No* 50.
Zaterdag 2i Juni 1919
TOL
42® Jaargang.
Koninklijk bezoek.
Het duurt niet lang neer.
5 FEISILLETflü.
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag.
Abonnementsprijs voor Goes 35 cent, franco per post
55 cent per kwartaal.
Afzonderlijke nummers k 3 cent verkrijgbaar.
ADVERTENTIËN voor Dinsdag- ea
Vrijdagmiddag f2 MKS* te bezorgen
bij N. V, Stoom-, Boek-, Courant- ea
Handelsdrukkerij v.h. Firma's
F. Kleeuwens Zoon enj. A. Ross.
Adveiteatfën 8 ct. per regel, behalve dienstaanvragen.
die tegen 7 ct. per regel worden geplaatst.
Bij directe opgaaf van 3 maal plaatsing derzelfde adver
tentie wordt de prijs 2 maal berekend, uitgezonderd
dienstaanvragen. Gr. letters en afb. naar plaatsruimte.
Advertentiën, als geboorte-, huwelijks-, verjarings-, doodberichten ca de daarop betrekking hebbende dankbetuigingen, niet meer das acht
regels beslaande, voor den prijs van 65 ceat.
Ter voldoe isgf aan d® vereerando
opdracht van Hsre Majesteit de Ko
ningin breng ik hierbfj namens H&ra
Msjestsit aas sile isgeietenen H&rsr
Majeiteiti diepgsvoaldea dack over
▼oor de hartelijk® ontvangst, die Hara
Majeitelt bij Haar beseek aan desa
gemosüie mocht ondervisd^n.
Goes, 17 Juni 1919.
Da BargsmaEBtar,
G. A. HAJENIUS.
De heele wereld is den tegen
woordig bestaanden toestand moe.
Iedereen zuchtWas het maar
vredeDan zou langzamerhand
toch veel wel beter worden Dat
hopen en gelooven wij ook, al zal
het misschien uiterst langzaam
gaan. In elk geval de vrede moet
er eerst zyn, eer er baterschap kan
komen. En weer zijn we deze
week een stapje nader gekomen.
De lezer weet, dat de eerstopge-
stelde vredesvoorwaarden van de
geallieerden en geassocieerden door
de Duitschers veel te hard werden
gevonden en dat dezen daarom
tegenvoorstellen deden, waarop
eerstbedoelden weer hadden te ant
woorden. Het antwoord is dan nu
in het begin dezer week aan de
Duitsche gevolmachtigden te Ver
sailles overhandigd, die ermee naar
hun vaderland zijn vertrokken. Op
dit oogenblik kennen wij nog slechts
een kort uittreksel. In de eerste
voorwaarden was bepaald, dat
11 ff rMTMBaWll TttÊÊn llMfi 1
Vertrouwelijke mededeslingsi?
van Argéne Lupin.
EEN HELSCHE VALSTRIK
Duitschland in langen tijd niet tot
den volkerenbond zou worden toe
gelaten doch dat het eerst metter
daad zou hebben te bewijzen, dat
het aan zijn verplichtingen voldeed
Nu schijnt dit in zooverre veran
derd te zijn, dat men dit land zoo
spoedig mogelijk zal vergunnen, als
lid tot dien bond toetetreden, in
elk geval veel spoediger dan eerst
in de bedoeling lag. Verder stond
aanvankelijk in de voorwaarden,
dat Duitschlands leger geen grootere
sterkte dan honderdduizend man
zou mogen hebben. Omdat de Duit-
schers beweerden, dat ze met zoo'n
kleine macht de orde in hun eigen
land niet konden handhaven, is nu
genoemd getal voor den tijd van
drie jaar verdubbeld.
Dit zijn dan ongeveer de eenige
verzachtingen, die in de voorwaar
den zijn aangebracht; voor het
overige blijven die, zooals ze in den
beginne waren. Zijn koloniën krijgt
Duitschland dus niet terug. De
geallieerden en geasociseerden had
den geen lust, in den geheelen geest
der voorwaarden verandering te
brengen, zooals hun tegenstanders
hadden voorgesteld. Ter verklaring-
van die ongezindheid hebben ze aan
hun antwoord als inleiding een
brief toegevoegd, die in zijn geheel
is openbaar gemaakt en waaraan
we enkele dingen ontleenen. Zoo
lezen we daarin „Gedurende lange
jaren hebben de machthebbers in
Duitschland hun inspanning ver
groot, om zich in Europa van de
oppermacht te verzekeren. Zij heb
ben een geknecht Europa evenzeer
willen beheerschen en tyrannisee-
ren, als zij een geknecht Duitsch
land beheerscht en gety ran niseer d
hebben. Met alle middelen hebben
zij de geestesrichting hunner onder
danen naar de leerstelling geleid,
dat macht recht is. Zij hebben
nooit opgehouden, de bewapening
van D te land en te water te
ontwikkelen. Zij hebben gepoogd,
om in plaats van vriendschap vij
andschap en wantrouwen tusschen
de mogendheden te zaaien. Zij
hebben een spionnage en kuiperijen
stelsel ontwikkeld, dat hen in staat
heeft gesteld binnenlandsche on
lusten en oproeren teweegtebrengen
en zelfs geheime aanvalstoebereid-
selen op het grondgebied hunner
buren te treffen, om op een gege
ven oogenblik met meer zekerheid
te kunnen vernielen. Zij hebben hun
gedweeën bondgenoot aangemoedigd,
Servië binnen 48 uren den oorlog
te verklaren. Zij wisten, dat dit
een algemeenen oorlog zou ontke
tenen, een oorlog, die in hun plan
lag en waarvoor alleen Duitschland
volkomen gewapend en voorbereid
was. Zij hebben de onzijdigheid
van het volstrekt vreedzame Belgi
sche volk geschonden, nadat zij
plechtig hadden beloofd, haar te
eerbiedigen. Zij zijn overgegaan tot
een reeks terechtstellingen en
brandstichtingen, om de bevolking
schrik aantejagen. Zij liet eerst
hebben vergiftigde gassen gebruikt,
bommen op steden geworpen, ze
op verren afstand beschoten zonder
militaire noodzaak. Zij zijn den
wreeden duikbootoorlog begonnen
met al de verschrikkelijke gevolgen.
Met wreede barbaarschheid hebben
zij duizenden mannen en vrouwen
tot slavernij naar vreemde landen
weggesleept."
Nog veel meer uit het schulden-
Ik keer tot me zelf in... Dat moet
wel, niet. waar Ik denk aan hetgeen
komen zal... Ik heb daarover mijn
eigen gedachten ik geloof aan ziels
verhuizing Maar dat kan ik je zoo
maar niet ineens uitleggen. Zeg eens,
jongen, als wij elkaar eens de hand
gaven, vóór we scheiden Je wilt niet
Nu, vaarwel dan, gezondheid en een
lang leven Gabriël..."
Hij sloot de oogen, zweeg en ver
roerde zich niet meer tot mevrouw
üugrival kwam.
Even voor twaalf uur kwam de
weduwev terug. Zij scheen erg opge
wonden.
,.Ik heb het geld," zei zij tot haar
neef. „Maak dat je wegkomt. Ik kom
zoo meteen bij je in de auto, die
beneden staat."
„Maar."
,,Ik heb je niet noodig om met hem
af te rekenen. Dat doe ik alleen. Maar,
als je graag naar de stuiptrekkingen
van een schurk wilt kijken... Geef mij
het wapen."
Gabriël gaf haar de revolver en de
weduwe hernam
„Heb je onze papieren verbrand
„Ja."
„Vooruit dan maar. Eu zoodra de
rekening vereffend is, maken we, dat
Iwe weg komen. De schoten mochten
de aandacht der buren eens trekken.
Ze moeten de beide vertrekken leeg
I vinden."
ij| Zij ging uaar het bed.
„Ben je klaar, Lupin
„Dat is te zeggen, ik brand van
ongeduld."
„Heb je mij niets meer te zeggen
„Niets."
„Dan..."
„Eén woord nog."
„Spreek."
„Als ik iD de andere wereld Dugri-
val ontmoet, wat moet ik hem dan
uit uw naam zeggen
Zy haalde de schouders op en legde
den loop van de revolver tegen Lupin's
slaap.
„Goed zoo," zei hij, en beef vooral niet.
„Ik zweer u, dat het u geen pijn
zal doen. Klaar Eén, twee, drie...
De weduwe legde den vinger op
den haan.
Er volgde een knal.
„Is dat de dood zei Lupin.
„Vreemd, ik dacht, dat er grooter
verschil was tusschen leven en dood."
Een tweede schot weerklonk.
Gabriël rukte het wapen uit de
handen van zijn tante en bekeek het.
„Wat," riep hij uit, de kogels zijn
er uit..."
Zijn tante eu hij stonden een oogen
blik onbeweeglijk, als verstomd.
„Hoe is het mogelijk", stamelde
zij... „Wie zou dat... Een inspecteur...
De rechter van instructie?" Zij hield
op en zei met verstikte stem „Luis
ter, leven..."
Zij luisterden en de weduwe ging
naar de vestibule. Zij kwam woedend
terug, wanhopig door de mislukking
en door den angst, dien zij had uit
gestaan.
„Er was niemand... De buren zijn
seker uitgegaan... maar we hebben den
tijd... Aha, Lupin, je was al blij...
Het mes Gabrël... Het is in mijn kamer
Ga het halen."
register van Duitschland wordt in
den brief opgesomd, die dan eindigt
als volgt
De gerechtigheid, de eenig mo-
I gelijke grondslag voor de afrekening
I met dezèn ontzettenden oorlog.
G-erechtigheid is het wat de Duitsche
delegatie verlangt en wat volgens
de verklaring dezer delegatie
Duitschland zou zijn beloofd. Ge
rechtigheid zal Duitschland erlan
gen, doch zij moet voor allen golden,
voor de dooden, gewonden, weezen,
voor allen, die in rouw verkeeren.
Opdat Europa van het Pruisische
despotisme bevrijd worde, is het
noodzakelijk, dat gerechtigheid ten
deel valle aan de volken, die nu
onder den last der oorlogsschulden
ineenzakken, een schuld van meer
dan dertig milliard pond sterling,
en die ze op zich hebben genomen
om de vrijheid to redden. Aan de
miiiioeneo, wien het Duitsche
barbarisme huis, iand, schepen en
.goederen ontroofd en vernield heeft,
moet gerechtigheid geschieden.
Derhalve bobben de geallieerde
en geassocieerde regeeringen met
nadruk verklaard, dat Duitschland
als een der hoofdvoorwaarden van
het verdrag, het werk van herstel
en schadevergoeding tot de uiterste
grens van zijn kunnen op zich
nemen moet. Want een herstel
van de schade, die men veroorzaakt
heeft, is het wezen der gerechtig
heid.
Om deze oorzaak staan zij erop,
dat personen, die voor den Duit-
schen aanval en voor daden van
barbaarschheid en onmenschelijkheid
die de Duitsche oorlogvoering ont-
eerd hebben, ontegenzeggelijk ver
antwoordelijk zijn, zullen overge-
Gabriël verwijderde zich vlug. De
weduwe trappelde van woede.
„Ik heb het gezworen Je zult er
het leven bij laten... Ik heb het Dug-
rival gezworen en eiken avond en
morgen herhaal ik den eed, op mijn
knieën voor den hemel, die naar mij
luistert. Het is mijn recht den doode
te wrekeu. Zoo, zoo Lupin, nu maak
je geen grappen meer1., het lijkt wel
of je bang bent. Hij is bang, hij is'
bang Ik lees het in zijn oogen. Kom
Gabriël Kijk eens naar zijn oogen,
naar zijn lippen... hij beeft. Geef het
mes, ik zal hem midden in het hart
treffen... Gauw, gauw Gabriël, geef
het mes."
,,Ik kan het niet vinden," verklaarde
de jonge man verschrikt, „het is niet
meer in mijn kamer. Ik begrijp er
niets van
„Des te beter" riep de weduwe
Dugrival half krankzinnig uit, des te
beter dan zal ik het zaakje zelf wel
opknappen." Zij greep Lupin hij de keel
en haar tien vingers knepen als klau
wen zijn keel dicht. Lupin rochelde en
gaf zich over. Hij was verloren.
Wordt vervolgd,)
