"wöie*:
ssb]
No. 56.
Woensdag 13 Juli 1887. 10*' jaargang.
Bit blad verschijnt iederen Woensdag en
Zaterdag.
De prijs per halfjaar f 0.50, franco per post f 0,90,
waarover per halfjaarlijksche kwitantie
wordt beschikt.
Afzonderlijke nommers zijn a 1 cent verkrijgbaar.
ADVERTENTIEN vo'or Dinsdag
en Vrijdagmiddag 12 uur te bezorgen bij den
uitgever 3. X. ROSS, Goes.
Oplaag 1500 Exemplaren.
Dienstaauvragen wordengeplautsl tegen 5 cent
en Advertentiëu tegen 6 cent per regel
(ïroote Letters en Afbeeld, naar plaatsruimte.
Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing der
zelfde advertentie wordt de prijs slechts twee
maal berekend, uitgezonderd Dienstaanvragen
Advertentiëu, als: Geboorte-, Huwelijks-, Verjarings-, Doodberichten en de daarop betrekking hebbende
Dankbetuigingen, niet meer dan acht regels beslaande, voor den prijs van vijftig cents.
li e U It l .4 V 15.
Te Middelburg is door do vereeniging „Excelsior"
een festival georganiseerd, dat dea 17eu en 18en
Juli aldaar zal plaats hebben. Eeu zevental muziek
gezelschappen waaronder uit MaldeghemBreda
Rosendaal e. ahebben zich tot deelneming bereid
verklaard. Ook van andere vereenigingen werd de
beslissing nog ingewacht.
In de onderaardsche mergelgroeven van den berg
te Valkenburg, in Limburg, werd jl. Yfoensdag de
eerste concert-promenade gehouden. Ruim zeshonderd
personen natuen er aan deel. Allen waren voorzien
van lampions, lantarens en fakkels, hetgeen temid
den van de diepe duisternis, van verre gezien, een
betooverend schouwspel opleverde.
Dusdanige wandelingen treft men alleen in dit „Ne-
derlandsch Zwitserland" aan zij zijn eenig in Ne
derland.
Eene huisvrouw had jl. Woensdag door haar doch
tertje eeu ons boter laten halen. De winkelier had
het schaaltjewaarin de boter gehaald werdgedekt
met een paar bladen uit een oud psalmboek. Toen
het kind met de boter thuis gekomen wasontdekte
moeder de vrouw, dat er tnsschen de t bladen. papier
een muntje van f50 zat; zij ging dat aan den win
kelier terug brengendeze die het psalmboek onder
oud papier had gekochtdeelde met haar het buiten
kansje en schonk haar f 25 zij kon het goed gebruiken.
De drie diektsbevolkte landen der aarde zijn, volgens
de „geographisck-statistische tabellen" van O. Hübner:
Saksen, België en Nederland, met 212, 198 en 131
inwoners op iederen vierkanten kilometer gronds. Dan
volgen Groot Brittanuië en Ierland met 118, Italië
met 104, Duitschland met 87 inwoners per vierk.
kilometer enz. Frankrijk heeft 72, Rusland 16Zwe
den 10 en Noorwegen 6 inwoners per vierk. kilometer.
Het gemiddeld aantalover de geheele aarde ge
nomen, is 11 menschen op iedere vierk. kilometer:
voor Europa is het gemiddeld getal 35.
Er zijn in Nederland stellig weinig plaatsenwaar
men naar verhouding van de bevolking zulk een groot
getal velocipedes aantreft als te Veendam. Alle oogen-
blikken ontmoet men daar op de wegen kooplieden,
die per twee- of driewieler hun waren rondbrengen,
een dokter, die zijn patiënten bezoekt, eeu ambte
naar op weg naar zijn bureau, klerken naar hun kan
toren, fabrikanten naar hun fabriek wielende, jon
gelui, die een toertje maken, en wie niet al meer?
Zelfs de leider der vrije Evangelisten versmaadt dit
middel van vervoer niet, maar rijdt, evenals ouderen
en jongeren, wakker op een vierwieler rond. En wat
al verscheidenheid van vormen geven ons deze velo
cipedes te zien! Men ontmoet ze in allerlei afmetingen;
met het groote wiel voor of achter, bi- en tricycles,
tandems, cangaroos ja, men wil er zelfs gezien heb
ben met een sjees. De meeste van deze velocipedes
zijn Engelsch of ook wel Deventer fabrikaat, maar men
begint zich ook te Veendam en in de omgeving op de
FEUILLETON.
5)
EENE SCHULD.
Naar het Duitseh van Victor van Strauss.
Met een zegevierenden glimlach, die
de schoonheid zijner gelaatstrekken alles
behalve verhoogde, liep hij snel het wei
nig betreden graspad tusschen de hek
ken langstot aan de deur van het huis.
Hij wilde die openen, maar vond ze ge
sloten, en klopte er luid met zijn stok
tegen. Het duurde niet lang of de deur
werd van binnen geopend, maarèlechts
zoo wijd, dat het eerlijke gezicht van de
huishoudster zich tusschen de reet kon
vertoon en. Eer zij echter den tijd had
om hem af te wijzen, of te vragen, wat
hij kwam doen, stiet hij met zijne vuist
de deur geheel open en drong het huis
binnen, terwijl de zwakke oude vrouw
verschrikt terugwaggclde.
„Wees maar gerust," zeidc de indringer
met gedempte stem. „Ik ben een oud
bekende van mijnheer von Feldrichshau-
sen cn moet hem spreken."
Verbaasd staarde zij hem aan. Hij liep
haar snel voorbij naar de deur van de
huiskamer, die aan den tuin grensde.
De mat, die vdor den ingang lag, had
het hem ven-aden. Zonder aan te klop
pen trad hij binnen.
De bewoner, juist zooals de kastelein
hem beschreven had, in 'L zwart gekleed
en van eene lange, magere, voorover
gebogen gestalte, was juist van zijn stoel,
den eenigen in de kamer, opgestaan,
om naar dat ongewoon gedruis aan de
voordeur te gaan zien. Toen de vreem
deling binnenkwam, staarde de oude
heer hem doodsbleek aan, zonk als ver
lamd weer op den stoel neder, en riep
met eene holle stem: „Paszhul!"
„Ja, Paszhul, edele Heer," zeide deze;
„en gij hebt het Paszhul wel moeilijk
gemaakt, mijnheer von Feldrichshausen
eindelijk te vinden. Weken achtereen
heb ik van de eene plaats naar de andere
gezworven. Maar gij ziet wel, ik weet
toch nog altijd het wild in zijn leger op
te sporen."
De grijze edelman was van schrik als
verbijsterd en zweeg. Paszhul zag de ka
mer rond. Een stoel, eene tafel met een
opengeslagen Bijbel en een glas water
er op eéne gesloten least, en tegen den
achterwand eene ijzeren kolomkachel,
verder was er niets in de kamer te zien.
„Waarom ben je uit Amerika terug
gekomen?" vroeg de oudeheer eindelijk.
„Het liep mij daar niet mee," ant
woordde Paszhul. „Ik heb alles gepro
beerd, mijne vrouw ook, maar niets wou
lukken. Brieven aan u kwamen onbe
antwoord terug. Daarom ben ik met
mijn armoedje maar weer in Duitschland
teruggekomen."
„Waarom zoek je me op? Waarom
stoor je me in mijne eenzaamheid? Wat
wil je?"
„Geld," was het korte antwoord.
„Waar zijn dan al die duizenden ge
bleven, die ik je meegegeVen en nage
zonden heb?"
„Dat komt er nu niet op aan," zeide
Paszhul norscli. „Wij hadden in de steden
geen geluk, werden bedrogen, en ver
loren door bankroeten. Toen werd ik
pelsjager, en eindelijk kocht ik in het
verre Westen een boerderij. Daarmee wou
het ook niet lukken. Het werk was te
zwaar en loonde de moeite niet. Ik ver
kocht tic boerderij weer, en, kortom
edele Heer, daar zijn wij nu terug, mijn
middelen loopen ton einde, en gij moet
mij noodzakelijk weer met eenige dui
zenden bijspringen."
De oude heer nam een teug water,
trachtte zich door een langen blik ten
hemel te slaan te herstellen, en ant
woordde toen: „Al kon ik het, dan zou
ik het toch niet doen. Maar ik kan het
niet meer doen."
„Wat?" riep Paszhul. „Gij niet, die
het fraaiste riddergoed van de wereld
geërfd hebt, en door mij?"
„Sedertjaren," ging de edelman voort,
„is er geen penning uit die bezitting in
mijne handen gekomen. Ik heb ze reeds
lang zonder het minste voorbehoud op
mijn zoon overgedragen, en nu bezit ik
niets meer, dan ik vóór die noodlottige
erfenis bezat."
„Zoo zeide Paszhul grimmig. „En
daar denlct ge mij nu mee af te schepen?"
„Paszhul," sprak de oude heer, met
bevende stem, „mijn deel aan de mis
daad, die mij dagelijks bittere tranen
van berouw doet storten, is zeker voor
God strafwaardiger dan het uwe. Voor
de menschen is het dat echter niet. Als
zij ontdekt werd, weet ge wat u dan te
wachten zou staan? Ik zou slechts tot
mijn einde, dat misschien nabij is, eene
gevangenisstraf moeten ondergaan, die
in mijn tegenwoordig leven weinig ver
andering zou brengen. Voor mij persoon
lijk heb ik in dit leven niets meer te
hopenmaar ook niets meer te vreezen.
Ja, het zou eene verlichting voor mij
zijn, als ik nog op aarde kon lijden, wat
ik door mijne daden verdiend heb, en
ik zou reeds lang alles hebben aangege
ven, als ik niet weerhouden werd door
de liefde voor mijn eenigen zoon, dien
ik, wat ook tot mijne boete behoortin
geen vijftien jaar gezien heb, en die, in
gelukkige onwetendheid, op trouwen
staat."
Wordt vervolgd.)
