7. Woensdag 22 Januari 1890. 13e Jaargang. Dit blad verschijnt lederen Woensdag en Zaterdag De prija per halfjaar f O 50, franco per post f 0,90, waarover per halfjaar]ijksche kwitantie wordt beschikt. Afzonderlijke nommerszijn a 1 cent verkrijgbaar. Dienataanvragen wordengeplaatst tegen 5 cent en Advertentiën tegen 6 cent per regel Droote Letters en Afbeeld, naar plaatsruimte. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing der zelfde advertentie wordt de prijs slechts twee maal berekend, uitgezonderdDienstaanvragen. Advertentiën, als: Geboorte-, Huwelijks-, Verjarings-, Doodberichten en de daarop betrekking hebbende Dankbetuigingen, niet meer dan acht regels beslaande, voor den prijs van vijftig cent. ADVERTENTIES voor Dinsdag en Vrijdagmiddag 12 nur te bezorgen bij den nitgever J. A. ROSS, Goes. Oplaag 1500 Exemplaren. NEDERLAND. De commissie door do Mij. van geneesk. benoemd om een onderzoek in te stellen naar de vaccinatie toestand in Nederland, in verband met mogelijke wijziging der epidemiewetheeft baar eerste rapport uitgebracht Voor dat onderzoek hebben 29 van de 36 afd. der Mij., vertegenwoordigende 1076 genees kundigen medewerking verleend. Uit de antwoor den op 16 voorgelegde vragen blijkt, dat er tussehen de geneeskundigen bijna volkomen eenstemmigheid heersekt omtrent de toepassing der algemeen ver plichte vaccinatie, en dat een wetsvoorstel tot invoe ring van algemeene verplichte vaccinatie met inge nomenheid door hen zou worden begroetware het niet, dat zij vreesden, dat een ontwerp in dien geest niet tot het beoogde doel zou leiden maar missckieu afbreuk zou doen aan de thans voorgeschreven indi recte verplichting. Aanstelling van staats-vaecina- teurs werd nagenoeg algemeen ontraden. Aan het slot der beantwoording van de verschil lende gestelde vragen gekomen geeft de commissie een overzicht van de uitkomsten der enquête. Hare conclusiën komen in hoofdzaak o. a. op bet volgende neer: dat bet zeer groote nut der koepokinenting door alle geneeskundigen wordt erkend en dat het op den weg ligt van de geneeskundigenom deze kunstbewerking, in elk opzicht, zooveel mogelijk te bevorderen dat de vaccinatie in bet le levensjaar een onafwijsbare eiscb is, wil men pokken-epidemieën in Nederland voorkomen daar thans de kinderen vaak veel te laat worden ingeënt; dat het aantal van hen, die ernstige bezwaren van godsdienstigen aard tegen de vaccinatie hebben gering isdat ge noegzaam overal in hoofdzaak aan de wettelijke be palingen betreffende de vaccinatiewordt voldaan dat de regeling van tijd en plaats van inenting nog te wenscben overlaat; dat het verzet tegen de uit- enting van kinderen bij de ouders toeneemt naar mate de gelegenheid tot animale vaccinatie zich uit breidt; dat eene herenting vóór den aanvang der ont wikkelingsjaren en bij het dreigen en heersehen van pokken-epidemieën is aangewezen, en dat wel des te eerdernaarmate eene grootere tijdruimte sedert de laatste enting verloopen is, en dat prikjes bovenin- kervingen verre de voorkeur rerdienen. Amsterdam. Van 1 Jan. tot heden overleden hier ruim 1000 personen. Onbekende ziekten, die der adem halingsorganen en longontsteking eischten de meeste offers. Waar bet sterftecijfer gewoonlijk 30 op de 1000 personen is, bedroeg dit in Januari ruim 60. De lange lijst doodsberichten welke men in de dagbladen leest, maakt, dat er zeer overdreven ge ruchten loopen aangaande het aantal personendie in Amsterdam overleden zijn ten gevolge van de griep. Daarom gelooven wij, dat het nuttig is op te merken, dat er niet „bonderden dagelijks sterven"gelijk wij in een der dagbladen lazen. Het gemiddelde dage- FEUILLETON. 9) VERONGELUKT. Eene Zwitsersche vertelling van Alfred Hartmann. In het Simmenthal liggen vele mooie dorpen: ErlenbachWiessenburg Bolti- genen heel bovenaan Zweisimmen. Daar vraag je nu den weg naar Saanen waar de harde kaas gemaakt wordt, die honderd jaar goed blijft en met den tijd hoe langer hoe beter wordt. Verder ga je over den Sanetschpas naar het land van Wallis „Ben ik er dan nog niet?'' vroeg Kathi. „O Ileere neen! nog lang niet! Je daalt omlaag naarSittenaande Rhone en gaat langs den straatweg afwaarts tot Martinach. Waar de Trient zich in de Rhone stortsla je links alhet dal in. Over den Zwartkop ze zeggen daar Tête Noire loopt dan de weg tot waar de grenspaal staat. Nu kom je in Savooien en nu gaat het aldoor omlaag gletschcrs links en gletschers rechts, en vóór je uit de groote oude, de Montblanc tot in een mooi dorp vol Engelschen. Dat is Schahmuni." Met gespannen aandacht had Kathi toegeluisterd en al die vreemde namen zachtjes nagezegd. „Maar'', vroeg Peter nu „wat heb je in dat Shahmuni eigenlijk te maken als het niet onbescheiden is Zij reikte hem de courant en wees op het noodlottige nieuwtje. „Jongens! dat is geen gekheid!.... Dat raakt niet alleen Christenmaar liet heele gilde, ons gidsen allemaal! Dat mogen we er niet bij laten zitten!" Kathi was alreeds verdwenen. „Moeder, ge moet mij geven, wat Christen heeft overgelegdom op Mi- chelsdag den verschuldigden intrest te betalen!" Jammerend haalde de moeder een zakje voor den dag, waarin eenige goud en zilverstukken waren. Middelerwijl stak Kathi zich in hare zondagskleeren trok een paar stevige, goed beslagen schoenen aan, en greep haren bergstok, die haar vroeger reeds bij menigen klau ter goede diensten had bewezen. „Moeder ik kom terug met hem ol in het geheel niet meer!" Dit was de afscheidsgroet, waarmede zij den langenmoeilijken tocht aan vaardde. Christiaan Alplanalp zat inderdaad nog altoos gevangen onder de zeer ernstige beschuldiging van professor Walter Hoff mann uit Moskau bij gelegenheid van eenen tocht op den gletscher vermoord en beroofd te hebben. De omstandig heid, dat er een aanzienlijk bedrag in contanten in zijn bezit gevonden was de blijkbaar met een scherp werktuig toegebrachte hoofdwonde van den ver ongelukte en de bloedvlekken aan Chris- tiaan's gletscherbijl golden tegen hem als zeer verzwarend. Zijne onbekendheid met de Fransche taal werkte mede niet weinig te zijnen nadeeledaar hij zich tegenover den rechter slechts met behulp van eenen onbeschaafden en maar halt geoefenden tolk verdedigen kon. Zijn beweren dat de professor hem zijn geld had toevertrouwd om het benevens zijne brieventasch aan mevrouw Hoffmann te overhandigenv erd kortweg als een plompe lengen beschouwdaangezien cle brieventasch vermist werd. „Zij moet op den gletscher liggen", verklaarde Christiaan: „Laat mij vrij, om haar te zoeken. Dan vind ik haar stellig De rechter lachte hem in zijn ge zicht uit. „Wij laten den vogel, dien wij in de de knip hebben, niet weer vliegen!" „Maar uwe gendarmen kunnen mij vergezellen en bewaken." „Die zijn het niet gewoon met hunne hooge laarzen over het ijs te klauteren. Ge zoudt hen denkelijk maar al te gauw een aardig eindje achter u gelaten hebben!" Daarbij bleef het. Ook de openbare meening in het dal was den beschuldigde alles behalve gun stig. Het meerendeel der inwoners, die van de vreemdelingen-industrie leven, achtte zich door de vermeende bloe dige misdaad in zijne broodwinning be nadeeld. „De Engelschen zullen niet meer hier heen komen", jammerden zij, „als ze hoorendat bij ons op de IJszee moord en doodslag aan de orde van den dag zijn Vooral echter was het gilde der berg gidsen van Chamouny verbitterd op den vreemden indringer, den Zwitserdie niet eens hunne taal kende, en zich toch ver meten had eenen reiziger naar de gletschers van den Montblanc te bren gen. Alvorens het lijk van den verongelukte op het kerkhof te Chamouny zijne laatste rustplaats had gevonden, was er eene jongeschoone dame aangekomen. Zij had zich op het ontzielde lichaam ge worpen had het snikkend omhelsd en kussen gedrukt op de kille lippen. Na de begrafenis bezocht zij nog dagelijks het graf, en tooide het met bloemen en kransen. Ondef de toeristendie de hotels en pensions te Chamouny opvulden, deden

Krantenbank Zeeland

Volksblad | 1890 | | pagina 1