men daar nog niet alle bijgeloof heeft afgelegd.
Er heeft zich in ons land, evenals in andere lan
den eene commissie gevormd tot het instellen van een
onderzoek naar den oorsprong, de verbreiding en het
karakter van de jongste influenza-epidemie. De bh.
Binnendijk, Godefroi, Hnet, Nphoff, Ruysch, Salten,
Stokvis en Stein Parvé hebben aan alle geneeskun
digen een lötal vragen ter beantwoording toegezonden.
UIT DEN VREEMDE.
Prof. Fokker wijst in 't weekblad van het Ned.
Tijdschrift voor Geneeskunde op hetgeen in het Zeit-
schrift für Hygiene voorkomt over eene typhus-epidemie
te Svarteborg, een klein plaatsje in Zweden. 104
personen werden er door aangetast. Te Svarteborg
bestaat eene boterfabriekwaar de boeren hun melk
heen zendendeze wordt door centrifugeeren van bo
ter bevrijd en dan door de boeren teruggenomen voor
consumptie. Het bleek, dat de aangetaste personen
alle leveranciers van die boterfabriek warenen dat
een van hendoor geïnfecteerde melk naar de fabriek
te zenden, die daar met de andere vermengd was,
de oorzaak der epidemie geweest was.
De Zweedscbe schrijver wijst op bet gevaar van
melkinrichtingen, waar alle melk vermengd wordt.
Bij een bacildie zich zoo gemakkelijk in melk ver-
vermeerdert als de typhus-bacilneemt daar met bet
aantal leveranciers het gevaar voor infectie toe.
De Engelscben ziju niet alleen verstokte theedrin
kers maar bovendien hardnekkige pillenslikkers.
Volgens de Chemist and Druggist althansworden
in Groot-Britannië dagelijks meer dan 5,500,000 pil
len gesliktwat per hoofd 1 pil per week beteekent.
De geheele voorraad pillen in een jaar gebruikt, weegt
178 ton eene hoeveelheid waarmede men 36 spoorwa
gens zou kunnen vullenzoodat er twee locomotieven
noodig zouden zijn om ze te vervoeren. Aan een
draad geregen zouden deze pillen aan een slinger
kunnen hangen van de hoofdkerk te Liverpool naar
die te New-York en terug.
Een geneesheer te Berlijn heeft terechtgestaan we
gens sequestratie van kinderen. Hij hield sinds enkele
jaren vier kinderen in volmaakte afzondering. Zij
werden verzorgd door eene doofstomme vrouw. Hij
beweerde dat hij deze kinderen had gekocht en ze
opvoedde om een onderzoek te kunnen instellen naar
het instinct van den menschwanneer hij geheel on
beschaafd is. Daar bewezen werd dat hij de kinde
ren overigens goed behandelde, werd hij vrijgesproken.
Volgens de Pol. Nachrichten gaat het met de werk-
eener nuchtere werkelijkheidUit de
plooien zijner portemonnaie blonk hem
geen enkel goudstuk tegeu; niets dan
eenige zilver- en koperstukken lagen daar
bijeenwaarvoor hij in geenen enkelen
winkel een gouden medaljon kon koo-
pen.
Toch het moest! Iets toch moest
en wilde hij doen wat het hem ook
kosten mocht tot eiken prijs
Nu fluisterde opeens eene wonderlijke
stem uit eenen hoek van de kamer:
„Wasserstrasse No 7."
Juist! da&r lag het twintig-mark-stuk,
dat hij noodig had. Da&r lag heten
wachtte op hem Wel is waar, in
dien hij het tot zijn oogmerk gebruikte
zou hij den verliezer geene revanche meer
kunnen geven, doch voortaan het koffie
huis moeten schuwen. Dit laatste echter
lag toch alreeds in zijn plan en in
elk gevalhet zou dan toch eerlijk ver
diend geld wezen.
Hij kon ook de partij verliezen
het bloed sloeg hem bij deze gedachte
naar de slapen. Welnu dan had hij
zijne beurs vergeten, en deed de schuld
later af, wanneer het nieuwe jaar hem
weder van geldmiddelen zou hebben voor
zien. Dan zou het slechts eene leening
zijn geweestMaar hij kon niet ver
liezen vvant Erwine zou als goede ge
nius achter hem staan en zijne hand lei-
zaamheid der arbeidsconferentie zoo voorspoedigdat
op 29 dezer de sluiting barer zittingen kan verwacht
worden. De drie commission kwamen reeds tot be
langrijke besluiten. Slechts personen boven den 14-
jarigen leeftijd zullen ia de mijnen mogen werken. De
arbeid van vrouwen in de mijnen is algemeen ver
boden. De fabrieksarbeid van kinderen wordt afhan
kelijk gesteld van het feitof zij den bij de wet
gestelden schooltijd hebben volbracht. Nachtarbeid
van kinderen onder veertien jaren is verboden zij
mogen in het algemeen niet langer dan zes uren per
dag werkzaam zijn met een rusttijd van ten minste
l/i uur; bij ongezond of gevaarlijk bedrijf is kinder
arbeid geheel uitgesloten. In de Zondagsrust is door
alle gedelegeerden toegestemd met uitzondering van
bepaalde gevallen waarin het voortgezette produc
tie betreftof waar het een bedrijf geldt, dat slechts
op betaalde tijden van het jaar kan uitgeoefend wor
den: evenwel zal de arbeider eiken tweeden Zondag
vrij hebben.
De werkstaking van bakkers te Zuid-Yarreeen
der voorsteden van Melbournegaf dezer dagen tot
een zonderling geval aanleiding. Een bakkersknecht
reed als gewoonlijk op zijn broodkar de huizen der
klanten langs, om brood te brengen. Dadelijk achter
hem volgde een wagen waarin 2 werkstakers waren
gezeten en daarachter reed de patroon. Met een
geweer tusschen de knieën hield hij toezicht op de
levering van brooden telkens wanneer een der beide
werkstakers beproefdeden klant of zijne dienstbode
over te halenhet brood niet aan te nemen hief
de meesterbakker het geweer op met de bedreiging,
dat hij den werkstaker onmiddellijk zou neerleggen
als hij zich niet bedaard hield. Zoo ging het van
huis tot huis. Waar karretje no. 1 ophield stonden
ook de beide andere stilwant de werkstaker» gaven
het zoo gauw niet op en de meester-bakker waakte
voor zijne zaak. Eindelijk toen het opzienwekkende
optochtje den spoorweg over moest en het voorste
gedeelte van de staart werd gescheiden kon de bak
kersknecht ongehinderd zijn werk voortzetten.
Men heeft Barnum gevraagd iets nieuws te beden
ken voor de Amerikaansche wereldtentoonstelling van
1893. De reclamekoning heeft daarop het volgende
plan voorgesteld.
In het museum te Boolakin Egypteligt het
gebalsemde lijk van Ramses IImet dat zijner doch
ter, die Mozes opvoedde, en andere personen van de
Pharao-familie uit dat tijdperk. Barnum wil nu eenige
dezer mummiën vau de Egyptische regeering te leen
vragen om te Chicago aan het volk der 19e eeuw
de personen die 2000 of 3000 jaren geleden een rol
den weg kon vragen.
Zoo liep hij als blindelings voorttot
hij aan eene breede zwarte strook te mid
den van de sneeuw en aan het ruischen
van gezwollen water den vliet herkende
die dit gedeelte van de stad doorstroomt.
Naar dezen ookmeende hij numoest
de Wasserstrasse wel haren naam heb
ben en zij kon dus niet ver meer weg
zijn. Inderdaad vond hij een eind verder
aan den hoek eene donkere straateen
bordje waarop de lang gezochte naam
hij het flauwe licht eener lantaren zich
liet ontcijferen.
In de straat zelve echter was het zóó
donker, dat zich geen huisnummer onder
scheiden lietnoch zelfs aan welken kant
de evene, aan welken de onevene num
mers waren. De huizen aan de eene zijde
tellendtastte Wolfgang aan de ze'vende
deur naar eenen klopper. Doch neen
hier was er geen. Dan aan de overzijde.
Hier voelde hij inderdaad op de zevende
deur het bewuste dingdat ijzig koud
aan zijne hand kleefdeen tusschen zijne
vingers den vorm scheen te hebben van
eenen ouden ijzeren drakenkop. Iiij keek
tegen eenen hoogenzwarten gevel om
hoog alles was doodstil en duister:
hier werd blijkbaar geen Kerstavond
gevierd.-
Wordt vervolgd.
den. Tot eiken prijs moest hij het goud
stuk heden avond nog hebben.
Het medaljon in zijnen borstzak ver
bergend drukte hij zich den hoed we
der op het hoofden was in een omme
zien de trappen af, weder op de straat.
Daar buiten was het thans verwonder
lijk stil; de straten der groote stad wa
ren bijna zoo ledig, als anders slechts
in de vroegste ochtenduren het geval
pleegt te zijn. Het sneeuwde niet meer,
en de weinige menschendie hier en
daar onhoorbaar over het zachte sneeuw
tapijt gingenhadden te midden van den
f eestelij ken lichtglans allerwege, iets
spookachtigsalsof zij uit de witte aard
korst verrezen waren0111 heimelijk de
oorzaak van al dat licht te bespieden.
Wolfgang Wegerdanz' phantasie was
mede voor deze indrukken toegankelijk
maar zijn kloppend hart dreef hem rus
teloos voort naar zijn doelwaarvan hij
de juiste ligging nauwelijks kende. Hij
had slechts eene algemeene voorstelling
van de richting, in welke de Wasser
strasse lagdeze zelve had hij nooit be
treden. De weg voerde ver uit het cen
trum der stad naar het noord-oosten
allengs door donkere en geheel uitge
storven buurten, waar zelfs de spookach
tige wandelaars niet meer rondgingen,
en de zoekende in eenen doolhof van
nauwekronkelende straten aan niemand
