Zaterdag 10 Juli 1920 48® Jaargang, X» A Clinic JEUGD, Nu. 56. FEUILLETON. Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag. Abonnementsprijs voor Goes 50 cent per kwartaal, voor buiten Goes f 1,50 per halt jaar franco per post, bij vooruitbetaling. ADVERTENTIËN voor Dinsdag- en Vrijdagmiddag 12 UUI* te bezorgen bij N. V, Stoom-, Boek-, Courant- en Handelsdrukkerij v.h. Firma's F. Kleeuwens Zoon en J. A. Ross. Advertentlën 10 ct. per regel. Bij contracteeren van minstens 1000 regels per jaar zeer belangrijke reductie. Advertentlën, als geboorte-, huwelijks-, verjarings-, doodberichten en de daarop betrekking hebbende dankbetuigingen, niet meer dan acht regels beslaande, voor den prijs van f 1, De vroegere president van dë Fransche republiek de heer Poin caré, is zeker wel een der beste vertegenwoordigers van den Fran- schen geestals men hem kent, kent men ook wel de groote meerderheid van het Fransche volk. Daarom is het de moeite waard, te hooren wat hij schrijft onder den titel „Frankrijk te Spa". Zooals men weet, is op het oogenblik in de Belgische badplaats Spa een hooge vergadering, een conferentie bijeen, waar voor het eerst naden oorlog de geallieerden en de Duit- schers zijn samengekomen. Wat het doel van die conferentie is, werd kort en bondig door Lloycl George, den Engelschen minister president geantwoord, toen een dagbladschrijver hem vroeg.„Kun nen de Duitschers te Spa het vredesverdrag van Versailles be spreken Het antwoord luidde „De Duitschers kunnen het ver drag niet bespreken zij kunnen echter wel de middelen tot uitvoe ring bespreken. Zij weten, dat het verdrag van Versailles voor ons geen vodje papier is Het voorstel om deze conferentie te houden, is van Lloyd George uitgegaan. „Frankrijk zoo schrijft nu Poincaré, heeft ter wille van zijn bondgenooten de uitnoodiging aanvaard, Het zal op loyale wijze alles doen, opdat deze buitenge wone, algemeens beraadslaging een bevredigenden uitslag moge hebben Maar zóó kort na den oorlog, dien het vergeefs heeft getracht tegen- te houden en na een overwinning 15 Naar het ttaliaansch. Konde hij maar heengaan en die laatste maand van zijn leven vergeten, die hem als een nachtmerrie op de borst drukteMocht hij de kleine ergernissen maar terugkrijgen, die hem vroeger kwelden Zoo mijmerde hij en pijnigde zichzelf met het besef zijner onmacht en zijner willoosheid. Dan rezen weder als spooksel» voor zijnen geest de boosaardige verhalen, die men hem over mevrouw de Bróteuil in het oor gefluisterd had. In zijne verhitte verbeelding zag hij allerlei bijzonderheden die daar betrekking op hadden en die hem zeer deden, als werd hij met een gloeiend ijzer aange raakt, maar die, in plaats dat ze hem van haar afkeerig maakten, hem te heftiger naar haar deden verlangen. In zijnen hartstocht voor Gabrielle wa» iets bitter», zoodat het somtijd» wa» die het zoo duur betaald heeft, wil het niet dat er een overeen stemming wordt gevonden te zijnen koste, en dat men het verzoekt, om in het belang van anderen rechten opteofferen, die het ont leent aan een verdrag, dat onder- teekendi s door de golieele wereld. Evenmin vandaag als gisteren denkt Frankrijk in het minst aan veroveringen. Wanneer het Duitsch- land wil ontwapenen doet^ het dit dan, om zich op dat land te werpen Neen het is, om in de toekomst beveiligd te zijn, r,oodat h.t zijn eigen militaire lasten kan verminderen. Wanneer het wenscht te worden schadeloos gesteld is dit dan in een kwaadwillig ver langen om Duitschland te vernede ren Het is om in staat te zijn zelf er weer bovenop te komen. Het wordt niet gedreven door een geest van wraakzucht, het oefent zijn recht uit, en het recht kent geen wraak. Den elfden November 1918 had Frankrijk dsn oorlog kunnen voortzetten en doordringen in het vijandelijk land, en de bur: gerbevolking kunnen straffen met moord en roof, waaraan de Duit- sche legers zich in Frankrijk heb ben schuldig gemaakt. Het heeft zich die weerwraak ontzegd, maar al heeft het uit adel des geestes van die weerwraak afgezien, het heeft zichzelf er niet toe veroor deeld, om zijn wonden open te laten. Het zou een smaad zijn voor de hedendaagsche beschaving, wanneer, na een niet te veront schuldigen aanval en zoo tal van in den oorlog bedreven schanddaden Duitschland er nu af zou kunnen komen met het afstaan van zijn alsof hij haar haatte. Van uur tot uur, zelfs in zijnen slaap worstelde hij te vergeefs om klaarheid te brengen in de tegenstrijdige gedachten, "die hem nu her- dan derwaarts slingerden. Als u te Parijs komt, laat het mij dan weten em kom mij opzoeken, wanneer u mij ten minste dan nog niet vergeten zijt", zei Gabrielle dien avond tegen Mario. „Daar is geen nood voor", merkt» Nora op. „Hij zal er geen tijd voor hebben. „Wat meen je daarmee „Niets bijzonders. Ik wilde alleen maar zeggen dat men elkaar wel eens terugziet al verwacht men het volstrekt niet. Dat heb ik meermalen onder vonden." Zij sprak zoo schijnbaar argeloos en zonder de minste bijbedoeling, dat Gabrielle, die haar een oogenblik vor- schend had aangezien, het gesprek met Mario voortzette. Zij begreep ten naaste bij wat er in den jongen man omging en was dien avond, om het ware woord te zeggen, onweerstaanbaar be koorlijk. Eenvoudig, goedig en vol kleine attenties; juist coquet genoeg om te laten merken dat het haar miet Voor dit oogenblik laat Duitschland beginnen m.et de wa pens neerteleggen en mei te beta len. Om de ware bedoelingen van dit land te leeren kennen, is het voor ons niet noodig om gedurende het geheele badseizoen te Spa te blijven. Wij zullen spoedig klaar heid hebben omtrent zjjn houding, waarna wij onze handelwijze zullen regelen." Tot zoover Poincaré. Gelijk men weet, moeten de Duitschers hun gansche legermacht tot op honderd duizend man verminderen. Zij hebben echter al op alle manieren, trachten aantetoonen, dat dit veel te weinig is en dat zij met zulk een klein leger geen orde in hun 'ëigen land kunnen houden. De rijkskanselier Fehrenbach heeft te Spa verzekerd, dat het Duitsche volk slechts vredelievende bedoe lingen had en niet aan een re vanche oorlog (wraakoorlog) denkt- Zjjn woorden maakten echter blyk. baar weinig indruk wat niet te verwonderen is, als men nauwkeu rig nagaat, wat in Duitschland gebeurt en hoe de gemoedsgesteld heid der Duitschers is. Niemand minder dan de Duitschgezinde verslaggever van het Handelsblad te Berlijn heeft dezer dagen duide lijk aangetoond, dat er in Duitsch land wel terdege een zeer algemeen onverschillig wa» hoe hij over haar dacht, deed rij al de kanten harer bewegelijke en veelzijdige natuur voor zijne oogen schitteren, als wilde zij hem voorgoed onder de bekoring bren gen van hare vlinderachtige oppervlak kigheid, Wie zou eene maand of wat geleden haar hebben durven zeggen dat zij zich al die moeite geven zou om een knaap van tweeëntwintig jaren in hare netten te vangen Maar het is eene ongelukkige waarheid, dat de dingen, waar wij het minst aan hechten, eene onschatbare waarde krijgen zoodra er gevaar bestaat dat ze buiten ons bereik zullen raken. Gabrielle begreep dat Mario zijne laatste krachten verzamelde om zich aan haren invloed te ontwors telen. Bovendien is er geen verovering zoo schijnbaar onbeduidend of zij is voor de ijdelheid eener vrouw van eenige beteekenis, en Gabrielle de Breteuil was vóór alle» en in den voilen zin van het woord, vrouw. De kleine komedie van mevrouw de Bróteuil had aan allen tegenstand van Mario een einde en hem voorgoed tot haar slaaf gemaakt, maar was ook niet 0ntgaan aan Nor*, die met eene zekere gevoel van wraak in de menschen zit. Op den tweeden dag van de conferentie te Spa, toen men be gonnen was, over de ontwapening van Duitschland te spreken, kwamen de diplomaten en de officieren zichtbaar verstoord uit de vergaderzaal. Vooral Lloyd George deed geen moeite zijn ontstemming te verbergen. Het moet dan ook voor hem, die deze samenkomst met de Duitschers op touw zette en doordreef, wel hoogst onaange naam zijn te ontwaren, dat die Duitschers reeds van den beginne af beproeven, de bepalingen van het vredesverdrag waardeloos te maken. Het schijnt echter, dat Eng.fland zich op het standpunt stelt, in deze militaire kwestie niet toetegeven. Lloyd George stelde zelfs den eiseh dat de Duitschers den volgenden dag reeds een uit gewerkt plan zouden overleggen, waarbij het geheele ontwapenings plan zou worden geregeld en ook de dag of de dagen bepaald zouden worden, waarop aan de eischen der geallieerden op dit punt voldaan zou zijn. Wfj moeten dit optreden beslist goedkeuren. Ook wij zijn van meening, dat den Duitschers het vuur zoo na mogelijk aan de schenen moet worden gelegd. Wor den zy met „adel des geestes" behandell, dan beschouwen zij dit als zwakheid, waarna zij met de bekende Duitsche onbeschaamdheid zelf eischen durven te gaan stellen. <N O ER1AND gretigheid dit spel gadesloeg, waardoor de onstandvastigheid van haar neef eenigszins verontschuldigd werd. Zij kon het hem nog wel niet vergeven, maar hare ergernis tegen hem werd een weinig minder bitter, terwyl zij voor Gabrielle daarentegen de diepst» verachting begon te koesteren. Den volgenden morgen kon mevrouw de Bróteuil dit aan de korte en koele antwoorden, die Nora haar toebeet, duidelijk genoeg merken. Het was Zondagochtend en de kerk was vol. Met halfgesloten oogen in eenen hoek geknield, zag Nora door hare neergeslagen en vochtige wimper» heen den kleinen lichtkrans der kaarsen en de lange rossige stralen, die van daaruit over het gebogen hoofd van den priester en over zijn witten kasuifel geleden. Zij bad niet en dacht eigenlijk aan nietszij had alleen een gevoel van pijn alsof al hare zenuwen bloot waren gelegd. Alles hinderde haar dt hardroode en groene bloemen, die schreeuwden tegen het felle wit der kasuifelde eentonige stem van den priester, die eeuwig scheen te zullen doorgarn in een dof gemurmel, waarin de woorden elkaar verdrongen en hun- overschot aan het volk, dat het heeft willen vernietigen. Het moet onverminderd zijn schui len betalen. Alleen tot dien prijs zullen de gewone betrekkingen tusschen dat land en Frankrijk zich herstellen, die de voorloopers zyn van de noodzakelijke economische samen werking. Goes. De fanfare „Hossana" gaf Donderdag een uitstekend geslaagd concert op de muziektent.

Krantenbank Zeeland

Volksblad | 1920 | | pagina 1