ADVERTENTIEN.
dat de liefdadigheid ónzer landgenooten zich hier
krachtig zal betoonen.
VIT HEN VREE 31 DE.
De vader van den Heer Groissmanueen rijken
Israëliet te Elisabethgrad (Zuid-Rusland), een man
van 75 jarenwerd onlangs ziek en stierf. Ziju zoon
verzekerde hem eene begrafenis volgens zijn rang en
stand, Welke ougeveer 300 roebel kosten zou. De
doode werd, volgens gebruik, in bet wit gekleed
neergelegd met brandende waskaarsen om hem heen
en een rabbi bij hem, om te bidden.
Maar in den eersten nacht kwam de doode tot
grooten schrik van den priester overeind en zei, dat
bij dorst had.
„Jij", sprak de rabbije bent doodje hebt dus
geen dorst. Houd je stil, of
Hij voleindigde zijne bedreiging niet; want de her-
rezeue gaf hem een slag, dat bij op den grond viel.
Op bet geschreeuw van den verschrikten geestelijke
kwamen verscheidene menseben toesnellen; onder ben
ook de zoon van den overledene, die, na deze onmis
kenbare teekenen van leven, met innige blijdschap
niet meer kon twijfelen, of zijn vader was niet dood.
De oude heer zal nu echter, in plaats van begra
ven gerechtelijk vervolgd wordonwant de rabbi
beeft, wegens den ontvangen klap, een eisch tot
schadevergoeding tegen hem ingesteld.
Eyraud is veroordeeld tot de doodstraf, en Gabrielle
Bompard tot 20 jaar dwangarbeid.
Bij zijn pleidooi trachtte de advocaat van Eyraud
dezen als het slachtoffer van Gabrielle Bompard voor
te stellen welke volgens hem bet plan tot den moord
beraamde. De verdediger van de 22 jarige Gabrielle
daarentegen ontwierp een weinig geflatteerd portret
van Eyrand en stelde dezen alleen verantwoordelijk
voor den moord. Volgens den advocaat bad Gabrielle
door den geneesheer in de gevangenis gehypnotiseerd,
dezen in baar bypnotiscben staat de juiste toedracht
van den moord verhaald. Hij betreurde het ter wille
van zijn cliënt, dat de dokter, zich thans verschui
lend achter zijn ambtseed, weigerde te spreken. Ga
brielle Bompard verklaarde bijwas een ziekeen
zieken zendt men niet tot herstel naar het bagno.
Gedurende zijn pleidooi was Gabrielle zeer zenuw
achtig.
Na bet „schuldig" der jury bleef Eyraud zeer kalm
Gabrielle zag doodsbleek.
Op de nitspraak van bet vonnis zeide Eyraud:,,Ik
verwachtte dat."
Op raad van zijn advocaat zal Eyraud in cassatie
komen.
Een spoorwegongeluk in Canada, is volgens de En-
gelscbe bladen op de volgende wijze voorgevallen.
De oorzaak dat de trein naar beneden stortte,
wasdat de as van een wagenwiel brak. Dit
had ten gevolge, dat de trein, die in vollen spoed
reeduit de sporen geraaktetegen de brugleuning
kwam en eenige wagens naar beneden vielen. De
trein bestond uit bagage- en postwagenseen tweede
klasse een eerste klasse en een slaapwagen. De loco
motief niet kolenwagen en een bagagewagen zijn echter
op de regels gebleven en na nog een viaduct te zijn
overgegaan tot stilstand gekomen.
Men meentdat bet aantal dooden niet meer dan
tien bedraagt maar er zijn vele zwaar gewonden. Hoe
bet kwam dat niet allen verdronken is uit het be
richt niet op te maken. Maar volgens een ander tele
gram zouden de wagens wel van de brug gestort zijn
maar waar deze op hooge pijlers rustend nog niet den
stroom onder zich heeft.
De Regeering van Birmah heeft onlangs oen ver
slag van den Heer Merrifield over Tenasserim open
baar gemaakt. De schrijver komt daarin op tegen do
dwaling, dat de zwarte tanden der Maleiers en Sia-
meezen het gevolg zijn van het betel kauwen. Vol
gens hem wordt die zwarte kleur geheel anders ver
oorzaakt, en wel door een opzettelijke operatie. Geen
fatsoenlijk Siamees zon witte honden-tanden willen
hebben zooals de tCbineezen Indiërs en Europeanen.
Kokosnoot-pitten worden verkoold en daarna met ko-
kosnoot,-olie tot een taai smeersel gemaakt. Wanneer
dit zorgvuldig en geregeld over de tanden wordt ge
smeerd, brengt, dit het zwarte vernis voort, dat zoo
bewonderd wordt. Onder eenige Malêische stammen
wordt het goed geacht de tanden niet alleen zwart
te maken, maar ook ze af te vijlen tot een punt,
zooals haaieutaudon.
„Maar een Europeaan kan niet beseffen, hoe schoon
een Siamoesch of Maleisch man of vrouw is bjj het
geeuwen."
Een pbilosoofje. Te Marcinelle (België) reed
dezer dagen een hondenkar in vollen ren eenestraat
af, toen het voertuig tegen een steen stiet en onderst
boven sloeg, zoodat de bond aan het gareel in de
lucht spartelde en een dertienjarig meisjein de kar
gezetener onder geworpen werd. Een man drong
zich door de jammerend toegeschoten vrouwen en
lichtte den wagen op, niet anders denkende of
bet meisje zou verpletterd zijn. Zij lag echter, op
hare rechterzijde, dood bedaard een boterham te
eten.
Londeusche politierechters worden soms met aller
lei zaken lastig gevallen. Dezer dagen wandelde een
vader met zijn zevenjarig zoontje aan de hand een po
litiehof binnen en vroeg den zitting houdenden
rechterwat bij doen moest met het ondeugende
knaapje. Het ventje was volstrekt niet te regeeren,
bad niets geen eerbied voor zijn vader en bedreef
allerlei boevenstukken, die men eer zou toeschrijven
aan een jongen van bet dubbele van zijn leeftijd. De
rechter hoorde de klacht aanmaar zeide toendat
bij er niet mede wilde te doen hebben en dat het
niet te pas kwam zijn kostbaren tijd met zulke za
ken in beslag te nemen. Hij verklaarde ook niets
geen medelijden te hebben met den vader, „want",
zeide hij, „zoolang de jongen die lichaamsdeelen
bezat, die de natnur verleende met bet bepaalde doel
voor lichamelijke kastijding," kou die man wel zor
gen dat zijn zoontje gehoorzaam werd.
