voimmA JE*.
No. 32. Zaterdag 19 April 1890. 13e Jaargang.
ZORG VOOR IIET LICHAAM.
Dit blad verschijnt tederen Woensdag en
Zaterdag.
De prijs per halfjaar f 0 50, franco per poBt f 0,90,
waarover per halljaarlijksche kwitantie
wordt beschikt.
Afzonderlijke nommerszijn a 1 cent verkrijgbaar.
ADVERTENTIES \óor Dinsdag
en Vrijdagmiddag 12 uur te bezorgen bij den
uitgever J. A. ROSS, (ïoes.
Oplaag 1500 Exemplaren.
Dienstaanvragen wordengeplaatsttegen5 cent
en Advertentiën tegen 6 cent per regel
Groote Lettera en Afbeeld, naar plaatsruimte.
Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing der
zelfde advertentie wordt de prijs slechts twee
maal berekend, nitgezonderdDienstaanvragen.
Advertentiën, als: Geboorte-, Huwelijks-, Verjaringa-, Doodberichten en de daarop betrekking hebbende
Dankbetuigingen, niet meer dan acht regels beslaande, voor den prijs van vijftig cent.
Zekere schrijfster schetst „een arm ongelukkig
misvormd wezen, dat ons zou doen lacheu, als het
Diet zoo door-en-door treurig wasde edele men-
schengestaltehet schoone menschengelaat zoo jam
merlijk misvormd te zieu." Wèl treurig is hetzóó
treurigdat we geen oordeel wagen uit te spreken
waar we opmerkendat menig misvormd lichaam de
woonplaats is van een' even gebrekkigen geestals
om het schepsel het besef te ontbonden van zijn
ongeluk, terwijl de natuur, met hare groote te
genstellingen weder andere lichamelijk slecht bedeel
den met uitstekende verstandelijke vermogens heeft
toegerust, alsof zij eenerzijds wilde vergoeden, wat
zij anderzijds had onthouden.
Ten troost moge het echter ieder strekkendie
daaraan behoefte heeftdat erger dan een minder
goed gebouwd lichaam eeue verdorren ziel is, d. i.
eene ziel, die het kwade zoekt en zich verlustigt in
de boosheid. En zulke zielen zijn er en zij wonen
dikwijls in het schoonste lichaam.
Een kunstenaar stond in verrukking bij de be
schouwing vau een beeldschoon wezen en riep uit:
„als in dat lichaam geeue reine ziel woontdan
heeft God niet met leesbare hand geschreven." Wij
weten nietof de man zich in dat bijzonder geval
bedroogmaar weldat in den hier bedoelden zin
de hand Gods niet altijd leesbaar is.
Om echter niet van ons onderwerp af te dwalen
zullen wij de ziel laten rusten en ons tot het lichaam
bepalen. Ieder zal het met ons een voorrecht heeten
een lichaam te bezittendat de gewone menschelijke
vormen heeftook al moge dan ook bij vergelijking
het eene schooner genoemd worden dan bet andere.
Van de gebrekkigen, die öf van hunne geboorte af
tot die categorie hebben behoord öf door eenig nood
lottig toeval daartoe gebracht zijn spreken wij niet
maar wij willen wijzen op hendie als een waar
schuwend voorbeeld ouder ons rondwandelen en ons
telkens als toeroepen: indien gij prijs stelt op een
goed gevormd lichaamonderhoudt het dan ook
naar behoorenwant evenals al het stoffelijke zal
het lichaam dat ge verwaarloostal spoedig de spo
ren van verval vertoonen.
Zorgen de menschen dan zoo slecht voor hun
lichaam? Veeltijds ja, dikwijls veel minder dan voor
hun huis, hunne meubels en hunne kleeren. Geluk
kig dat de natuur zoo goed is, om het lichaam
tegen veel vernieling eu verwaarloozing te harden.
Van de vele kwade gewoonten der menschen wil
len wij er hier een paar bespreken. Vooreerst mer
ken wij opdat vele jougelui gaarne eene houding
aannemendie van de natuurlijke afwijkt. Aanhou
dend zitten ze scheef, al of niet met den elleboog
onder het hoofd, of wel ze zitten of loopen met het
hoofd voorover gebogen waardoor de borst natuurlijk
sterk ingedrukt wordt. De gevolgen daarvan zijn
schromelijk; want langzamerhand begint het lichaam
zich aan die onnatuurlijke houding te wennen en
neemt den vorm aandien men het opdringt. Als
we eens precies konden nagaanhoeveel menschen
met scheeveu nek of krommen rug dit gebrek aan
eigen schuld te wijten hebbenhet aantal zou be
trekkelijk zeer groot blijken te zijn.
Eigen schuld, zeiden wij, maar daar het lichaam
het meest lenig en vervormbaar in de jeugd iskomt
eigenlijk het grootste deel van de schuld voor reke
ning van de opvoeders, 't Is dezen dan ook niet ge
noeg aan te bevelen op de houding der kinderen te
letten. Eu toch hoevele ouders zijn er nietdie daar
aan nooit hunne aandacht wijden? Integendeel zg
beginnen al van de geboorte afaan den verkeerden
groei van de teedere iiehamen hunner kleinen te be
vorderen. Zie maar eens, hoeveel moeite vader en
moeder doen om het kind te leeren staan, vóór de
beentjes bet dragen kunnen. Deze zakken door en
als ze later krom groeien, aan wie dan de schuld?
Let er ook eens ophoe de kinderen soms worden
neergelegd eu hoe ze worden gedwongen tot zitten,
soms uren lang, in de meest onnatuurlijke houding.
Is het wonder, dat de lichaampjes daardoor ver
vormd worden?
Maar nog in een ander opzicht moet voor het
lichaam gezorgd worden. Dikwijls wijkt de natuur
van het gewone af en zoo ook vertoont het mensche-
lijk lichaam wel eens neiging omzonder dat daar-
FEUILLETON.
11) DE SCHAAKPARTIJ,
Eene Kerstvertelling van Wilhelm Jensen
Toen zocht ik hem op, en trachtte
hem in zijne ziel te lezen. Eene omstan
digheid begunstigde mij, namelijk, dat
hij het schaakspel liethad: want dit is
een spel, dat geene woorden noodig
heelt, om de inborst, de waarde, het
wezen van eenen mensch te doen door
gronden. Ik zag hem dagelijks, en leerde
hem kennen, dat zijne armoede hem niet
door winzucht tot eene oneerlijkheid ver
leiden kon. Het goud lokte hem aan,
doch hij weerstond het. En nog sterker
was hij tegenover eene grootere verzoe
king: de verzoeking namelijk van uwe
liefde te verwerven. Want toen hij ge
raakte tot een besef van het verschil
tusschen uwe vermoedelijke maatschap
pelijke positie, en zijne eigen donkere
vooruitzichten toen gebood hem zijn
eergevoel, van u af te laten en den
weg te mijden, dien gij gingt. Uw hart
echter kon niet van hem aflaten, daar
het wist, dat het zijne in de verte even
eenzaam verlangde naar u. Dit verried
mij uw kerstgeschenk aan hem, dat de
bode vooraf aan mij vertoond had. Toen
besloot ik hem te onderwerpen aan eene
proef, die voor mijn doen en laten be
slissend zou moeten zijn, wijl eruit blij
ken zou, of zekere omstandigheden hem,
evenals uwen vadertot eenen lafaard
en eervergetene zouden kunnen maken.
Doch hij verloor den moed niet, maar
trotseerde al het afschrikwekkende, waar
mede ik hem omringde om uwentwille.
Hij was een speler, en zette zijn leven
op het spel maar niet om goud -
slechts om u te winnen. En toen hij
verloor, toen stond zijne eer hem hooger
dan zijn leven en hij wilde het weg
werpen. Voor d is hij onder eene ver
zoeking bezwekenmaar voor zichzelven
heeft hij de proef doorstaan. Het is
heden Kerstavond, Er wine, en ik droeg
u opfeestelijk aan te rechten en op
mijne komst te wachten. Vergeef mij,
dat mijn ouderdom voor uwe jeugd lan
gen tijd zoo eenzaam en eenzelvig was
in dit huis! Ik heb dit ingezien, en breng
u daarom heden eenen beteren kerstmis-
gast mee. Ontsteekt met elkander de
kaarsen van uwen levensboom, kinderen,
opdat zij in dezen langsten winternacht
den zonneglans van uwen zomertijd voor
spellen En dan vergeef ook gij
Wolfgang Wegerdanz, uwen leeiijken en
bedriegelijken schaakgezel
De oogen van den ouden baron blik
ten nu, niet geen spoor meer van het
uilachtige knippen, warm en helder in
het gelaat van den nog altoos sprake-
loozen jonkman. Hij strekte de hand uit
en nam zich van het hoofd de vettige
zwarte pruik, onder welke zijn eigen
staalgrauw haar nog zeer knap den sche
del tooide; en voor de eerste maal met
schalksche minzaamheid glimlachend,
zeide hij
„Uwe partij, kinderen, stond van den
beginne af goed en nu hebt gij ze ge
wonnen. Laat mij nog een poosje bij
uw verder spelen toekijken 1"
Eindi.
