No. 67.
Woensdag 20 Augustus 1890. 13e Jaargang.
Dit blad verschijnt ieder*;» Woensdag en
Zaterdag.
De prijs per halfjaar f O 50, franco per post f 0,90,
waarover per halfjaarlijksche kwitantie
wordt beschikt.
Afzonderlijke nommerszijn 1 cent verkrijgbaar.
ADVERTENTIE vóór Dinsdag
en Vrijdagmiddag 12 nnr te bezorgen bij den
uitgever J. A. ROSS, Goes,
Oplaag 1500 Exemplaren.
Dienstsanvragen wordeagepJaat»ttegen6 cent
en Advertentiën tegen 6 cent per regel
Groote Letters cn Afbeeld, naarplaatsruimte.
Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing der
zelfde advertentie wordt de prijs slechts twee-
,maal berekend, uitgezonderd Dienstaan vragen.
Advertentiën, als: Geboorte-, Huwelijks-, Verjarings-, Doodberichten en de daarop betrekking hebbende
Dankbetuigingen, niet meer dan acht regels beslaande, voor den prijs van vijftig Cent.
IV' n E R f A N I).
Goes. Door den gemeenteraad werd in zijne zitting
van Zaterdag benoemd tot leeraar ie het Duitseh aan
de H. B. S.. in plaat3 van den beer J. G. Talen,
wieu als zoodanig eervol ontslag is verleendde beer
J. Goemans, te Amsterdam.
Heerenveen. De Zondag alhier gehouden groote
meeting voor Algemeen kies- en stemrecht werd be
gunstigd door prachtig zomerweder.
Extra-treinen uit Amsterdam en Leeuwarden voer
den ongeveer 4000 bezoekers aanelf stoombooten
deden uit alle deelen van Friesland de leden der
volkspartij samenstroomen en extra-trammen reden
den geheelen dag en vervoerden honderden personen.
Het feest-terrein bood een prachtig schouwspel
aan. De banieren en vaandels 63 in getal ver
sierden de tribune.
De redevoeringen door de verschillende sprekers
gehoudenhadden allen tot onderwerp verkrijging
van algemeen kies- en stemrecht en bet propaganda
maken voor de aanstaande verkiezingen. De redevoe
ring van mej. Drucker, die de rechten der vrouw
verdedigdelokte debat uit.
Een fnufarecorps uit Amsterdam en verschillende
zanggezelschappen lieten zich in de pauze hooren.
Ruim elf duizend toegangskaarten werden uitge
geven.
Elf telegrammen houdende betuiging van instem
ming, werden van verschillende sociaal-democrati
sche vereenigingeu ontvangen.
Voor de werkstaking te de Bildt werd gecollec
teerd en de afschaffings-vereeniging uit Leeuwarden
maakte propaganda door de verspreiding van vlug
schriften.
De politie was slechts in zeer klein aantal aan
wezig, en de meeting liep dan ook in volmaakte
orde af. Om 10 uren 's avonds kon men niet meer
bemerken dat er ruim 11000 vreemdelingen op bet
terrein waren geweest.
UIT REN VREEMDE.
Te Bialistok (Rusland), betrapte zekere dr. Granows-
ky een jodenjongentje van 13 jaar op het snoepen
van aardbeziën in zijn tuin. Hij verraste hemsleepte
hem in huis, kleedde hem naakt uit, geeselde hem
met een bos brandnetels, sneed hem eeu stuk vleescb
ter grootte van de hand uit den rug, schreef met
kelsehen steen het woord „dief" in bet Russisch
Duitseh en Hebreeuwsch op zijn gezichtteekende
hem op dezelfde wijze een kruis op den neus en snor
ren op de lip en liet hem daarop gaan. De moeder
onstelde zóo op het gezicht van haar misvormd kind
dat zij naar het hospitaal moest worden gebracht.
De jongen is door aangezichtsroos aangetast en men
vreesde voor zijn leven. De beminnelijke dokter wordt
gerechtelijk vervolgd.
De strijd tegen den sterken drank wordt vooral in
de Vereenigde Staten van Noord-Amerika met goed
gevolg gevoerd. Enkele voorbeelden mogen dit be
wijzen.
In den staat Connecticut is de verkoop van ster
ken drank reeds in 85 steden verboden.
In het landverhuizers-station te New-York wordt
op bevel van den minister van financiën geen sterke
drank meer geschonken.
Een herbergier te Mattoon (Illinois) werd veroor
deeld tot eeue schadeloosstelling van 1000 dollars,
omdat een der stamgastenna bij hem te veel ge
dronken te hebben zich buiten te slapen had gelegd
en aan de gevolgen daarvan overleden was.
De gouverneur van Iowa deelde onlangs in een
officieel verslag mede, dat de verbodsbepalingen het
gebruik van sterken drank tot op 1/20 van den
vroegeren omvang hadden teruggebracht. Talrijke
stokerpen hebben plaats gemaakt voor meelfabrieken.
De voorzitter der geneeskundige faculteit te Toronto
(Canada) verklaarde onlangs in eene openbare verga
dering, dat 60 pCt. der studenten in de medicijnen
zich volkomen van geestrijke dranken onthielden.
FEUILLETON.
15) DE BEN ER A AL,
door Balduin Gr oil er.
„Laten wij omkeerenwas het eenige
wat Marianne kon uitbrengen.
Een paar schredenen zij waren bui
ten het bereik der vroolijke kinderschaar.
„Ziet gij, Marianne,'' begon de gene
raal weer, wien in zijne opgewondenheid
de woorden gemakkelijker van de lippen
vloeiden, „het spijt mij zoo, dat ik u
werkelijk, tegen mijnen wil van
mij heb vervreemd. Ik wil nu nog zwij
gen van het onuitsprekelijke geluk, dat
ik wellicht zou hebben genoten; ik denk
slechts aan mijn kind, dat ook zulk een
zwaar verlies lijdt, als gij niet meer de
zelfde voor ons blijft.''
Marianne zweeg. De generaal zuchtte
diep en vervolgde toen:
„Ik zelf lijd het meest onder mijne
zwakheid, die u onvergeeflijk schijnt en
onder mijne dwaasheid. Ik voel mij nu
ellendig. Gisteren was ik nog gelukkig
en tevredenen vandaag is het mij, alsof
ik een geheel ander man ben. Ik heb
een gevoel, alsof ik alles, alles verloren
had. Als ik mij slechts had kunnen be
dwingen dan hadden wij nog lang goede
vrienden kunnen blijven. Nu is alles
voorbij; doch ik klaag niet, het is ook
maar beter zoo. Wij weten nu wat wij
aan elkander hebbenen het is beter
dat wij elkaar niet meer ontmoeten. Ik
had vergeten, dat ik er niet meer op
mag rekenen, de liefde van een jong
meisje te winnen. Ik behoor al tot de
oude garde. Helaas, mijn tijd is voorbij."
Marianne zag in hare verlegenheid
hem met eenen smeekenden blik aan,
en kon slechts met moeite en weifelend
deze woorden uitbrengen:
„Nu niet, generaal! later, eenen
anderen keer! wat ik u bidden mag,
nu niet!"
„Laat mij uitspreken, Marianne; keer
u niet van mij at. Die kinderen hebben
tijd genoeg. Wie weet, wanneer en of
ik wel ooit weer gelegenheid zal hebben
zoo met u te spreken. Als ge u niet over
ons ontfermen wilt, ben ik zonder thuis,
dan trek ik met mijn kind elders heen."
„Waarom wilt gij dat doen?" vroeg
Marianne met verschrikt gelaat.
„Waarom? Omdat uwe nabijheid voor
mij de grootste smart of het hoogste
geluk beteekent. Ook wanneer ik ver
van u verwijdeid ben, zal ik mij diep
ongelukkig voelen; doch indien ik ver
oordeeld was hier in uwe nabijheid te
loven zonder dat ge mij liet hadt, zou
ik het besterven. Marianneik ben geen
jongeling meer en weet mijne woorden
niet mooi te kiezen, zoodat ze het hart
van een jong meisje bekoren; maar,
Marianne, geloof het woord van een
eerlijk man: ik heb u onuitsprekelijk
lief, en daarom ook ben ik zoo onuit
sprekelijk ongelukkig.''
Marianne kon zich niet langer bedwin
gen. Zij sloeg de handen voor haar ge
laat en begon bitter te schreien. Toen
de generaal dit zag, werd hij wanhopig
en wist hij geenen raad. In zijn geheele
leven had hij nog nooit eene vrouw
doen schreienja misschien er zelfs nooit
eene zien schreien. Tranen storten leek
hem dus iets allerverschrikkelijkst.
„Maar in 'shemels naam, juffrouw,
ga nu toch niet schreienWaarmee heb
ik u beleedigd? Ik zal alles goedmaken,
ik zal alles doen, wat gij wilt maar gij
moogt niet schreien. Heb ik dan iets ge
zegd of gedaan, dat slecht was? Wat
wilt gij, dat ik doen zal? Moet ik niet
heengaan? Nu, ik zal niet heengaan.
Moet ik mij niet ongelukkig voelen? Ik
zal mij nietmaar och, lieve God,
ik kan niet anders! Neen, neen, ik zal
mij niet ongelukkig voelenik beloof het
u maar schrei dan niet!"
Al deze troostredenen hielpen hoege
naamd niet integendeel, de tranen
