No. 102 Zaterdag 20 December 1919 42e Jaargang. 1° FEUTTLIton. VERKEERD BEOORDEELD. Bericht. NOG NIET. Nieuwjaarswensehen. Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag. Abonnementsprijs voor Goes 35 cent, franco per post 55 cent per kwartaal. Afzonderlijke nummers h 3 cent verkrijgbaar. ADVERTENTIËN voor Dinsdag- en Vrijdagmiddag 12 UUP te bezorgen bij N. V, Stoom-, Boek-, Courant- en Handelsdrukkerij v.h. Firma's F. Rleeuwens Zoon en J. A. Ross. Advertentiën 8 ct. per regel, behalve dienstaanvragen, die tegen 7 ct. per regel worden geplaatst. Bij directe opgaaf van 3 maal plaatsing derzelfde adver tentie wordt de prijs 2 maal berekend, uitgezonderd dienstaanvragen. Gr. letters en afb. naar plaatsruimte. Advertentiën, als geboorte-, huwelijks-, verjarings-, doodberichten en de daarop betrekking hebbende dankbetuigingen, niet meer dan acht regels beslaande, voor den prijs van 65 cent. Met het oog op oaze administra tie zal, gelijk dit reeds door alle bladen geschiedt, voortaan over bet abonnementsgeld by vooruitbetaling worden beschikt. In verband hiermede wordt in den loop dezer maand het abonnement 4e kwartaal 1919 opgehaald en zal in Januari 1920 het ie kwartaal 1920 worden gei ad. DE UITGEVER. In het nummer van ons blad dat, inplaats van Woensdag 31 Decem ber, Donderdag 1 Januari 1920, Nieuwjaarsmorgen, zal verschijnen, bestaat gelegenheid tot het plaatsen van een NIEU fFJAARSWENSCH van hoogstens 6 regels a 50 cent, en tot het opnemen van naam en adres onder een ALGEMEENEN WEN SC H a 20 cent. Opgave wordt uiterlijk Maandag 29 December ingewacht. DE UITGEVER. Het was zoo mooi, dat plan, om een Volkerenbond te stichten. De vader van dat plan, president Wil son, had er zijn ziel aan gehangen en al zyn groote gaven en krach ten te werk gesteld, om het in vervulling te doen gaan. Als die bond er eenmaal was, dan zou het voeren van oorlog naar mensche- lijke berekening wel haast geheel Uit het Russisch. la de studeerkamer werd een gerit sel hoorbaar. Filjajew hief het hoofd op en luisterde. Doch alles werd weer stil... Opeens kreeg hij medelijden met Grischahij wilde heengaan en hem liefkoozen. Doch hij onderdrukte deze opwelling van zwakheid, denkende ,/Het zou dwaasheid zijn, nu al zoo terstond weer week te worden en te trachten de bittere pil zoet te maken. NeenHij heeft zijn verdiende loon gehad. Het moge hem tot eene les dienen, om voortaan zijne plaats te kennen en niet meer de verzenen tegen de prikkelen te slaan...," Daar hoorde hij in de studeerkamer opnieuw een gedruisch en een onder drukt kreunen. Hij dacht dat Grischa zich schaamde om naar buiten te ko men en zachtjes de deur van de voor- onmogelijk zijn. Want als bjjna alle staten der wereld in dien bond vereenigd waren, zouden mogelijke oneenigheden tusschen een paar leden ervan onderworpen moeten worden aan de beslissing van laten we maar zeggen het be stuur van den Bond. En wilde een der ruziezoekers zich niet aan zoo'n vredesbeslissing onderwerpen, maar den twist op zijn ouderwetsch op barbarenmanier met wapens uit vechten, dan zouden alle andere leden verplicht zijn, tezamen tegen dien éénen onwillige optetrekken. Voor deze bedreiging zou hij dan naar alle waarschijnlijkheid wel zwichten. En indien toch niet, dan was het toch wel zeker, dat hij ook op zijn ouder wetsch „in de pan werd gehakt". Bij de groote kans op een duurzamen wereldvrede sprak het ook vanzelf, dat geen enkele staat de groote legers zou houden, die de financiën te gronde richtten. Haast alle millioenen en milliarden, die daaraan totnutoe werden verkwist, konden dan ge bruikt worden voor werken des v redes, waardoor een veel grootere welvaart en een meer waarachtige beschaving zouden ontstaan. Het was zoo mooi. Ja, het was haasrial te mooi. Het eerste plan, zooals Wilson het na veel voor- arbeid op de vredesconferentie ter sprake bracht, vond dan ook geen volkomen instemming. De hooge heeren waren van meening, dat wel een schoon ideaal was, maar dat het in de koude werkelijkheid van het leven toch niet in zijn geheel doorgevoerd zou kunnen worden. Er werd dus hief- eu daar wat aan besnoeid en gewijzigd. Maar de prachtige grondgedachte bleef toch en werd in een vasten vorm ge- kamer had dichtgemaakt. Dit vond hij verklaarbaar. Hij nam eene oude cou rant op en begon te lezendoch de letters dansten hem voor de oogen. Zijne gedachten bewogen zich aanhou dend om dat kind daar. Niet dat hij berouw had over hetgeen hij gedaan hadintegendeel hij meende als een goed vader en burger zich van een zwaren plicht te hebben gekwete n. Maar toch knaagde en knabbelde er in zijn binnenste iets, als eene muis. Het dienstmeisje kwam in de eetka mer en wilde in de studeerkamer gaan. Filjajew ried terstond dat alles haar bekend moest zijn. En dit was hem zeer onaangenaam. Ja en nog iets andeis hinderde hem. Bij nadere over weging ontwaakte in hem het besef, dat hij wel het recht had gehad om Grischa te kastijden, maar dat hij dit niet door een knecht had moeten la ten doen. Neen dit was niet naar behooren. Hij had ook den knaap niet, voor de oogen van «Jakow, in het ge zicht moeten slaan.... Zoo liep hij ia de kamer heen. en weer, voor zichzelf zoeken naar eene verontschuldiging. bracht, waarover de staten, die in den Bond opgenomen wenschten te worden, hun oordeel hadden te vellen in dien zin, dat zy moesten beslissen, of zij zich by de grond wet van den Bond wilden aanslui ten. Zelfs Clemenceau, in den be ginne de grootste tegenstander van den Bond, werd na de gemaakte wijzigingen en door Wilsons over tuigende pleidooien een voorstan der. Doch Clemenceau is een men- schenkenner, die niet al te veel vertrouwen stelt op regeerders. Daarom wist hij het zoover te brengen, dat Wilson en Lloyd George hem totdat de Volkeren bond zou bestaan den steun van Amerika en Engeland toezeg den, indien Frankrijk ongerecht vaardigd nogmaals door Duitsehland mocht worden aangevallen. Maar zie, daar gebeuren dingen, die niemand in Europa had voor zien of verwacht. De Senaat der Vereenigde Staten, wiens meerder heid uit politieke tegenstanders van Wilson bestaat, is totnutoe niet bereid, het gesloten vredestractaat, zooals het daar ligt, goedtekeuren en ook niet, om zich bij den Vol kerenbond met zijn grondwet aan- tesluiten. Die Senaat wenscht b.v., dat bij een ruzie tusschen leden van diend Bond Amerika niet ver plicht zal kunnen worden, zijn militaire kracht tegen een onwillige in Europa te doen gebruiken maar dat het zelf daaromtrent een be slissing zal kunnen nemen. Hy wenscht nog veel meer achter deurtjes open te houden, waardoor de Bond ongeveer alle beteekenis en kracht zou verliezen. Wilson wenscht daaraan niet mee te doen zoodat het ernaar gaat uitzien, dat men op het lidmaatschap van Tegen tien uur keerde Olga Sem- jonowua huiswaarts. Filjajew ging naar de voorkamer, om zijne vrouw op het gebeurde voor te bereiden. Haar gezicht klaarde op, toen hij binnentrad, maar toen zij zijn blik gewaar werd, verbleekte zij en be gon met zenuwachtige haast haar man tel uit te trekken. Zoodra zij alleen waren, vertelde hij haar in het kort wat er voorgevallen was, daarbij na druk leggende op de heilzame uitwer king van zulk eene strafoefening. Met oogen vol smart hoorde zij hem aan, en tranen rolden haar over de wan gen. Nauwelijks had hij uitgesproken, of zij snelde naar Grischa's kamer. Fil jajew riep haar na dat de knaap in de studeerkamer was en nu ijlde zij daar heen. Doch Grischa was er niet. Dit bevreemdde Filjajew. Hij ging naar de studeerkamer en bleef met een gevoel van weerzin op den drempel staan. In het vertrek heerchste wanorde. De sofa was verschoven de ronde tafel en de leuningstoel waren omgeworpen; de foto grafie lag op den vloer, dien de scher ven van het gebroken glas bedekten. Het Amerika niet behoeft te rekenen. Wij noemen de overwegingen van den Amerikaanschen Senaat zeer kleinzielig. Zeker, het is heel aan genaam, baas te blijven in eigen huis en over eigen leger. Maar indien de belangen der heele wereld in gevaar komen, wat bij eeu toe- komstigen oorlog stellig weer het geval zou zijn, moet dat aangename gevoel wijken voor het veel grootere, algemeene belang. En als Amerika niet wil meedoen aan den Volke renbond, omdat het meent, door zyn afgezonderde ligging dit niet noo- dig te hebben en veilig genoeg te zijn, bedriegt het zich verschrikke lijk, Indien Amerika eens door het oude, machtige Duitsehland aange vallen ware geworden en alle an dere staten hadden zich evenzeer afzijdig gehouden, als Amerika nu schijnt te willen doen, dan had dat groote, trotsche Amerika zonder den minsten twijfel het onderspit gedolven. Hoe het zij, de politieke dwarsdrijvers tegen den Bond heb ben, zooals gezegd, in den Senaat de meerderheid; en men dient erop te rekenen, dat men op Amerika niet meer kan rekenen. Het voor- loopige verbond van steun, dat Clemenceau met Wilson aanging, zal dan nu ook wel geheel in het water vallen. Daarom is de eerste er al op uit geweest, om dan toch met Engeland en zoo mogelijk met Italië een vast verbond van samen werking tegen Duitsehland te slui ten. Mocht dus de Volkerenbond niet tot stand komen, of indien wel dan zonder de medewerking van Amerika, dan komen we weer terecht bij het oude stelsel van verbonden tusschen afzonderlijke staten, welk stelsel juist zooveel kwaad heeft gebrouwen. was een ware chaos en Filjajew kon in zijne studeerkamer volstrekt geen wanorde verdragen. Een doorn in het oog was hem deze aanblik. Hij aanschouwde ook weder het zooeven hier voorgevallen tooneel, en hij dacht met wrevel aan JakowWat een vlegel! Daar gingen door het huis snelle schreden. Opgewonden vroüwestemmen, het toeslaan van deuren, geroep en ge schreeuw als bij ondekken van brand.... Olga Semjonowna kwam in de studeer kamer geloopen achter haar het kamermeisje en de keukenmeid Zij doorzochten de gansche woning. Maar Grischa was nergens te vinden, hoewel zijne jas en pet in de voorkamer hingen. Filjajew werd ongerust maar hij wilde het niet toonen. „Misschien heeft hij zich uit spijtig heid ergens verstopt", dacht hij en, de kap van de lamp nemende, lichtte hij in alle hoeken, achter alle meubels tot hij aan een beschot kwam, tus schen de kachel en de boekenkast Verschrikt, verbijsterd, deinsde hij terug. Slot volgt.)

Krantenbank Zeeland

Volksblad | 1919 | | pagina 1