TOIi
Woensdag 1 Februari 1888. 11e Jaargang.
fy f j q
S V <W a i
Dit blad verschijnt lederen Woensdag ea
Zaterdag.
De prijs per halfjaar f 0.50, franco per post f 0,90,
waarover per halfjaarlijksche kwitantie
wordt beschikt.
Afzonderlijke nommerszijn 1 cent verkrijgbaar.
ADVERTENTIES voor Dinsdag
en Vrijdagmiddag 12 nar te bezorgen bij den
uitgever J. A. ROSS, Soes.
Oplaag 1500 Exemplaren.
Dienstaanvragen wordewgeplaatst tegen 5 cent
on Advertentiën tegen 6 cent per regel
Groote Letters en Afbeeld, naarplaatsraimte.
Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing der
zelfde advertentie wordt de prijs slechts twee
maal berekend, uitgezonderd Dienstaanvragen.
Advertentiën, als: Geboorte-, Huwelijks-, Verjarings-, Doodberichten en de daarop betrekking hebbende
Dankbetuigingenniet meer dan aebt regels beslaande, voor den prijs van vijftig* cents»
NEDERLAND.
Goes. In de maand Januari vau dit jaar brachten
de leerlingen van school B in de rijkspostspaarbank
50 gulden met postzegels van 1 cent en 9 gulden
met postzegels van 5 cent indat is samen negen
en vijftig gulden.
Bedenkt men, dat vroeger een groot gedeelte van
dat geld aan snoepcenten werd besteed, dan zal ieder
dat eene belangrijke verbetering noemeu. Met één
cent tegelijk worden de kinderen instaat gesteld,
om te sparen voor een of ander kleedingstukdat
vader en moeder anders dikwijls niet in staat zijn om
te geven.
Niet te veel kan den ouders de raad gegeven wor
den om buune kinderen tot sparen te bewegen
terwijl de postspaarbank nog dit voordeel geeft, dat
men i e d e r e n dag het bedrag van zijn spaar
boekje kan terugkrijgen.
De bijeenkomsteu van het Leger des Heils schij
nen te Meppel veel aantrekkelijks te hebben en wor
den altijd druk bezocht, zoodat bet lokaal van den
heer Bos in de Havenstraat te klein is om de schare
van belangstellenden en nieuwsgierigen te kunnen
opnemen.
Naar men zegtklagen enkele kroeghouders steen
en been over afgenomen bezoek.
Van de kiezers in de gemeente Veendam is er éen
geboren in de vorige eeuw. De man heeft al dien tijd
gewacht om kiezer te worden.
Omtrent de maansverduistering van Zaterdag schrijft
bet Hdbl.
Euitengewoon gunstig was de toestand van den
dampkring voor de waarneming van het begin der
verduistering. Op het belangrijkste oogenblikdat van
het begin van de totale eclips, was de hemel volko
men helder en had hij die diepdonkere tint, welke
door de sterrenkundigen zoozeer gewensebt wordten
die, vooral in ons land, slechts op zeer enkele da
gen voorkomt. Later kwamen er zeedarapen op.
Het oogenblik van het begin van de totale ver
duistering (10 n. 50 m.) stemde precies overeen met
de berekening.
Men schrijft aan de Middelb. Courant:
In het begin dezer week is door den rijksveld
wachter De Graaf, te Biervliet, procesverbaal opge
maakt tegen eenige ingezetenen van Hoofdplaat en
Biervliet, wegens het vertoeven in eeue herberg, half
weg Hoofdplaat en Biervliet, na bezetten tijd.
Deze verbaliseering maakt in de gansche omgeving
een zonderlingen indruk. Zie bier waarom.
Eenige vrienden waren gezellig in die herberg bij
een geweest, en toen genoemde politiebeambte de
herberg binnentrad, was de eenig aanwezige bezoe
ker bij de deur om huiswaarts te gaan.
De komst van den beambte deed dezen terugkeeren
en weder plaats nemenwaarna ook de andere hee-
ren binnen kwamen. Samen werd geklonken en ge
dronken. Een paar heeren hadden dien dag 't was
verkooping geweest goede zaken gedaan en be-
40)
FEUILLETON.
ANNELE.
No veile van E. Ve ly.
Neen, niemand spreekt, en dus kan hij
eindigen.
„En overal op onze Alb heeft men ons
bijdragen toegezegd, en zoo zal dan tot
stand komen, wat ik me heb voorgesteld
en wat wij gezamenlijk zullen volbrengen
met Gods hulp! Amen!"
'tls een plechtig schouwspel, als de
schout nu voorleest, wat er in den eersten
steen zal gesloten worden en als Jörg
driemaal met den hamer op den steen
slaat, en na hem de anderen. En dan
drukken de mannen elkaar de hand, en
vreugde is op aller gelaat te lezen over
het goed gelukken van hun plan. Doch
het meest van allen stralen Neithart's
oogen. Gelijk hij het gewenscht heeft,
is het geschied. Slechts één enkel oogen
blik bij zijne toespraak heeft hem een
onbehaaglijk gevoel bekropen: het oogen
blik, waarop zijn blik dien uit twee don
kere meisjesoogen heeft getroffen. Dat nu
juist Annele vlak tegenover hem moest
staan! Doch hij heeft zijne kalmte en
zelfbeheersching bewaard, het is maar
een voorbijgaand iets geweest. Het was
bij dat gedeelte, waar hij zcide, dat hij
zich over geene enkele daad te schamen
heeft. Is dat dan wel het geval? Welja!
Het gelukt hem met zijnen ijzeren wil
zichzelven voor te liegen, en die deerne
daar zal wel zwijgen: niemand stelt zich
zelve gaarne ten toon, en ze is wijs ge
noeg om te wetenclat de schande en de
spot haar toch treffen. Altijd immers de
vrouwen! de mannen komen.er ongedeerd
af, en het is ook maar goed zoo. Het
was maar een domme streek; nu, wie
doet er niet eens eenen dommen streek
in latere jaren? Waarvoor dient anders
het spreekwoordhoe ouder, hoe gekker?
Die deern wijkt niet van hare plaats.
Jörg voelt hoe haar blik nog steeds op
hem gericht is, hij heeft schier medelijden
met haar en kan haar toch niet helpen.
Hij moet verder aan zijne plichten denken.
En nu steekt hij met groote levendig
heid zijnen arm omhoog en roept:
„Broeders en vrienden! Ziet, we staan
nu hier zoo eendrachtelijk en eensgezind
bij elkaar, en het is nu zulk eene goede
gelegenheid om met elkaar en over el
kanders belangen te spreken 1 Wie wat
op zijn hart heeft, ik bedoel in verband
met ons doel van heden of ten algemee-
nen nutte, die spreke!''
„Hoera! Hoera!" weergalmt het dooi
de lucht, en daarna volgt eene korte,
maar diepe stilte.
„Nu, is er iemand?" vraagt Jörg.
„Ja, ik!" zegt eene heldere vrouwe-
stem, en aller blikken vestigen zich op
het blonde meisje in het zwarte kleedje,
dat daar zoo plechtig tegenover Jörg staat
en nu op vasten toon herhaalt: „Ik, An
na Merkle, van den molen in het Schmie-
cliendal!"
Niemand kan bijna een woord spreken
van verbazing, dat eene vrouw daar zoo
durft optreden voor eene groote schaar,
voor den predikant en al de schouten:
't is iets ongehoordsMen ziet echter
ook tevens, dat Jörg Neithart er over
verbaasd staat want cr ligt eene eigen
aardige uitdrukking op zijn gelaat en hij
kan niets meer uitbrengen dan: „Ei! ei!"
Trouwens het meisje heeft ook niet
gewachtof iemand er iets tegen in te
brengen heeft; ze komt wat uit de rij
naar voren en zegt:
„Jörg Neithart, omdat ge een weeshuis
wilt stichten en daartoe bijdragen aan
neemt, kom ik u de mijne aanbieden!''
En tegelijk duwt ze Jackie ietwat vooruit.
„Dat is de eerste, die recht heeft op eene
plaats in het nieuwe huis!"
't Is alsof allen eenigen tijd noodig heb
ben, om een helder begrip te krijgen
van hetgeen ze met hare woorden be
doelt. En dan laten ze het aan Jörg
over om te antwoorden.
„Anna Merkle, die Jackie, die jongen,
dien ge meegebracht hebt uit Amerika,
zal zeker wel niet de eerste zijn in ons
huis hier," zegt hij kalm.
Een blos kleurt de wangen van het
meisje, angstig staat Mattheus naast haar
en Jaclde spert zijnen grooten mond wijd
open en ziet lachend nu den een, dan
den ander aan.
„Niet, Jörg Neithart, niet, denkt ge?
vraagt Annele. „Meent ge dan, dat ik
zoo maar klakkeloos met dat verlangen
hier gekomen zou zijn Neendie stum-
perd daar heeft de eerste rechtendat is
zeker en gemakkelijk te bewijzen ik
ben er toe bereid."
Jörg haalt zijne forsche schouders op
en de predikant neemt het woord:
„Mijn kind, het huis staat er nog niet,
en er zullen ook nog wel zekere voor
waarden zijn, om opgenomen te worden."
Annele knikt ernstig. „Neem me niet
kwalijk, dominee zoo dom ben ik nu
ook niet, dat ik dit niet zou weten! Maar
Jackie hier is de zoon van eene Zwaab-
sche moeder, en daar in Amerika heb
ik hem gevonden, toen hij er ongelukkig
aan toe was, en daarom heb ik hem la
ter meegebracht. En op haar sterfbed
heeft zijne moeder me geschreven, wie
zijn vader is. Er zullen er hier nog wel
te vinder, zijn, die haar nog kennen,
dat meisje van de Alb: Hannele Guggen-
bühl heette ze, en Jiickle is haar kind!"
Wordt vervolgd.
