No. 1.
Donderdag Januari 1920
4de Jaargang.
BERICHT.
OUD EN_NIEUW.
NEDERLAND.
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag.
Abonnementsprijs voor Goes 5° ceQt Per kwartaal,
voor buiten Goes f 1,50 per halt jaar franco per post,
bij vooruitbetaling.
ADVERTENTIËN voor Dinsdag- en
Vrijdagmiddag 12 uur te bezorgen
bij N. V. Stoom-, Boek-, Courant- en
Handelsdrukkerij v.'a. Firma's
F. Kleeuwens Zoon en J. A. Ross.
Advertentiën 10 et. per regel.
Bij cont'acteeren van minstens 1000 regels per jaar
zeer belangrijke reductie.
Advertentiën, als geboorte-, huwelijks-, verjarlngs-, doodberichten en de daarop betrekking hebbende dankbetuigingen, rJ-> -r? d-\ acht
regels beslaande, voor ('en prijs van f 1,
De toenemende onkosten in het
drukkersbedrijf noodzaken ons met
ingang van 1920 tot verhooging van
den abonnements- en den adver
tentieprijs.
De abonnementsprijs wordt
voor Goes 50 cent per kwartaal,
voor buiten Goes franco per post
f 1.50 per halfjaar bij vooruitbe
taling.
De advertentieprijs wordt
10 Cent per regel. Bij contrac
teeren van minstens 1000 regels per
jaar zeer belangrijke reductie.
Familieberichten niet meer dan
8 regels beslaande f I.
DE UITGEVER.
Wee, wee, wee, wie 't al weet
Melodieën van leed
Om ruischen me als regenvlagen
Het is ritslen van wind, en klagen
En roepen: Vergeet! Vergeet!
Ja, wee hem, die alles weet, wat
het smarten rijk oudjaar over de
geteisterde aarde heeft uitgestort:
een zee van ellende, zoo nameloos
groot, zoo bitter en wreed, dat het
waarlijk maar het beste is, het niet
alles te kennen. Want de heugenis
van dit klare weten zou zijn als een
nachtmerrie,een benauwende droom,
die het toekomstig leven zou ma
ken tot een nooit eindigende kwel
ling tot een bestaan, waaruit alle
vreugde was verdwenentot een
hel, boven welks ingang kon ge
schreven staan wie hier binnen
treedt, laat alle hope varen. De
berooiden, die' in puinen ronddwa
len, zoekende naar de plaats, waar
eens hun huis, hun lief, warm,
dierbaar huis stond de veriatenen,
die weenen, weenen op de plek,
waar hun grootste liefde rustde
uitgemergelden, eens blakend en
blozend van levenslust en gezond
heid de schimmen van hen, die
door honger en uitputting veel te
vroeg ten grave werden gesleept:
zij vormen een lange, lange rij van
aanklagers tegen het jaar, dat ook
in den schoot der eeuwen verdween,
aanklagers, die ons de tranen met
geweld uit het oog dringen, die
ons hart vullen met yyee, die de
rust rooven bij den arbeid des
daags en op de nachtelijke leger
stede.
Melodieën van leed omruisclien
me als regenvlagen. O, wat zouden
we de ooren willen dichtstoppen,
om niet te hooren die aangrijpende
klaagzangen uit de wereld der ver
nieling en des doods. Doch waar
we staan of gaan, overal en altijd
dat sombere ruischen, dat geen
einde neemt. Het is ritslen van
wind, een dor blad, dat opwaait
en ons verschrikt. Want al hadden
we eenmaal mannenkracht en man
nenmoed, het leed, dat thans de
menschheid neerslaat, laat ook bij
den sterksten reus en in het hardste
hart een bodem, die gevoelig is
geworden zelfs voor een kleinen
schok. Dies huiveren we reeds bij
het ritslen van gebladerte, omdat
het ons onheilspellend aan dood en
ellende herinnert.
't Is klagen en roepen Vergeet!
VergeetMaar de vraag dringt
zich op de lippenIs vergeten
mogelijk? Mogelijk voor hen, die
aan hun lijf en in hun ziel den
vraat van het monster der ellende
en van het verdriet hebben ge
voeld en nog lang zullen blyven
voelen Het is gemakkelijk, om
tot vergeten aantesporen, maar
ontzettend zwaar, het te doen.
Gelukzalig is hij, die vergeten kan.
Rampzalig echter hij, wiens her
innering een niet uitteblusschen
leven leeft. Zelfs voor ons, hier,
die grootendeels buitenstaanders
zijn, en voorzoover we dat niet
zijn, dan toch niet het allerergste
te dragen hebben gekregen, zelfs
voor ons is vergeten moeilijkver
geten, wat geleden werd vergeten,
wie de misdadige aanstokers tot
al het wereldwee zijn geweest.
Laten wy het beproeven met allen
ernst en alle kracht, die in ons zjjn.
Neen, alles vergeten is beslist on
doenlijk maar misschien kunnen
wij het zoover brengen, dat het
ruischen der regenvlagen tenminste
bij wijlen ophoudt en dat het rit
selen van den wind ons geen angst
meer aanjaagt. Want een ziel in
weemoed is niet in staat tot hel
penden en opbouwenden arbeid, die
toch noodig is als brood. De toe
komst eischt van .ons kracht, volle
kracht van lichaam en geest.
Als wy nu ons verheugen, dat
het „smartenrijk oudjaar" voorbij
is, kunnen wij dan ook met opge
wektheid het nieuwe jaar ontvan
gen en inluiden? Ach, er zijn nog
zoo weinig teekenen, die op een
spoedig herstel van de zieke wereld
wijzen. We hebben nog niet veel
meer dan beloften, woorden. En
wat woorden van menschen waard
zijn, hebben we, helaas, tot onze
schade ep ons verdriet maar al te
erg ondervonden. Maar zegt ge
terecht, de eene mènsch is de andere
niet. De beloften van den een ver
stuiven voor een zachten wind
die van den ander worden vervuld
ondanks woedende stormen. We
hopen, ja, we verwachten, dat de
woorden en beloften, die thans door
de ruimte zweven, tot de laatstbe
doelde zullen behooren. Dat de
grooten en machtigen der aarde,
die het lot van millioenen treurende
menschenkinderen in hun hand
houden, zich tot in het diepst hun
ner ziel bewust zullen zijn van
hun reusachtige verantwoordelijk
heid. En daarbij wenschen we hun
een blik, klaar als kristal, opdat
zij zullen doorschouwen, wat de
menschheid zoo dringend noodig
leeft. En bij dien helderen blik
een vaste en machtige hand, 0111
dat noodige, dat zij hebben erkend,
ook te brengen, waar het zijn moet.
Ja, dan kan er nog eenig geluk
komen voor de thans levenden,
ook voor u, ook voor ons. Wij
hopen, dat het spoedig moge zijn.
Met den wensch, dat het aange
broken jaar en nog vele jaren
daarna voor u veel goeds moge
brengen en onder aanbeveling van
ons blad by lezers, adverteerders
en wie het worden kunnen, ein
digen wij en zenden wij hen allen
cnzen besten nieuwjaarsgroet.
REDACTIE EN UITGEVER.
-
V
F ooien verboden I
Denkt er aas het is aan post-,
telegraaf- en telefoonpersooe l voort
aan verboden, giften, van welken
aard ook, te vragen aan personen
of vereenigingen met welke bet door
zijn dienstbetrekk' ig in aanraking
komt.
Hieronder wordt ook verstaan het
aanbieden van kaartjes enz. met het
kennelijk doel een gift te ontvangen.
Niet mis
De Rechtbank te Amsterdam heeft
den handelaar, die een op de Rijks
verzekeringsbank gestolen schrijfma
chine kocht en daarvoor f 30 be
taalde, doch een quitantfe van f 75
liet teekenec, veroordeeld tot f 1000
boete cf 4 maanden hechtenis, we
gens heling.
Een belasting op de openbare
vermakelijkheden wordt overwogen.
Besloten wordt den Bestuurders-
bond een schoollokaal af te staan
tot het geven van eenvoudig onder
wijs.
Omtrent een kwestie, waarin
Hotel Centraal en de hoo'dagent
van politie waren betrokken en
waarover de heer De Die inlichting
vroeg, kon de Burgemeester in den
Raad geen mededeeling doen.
De Belgen en wij
Ons bereiken nu en dan berichten
over de meer dan ergerlijke houding
door Belgen in het bezette gebied
in Duitschlaud tegenover Nederlan
ders aangenomen, uitdrukkelijk om
dat het Nederlanders zijn.
Zij trachten Nederlanders op al
lerlei wijzen te benadeelen, te belee-
digen en lastig te vallen.
Gevallen van daadwerkelijke mis
handeling zijn, zooals wij van een
landgenoot, die zelf slachtoffer was,
dezer dagen vernamen, geen uitzon
dering.
Het wordt wasrlijk tijd, dat onze
Regeering haar al te groote ver
draagzaamheid die zij blijkbaar
toonde om op den gang der Parij-
sche onderhandelingen geen nadee-
ligen invloed te oefenen, laat varen
en voor de belangen van onze land-
genooten opkomt.
De Duurtewet
Een nieuw middel om de duurte
tegen te gaaneen wetsontwerp
tegen prijsopdrijving.
»We hebben, zegt het Ilandelsbl.,
al heel wat middeltje geprobeerd
maximQïiVpiijzen u<".jcv<,- „-.u
beschikbaar stelling tegen kunstmatig
lage prijzengemeenteleveranties,
't Geeft allemaal maar incidenteel eu
dan soms nog een bedroefd klein
beetje. Geen wonderal deze mid
delen tasten de eigenlijke oorzaak
van de duurte niet aan. De Duurte-
wet, waarmee we het nu eens zullen
probeerec, kan dat evenmin doen.
Maar misschien kan zij wel aan en
kele uitwassen een eind maken. Haar
karakter is ingrijpend genoeg.
Het is, oordeelt het blad, wel be
schouwd een ellendig productmaar
dat ook gemaakt is in een ellendigen
tijd. Zóóveel gehaspel en hardhandig
ingrijpen in het hacdelsleven hadden
we ons vroeger nooit kunnen droo-
men maar wie had ooit dergelijke
toestanden als die van tegenwoordig
gedacht Het moet maar, is de leus.
En wij voegen er bij wij moeten
er maar niet te veel van verwachten.
De „onredelijke prijs opdrijving" is
maar een symptoon van de alge
meens wereldmisère, die duurte of
schaarschte heet. En hoe d'e met
succes kan worden bestreden, blijft
helaas nog altijd een raadsel."
Waar blijven de onderwijzers
Het Chr. Schoolblad, belangstel
lend te weten, waar de honderden
onderwijzers blijven, die elk voorjaar
bij het examen slager, heeft daarna
geïnformeerd bij den directeur ee^er
Kweekschool en „haast ongelooflijke
mededeelingen ontvangen".
Volgens die mededeeling hadden
nagenoeg alle oud-kweekelingen
eener Rijkskweekschool die in igig
de akte verkregen hadden, een be
trekking buiten het onderwijs aan
vaard. Slechts één zou onderwijzer
geworden zijn.
En van zijn eigen Kweekschool
was ongeveer de helft der geslaag-
Gees. Door den heer P. den Hol
lander is met ingang van I Febru-
rri 1920 eervol ontslag aangevraagd
ris marktmeester van de veemarkt.
Goes. Door dea Minister is de
kleinhandelprijs van melk vastge
steld op 18 cent per liter thuis
bezorgd.
Goes. In den Raad werd Maan
dag j.l. meegedeeld, dat hei aantal
veemarktdagen zal worden uitge
breid een staangeld komt dan
misschien in aanmerking.