3 FEUILLETON,
NERVE US
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag.
Abonnementsprijs voor Goes 50 ceQt pef kwartaal,
voor buiten Goes f 1,50 per halt jaar franco per post,
bij vooruitbetaling.
ADVERTENTIËN voor Dinsdag- en
Vrijdagmiddag 12 UUP te bezorgen
bij N. V. Stoom-, Boek-, Courant- en
Handelsdrukkerij v.h. Firma's
F. Kleeuwens Zoon en J. A. Ross.
Advertentiën 10 ct. per regel.
Bij contracteeren van minstens 1000 regels per jaar
zeer belangrijke reductie.
Advertentiën, als geboorte-, huwelijks-, verjarings-, doodberichten en de daarop betrekking hebbende dankbetuigingen, niet meer dan acht
regels beslaande, voor den prijs van f I,
NEDERL&ND.
Goes. Vanaf 10 Februari zal van
de door de .gemeente opgeslagen
kleiaardappelen een hoeveelheid van
4 K.G. per hoofd verkrijgbaar zijn'a
9Vj ct. per kilo bij de verschillende
aardappelhandelaren. (Z
Bbvolking.
2e helft Januari 1920.
Ingekomen.
H. C. Dam, barbiersbediende uit
Noordwyk, Groote Kade 26D. van
Hartingsveldt, winkelbediende, nit
Nieuw Helvoet, Lange Kerkstraat 48
C. Fossen, boomkweekerskneeht, van
Tar Naasen, A. J. Kade 28 D. J. de
Vos, ehauffsur van Kapelle, West
singel 126Ph. J. Willaert, manden
maker, van Assenede (3.) Trompstraat
59 Th. Hickel, orgelmaker, M. Smal-
legangesbuurt D. 62.
Vertrokken.
J. Jansen, variekeringsagent, Tib
burgJ. M. de Bruine, loodgieterskn.
Ouderkerk a.d. IJiial; K. W. Snoep,
agent van pol., TielV. G. Boel, tim
mermansknecht, HeerlenJ. H. Jacobs
aannemer, Kloetinge W. Gabel, kan
toorbediende, 'e Gravenhage j H. Luit
wleler, ehauffsur, MiddelburgJ. de
Wolf, onderwyser, Bruinisse K. van
Keulen, contr. phyïopü. dienst, Naar-
denA. P. de Jonge, onderwater,
Batavia; A. de Landmeter, houtba'
werker, VlissingenA. v. d. Bargh,
tandtechnlker, 's Gravenhage.
De dreigende staking der trans
portarbeiders 1
Het bestuur van het Nederl. Vak-
Verbond heeft feitelijk het sein tot
den strijd in de haven gegeven. Het
noodigt tot de staking der trans-
NOVELLE
ERNST ECKSTEIN.
ITij was buiten zichzelven van
woede. Met groote stappen liep hij
de kamer op en neer, stak nu eens
zijne handen in de zakken, en woelde
er dan weer mee door zijn welig,
dik haar, als wilde hij zich, zooals
Miinchhausen zaliger, met eigen hand
uit het ellendige moeras van het
bestaan rukken, Eensklaps bleef hij
stilstaan, bijna in de houding van
papa Laocoon, en hij brulde meer
dan hij riep
„Afwennen Dat is meer dan be
krompen Dat is schurkachtig
Maar nu was het toch ook ge
daan met Nora's zelfbeheerscbing.
Zij barstte in tranen uit. Zij be
klaagde zich, dat zij met zulk eenen
afschuwelijken, onbillijken man ge
trouwd was. Zij verzekerde wel twin-
portarbeiders uit en roept de arbei
ders op om dezen strijd met gelde
lijke bijdragen krachtig te steunen.
Rond komen de moderne le'ders
er voor uit, dat het hier geen loons-
quaestie betreft.
In de eerste plaats althans niet.
Maar een machtsquaestie.
Om nu eens te laten zien, dat de
leiders van den modernen bond de
feitelijke machthebbers in de haven
zijn, mjet heel ons volk gewaagd
worden aan de gevolgen van een
heilloozen strijd, die de duurte straks
weer zal doen toeneméh en de el
lende zal vergrooten.
Maar, en dit zegt volgens den
Standaard meer, de staking in de
havens zal nog slechts het begin zijn.
Allicht, zoo wordGverzekerd, zal er
meer volgen.
En wij zien voor ons het begin
van een nieuw anarchistisch avontuur.
De grootdoende leiders van den
modernen bond zijn doodsbenauwd
voor de anarchisten. Zij vreezen, dat
dezen hun den wind uit de zeilen
zullen halen. En daarom moet men
dan maar tot den strijd besluiten.
Wij zijn uw leiders, dus moeten
wij volgen.
En ons volk moet er maar aan
worden gewaagd.
Het ts te hopen, dat ons volk den
toestand begrijpt. Men staat weer
voor zeer gavaarlijke proefnemingen,
die revolutionnaire woelingen ten
gevolge kunnen hebben.
Maar de poging om ditmaal langs
den weg der economische woelingen
de macht te grijpen, een macht, die
men natuurlijk spoedig zou moeten
aistaan aan de anarchisten, zal niet
gelukken, als ons volk, dat in zijn
groote meerderheid van de revolutie
tigmaal, dat alles in de wereld zijne
grenzen heeft. Zij wilde naar mama
terug, zij beet haren zakdoek stuk,
zij bad den hemel om bevrijd te wor
den, en eindelijk sloot zij zich, tril
lend en bevend, in hare kamer op.
Hugo, die in het eerst nijdig was
geworden over dit buitensporig gebrek
aan logica, nam na lang aarzelen het
prijzenswaardig besluit om de snikkende
Nora in haar heilige der heiligen op
te zoeken en haar rond en open te
bekennen dat hij het zoo kwaad niet
gemeend had.
Met stoïcynsche kalmte klopte hij
aan hare deur.
„Nora, schatje", riep hij, zoo vleiend
mogelijk, „toe, doe eens open 1"
Geen antwoord.
„Noortje, wees toch zoo dwaas niet
Wat moeten de meiden wel van ons
denken
„Ach," hoorde hij zijne vrouw snik
kend zeggen, „wat die van ons denken,
weet ik al heel goed
„Eleonore, ik moet je wat vertellen
„Ik verzoek je nu vriendelijk mij
met rust te latenLoop liever een
eindje om, dat zal je misschien wat
kalmeeren 1"
niets weten wil en den knoet van
de revolutionnaire arbeidersleiders
niet begeert, als allen die vrijheid
en orde liefhebben, zich aaneenslui
ten, om eiken aanval op onze grond
wettige rechten met kracht te keerea.
Wij vertrouwen, dat de Christelijke
arbeiders, die in den rustlgen kamp
om vermeerdering van het loon
waren begrepen, van meet af zullen
toonen, dat zij met een machtsstrijd
niets te maken willen hebbeu. Voor
Rotterdam bleek dit reeds.
Ook de Regeering zal op haar
hoede zijn.
De besturen der havenwerkers-
vereenigingen zullen het er dan op
aansturen, dat er een algemeene
werkstaking in dat bedrijf wordt
voorbereid.
Zoo luidt het door die besturen
zelf in de bladen verspreid bericht,
dat thans als een dreigende wolk
boven het hoofd hangt van ons
handels- en scheepvaartbedrijf.
Dat er zeer talrijke minderheden
zijn in elke vereeniging en dat er
een groot deel der georganiseerde
leden niet hebben gestemd, omdat
zij op zee waren of om andere
redenen, wordt niet van belang ge
acht. Men zal die minderheden wel
klein krijgen en wie gezwegen heeft,
wordt geacht te hebben ingestemd
met het besluit der meerderheid.
Nu zijn er zeer stellig onder de
voorstanders eeaer staking heel wat,
die zich weer hebben laten opruien
door de mannen van Sneevliet, die
uit de staking een revolutionnaire
beweging willen slaan Terwiji eener-
zijds gerekend wordt op den steun
der overige arbeiders, wordt het er
„O, dat is nu niet meer noodig. Ik
ben zoo kalm, als ik in lang niet .ge
weest 'oen Zeg, willen we niet samen
wat gaan wandelen
„Neen, ik ben veel te overspannen."
„Doe mij dan toch maar even de
deur open
Zij deed het. Hugo trad binnen.
„Lieve, beste, goede Noortje," zeide
hij, terwijl hij haar onstuimig aau zijne
borst drukte, „wordt nu toch niet
telkens boos om ieder wissewasje Kijk
eens, wij maken elkaar prikkelbaar,
wij wikken en wegen bijna ieder woord,
wij raken allebei uit ons humeur, en,
als we er goed over nadenken, is het
toch altijd maar veel geschreeuw
en weinig wol
De stem van den philosophischen
jeugdigen echtgenoot klonk zoo teeder,
zóó vleiend, dat Nora geenen weerstand
kon bieden. Zij drukte haar kopje tegen
zijne borst, keek naar hem op en
fluisterde„Ach ja, je hebt eigenlijk
gelijk Waarom moeten wij elkaar het
leven zoo onaangenaam maken i En
we houden toch zoo veel van elkaar
Niet waar, Hugo, nu ben je niet meer
boos op mij Ik heb me ook erg mal
aangesteldIk had moeten weten
anderzijds op aangelegd om ook
andere groepen fn dea strijd te
betrekken.
En nu moet men Het Volk lezen
Dit speelt mooi weer van de ge
legenheid. Het waarschuwt de soci
alistische arbeiders tegen den invloed
van Sneevliet en consorten en vestigt
er de aandacht op, dat bij groote
uitbreiding der staking juist de melk
koe zou worden drooggelegd.
Ook de stakingsleiders hebben
getracht zich te dekken tegen de
kans, dat al spoedig het geld zou
gaan ontbreken om de staking vol
ie houden. Want de gezinnen der
havenwerkers en ook de haven
werkers buitenshuis zijn niet
gewend aan een schralen geldbuidel
met een bekrompen toelage komen
zij niet toe.
Wij begrijpen de waarschuwingen
tegen uitbreiding van het conflict
volkomen, zegt De Tijd.
Maar wat denken de bestuurders
dan wel
Mi-enen zij soms, dat een stilstand
in het havenbedrijf niet van zelf een
stilstand in tal van andere bedrijven
zal veroorzaken
Dan moeten zij wel onnozel, ja
heelemaal verblind zijn.
Het staat toch vast, dat het niet
aanvoeren van de vereiscbte voor
raden en het belemmeren van het
zeeverkeer gelijk staat met een blok
kade onzer kust en dat er dan nog
een herhaling komt van den nood,
dien wij geleden hebben tijdens de
duikbootenoorlog en het versperren
onzer zeewegen.
Het baat niet of Het Volk en de
stakingsleiders zich bij voorbaat aan
de verantwoordelijkheid daarvoor
trachten te onttrekken door het
„Engeltje," zei Hugo, terwijl bij
haar op het voorhoofd kuste, ,,'t Is
alleen mijne schuld, of liever van
Jacobi, mijnen „geachten confrater",
die mij zoo onbeschaamd behandelde."
„Kom, ik zou mij nu maar niet
ergeren over dien onbeduidenden kerel
Lieve hemeltjeJacobi en jij Wat
kan een Jacobi jou, den knapsten van
de jonge advocaten dat weet immers
de heele stad toch schelen Als je
een beetje respect voor jezelf hebt,
erger je dan niet aan dien man 1"
„Dat, is nu eens verstandig gerede
neerd Weet je wat We zullen, met
dit oogenblik te beginnen, eens pro-
beeren om alle onaangenaamheden des
levens met een wijsgeerig oog te be
kijken, zooals Cato deed
„Hè, dat zou heerlijk zijn Als je
het zoover bracht
„Wees maar niet bang Ik ben mans
genoeg om door te zetten, wat ik me
eenmaal heb voorgenomen. Maar jij,
met te teer gestel Je bent werkelijk
in den laatsten tijd erg nerveus, ont
zettend nerveus
„En geen wonder."
„Hoe dat zoo
„Lieve, beste Hugo die twee
VAN
