No. 102 Zaterdag 20 December 1919 42e Jaargang.
1° FEUTTLIton.
VERKEERD BEOORDEELD.
Bericht.
NOG NIET.
Nieuwjaarswensehen.
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag.
Abonnementsprijs voor Goes 35 cent, franco per post
55 cent per kwartaal.
Afzonderlijke nummers h 3 cent verkrijgbaar.
ADVERTENTIËN voor Dinsdag- en
Vrijdagmiddag 12 UUP te bezorgen
bij N. V, Stoom-, Boek-, Courant- en
Handelsdrukkerij v.h. Firma's
F. Rleeuwens Zoon en J. A. Ross.
Advertentiën 8 ct. per regel, behalve dienstaanvragen,
die tegen 7 ct. per regel worden geplaatst.
Bij directe opgaaf van 3 maal plaatsing derzelfde adver
tentie wordt de prijs 2 maal berekend, uitgezonderd
dienstaanvragen. Gr. letters en afb. naar plaatsruimte.
Advertentiën, als geboorte-, huwelijks-, verjarings-, doodberichten en de daarop betrekking hebbende dankbetuigingen, niet meer dan acht
regels beslaande, voor den prijs van 65 cent.
Met het oog op oaze administra
tie zal, gelijk dit reeds door alle
bladen geschiedt, voortaan over bet
abonnementsgeld by vooruitbetaling
worden beschikt.
In verband hiermede wordt in den
loop dezer maand het abonnement
4e kwartaal 1919 opgehaald en zal
in Januari 1920 het ie kwartaal
1920 worden gei ad.
DE UITGEVER.
In het nummer van ons blad dat,
inplaats van Woensdag 31 Decem
ber, Donderdag 1 Januari 1920,
Nieuwjaarsmorgen, zal verschijnen,
bestaat gelegenheid tot het plaatsen
van een
NIEU fFJAARSWENSCH
van hoogstens 6 regels a 50 cent,
en tot het opnemen van naam en
adres onder een
ALGEMEENEN WEN SC H
a 20 cent.
Opgave wordt uiterlijk Maandag
29 December ingewacht.
DE UITGEVER.
Het was zoo mooi, dat plan, om
een Volkerenbond te stichten. De
vader van dat plan, president Wil
son, had er zijn ziel aan gehangen
en al zyn groote gaven en krach
ten te werk gesteld, om het in
vervulling te doen gaan. Als die
bond er eenmaal was, dan zou het
voeren van oorlog naar mensche-
lijke berekening wel haast geheel
Uit het Russisch.
la de studeerkamer werd een gerit
sel hoorbaar. Filjajew hief het hoofd
op en luisterde. Doch alles werd weer
stil...
Opeens kreeg hij medelijden met
Grischahij wilde heengaan en hem
liefkoozen. Doch hij onderdrukte deze
opwelling van zwakheid, denkende
,/Het zou dwaasheid zijn, nu al zoo
terstond weer week te worden en te
trachten de bittere pil zoet te maken.
NeenHij heeft zijn verdiende loon
gehad. Het moge hem tot eene les
dienen, om voortaan zijne plaats te
kennen en niet meer de verzenen tegen
de prikkelen te slaan...,"
Daar hoorde hij in de studeerkamer
opnieuw een gedruisch en een onder
drukt kreunen. Hij dacht dat Grischa
zich schaamde om naar buiten te ko
men en zachtjes de deur van de voor-
onmogelijk zijn. Want als bjjna
alle staten der wereld in dien bond
vereenigd waren, zouden mogelijke
oneenigheden tusschen een paar
leden ervan onderworpen moeten
worden aan de beslissing van
laten we maar zeggen het be
stuur van den Bond. En wilde een
der ruziezoekers zich niet aan zoo'n
vredesbeslissing onderwerpen, maar
den twist op zijn ouderwetsch op
barbarenmanier met wapens uit
vechten, dan zouden alle andere
leden verplicht zijn, tezamen tegen
dien éénen onwillige optetrekken.
Voor deze bedreiging zou hij dan
naar alle waarschijnlijkheid wel
zwichten. En indien toch niet, dan
was het toch wel zeker, dat hij ook
op zijn ouder wetsch „in de pan
werd gehakt". Bij de groote kans
op een duurzamen wereldvrede
sprak het ook vanzelf, dat geen
enkele staat de groote legers zou
houden, die de financiën te gronde
richtten. Haast alle millioenen en
milliarden, die daaraan totnutoe
werden verkwist, konden dan ge
bruikt worden voor werken des
v redes, waardoor een veel grootere
welvaart en een meer waarachtige
beschaving zouden ontstaan.
Het was zoo mooi. Ja, het was
haasrial te mooi. Het eerste plan,
zooals Wilson het na veel voor-
arbeid op de vredesconferentie ter
sprake bracht, vond dan ook geen
volkomen instemming. De hooge
heeren waren van meening, dat wel
een schoon ideaal was, maar dat
het in de koude werkelijkheid van
het leven toch niet in zijn geheel
doorgevoerd zou kunnen worden.
Er werd dus hief- eu daar wat aan
besnoeid en gewijzigd. Maar de
prachtige grondgedachte bleef toch
en werd in een vasten vorm ge-
kamer had dichtgemaakt. Dit vond hij
verklaarbaar. Hij nam eene oude cou
rant op en begon te lezendoch de
letters dansten hem voor de oogen.
Zijne gedachten bewogen zich aanhou
dend om dat kind daar. Niet dat hij
berouw had over hetgeen hij gedaan
hadintegendeel hij meende als een
goed vader en burger zich van een
zwaren plicht te hebben gekwete n.
Maar toch knaagde en knabbelde er
in zijn binnenste iets, als eene muis.
Het dienstmeisje kwam in de eetka
mer en wilde in de studeerkamer gaan.
Filjajew ried terstond dat alles haar
bekend moest zijn. En dit was hem
zeer onaangenaam. Ja en nog iets
andeis hinderde hem. Bij nadere over
weging ontwaakte in hem het besef,
dat hij wel het recht had gehad om
Grischa te kastijden, maar dat hij dit
niet door een knecht had moeten la
ten doen. Neen dit was niet naar
behooren. Hij had ook den knaap niet,
voor de oogen van «Jakow, in het ge
zicht moeten slaan.... Zoo liep hij ia
de kamer heen. en weer, voor zichzelf
zoeken naar eene verontschuldiging.
bracht, waarover de staten, die in
den Bond opgenomen wenschten
te worden, hun oordeel hadden te
vellen in dien zin, dat zy moesten
beslissen, of zij zich by de grond
wet van den Bond wilden aanslui
ten. Zelfs Clemenceau, in den be
ginne de grootste tegenstander van
den Bond, werd na de gemaakte
wijzigingen en door Wilsons over
tuigende pleidooien een voorstan
der. Doch Clemenceau is een men-
schenkenner, die niet al te veel
vertrouwen stelt op regeerders.
Daarom wist hij het zoover te
brengen, dat Wilson en Lloyd
George hem totdat de Volkeren
bond zou bestaan den steun
van Amerika en Engeland toezeg
den, indien Frankrijk ongerecht
vaardigd nogmaals door Duitsehland
mocht worden aangevallen.
Maar zie, daar gebeuren dingen,
die niemand in Europa had voor
zien of verwacht. De Senaat der
Vereenigde Staten, wiens meerder
heid uit politieke tegenstanders van
Wilson bestaat, is totnutoe niet
bereid, het gesloten vredestractaat,
zooals het daar ligt, goedtekeuren
en ook niet, om zich bij den Vol
kerenbond met zijn grondwet aan-
tesluiten. Die Senaat wenscht b.v.,
dat bij een ruzie tusschen leden
van diend Bond Amerika niet ver
plicht zal kunnen worden, zijn
militaire kracht tegen een onwillige
in Europa te doen gebruiken maar
dat het zelf daaromtrent een be
slissing zal kunnen nemen. Hy
wenscht nog veel meer achter
deurtjes open te houden, waardoor
de Bond ongeveer alle beteekenis
en kracht zou verliezen. Wilson
wenscht daaraan niet mee te doen
zoodat het ernaar gaat uitzien, dat
men op het lidmaatschap van
Tegen tien uur keerde Olga Sem-
jonowua huiswaarts.
Filjajew ging naar de voorkamer,
om zijne vrouw op het gebeurde voor
te bereiden. Haar gezicht klaarde op,
toen hij binnentrad, maar toen zij zijn
blik gewaar werd, verbleekte zij en be
gon met zenuwachtige haast haar man
tel uit te trekken. Zoodra zij alleen
waren, vertelde hij haar in het kort
wat er voorgevallen was, daarbij na
druk leggende op de heilzame uitwer
king van zulk eene strafoefening.
Met oogen vol smart hoorde zij hem
aan, en tranen rolden haar over de wan
gen. Nauwelijks had hij uitgesproken,
of zij snelde naar Grischa's kamer. Fil
jajew riep haar na dat de knaap in de
studeerkamer was en nu ijlde zij daar
heen. Doch Grischa was er niet.
Dit bevreemdde Filjajew. Hij ging
naar de studeerkamer en bleef met een
gevoel van weerzin op den drempel staan.
In het vertrek heerchste wanorde. De sofa
was verschoven de ronde tafel en de
leuningstoel waren omgeworpen; de foto
grafie lag op den vloer, dien de scher
ven van het gebroken glas bedekten. Het
Amerika niet behoeft te rekenen.
Wij noemen de overwegingen van
den Amerikaanschen Senaat zeer
kleinzielig. Zeker, het is heel aan
genaam, baas te blijven in eigen
huis en over eigen leger. Maar
indien de belangen der heele wereld
in gevaar komen, wat bij eeu toe-
komstigen oorlog stellig weer het
geval zou zijn, moet dat aangename
gevoel wijken voor het veel grootere,
algemeene belang. En als Amerika
niet wil meedoen aan den Volke
renbond, omdat het meent, door
zyn afgezonderde ligging dit niet noo-
dig te hebben en veilig genoeg te
zijn, bedriegt het zich verschrikke
lijk, Indien Amerika eens door het
oude, machtige Duitsehland aange
vallen ware geworden en alle an
dere staten hadden zich evenzeer
afzijdig gehouden, als Amerika nu
schijnt te willen doen, dan had dat
groote, trotsche Amerika zonder
den minsten twijfel het onderspit
gedolven. Hoe het zij, de politieke
dwarsdrijvers tegen den Bond heb
ben, zooals gezegd, in den Senaat
de meerderheid; en men dient erop
te rekenen, dat men op Amerika
niet meer kan rekenen. Het voor-
loopige verbond van steun, dat
Clemenceau met Wilson aanging,
zal dan nu ook wel geheel in het
water vallen. Daarom is de eerste
er al op uit geweest, om dan toch
met Engeland en zoo mogelijk met
Italië een vast verbond van samen
werking tegen Duitsehland te slui
ten. Mocht dus de Volkerenbond
niet tot stand komen, of indien
wel dan zonder de medewerking
van Amerika, dan komen we weer
terecht bij het oude stelsel van
verbonden tusschen afzonderlijke
staten, welk stelsel juist zooveel
kwaad heeft gebrouwen.
was een ware chaos en Filjajew kon
in zijne studeerkamer volstrekt geen
wanorde verdragen. Een doorn in het oog
was hem deze aanblik. Hij aanschouwde
ook weder het zooeven hier voorgevallen
tooneel, en hij dacht met wrevel aan
JakowWat een vlegel!
Daar gingen door het huis snelle
schreden. Opgewonden vroüwestemmen,
het toeslaan van deuren, geroep en ge
schreeuw als bij ondekken van brand....
Olga Semjonowna kwam in de studeer
kamer geloopen achter haar het
kamermeisje en de keukenmeid Zij
doorzochten de gansche woning. Maar
Grischa was nergens te vinden, hoewel
zijne jas en pet in de voorkamer hingen.
Filjajew werd ongerust maar hij
wilde het niet toonen.
„Misschien heeft hij zich uit spijtig
heid ergens verstopt", dacht hij en,
de kap van de lamp nemende, lichtte
hij in alle hoeken, achter alle meubels
tot hij aan een beschot kwam, tus
schen de kachel en de boekenkast
Verschrikt, verbijsterd, deinsde hij terug.
Slot volgt.)