No. 96 Zaterdag 29 November 1919 42® Jaargang, VERKEERD BEOORDEELD. 4 FEUILLETON, Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag. Abonnementsprijs voor Goes 35 cent, franco per post 55 cent per kwartaal. Afzonderlijke nummers k 3 cent verkrijgbaar. ADVERTENTIËN voor Dinsdag- en Vrijdagmiddag 12 UU3* te bezorgen bij N. V, Stoom-, Boek-, Courant- en Handelsdrukkerij v.h. Firma's F. Kleeuwens Zoon en J. A. Ross. Advertentiën S ct. per regel, behalve dienstaanvragen. die tegen 7 ct. per regel worden geplaatst. Bij directe opgaaf van 3 maal plaatsing derzelfde adver tentie wordt de prijs 2 maal berekend, uitgezonderd dienstaanvragen. Gr. letters en afb. naar plaatsruimte. Advertentiën, ala geboorte-, huwelijks-, verjarlngs-, doodberichten en de daarop betrekking hebbende dankbetuigingen, niet meer dan acht regels beslaande, voor den prijs van 6$ cent, Bij dit no. behoort een bijvoegsel, Overweging waard. Het is wel ongeveer van alge- meene bekendheid, dat in Rusland, waar de bolsjewieken nog steeds de baas zijn, zóó zelfs, dat hun macht nog voortdurend toeneemt, verschrikkelijke dingen zijn gebeurd en misschien nog wel gebeuren, ofschoon men er in den laatsten tijd niet bijzonder veel meer van hoort. Eenige Russische generaals, geholpen met troepen en geld van de geallieerden, hebben getracht, het bolsjewiekenbestuur, de zooge naamde Sovjetregeering, te verdrij ven. Maar totnutoe is dat niet gelukt. De Amerikaansche en de Engelsche troepen, die tegen de Sovjettroepen hebben gevochten, zijn vertrokken. En in de landen der geallieerden heeft men weinig lust, zich nog langer in de Russi sche zaken te blijven mengen. Alleen wordt door de Engelsche vloot nog een soort van blokkade uitgeoefend, die den invoer in Rusland moet beletten. Nu heeft een berichtgever van een Amerikaansch blad een onder houd gehad met Tsjitsjerin, volks commissaris (wij zouden zeggen minister) voor buitenlandsche zaken in de Sovjetrepubliek. En wat deze zeide, is inderdaad merkwaardig. Hij verklaarde dan, dat de Sovjet regeering bereid is, te allen tijde over vrede te onderhandelen, mits alle in het gebied van het voorma lige Russische rijk bestaande regee ringen worden erkend, de blokkade der geallieerden wordt opgeheven, wederzydsche amnestie wordt ver- Uit het Russisch. Onder het middagmaal bemerkte Olga Semjonowna maar al te goed den nerveusen toestand van den jongen maar zij zeide niets. Des avonds echter toen haar man naar de club ging, kwam zij in Grischa's kamer, vroeg of zij hem niet stoorde, en zette zich bij hem aan. de tafel. Grischa timmerde juist van plankjes een kleine étagère voor zijne moeder. Olga Semjonowna, die 's mid dags geen gelegenheid had gehad om met Grischa te praten, vroeg hem thans hoe hij nu met Gorschak stond, of deze hem zijne les overhoord had, en zoo al meer. Grischa liet het hoofd hangen en antwoordde dof, zoekend naar zijne woorden. Voor het eerst in zijn leven loog hij zijne moeder voor, en dit folterde hem innerlijk. En, alsof zij het er om deed, vroeg Olga Semjonowna altoos maar weer naar verdere bijzonder heden tot zij eindelijk, na kort leend, en alle legers, die binnen de grenzen van het vroegere Rus sische rijk werkzaam zijn, in gelijke mate worden gedemobiliseerd. Wij zijn geneigd, zei Tsjitsjerin, de na tionale schuld van het rijk over te nemen. Deze a'gemeene voor waarden blijven ongewijzigdzij zouden alleen, indien noodig, in bijzonderheden kunnen veranderen. Tsjitsjerin ontkende, dat de Sov jetregeering heeft getracht, aan ieder het communisme op te dwin gen. De Sovjetrepublieken, die aan de Oostzee bestaan, zijn door haar eigen bewoners in het leven ge roepen, toen deze uit den oorlog terugkeerden. Wij zijn hen steeds te hulp gekomen, toen de tegen standers Duitschen, Engelschen en Zweedschen steun inriepen, om het Sovjetgezag omver te werpen. Op een vraag van den bericht gever, hoe lang de Sovjetregeering nog onder den tegenwoordigen druk der blokkade zou kunnen bestaan, antwoordde Tsjitsjerin, geen einde te zien. De eenige reden van de blokkade der geallieerden is de vrees, dat ons succes een sociale revolutie in West-Europa teweeg zal brengen, zei hij. Ook verklaarde hij nog, dat de Sovjetregeering ge neigd is met de westelijke landenj producten te ruilen, doch dat zi, niet uitsluitend economische bond' genootschappen zoekt. Zij is bereid] aan buitenlandsch kapitaal op zee liberale voorwaarden concessies t verleenen. Indien het onderhoud juist weergegeven, en indien Tsjitsjerij daarin de ware gezindheid der heel Russische Sovjetregeering heef vertolkt, dan zouden we hiermei zwijgen, zeide „Grits kijk mij eens aan Grischa hief het hoofd op en bloosde.) „Jongen wat is er nu weer met je gebeurd Grischa knipte met de oogleden, en opeens begon hij te schreien. En openhartig vertelde hij alles aan zijne moeder en hij deelde haar zijn besluit mede, het gymmasium te ver laten. Beangstigd en bedroefd andwoordde Olga Semjonowna „Neen neen, mijn jongen dat gaat niet. Daar mag je niet aan denken. Papa zou er nooit zijn toestemming toe geven en dat zou hem maar opwin den. Ik zou ook niet met hem er over durven beginnen „Maar moeder", viel Grischa haar in de rede, met moeite zijne woorden uit brengend „begrijp toch, dat ik enkel al bij gedachte aan Gorschak niet ade men kandat het mij hier zoo be nauwd wordt En zijne keel snoerde zich werkelijk dicht. Den knaap in dezen toestand ziende, meende Olga Semjonowna dat het inder daad beter zou zijn, hem eenige dagen voo>' een belangrijke wijziging in den algemeenen toestand kunnen staan. Nu de geallieerde volkeren toch al meer en meer lust krijgen, om zich van elke bemoeienis met Russische zaken te onthouden, zou de stap niet zoo heel groot meer zijn, om met de Sovjetregeering onderhandelingen te beginnen. Uit een oogpunt van gevoel zou het hard, bijna ondoenlijk zijn, zich te gaan inlaten met een regeering, wier handen druipen van onschul dig bloed. Maar van de andere zijde hebben de geallieerden te bedenken, dat het eveneens hard, bjjna on verantwoordelijk zou zijn, om groote belangen hunner eigen volken te vervvaarloozen. Men lette eens op het gezegde van Tsjitsjerin „Wij zyn geneigd, de nationale schuld van het rijk over te nemen". Be denkt men daarbij, hoe ontzaglijk velen in de geallieerde en neutrale landen ook in Nederland bezitters zijn van Russische staats schuldpapieren (Russische sporen inbegrepen); hoe deze bezitters, voor- zoonar zo deze waarden niet met met een verschrikkelijk verlies van de hand hebben moeten doen, ge- bezocht het gymnasium niet. l>n voor den vader verzwegen. Doch onvoor ziens lekte het geheim uit van een kant, aan welken Olga Semjonowna niet ge dacht had. Toen Eiljajew eens laat uit de club terugkeerde en bemerkte dat zijne vrouw op hem gewacht had, wendde hij zich brommig tot haar met de vraag „Is het je bekend, dat Grits het gymnasium niet bezoekt?" „Ja. Hoe weet je dat?" „Van iemand die het mij gezegd heeft." „Wie „Zijn leeraar in de mathesis Roech- low. Hij stond verlegen, begon te spreken, maar vond de juiste woorden niet. Eil- jawel begreep dat men hem iets ver heimelijkte. Zijn gerimpelde gezicht begon nerveus te trekken. Als hem iets hinderde of ergerde, begon hij altoos te proesten en te stotteren. „Wat is er aan de hand? Wees ook zij, er is meer, dat misschien van nog groot ere waarde is. De volkscommissaris verklaarde, dat de Sovjetregeering bereid is, met de- westelijke landen producten te ruilen. Nu is Rusland, wanneer het goed bestuurd wordt, een rijk en gezegend land, niet alleen in staat, om zijn eigen inwoners van g allerlei benoodigdheden te voorzien, maar ook o n zeer veel uittevoeren, wat wij, Westersche volkeren, uitnemend gebruiken kunnen. Wan neer dus weer als voorheen Russi sche producten tegen West-Euro- peesche konden worden geruild, dan zou een handel van wereldbe- teekenis kunnen onstaan,' die on getwijfeld krachtig zou bijdragen, om veel ellenden van den tegen woordigen tijd, zoowel hier als ginds, aanmerkelijk te doen ver minderen. Zoodra dus in Ruslaud een eenigszins vast en geregeld bestuur komt, is wel terdege te overwegen, of men over eenige gevoelsoverwegingen maar niet zal heenstappen, om daardoor den maatschappelijken gang weer in betere banen te leiden. Ook de mededeeling, dat de Sovjetregeering aan buitenlandsch kapitaal op zeer liberale (en op krachtig bindende) voorwaarden concessies wil verlee nen, is èn voor dat kapitaal èn voor de Russische nijverheid en den Russischen landbouw, die groote behoefte hebben aan kapitaal, van de grootste beteekenis. Besluiten de geallieerden, om met de Sovjetregeering onderhandelin gen aanteknoopen, dan dienen zij zich echter zorgvuldig te vrijwaren tegen bolsjewieksche propaganda. Want een sociale revolutie, als die, zoo goed het mij te zeggen liep hij driftig. Olga Semjonowna vertelde hem nu lalles en deed haar best om Grischa te [verontschuldigen. Onder haar verhaal kleedde Eiljajew sich uit, telkens gemelijk brommend en proestend ,,'t Is wat fraaisEen mooie geschiedenis Aangename verrassing! Waarachtig 1" Toen Olga Semjonowna uitgesproken had blies hij nijdig de kaars uit en beet haar toe „Dat is allemaal jouw schuld. Je bederft mij den jongen, door aan zulke malle grillen voet te geven. Morgen, hoor je, moet hij weer naar het gym nasium. Overigens zal ik morgen in de vroegte zelf wel met hem spreken." „Och, laat mij dat liever doen. Hij is zoo nerveus en voor jou is 't ook niet goed, je op te winden." „Wat een onzin 1" bromde Eiljajew, en hij draaide haar den rug toe. Olga Semjonowna deed er mede het zwijgen toe. Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Volksblad | 1919 | | pagina 1