No. 44.
Dit Had verschijnt i edereu. Woensdag en
Zaterdag.
De prijs per halfjaar f 0.50, franco per poat f 0,90,
waarover per hajfjaarlijksche kwitantie
wordt beschikt.
Afzonderlijke nommers zijn a 1 cent verkrijgbaar.
ADVERTENTIEN voor Dinsdag
en Vrijdagmiddag 12 nnr te bezorgen bij den
uitgever J. A. ROSS, Goes.
Oplaag 1500 Exemplaren.
Uiea3taanvragen w orden geplaatst tegen 5 cent
en Advertentiën tegen 6 cent per regel
4roote Letter# en Afbeeld, na ar plaatsruimte.
Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing der-
zelfde advertentie wordt de prijs slechts twee
maal berekend, uitgezonderd Dienstaanvragen.
Advertentiën, als: Geboorte-, Huwelijks-, Verjarings-, Doodbericbten en de daarop betrekking hebbende
Dankbetuigingen, niet meer dan acht regels beslaande, voor den prijs van vijftig cents»
NEDER LAN D.
POSTER IJ EN.
De directeur van bet postkantoor te Goes brengt
ter kennis van het algemeen, dat naar aanleiding van
de ingevoerde zomerdieustregeling op de spoorwegen
ingang 1 Juni de verschillende buslichtingen zullen
plaats vinden als volgt:
richting Rozendaal.
kantoor
6.45 m.
9.40 m.
2.15 a.
6.5 a.*
7.45 a.*
station
7.5 m.
10.m.
2.35 a.
6,25 a
8.5 a*
richting Vlissingen.
kantoor
8.25 m.
11.5 m.
12.50 a.
4.35 a.
7.55 a
station
8.45 m.
11.25 m.
1.10 a.
4.55 a.
8.15 a.*
terwjjl op zon- en feestdagen de met een geteekende
lichtingen komen te vervallen.
De directeur voornoemd,
WIERTS VAN COEHOORN.
Het Festival door de Vereeniging van Volksver
maken alhier bij gelegenheid van haar 20jarig bestaan
gegeven, kan uitstekend geslaagd heeten. Overal
heerschte de opgewektste stemming. Jammer dat we
der enkele wanklanken gehoord werden bij de alge-
meoae feestvreugde. Van het druk bezoek van onze
stad kan men zich eeuig begrip vormenals men
weet, dat op dien dag, na den trein van 2.45 reeds
1276 personen per spoor waren aangekomen.
Maandag 11. is te Tilburg de aaugekondigde vergade
ring gehouden ter oprichting van een „Pensioen-
weduwen- weezenfonds voor Gemeente-ambtenaren".
De vergadering werd belegd door de heeren F. v. d.
Marck en Edrn. H. Meelis, commiezen ter secretarie
aldaar. Verschillende Gemeente-ambtenaren uit Noord-
Brabant, Zeeland, Gelderland, Utrecht en Noord-
Holland waren tegenwoordig, beuevens drie bestuurs
leden der Vereeniging van Gemeente-ambtenaren in
Nederland.
Uit eene langdurige gedachten wisseling bleek, dat
allen, met het honderdtal, dat schriftelijk zijne instem
ming betuigd hadovertuigd waren van het hoogst
wenschelijke der oprichting van een dergelijk fonds.
Bij acclamatie werd bet voorstel aangenomen, dat
de bijeenroepers van de vergadering de hoofdpunten
welke door hen ter sprake gebracht werdenzouden
uitwerken en in een der administratieve bladen de
o ut werp-statuten plaatsen, teneinde die, zoo noodig
verbeterd, in eene volgende vergadering ter tafel te
brengen.
De lamp Simplex, waarvan N. P. K. in de N. R.
Ct. van 20 December 11. eene beschrijving gaf, heeft
hare intrede in de wereld gedaan. Dit is de lamp
waarvan destijds gezegd werd: „De lamp zal waar
schijnlijk in den handel gebracht worden onder den
naam van „Simplex," en werkelijk mag zij dien
naam met recht dragen. Schroeven en raderen zijn
geheel vermedenvullen regelenuitdoovenschoon
maken alles is even eenvoudig en doelmatig. Een
23)
FEUILLETON.
MELPOMENE.
Novelle van Karl Emil Fransos.
Slechts weinigen verweten hem de
schande, die hij over eene arme, onbe-
sprokene familie gebracht had, hoewel
niemand zijne trouwbreuk billijkte. Maar
dat was eene particuliere aangelegenheid.
Eene geheele andere zaak was het, dat
hij zich had meester gemaakt van het
geld, dat den armen toekwam. Dit trok
de gemeente en ieder harer leden af
zonderlijk zich als eene persoonlijke be-
leediging aan. En nog te meer, toen
men reeds den dag na de begrafenis
vernam, welke eene som het betrof:
zestig' duizend gulden had Ruben geërfd I
Dat was in drie dagen waarlijk een ver
mogen maar toch voor dezen mandie
het tien-, wellicht het vijftienvoudige
bezat, slechts eene onbeduidende som.
„Dat is Ruben's ongeluk," zeide Wolf
Meisels, de grappenmaker„ware het
een milUoen geweest, dan zou hij weer
een geacht man geworden zijn!"Velen
betreurden het openlijk, dat de tijden
reeds te verlicht en nieuwmodisch ge
worden warenom de straf van het
Chercm, van den geestelijken ban over
iemand uit te spreken; ware dit niet het
geval, dan zou Ruben zich wel haasten,
den armen te geven wat hun toekwam,
meenden zij.
Maar hoewel er geen openlijke ban
vloek over hem uitgesproken werdtoch
bewerkte de algemeene verontwaardiging
bijna hetzelfde. Niemand bezocht Ruben
niemand groette hem, enkelen slechts
beantwoordden zijnen groet. Zelfs had-
deh de voorzitters van een paar liefdadige
vereenigingenwaarvan hij bestuurslid
was, hem verzocht zijne betrekking neder
te leggen, daar zij anders genoodzaakt
zouden wezen het zeiven te doen. De
geheele Jodenstad vermeed hem, en.
zooals van zelf spreekt, oefende dit ook
op zijne zaken eenen schadelijken invloed.
De Herzheimers, die zich in het ge
voel hunner schande van de geheele
wereld afzonderden, vernamen niets van
dit alleseerst toen oom Hirsch hun op
sabbath weder een bezoek bracht, ver
telde deze hun een en ander. Wolf
juichte, omdat de ellendeling zijn ver
diende loon. kreegLea hoorde het even
koel en onverschillig aan,,alsof zij nim
mer met dezen man verloofd ware ge
weest; maar Duilje zag peinzend voor
zich, en toen Hirsch opmerkte, dat Ru
ben wel zou toegeven en het vermogen
aan de weduwen- en weezenstichting zou
afstaanzag zij haren echtgenoot veel-
beteekenend aan, wat deze met een
schouderophalen beantwoordde.
Twee dagen later kwam de oude man
weder. „Jozef Blau is heden bij mij ge
weest," zeide hij tot Wolf en Duifje.
„Ruben heeft gisteren, in tegenwoordig
heid van de mannen voor wie hij den
eed had afgelegd, de erfenis aan de
armen afgestaan en zich van zijnen eed
laten ontslaan. En daar hij dus, thans
niet langer gedwongen is ongehuwd te
blijven"wilde hij zijne verloving met Lea
hernieuwen. De voorwaarden zullen de
zelfde blijven en het huwelijk moet over
veertien dagen plaats hebben. Overleg
de zaak goetl!"
„Wat valt daar te overleggen?" riep
Wolf ten hoogste verheugd. „Natuurlijk
stemmen wij toe. Dwaasheden begaat
ieder mensch: waarom zouden wij Ru
ben niet vergeven?"
„Zoo vind ik het ook," zeide Duifje,
„maar de beslissing hangt van Lea af!"
„Wat zou dat beteekenen V riep Wolf.
„Wordt ge nu ook nog romantisch?"
Oom Hirsch echter gaf Duifje gelijk.
„Zeker! Lea heeft hier ook in mee te
spreken! Wel kunt gij haar de zaak
zoo fraai mogelijk voorstellen, bij voor
beeld door te zeggen dat Ruben heeft
ingezien hoe dierbaar zij hem is, en
daarom afstand heeft gedaan van de
erfenis. De zuivere waarheid is dat nu
wel niet, maar ik voor mij geloof toch,
dat hij meer zwak dan laag heeft ge
handeld. Hij had zich eenmaal in het
hoofd gesteld de erfenis niet te laten
glippen, en wellicht was het in het be
slissende oogenblïk de vrees voor de
stervende, die hem, deed toegeven. Dat
kondt gij ook uwe dochter zeggen."
„Dit laatste wel", antwoordde Duifje,
„omdat ik zelve daaraan geloof; maar
van de plotselinge liefde wil ik zwijgen.
Ik heb mijne kinderen nooit belogen, en
wil het ook thans niet doen!"
Met kloppend hart trad zij Lea's kamer
tje binnen en deelde haar na eene lange
inleiding aarzelend de tijding mede. Dat
zij zelve het wenschte en het verstandig
achtte, wanneer Lea er in toestemde, ver
zweeg zij niet, maar getrouw aan haar voor
nemen stelde zij de zaak niet schooner voor
dan zij was.
Lea was aan het venster getreden, zoodat
Duitje haar gelaat niet kon zien. Zondereen
woord in het midden te brengen, luisterde
het meisje toe en zweeg nog eenigen tijd
nadat hare moeder uitgesproken had. Ein
delijk zeide zij zacht„Gun mij een uur om
mijjte bedenken 1"
„Kenen goheclen dag, als gij wilt, mijn
kind antwoord» v hare moeder en liet
haar alleen.
Maar nog was er geen half uur verstre
ken, of Lea trad de huiskamer binnen.
