1 Februari 1919
10.
42® Jaargang.
VOORUITGANG.
FEUILLETON.
Twee Zusters,
Dit blad verschijnt Woensdag en Zaterdag.
Abonnementsprijs voor Goes 35 cent, franco per post
55 cent per kwartaal.
Afzonderlijke nummers a 3 cent verkrijgbaar.
ADVERTENTIËN voor Dinsdag- en
Vrijdagmiddag 12 Ulli* te bezorgen
bij N. V, Stoom-, Boek-, Courant- en
Handelsdrukkerij v.h. Firma's
F. Rleeuwens Zoon en J. A. Ross.
Advertentiën 8 ct. per regel, behalve dienstaanvragen.
die tegen 7 ct. per regel worden geplaatst.
Bij directe opgaaf van 3 maal plaatsing derzelfde adver
tentie wordt de prijs 2 maal berekend, uitgezonderd
dienstaanvragen. Gr. letters en afb. naar plaatsruimte
Advertentiën, ais geboorte-, huwelijks-, verjariags-, doodberichten en de daarop betrekking hebbende dankbetuigingen, niet meer das acht
regels beslaande, voor den prijs van 65 cent.
Toen de wapenstilstand gesloten
was en dus de vrede in zicht kwam,
meenden velen in den roes hunner
vreugde, zoowel in binnen- als
buitenland, dat nu ook als het ware
bij tooverslag de oude, gelukkige
toestand van vóór den oorlog terug-
keeren zou en dat wij dus nu om
zoo te zeggen in een paradijs gingen
leven. Die hoop wij kunnen wel
zeggendie verwachting is
totnutoe slechts zeer ten deele
vervuld. De eigenlijke oorlog is
gedaanen al is de vrede nog niet
gesloten, toch verkeeren we reeds
in een „vrede-achtigen" toestand.
Vergeleken met de rampen, die de
oorlog over de menschen uitstortte,
lykt dat nu tot op zekere hoogte
wel een beetje paradijsachtig. Ove
rigens is het nog lang niet, zooals
het vóór 1914 was; en het is zelfs
de vraag, of het ndg wel ooit zoo
worden zal. Vooruitgang is er on
tegenzeggelijk welmaar volgens
velen gaat 'het wel wat traag. Nu,
dat het wat vlugger ging, wenscht
wel iedereen. Doch dat gaat nu
eenmaal niet. Men dient te beden
ken, dat de geheele menschheid een
zware ziekte heeft doorgemaakt, en
dan gaat de genezing doorgaans
zeer langzaam. Er is ongetwijfeld
veel waarheid in het gezegde van
een Engelschen minister„de we
reld is leeg en moet weer gevuld
worden maar dat kan niet in een
enkelen dag gebeuren".
Er is. gedurende den oorlog zóóveel
vernield en verkwist en door gebrek
aan werkkrachten zóó weinig voort
gebracht, dat er inderdaad op tal
„Neen, Rome niet'' en Miss
Aurelia zuchtte weer, en liet hare
stem dalen. „Had ik dan Mehita-
bel's principes vergeten F Met prin
cipes als die van Mehitabel was
het toch iets onmogelijks om naar Rome
te gaan, en zoo waren zij dan in Livorno
over zee terug gekomen, zooals zij ge
gaan waren, en toen verder naar Pisa.
Mehitabel had werkelijk veel plezier
gehad in den scheeven toren. Dat was
ten minste iets, had zij gezegd. Zij had
zelfseen klein albasten modelletje gekocht
voor hunne ontvangkamer thuis. Ik was
bepaald blij, toen ik zag, dat Mehitabel
ergens plezier in had", vervolgde Miss
Aurelia met hare vriendelijke stem
het hinderde zelfs niet, dat zij een beetje
door den neus sprak „want Mehitabel
is werkelijk zoo volkomen onzelfzuchtig,
als u maar nagaat, dat zij van Europa
geen snippertje meer houdt dan zij altijd
gedacht had. Tegen het eten hier, kan
van plaatsen en voor vele goederen
een leegte is ontstaan, die eerst na
verloop van heel wat tijd aangevuld
kan worden. En zoolang dat niet
in voldoende mate gebeurd is, blijft
er natuurlijk schaarschte en duurte
heerschen Voor wie echter met
open oogeu rondom zich ziet, is de
toestand niet meer zoo troosteloos,
als hij door menigeen afgeschilderd
wordt. De geassocieerden zijn ons,
Nederlanders, tamelijk gunstig ge
zind. Zij beginnen ons al aardig
wat levensmiddelen, kunstmest
stoffen (die evenveel waard zijn),
veevoeder en verschillende andere
zaken te zenden. Zij laten voort
durend een aantal zeeschepen vrij,
die vroeger .door hen in gebruik
waren genomen, zoodat deze weldra
naar links en rechts zullen kunnen
uitvaren, om levensmiddelen en
grondstoffen te gaan halen, waar
door die natuurlyk overvloediger en
goedkooper zullen worden, wat dan
ook voor verschillende nijverheids
producten zal gelden. De vaste wet,
dat de pry zen bepaald worden door
vraag en aanbod, kon ook door den
geweldigsten aller oorlogen niet te
niet gedaan worden. En doordat er
reeds meer aanbod is dan vroeger,
al is dat ook nog lang niet groot
genoeg om aan de vraag te voldoen,
zijn toch van verschillende zaken
de prijzen reeds vrijwat gedaald.
We weten tot onze groote erger
nis nu allen wel, dat de oorlogs-
prijzen tot hun duizelingwekkende
hoogte werden opgedreven, zonder
dat dit voor tal van artikelen noo-
dig was. Voortbrengers en hande
laars, laten we maar zeggen boeren,
fabrikanten en kooplieden, kenden
de wet van vraag en aanbod na-
zij volstrekt niet, en met de gewoonten
kan zij zich ook niet vereenigen, en
's Zondags mist zij haar eigen kerk."
„Waarom zij dan eigenlijk reist Wel,
uit vriendelijkheid voor mij, want zij
weet, dat ik er dol op was om Europa
te zien, en zij heeft mij altoos alles
gegeven wat ik verlangde, altijd of
bijna altijd", in hare waarheidsliefde
aarzelde Miss Aurelia, toen zij dit
zeide, „behalve, natuurlijk, als het met
hare principes streed. Als Mehitabel's
principes er bij in het spel komen,
geloof ik, dat zij nooit zou kunnen
toegeven, zooals op het punt van
Rome. Niet dat het verkeerd is om
vast te houden aan zijne principes,"
voegde Miss Aurelia er haastig bij, als
ware zij bevreesd, dat zij onwillekeurig
hare afwezige zuster in een slecht
daglicht had geplaatst. „Mehitabel
heeft altijd een heel fijn gevoel gehad
op het punt van principes. En het
zou onmogelijk zijn, dat zij in die
opzichten iets veranderde". Verbeeldde
ik het mij, of viel er een zweem van
spijt in haren toon te bespeuren
Daar ging de bel voor de tafel van
I het hotel, en wij begaven ons naar de
tuurlijk even goed, neen, veef beter,
dan de verbruikers, het publiek.
En om nu de prijzen optezetten en
dus in zoo kort mogelijken tijd
zooveel mogelijk geld bijeen te
schrapen, gingen zij een aantal
goederen aan het verkeer onttrek
ken. Schuren, pakhuizen, zolders
werden volgestopten kwam men
dan, 0111 van deze voorraden te
koopen, dan was het bescheid
„het spijt me, maar we hebben het
gevraagde niet, of maar een ver
bazend klein beetje". Het gevolg
was, dat men een aantal artikelen
in 't geheel niet kon bekomen en
andere, waarvan nog „een klein
beetje" in voorraad was, tegen
schandelijke prijzen, die met den
dag, met het uur hooger werden.
Voor de minder bemiddelden was
gebrek het onvermijdelijke gevolg.
Maar wat stoorden boeren, fabri
kanten en kooplui zich aan den
nood van het publiek Als de
oorlog nog maar een tijd hoe
langer, hoe liever natuurlijk
bleef duren, kon telkens uit schuren,
pakhuizen en zolders „een klein
beetje" tegen woekerprijzen worden
opgeruimd.
Maar tot groot verdriet van deze
winstmakers kwam aan den oorlog
een einde. Hun spelletje kan nu
niet„meer op dezelfde wijze worden
voortgezet om de eenvoudige reden,
dat de artikelen, die zij hadden
opgestapeld, nu ook van andere
zijde worden aangevoerd. Wel be
wegen ze hemel en aarde, om die
aanvoeren tegentehouden of, als dat
niet gaat, op de aangevoerde goe
deren aftegeven, of te verklaren,
dat zijzelf binnenkort nóg goed
kooper zullen verkoopen, met het
duidelijke doel, het publiek nu nog
van koopèn terugtehouden. Er zul
len er by kooplieden en winkeliers
wel zjjn, die zelf vrij duur hebben
ingekocht. En vooral dezen zijn het,
die bang zijn, dat zy by grooten
aanvoer met schade zullen moeten
verkoopen. Daarom brengen zij nu
alvast hun goederen in den handel
tegen verminderden prijs, maar
toch nog zóó, dat zij winst maken,
al is dat dan minder*. dan zij ge
hoopt hadden. Maar als de een zyn
prijzen verlaagt, is de ander wel
verplicht, hetzelfde te doen.
Het spreekt vanzelf, dat, naar
mate binnenkort meer waren van
verschillende soorten worden aan
gevoerd, niet alleen deze, maar ook
de bedoelde opgestapelde in prijs
zullen dalen, mits weer niet te veel
wordt uitgevoerd. Wij hopen dus
ten slotte, dat onze regeering zal
I meewerken, om den invoer zoo
groot mogelijk te doen worden en
I om den uitvoer te beperken. De
handel wint genoeg, en het publiek
vaart er wel bij.
JNEDERLAND.
1 De heer Eman was vroeger com-
mies bij de posterijen alhier.
eetzaal, terwijl Miss Aurelia nog een
beetje hinkte, toen zij den kleinen
afstand door het tuintje aflegde.
De plaats harer' zuster was ledig,
en de dikk»e kellner zei, dat zij eene
boodschap had gezonden om te melden,
dat zij niet beneden zou komen, omdat
zij hoofdpijn had.
Miss Aurelia stond vol schrik op.
Zij was zoo ontsteld door dit bericht,
als ware het eene groote ramp geweest.
„Zoo iets heeft Mehitabel nog nooit
gedaan", riep zij zenuwachtig uit. „Wat
zou zij schelen Ik ga eens kijken."
En hadden wij het haar niet afgeraden,
dan zou zij op staanden voet de trappen
zijn opgevlogen. Maar nu sloeg zij
haastig wat naar binnen, en verliet ons,
eer het diner op de helft was.
Wij zagen haar niet terug voor den
volgenden dag, toen wij haar op de trap
tegenkwamen op haren weg naar den
portier* Zij hield zich met moeite aan
de leuning vast.
Men behoefde slechts één blik te
slaan op haar droevig bleek gelaat om
te weten, dat hare zuster volstrekt
niet beter was.
„O, lieveriep zij ademloos uit,
toen ik haar uaderde, „Mehitabel is
werkelijk ziek. Ik kom juist beneden
om eenen dokter te lateD halen. Een
Franscheu dokter verbeeld u
Zij uitte die woorden op een toon,
alsof zijne nationaliteit de genadeslag
van een boos noodlot was. „En er is
hier geen consul, en ik ken niemand
ik weet van niets", eindigde zij
onder tranen.
„Maar is uwe zuster werkelijk zoo
ziek F"
„Ja, heusch, zij is alles behalve
goed. U kunt gerust naar haar komen
kijken. Zij is veel te ziek om er
notitie van te nemen", voegde zij er
bij, toen zij bespeurde, dat ik aarzelde.
Miss Mehitabel was blijkbaar ernstig
ziek. Daaraan viel niet te twijfelen.
Zij lag languit op het hooge, blanke
bed en zij haalde pijnlijk adem. Hare
oogen stonden beider, maar zij scheen
niet op ons te letten, en van tijd tot
tijd mompelde zij onsamenhangende
woorden.
Goes. Bij Kon. besluit van 27
Januari is, met ingang van 1 Maart
jj benoemd tot directeur van het post-
en telegraafkantoor te Bellingwolde
S. G. Eman, thans in gelijke betrek-
king te Onderdendam.
Goes, De Goesche jeugd vermaakt
zich weer rijkelijk met de genoegens
van den winter. Vooral op de Groote
Markt is dit een lust om te zien.
I Menig voorbijganger kreeg zich een
Wordt vervelgd.)
