No. 1. Donderdag Januari 1920 4de Jaargang. BERICHT. OUD EN_NIEUW. NEDERLAND. Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag. Abonnementsprijs voor Goes 5° ceQt Per kwartaal, voor buiten Goes f 1,50 per halt jaar franco per post, bij vooruitbetaling. ADVERTENTIËN voor Dinsdag- en Vrijdagmiddag 12 uur te bezorgen bij N. V. Stoom-, Boek-, Courant- en Handelsdrukkerij v.'a. Firma's F. Kleeuwens Zoon en J. A. Ross. Advertentiën 10 et. per regel. Bij cont'acteeren van minstens 1000 regels per jaar zeer belangrijke reductie. Advertentiën, als geboorte-, huwelijks-, verjarlngs-, doodberichten en de daarop betrekking hebbende dankbetuigingen, rJ-> -r? d-\ acht regels beslaande, voor ('en prijs van f 1, De toenemende onkosten in het drukkersbedrijf noodzaken ons met ingang van 1920 tot verhooging van den abonnements- en den adver tentieprijs. De abonnementsprijs wordt voor Goes 50 cent per kwartaal, voor buiten Goes franco per post f 1.50 per halfjaar bij vooruitbe taling. De advertentieprijs wordt 10 Cent per regel. Bij contrac teeren van minstens 1000 regels per jaar zeer belangrijke reductie. Familieberichten niet meer dan 8 regels beslaande f I. DE UITGEVER. Wee, wee, wee, wie 't al weet Melodieën van leed Om ruischen me als regenvlagen Het is ritslen van wind, en klagen En roepen: Vergeet! Vergeet! Ja, wee hem, die alles weet, wat het smarten rijk oudjaar over de geteisterde aarde heeft uitgestort: een zee van ellende, zoo nameloos groot, zoo bitter en wreed, dat het waarlijk maar het beste is, het niet alles te kennen. Want de heugenis van dit klare weten zou zijn als een nachtmerrie,een benauwende droom, die het toekomstig leven zou ma ken tot een nooit eindigende kwel ling tot een bestaan, waaruit alle vreugde was verdwenentot een hel, boven welks ingang kon ge schreven staan wie hier binnen treedt, laat alle hope varen. De berooiden, die' in puinen ronddwa len, zoekende naar de plaats, waar eens hun huis, hun lief, warm, dierbaar huis stond de veriatenen, die weenen, weenen op de plek, waar hun grootste liefde rustde uitgemergelden, eens blakend en blozend van levenslust en gezond heid de schimmen van hen, die door honger en uitputting veel te vroeg ten grave werden gesleept: zij vormen een lange, lange rij van aanklagers tegen het jaar, dat ook in den schoot der eeuwen verdween, aanklagers, die ons de tranen met geweld uit het oog dringen, die ons hart vullen met yyee, die de rust rooven bij den arbeid des daags en op de nachtelijke leger stede. Melodieën van leed omruisclien me als regenvlagen. O, wat zouden we de ooren willen dichtstoppen, om niet te hooren die aangrijpende klaagzangen uit de wereld der ver nieling en des doods. Doch waar we staan of gaan, overal en altijd dat sombere ruischen, dat geen einde neemt. Het is ritslen van wind, een dor blad, dat opwaait en ons verschrikt. Want al hadden we eenmaal mannenkracht en man nenmoed, het leed, dat thans de menschheid neerslaat, laat ook bij den sterksten reus en in het hardste hart een bodem, die gevoelig is geworden zelfs voor een kleinen schok. Dies huiveren we reeds bij het ritslen van gebladerte, omdat het ons onheilspellend aan dood en ellende herinnert. 't Is klagen en roepen Vergeet! VergeetMaar de vraag dringt zich op de lippenIs vergeten mogelijk? Mogelijk voor hen, die aan hun lijf en in hun ziel den vraat van het monster der ellende en van het verdriet hebben ge voeld en nog lang zullen blyven voelen Het is gemakkelijk, om tot vergeten aantesporen, maar ontzettend zwaar, het te doen. Gelukzalig is hij, die vergeten kan. Rampzalig echter hij, wiens her innering een niet uitteblusschen leven leeft. Zelfs voor ons, hier, die grootendeels buitenstaanders zijn, en voorzoover we dat niet zijn, dan toch niet het allerergste te dragen hebben gekregen, zelfs voor ons is vergeten moeilijkver geten, wat geleden werd vergeten, wie de misdadige aanstokers tot al het wereldwee zijn geweest. Laten wy het beproeven met allen ernst en alle kracht, die in ons zjjn. Neen, alles vergeten is beslist on doenlijk maar misschien kunnen wij het zoover brengen, dat het ruischen der regenvlagen tenminste bij wijlen ophoudt en dat het rit selen van den wind ons geen angst meer aanjaagt. Want een ziel in weemoed is niet in staat tot hel penden en opbouwenden arbeid, die toch noodig is als brood. De toe komst eischt van .ons kracht, volle kracht van lichaam en geest. Als wy nu ons verheugen, dat het „smartenrijk oudjaar" voorbij is, kunnen wij dan ook met opge wektheid het nieuwe jaar ontvan gen en inluiden? Ach, er zijn nog zoo weinig teekenen, die op een spoedig herstel van de zieke wereld wijzen. We hebben nog niet veel meer dan beloften, woorden. En wat woorden van menschen waard zijn, hebben we, helaas, tot onze schade ep ons verdriet maar al te erg ondervonden. Maar zegt ge terecht, de eene mènsch is de andere niet. De beloften van den een ver stuiven voor een zachten wind die van den ander worden vervuld ondanks woedende stormen. We hopen, ja, we verwachten, dat de woorden en beloften, die thans door de ruimte zweven, tot de laatstbe doelde zullen behooren. Dat de grooten en machtigen der aarde, die het lot van millioenen treurende menschenkinderen in hun hand houden, zich tot in het diepst hun ner ziel bewust zullen zijn van hun reusachtige verantwoordelijk heid. En daarbij wenschen we hun een blik, klaar als kristal, opdat zij zullen doorschouwen, wat de menschheid zoo dringend noodig leeft. En bij dien helderen blik een vaste en machtige hand, 0111 dat noodige, dat zij hebben erkend, ook te brengen, waar het zijn moet. Ja, dan kan er nog eenig geluk komen voor de thans levenden, ook voor u, ook voor ons. Wij hopen, dat het spoedig moge zijn. Met den wensch, dat het aange broken jaar en nog vele jaren daarna voor u veel goeds moge brengen en onder aanbeveling van ons blad by lezers, adverteerders en wie het worden kunnen, ein digen wij en zenden wij hen allen cnzen besten nieuwjaarsgroet. REDACTIE EN UITGEVER. - V F ooien verboden I Denkt er aas het is aan post-, telegraaf- en telefoonpersooe l voort aan verboden, giften, van welken aard ook, te vragen aan personen of vereenigingen met welke bet door zijn dienstbetrekk' ig in aanraking komt. Hieronder wordt ook verstaan het aanbieden van kaartjes enz. met het kennelijk doel een gift te ontvangen. Niet mis De Rechtbank te Amsterdam heeft den handelaar, die een op de Rijks verzekeringsbank gestolen schrijfma chine kocht en daarvoor f 30 be taalde, doch een quitantfe van f 75 liet teekenec, veroordeeld tot f 1000 boete cf 4 maanden hechtenis, we gens heling. Een belasting op de openbare vermakelijkheden wordt overwogen. Besloten wordt den Bestuurders- bond een schoollokaal af te staan tot het geven van eenvoudig onder wijs. Omtrent een kwestie, waarin Hotel Centraal en de hoo'dagent van politie waren betrokken en waarover de heer De Die inlichting vroeg, kon de Burgemeester in den Raad geen mededeeling doen. De Belgen en wij Ons bereiken nu en dan berichten over de meer dan ergerlijke houding door Belgen in het bezette gebied in Duitschlaud tegenover Nederlan ders aangenomen, uitdrukkelijk om dat het Nederlanders zijn. Zij trachten Nederlanders op al lerlei wijzen te benadeelen, te belee- digen en lastig te vallen. Gevallen van daadwerkelijke mis handeling zijn, zooals wij van een landgenoot, die zelf slachtoffer was, dezer dagen vernamen, geen uitzon dering. Het wordt wasrlijk tijd, dat onze Regeering haar al te groote ver draagzaamheid die zij blijkbaar toonde om op den gang der Parij- sche onderhandelingen geen nadee- ligen invloed te oefenen, laat varen en voor de belangen van onze land- genooten opkomt. De Duurtewet Een nieuw middel om de duurte tegen te gaaneen wetsontwerp tegen prijsopdrijving. »We hebben, zegt het Ilandelsbl., al heel wat middeltje geprobeerd maximQïiVpiijzen u<".jcv<,- „-.u beschikbaar stelling tegen kunstmatig lage prijzengemeenteleveranties, 't Geeft allemaal maar incidenteel eu dan soms nog een bedroefd klein beetje. Geen wonderal deze mid delen tasten de eigenlijke oorzaak van de duurte niet aan. De Duurte- wet, waarmee we het nu eens zullen probeerec, kan dat evenmin doen. Maar misschien kan zij wel aan en kele uitwassen een eind maken. Haar karakter is ingrijpend genoeg. Het is, oordeelt het blad, wel be schouwd een ellendig productmaar dat ook gemaakt is in een ellendigen tijd. Zóóveel gehaspel en hardhandig ingrijpen in het hacdelsleven hadden we ons vroeger nooit kunnen droo- men maar wie had ooit dergelijke toestanden als die van tegenwoordig gedacht Het moet maar, is de leus. En wij voegen er bij wij moeten er maar niet te veel van verwachten. De „onredelijke prijs opdrijving" is maar een symptoon van de alge meens wereldmisère, die duurte of schaarschte heet. En hoe d'e met succes kan worden bestreden, blijft helaas nog altijd een raadsel." Waar blijven de onderwijzers Het Chr. Schoolblad, belangstel lend te weten, waar de honderden onderwijzers blijven, die elk voorjaar bij het examen slager, heeft daarna geïnformeerd bij den directeur ee^er Kweekschool en „haast ongelooflijke mededeelingen ontvangen". Volgens die mededeeling hadden nagenoeg alle oud-kweekelingen eener Rijkskweekschool die in igig de akte verkregen hadden, een be trekking buiten het onderwijs aan vaard. Slechts één zou onderwijzer geworden zijn. En van zijn eigen Kweekschool was ongeveer de helft der geslaag- Gees. Door den heer P. den Hol lander is met ingang van I Febru- rri 1920 eervol ontslag aangevraagd ris marktmeester van de veemarkt. Goes. Door dea Minister is de kleinhandelprijs van melk vastge steld op 18 cent per liter thuis bezorgd. Goes. In den Raad werd Maan dag j.l. meegedeeld, dat hei aantal veemarktdagen zal worden uitge breid een staangeld komt dan misschien in aanmerking.

Krantenbank Zeeland

Volksblad | 1920 | | pagina 1