Woensdag 17 December 1890. 13e Jaargang.
laten wij niet wanhopen
r^ö. 101.
Dit blad verschijnt tederen Woensdag en
Zaterdag.
De prijs per halfjaar f O 50, franco per post f 0,90,
waarover per halfjaarlijkache kwitantie
wordt beschikt.
Afzouderlyke nommerszijn H 1 cent verkrijgbaar.
ADVERTENTIEN voor Dinsdag
en Vrijdagmiddag 12 nnr te bezorgen bij den
uitgever J. A. ROSS, Goes.
Dieuataanvragen wordengeplaatat tegea 5 cent
en Advertentiën tegen 6 cent per regel
Groote Letters en Afbeeld, naarplaatsjritfmte.
Bij directe opgaaf van driemaal plaatsi^ der-
zelfde advertentie wordt de prijs slechts twee
maal berekend, uitgezonderdD'enstaanvregcn.
Advertentiën, als: Geboorte-, Huwelijks-, Verjarings-, Doodberichten en da daarop betrekking hebbende
Dankbetuigingen, niet meer dan acht regels beslaande, voor den prijs van vijftig cent.
Bij dit no. behoort een Bijvoegsel.
BERICHT.
In het volgend nummer wordt een begin ge
maakt met de plaatsing van het boeiend feuilleton
getiteld: Eene bekentenis, novelle van Theodor
Storm.
Zij, die zich thans op het Volksblad abonneer en
ontvangen de vóór 1 Januari a. s. verschijnende
nummers gratis.
Korten tijd geleden zeiden wedat men ertoe zal
moeten komen om van den grond vrjjwat meer te
trekkendan tegenwoordig het geval is. Zoo niet
dan hondeu wij de concurrentie met het buitenland
niet vol en gaan te gronde. Nu zijn er echter velen
die zeggen: „Waarom zouden we zooveel moeite doen
om zelf ons koren te kweakenals het goedkooper
is, dit uit andere landen intevoerent Zóó goedkoop
kunnen wij het onmogelijk leveren." 'tls waar,
zooals de zaken nu staan,is het buitenlandsche graan
zoo dunr niet als het onze. Maar dat kan zoo
niet blijven, wat we zullen trachten aantetoouen.
Wij kunnen alvast beginnen met te zeggen dat
het niet goedkooper is, om graan uit den vreemde
intevoeren dan het zelf te verbouwen, indien men
het tenminste in zoo groote hoeveelheid kweektdat
er genoeg is voor de bewoners van hot land. Vroe
ger hebben wjj doen zisn dat in-Nederland wel zoo-
voel graan kan verbouwd worden dat we aan vreem
den invoer geen behoefte hebben. In Frankrijk, waar
bijna al het gebruikte koren in het land zelf ge
kweekt wordtwas de prijs tot voor korten tijd la
ger dan in Engeland, waar «en groot gedeelte uit
andere landen komt. Eerst nadat in Frankrijk hoo-
gere beschermende rechten zijn gekomenis de tarwe
er duurder geworden.
De toestand van den landbouw in Amerika is
zooals ons reeds bleekzeer bedroevendook al con
curreert dit land met alle andere deelen der wereld.
Het land komt daar al meer en meer in handen dei-
rijken de spoorwegmaatschappijen maken goede za
ken en de geldsckietsrsdie aan de boeren in de
graanstreken geld leenen tegen drie percent per
maand worden schatrijk. Maar even snel wordt de
landbouwonde stand doodarm. De boer moet er zijn
graan verkoopen tot eiken prijs, al ie die nog zoo
laag; anders zou bij sterven van gebrek. Natuurlijk
kan zoo iets niet lang duren.
Een ander land, vanwaar we veel graan krijgen,
is Rusland.
De Russische boer krijgt voor zjju koren bijna geen geld
maar wel levensbehoeften en fabriekswarendit alles
tezamen is echter nog niet bijzonder veel waard.
Toch moet hjj ook weer verkoopen om de hooge
belastingen te kunnen betalen. Hij zelf loeft van
rogge c-n mais; ja, dikwjjls verkoopt bij deze ook
on voedt zich gedurende vier, zes, soms zelfs acht
m»andeu met een mengsel van boomschorsgras uu
een handvol meel. Ook hieraan moet vanzelf een
einde komen.
In de derde plaats trekken we vooral koren uit
Indië; de bewoner van dat land bebouwt zijn grond
in het zweet zijns aanschijns en wordt betaald met
eenige onsen rijst.
Het spreekt vanzelf, dat er op den duur geen land
bouwers zullen te vinden blijvendie hun koren wil
len leveren voor een hongerprijsof halve wilden
die graan of goud en zilver geven in ruil voor een
spiegeltje of een blinkende knoop.
Nergens geeft de landbouw nog winst; van over
al komen dezelfde klachten. Dit bewijst wel, dat de
oorzaak ongeveer overal gelijk is, nl. deze, dat d»
grondeigenaarde staat of de geldschieter met zulk
een groot deel van de opbrengst gaan strijken, dat
de boer er niet bij kan blijven leven. Niemand van
de landbouwers haast beschouwt een rijken oogst als
een zegenomdat hij toch veel te weinig opbrengt;
alleen de boeren, die graan verbouwen voor eigen
gebruik, verheugen zich in een ruim gewas.
Hierdoor komen we tot dezelfde uitkomst, die we
reeds in een onzer vorige opstellen verkregenals de
personen, die zich met handel en nijverheid bezighou
den geen landbouwers meer vindendie hun bet
noodige graan willen leverenzullen zij zelf de banfl
aan den ploeg moeten slaan en voor eigen gebruik
koren moeteD gaan kweeken. Dergelijke landbouw
alleen dtór mogelijk, waar men tegelijk bloeiende
fabrieken aantreft: de landbouw toch heeft van de
nijverheid hulp noodig. En omgekeerd gaat bet de»
fabrieken ook slechts wel, als zij zich b»?inden te
midden van een landbouwend volk. Invoer uit den
vreemde zal dan geheel overbodig zjjnindien men
slechts met studie en rlijtigan arbeid doetwat ef te
doen is.
Ook onze Zeenwsche landbouwers zullen al het mo
gelijke moeten doen om meer van hun groud te brok
ken dan totnntoe. Laten zij niet te veel van da
regeering verwachten, maar voor datgene, wat rij
ervan verwachten mogennl. verandering van on»
belastingstelsel, al lmnne krachten inspanneD.
NEDERLAND.
Bath, 14 Dee. Een prachtig wintergezicht hiedt
tegenwoordig „de Sehelda" aan. Bij laag en afgaand
water is alleszoo ver men zien kanmet jjs bedekt
terwijl met opkomend water, men de jjsschotsen
hoort donderen en krakenals waren «r vulkanischs
krachten aan 't werk. De vaart voor zeilschepen is
natuurlijk gestremdalleen groote zeestoomers ko
men er nog doorheen.
Kortgene. Vrpdag vermaakte men zich albierimet
het „ijsmoleutje" inet het treurig gevolg, dat M. v. d. B.
uit de baan willende gaanhet touwwaaraan het
sleedje was verbonden tegen de beenen kreeg,{waar
door hij naar boven werd geslingerd en met ee*
geweldigen slag op bet ijs terecht kwam. Hp werd
bewusteloos in eene nabijgelegen woning gedragen,
terwijl geneeskundige hulp moest worden ingeroepen.
Verscheidene uren bad bij het bewustzjjn verloren.
Kortgene. Tot ouderling bij de Herv. gem. alhietf
is herkozen dhr. J. Israël en benoemd tot diaken in
plaats van dhr. ,T. Hoebeke, dhr. D. Calleward.
