand
zouden .brengen. Zoo schenen ook
In den grond van haar hart, had me
vrouw de Bréteuil bovendien misschien
een weinig berouw. Maar wie had ook
kunnen denken dat Mario het flirt
spelletje van daarginder zoo ernstig
op zou nemen In elk geval begon
zij hem, met zijne onverstoorbare
bewondering voor haar persoon, wat
zwaar op de hand ie vinden en was
het maar goed dat haar verblijf te
Venetië op zijn eind liep. Was zij
eenmaal weg, dan zou Mario haar wel
spoedig vergeten.
Op het terras der villa, ouder het
uitgehaalde gordijn der veranda, dat
in den frieschen^ ochtendwind vroolijk
klapperde, zat mevrouw Vitali de kran
ten en de adressen der brieven in ie
zien, die met de post gekomen waren.
„Die is voor papa, en deze ook,
kijk, daar is ook een briel van Mario
Zij scheurde het enveloppe open,
dat op den grond viel. Nora, die naast
haar zat, bukte zich om het op te rapen.
„Het is", zeide mevrouw, toen zij
den brief doorgeloopen had, „alsof die
jongen zich den tijd niet gunt om een
oogenblik te blijven zitten. Hij schrijft
geen brieven, maar telegrammen."
Nora draaide het enveloppe om en
om en bekeek het van alle kanten.
de geallieerden te Spa het intezien
wat niet te verwonderen is. Want
Simons had ook nog den eisch
laten hooren, dat de geallieerden
j voor betere voeding en woning
der mijnwerkers zouden zorgen. En
ofschoon hieraan zou voldaan wor
den, wilde hij toch de te leveren
hoeveelheid kolen niet hooger stel
len dan het door hem genoemde
cijfer. Naar onze meening en dat
zal ook wel de meening der geal
lieerden zijn willen de Duit
schers allereerst genoeg kolen
voor zichzelf hebben, in de tweede
plaats wenschen zij kolen aan
anderen, voornamelijk aan ons, te
leveren, om in ruil voedingsmid
delen uit ons land te halen en wat
er dan ten slotte nog aan kolen
overblijft, willen zij voor de geal
lieerden bestemmen. Het komt dan
precies uit, zooals Poincaré schreef:
„Aan hot volk, dat de Duitschers
hebben willen vernietigen, willen
ze alleen hun overschot afstaan."
Diezelfde Duitschers vergeten
en ook hierop wees Poincaré .met
het volste recht dat Frankrijk
den elfden November 1918 den
oorlog had kunnen voortzetten, in
Duitschland had kunnen doordrin
gen, de burgerbevolking had kunnen
straffen met roof en moord, de
Duitsche. mijnen onbruikbaar had
den kunnen maken. Doch „uit adel
des geestes* heeft Frankrijk zich
niet schuldig gemaakt aan zulke
euveldaden, zooals de Duitschers
op groote schaal in Frankrijk en
België hebben begaan. Tot loon
„Het is zonderling, het poststempel
is van Milaan en toch zou ik er op
durven zweren dat de brief ergens
anders van daan komt", zeide zij half
luid.
„Waar zou bij anders van daan
moeten komen, melieve Ik kan mij
ter wereld niet voorstellen welk belang
Mario er bij zou hebben om ons te
laten gelooven dat hij zich op eene
andere plaats bevindt dan waar hij
werkelijk is."
,,Hij schaamt zich misschien om er
voor uit te komen dat hij zijnen tijd
verspilt met Gabrielle de Bréteuil na
te loopen."
„Hoe kom je op het idee Gabrielle
zou mij dat stellig geschreven hebben."
„Dat beteekent niets. Gabrielle heeft
u maar éénmaal een kort briefje ge
schreven en toen kan zij er niet aan
gedacht hebben."
Er was iets hards en prikkelbaars
iu hare stem. In de laatste weken had
Nora haar vroeger zoo opgeruimd en
gelijkmatig humeur verloren. Zij stond
op en keek, tegen de balustrade van
het terras geleund, naar buiten.
„Kijk eens, daar kernen Vieri en
papa aan Die hebben al eene morgen
wandeling achter den rug."
voor dien „adel des geestes" ont
vangen nu de Franschen de weige
ring hunner voormalige vijanden,
om iets aftestaan ter vergoeding
voor die euveldaden. Alleen een
over scot.
Na deze besliste weigering der
Duitschers hebben de geallieerden
de conferentie te Spa geschorst.
Maar dat niet alleen. Zij hebben
maarschalk Foch die reeds uit Spa
naar Parijs, en maarschalk Wilson
die naar Londen was vertrokken,
onmiddellyk dringend naar Spa
teruggeroepen. Wat dit beteekent
kan men wel ongeveer raden. Toen
de ontwapening van Duitschland
besproken werd waarbij die twee
maarschalken tegenwoordig waren,
hebben de geallieerden bij monde
van Lloyd George gedreigd, dat zy
nog meer Duitsch gebied, bijv. de
mijnstreken aan de Ruhr, [zouden
bezetten, als Duitschland niet toe
gaf, wat toen ook is gebeurd, na-
melyk dat toegeven. Doch nu de
Duitscher in de kolenkwestie niet
toegeeft, zou het zeker niet onmo
gelijk zyn, dat de vroeger geuite
bedreiging toch nog ten uitvoer
werd gebracht.
Dan is er nog een gewichtige
zaak te bespreken, de schadever
goeding die Duitschland te betalen
zal hebben. Weigert het ook hierin
dan staat het ongetwijfeld wel
vast, .dat nog een goed stuk
Duitsch gebied een bezetting met
geallieerde troepen zal hebben te
doorstaan, waardoor ons land zeer
zal worden getroffen.
„Denk ji dat iedereen zoo lui is
als jullie
„Dat is waar, paatje, maar u moest
eens weten hoe lekker ik het in bed
vind
Zij bleef in dezelfde houding terwijl
de beide beeren de trap opliepen, maar
keerde zich om toen zij hen op het
terras hoorde komen.
„Hebt u niet wat nieuws te vertellen,
Vieri i" vroeg mevrouw Vitali.
„Een massa Om maar iets te noe
men over een paar uren zal het gaan
regenen. Maar ik weet toch iets beters,
dat ik zoo pas uit de beste bron
vernomen heb. Freule Fassini gaat
trouwenvindt u dat niet heel inte
ressant
„Stellig, wij kennen haar familie
sedert lang. Wie is de gelukkige ?l<
„Dat weet ik u waarlijk niet te
zeggen. Ik zal den brief van haar broeder
meebrengen, dan kunt u bet zelve lezen.
Het moet geen schitterende partij zijn,
want het is een huwelijk uit liefde."
f Wordt vervolgd).
