dan ook buiten bun' wil, haar, op velerlei wijzeD
aanhoudend kweekeu.
Wat kinderen zienvooral als het door glans
kleur of eenige andere eigenschap aantrekkelijk is,
willen zij gewoonlijk hebben. Zij strekken er de handjes
naar uit en worden verdrietig, als zij het niet krij
gen. Onverstandige ouders geven daaraan toe en ge
ven hun' kinderen in handen, tot zelfs datgenewat
hun gevaarlijk kan zijn, alleen om, zoo zij meenen,
hun' lievelingen genoegen te doen of verdriet te be
sparen. Maar zij begrijpen niet, dat het voldoen aan
die begeerte nienwe begeerten wekt en dat het hoe
langer hoe moeilijker wordt aan de eischen vau het
kind weerstand te bieden. Die eischen worden ook
voortdurend hooger en telkens verlangt het met meer
aandrang de vervulling daarvan. Zoo gaan de kin
deren den baas spelen over de ouders, die hun ten
slotte niets meer durven of kunnen weigeren.
Men zegt dikwijls, dat eene kinderhand spoedig
gevuld is, en dat is volkomen waar, mits dat kind
op eene verstandige manier opgevoed zij. Maar wan
neer men het gewend heefteiken wensch onmiddellijk
vervuld te ziendan wordt het weldra veeleischend
en het zal heel veel moeten hebben om tevreden te
zijn en dan altijd nog maar voor eene korte poos.
Dikwijls ziet men, dat kiudereu worden overladen
met allerlei speelgoed, te veel, om er van te kunnen
genietenmaar tevreden zijn zij nietveel minder
dan de minbedeeldendie zich met weinig moeten
vergenoegen. Voor da laatsten is het weinige een
schat, voor de eersten is de veelheid eene bron van
ellendewant hoe meer zij hebbendes te meer ver
langen zij.
Mochten vele ouders eens daaraan hunne aandacht
wijden. Menigeen, dien de begeerte op deu slechten
weg heeft gebracht, zou behouden zijn gebleven, in
dien hem van kindsafaan was geleerd zijne wenschen
niet tot het onbereikbare nit te strekken. Want in
dien eenmaal de grens is overschredendan zijn de
gevolgen niet te berekenen. De begeerte voert den
mensch tot alle kwaadgelukkig hijdie zich daar
voor weet te behoeden.
xTïmTïïTTTïk
Men schrijft aan de M. Ct.
Het is van algemeene bekendheid dat onze Neder-
landsche natie eigenlijk nit een mengelmoes van aller
lei naties bestaat. In het bijzonder is dit het geval
met de inwoners van Zeeland.
De oud-Zeeuwsche adel is uitgestorven of woont
elders. De Zeeuwsche patricische geslachten zijn bijna
allen van vreemden oorsprong. (Zie o. a. F. Nagt-
glas, Levensberichten van Zeeuwen). Het rijke Mid
delburg lokte in den bloeitijd der Republiek en nog
lang daarna tal van vreemdelingen. Vandaar de ve
lerlei uitheemsche familienamen onder alle standen
in die stad. Ben groot gedeelte der Walchersche boe
ren schijnt van Fransche of Waalsche afkomst te
zijn. Velen dragen nog min of meer verbasterde
Fransche geslachtsnamen. In Westelijk Zeeuwsch-
Vlaanderen daarentegen moeten niet weinig afstam
melingen wonen van vluchtelingen uit Salzburg en
omstreken. In Oostelijk Zeeuwsch-Vlaanderen vindt
men families van Spaansehen bloede.
Sedert ruim een halve eeuw wordt Zuid-Beveland
overstroomd door emigranten uit de overige Zeeuwsche
eilanden en van de Zuidzijde der Wester-Scheldeboor-
den. De katholieken onder hen zijn zoo goed als allen
van Zeeuwsch of Belgisch-Vlaamsche afkomst. In Goes
wonen buitengewoon veel menschendie geen ge
boren Goesenaars of kinderen van niet-Goesenaars
zijn. Zij komen of kwamen uit alle windstreken.
Hoe het echter staat met de afstamming der oudere
Znid-Bevelandsche families zoo aanzienlijke als ge
ringe durf ik niet vast te zeggen. Vermoedelijk zijn
de onde „Goesenaars", zooals alle Zuid-Bevelanders
vaak genoemd wordenmeer „van vreemde smetten
vrij" gebleven. Het Goesehe land is lang Spaansch
geblevenbezat niets dan één klein landstadje
was uitsluitend een landbouwende streek en lag
voorbeen zeer geïsoleerd. Ook bleven sommige
ambachtsheeren in hunne heerlijkheid wonen
onder de Republiekzij zullen zeker geen vreemde
lingen gelokt hebben om zich op de vingers te laten
kijken. Zeker is hetdat er in Zuid-Beveland enkele
families woonachtig zijn die aldaar eeuwen vertoefd
hebben liet zijn meestal zeer in verval geraakte pa
tricische geslachten. Ouder nog bloeiende regenten
families van Goesehe afkomst vindt men er niet meer,
voor zooverre mij bekend is.
Bij de loting voor de nationale militie te Tilburg
had het volgendevoor den betrokkene minder aan
gename voorval plaatsZekere Mennen werd ter
loting opgeroepen en trok no. 277 dus een vrij nom-
mer. Toen hij op weg naar huis was werd hij terug
geroepen en moest, daar hij foutief voor zekeren Van
Meerendonk afgeroepen was, zijn nommer weer in de
bus doen en een nieuw nommer trekken. Ditmaal
was het een zeer laag nommer. Naar men verneemt,
zal Mennen die slechts onder protest tot de tweede
loting overgiDg over deze handelwijze eene klacht
indienen.
Donderdag morgen heeft te Amsterdam een hevige
brand gewoed, waaromtrent wij de volgende bijzon
derheden vernemen.
Te zes uur in den morgen werd brand ontdekt in den
Stadsschouwburg op het Leidsebe pleinen twee uur
later was er van het fraaie gebouw niets meer te
zien dan eeu puinhoop.
In dien schouwburg werd den vorigen avond ter eere
van 's konings jaardag, aan het slot van het oorspron
kelijk tooneelstuk. „De terugkeer vau den koloniaal"
eene apotheose vertoond met veel Bengaalsch vunr,
waardoor vermoedelijk een vonk in het oude ver
molmde decoratief geraakte en voortsmenlde, zonder
door den dienstdoenden brandwacht, die na één uur
om de twee uur de ronde doet, opgemerkt te zijn.
Vertrouwbare personen die d» voorstelling bijwoon
den, deelen mee, dat zij Woensdagavond meermalen
eene sterke gaslucht ontwaarden wat echter, volgens
de brandweer, ook door het hooger of lager bran
den der gaskronen kan zijn veroorzaakt.
Te half vier uur vau nacht had de brandwacht
zijne laatste ronde gedaan en tusschen half zes en zes
uur stond het oude en uitgedroogde, van binnen
geheel van hout opgetrokken, gebouw in lichte
laaie.
De, om zijne acoustiek in de geheele wereld be
roemde stadsschouwburg bezat, zooals bekend is,
kostbare decoraties, kunstwerken uit de vorige eeuw,
rijkezelfs met echt goud zwaar vergulde tooneel-
meubelen, waarvan veel nog wel met asbest geverfd
was.
Het geheel was tegen brandschade verzekerd.
De rechtbank te Middelburg deed gisteren uit
spraak in de zaak tegen C. S. te 's-H. Arendskerke,
beschuldigd van poging tot moord op H. van Schaik te
Goes. Zij veroordeelde den beschuldigde tot eone ge
vangenisstraf van 6 maanden. Het O. M. eisehte
eene gevangenisstraf van drie jaar.
UIT BEN VREEMDE.
De heer G. Jurrjens van Amsterdam heeft Woensdag
te Hamburg den len prijs behaald op den afstand
van één mijl.
De prijzendie hij te Berlijn bij den schaatsen-
wedstrijd won, zijn: een groote gouden en een zil
veren med. Verder een kolossale drinkhoorn en eeu
fraai pièce de milieu.
Bene kleine bijverdienste. Naar Egyptische
bladen melden, heeft de redactie van de New-York
Herald aao Stanley gevraagd of hij voor haar blad
een artikel zou willen schrijven over de „slaven
quaestie". Als honorarium biedt zij hem daarvoor
aan een pond sterling voor elk woord. Daar
dergelijke artikelen in New-York Herald gemiddeld
een inhoud hebben van 5000 woorden, zou Stanley
voor zijn schrijven alzoo eene vergoeding krijgen vun
5000 p. st., d. i. ongeveer 60,000 gulden. Het is nog
