VQIiES
B
No. 66.
Woensdag 18 Augustus 1886. 9e Jaargang.
FEUILLETON.
JJit blad verschijnt lederen Woensdag en
Zaterdag
De prijs per halfjaar f 0.50, franco per post f 0,90,
waarover per haUjaarlijksche kwitantie
wordt beschikt.
Afzonderlijke nommers zijn a 1 cent verkrijgbaar.
ADVERTENTIEN voor Dinsdag
en Vrijdagmiddag 12 nnr te bezorgen bij den
uitgever J. A. ROSS, Goes.
Oplaag 1500 Exemplaren.
Dienstaanvragen worden geplaatst tegen 5 cent
en Advertentiën tegen 6 cent per regel
■rroote Letters en Afbeeld. naarplaataruisate.
Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing der-
zelfde advertentie wordt de prijs slechts twee
maal berekend, uitgezonderd Dienstaanvragen.
Advertentiën, als: Geboorte-, Huwelijks-, Verjarings-, Doodberichten en de daarop betrekking hebbende
^Dankbetuigingen, niet meer dan acht regels beslaande, voor den prijs van vijftig cents.
NEDERLAND.
Aan een persoon op het Rhoonsche eiland viel de
zer dagen een erfenisje ten deel. De goede man had
echter nog al bezwaren om bet in ontvangst te ne
men men ban zijn ziel zoo licht bezondigen
De raad van een kaartlegster werd dan ook inge
wonnen de man vernam uit de voorspellingdat hij
geen geluk met het geld zon hebbenen zag
van de erfenis af!
Uit Drente wordt aan de N. Gr. Ct. gemeld
Het is zeker een doeltreffende maatregel in Drente
dat, terwijl thans weer allerwege ten platten lande
de hooioogst binnengehaald is, de brandmeesters van
elke plaats, de kleinste gehuchten niet uitgezonderd
bij de boeren een onderzoek gaan bewerkstelligen in
hoeverre het hooi door broeiing brandgevaar kan op
leveren een maatregeldie vooral nu zeer nuttig
is, omdat het hooi „tusschen de buien door" en dus
niet overal altijd even droog thnis gehaald is. Het
komt dan ook meermalen voor, dat de brandmeesters
den boer gelasten het hooi weer uit „de golf" te halen
en opnieuw te drogen. Wenschelijk ware het, dat
overal zoo stipt werdt toegezien.
In de buurt van Stadskanaal woont een vrouw,
die zich onledig houdt met kaartleggen. In die stre
ken, zoowel als in het zuidwesten van Drente,
werwaarts zij reist om haar kunst te vertoonen
vindt zij veel toeloop. Voor slechts tien cents licht
zij het gordijn der toekomst zoover op, als wordt ver
langd. De voorwaarden van betaling zijn zoo voor-
deelig, dat men zich bij haar abonneeren kanVoor
dertig cent per maand kan men zich zoo vaak laten
„wikken" als men verkiest.
Wij lazen dezer dagen in een onzer dagbladen eene
rampspoedige gebeurtenis, te Bockum voorgevallen.
Twee jongens hadden het geweer van hun vader ge
nomen om musschen te schieten. Zij kregen er twist
over en de oudste wilde zijnen broeder het geweer
afnemen. De vader zag hen worstelen en snelde toe
om hen te scheiden, maar meteen ging het schot af
en de vader werd midden door het hart geschoten.
De geheele stad was er ontzet over, zoo wordt er
bijgevoegd, en geen wonder. Een vader door zijne
kinderen, zij het dan ook bij ongeluk gedood. Treu
riger kan het wel niet. Maar aan wien de schuld?
Aan de stoute kinderen is de eerste gedachte natuur
lijk, zij moesten niet met geweren spelen
maar hoe konden de kinderen het geweer nemenin
dien niet de nalatigheid van den vaderhet geladen
moordtuig onder hun bereik gelaten had. Zoo ko
men er vele ongelukken voor, die alleen te wijten
zijn aan de slachtoffers zeiven en zeer dikwijls die,
waarbij men even zooveel klagen moet over onna
denkendheid, zorgeloosheid en wat niet al meer. als
over het kwaad, dat de onvoorzichtigen hebben ge
sticht.
Opschriften op winkelsnamen van maatschappijen,
enz. enz. kunnenweet menniet te kort en te
zaakrijk zijn. Maar de kortheid bedriegt in deze wel
eens, behalve de duidelijkheidook do wijsheid en het
gezond vorstand.
Vooral de Duitschers zijn op dit punt dikwijls niet
zeer gelukkig. Opschriften als „Oude en nieuwe
kleêrenwinkel", „Klein gehakte houthandel", „Muzi
kale snaren fabriek", „Gereformeerd predikantswedu-
wenhuis" kan men te Berlijn met eigen oogen lezen.
Het nieuwste en fraaiste op dit gebied is echter
verhaalt de Norddeutsche Allgrmeinede „Eerste
Berlijnsche ijzeren gezondheidsmatrassenfabriek."
Hunne bestemming is waarschijnlijk om voortaan
dokterapotheker en badreizen geheel overbodig te
maken, of zouden ze misschien zoo hard zijn, dat
tot hun gebruik een ijzeren gestel wordt vereiscbt.
I IT DE VREE M D E.
De Vereeniging van handelsreizigers in de Ver-
38)
BEHOUDEN.
Naar het Engelschvan Hugh Conway.
De vriendelijke stem mijner moeder, die ik met
Philippa hoorde sprekenwekte mij uit mijne ver-
dooving. Zij naderden. Ik kon hare blikken niet
verdragen. Ik vouwde de courant op, stak die haas
tig bij mij en ijlde het huis uit. Ik durfde nog niet
doordenken over 't geen die tijding voor ons inhield.
Ik moest in de eenzaamheid bedaard overleggenwat
ods te doen stond om dit gevaar, het laatste maar
het ergste, te trotseeren.
Snel ging ik door het ijzeren hek en rende de
nauwe straat op, zoo haastig, dat men mij voor
krankzinnig moet hebben aangezien. Waar ging ik
heen? Ik weet het niet meer. Ik denk naar een der
openbare wandelingen, maar ik lette daar niet op.
Instinctmatig zocht ik de eenzaamheid. Ik vond er
gens, hoe en waar weet ik niet, een verlaten, stil
plekje. Daar wierp ik mij radeloos tegen den grond
de waühoop in het hart, snikkend en jammerend
over mijn verloren geluk.
In bet eerste oogeublik dacht ikdat ik waanzin
nig werd of reeds was. Allerlei onsamenhangende
gedachten schoten mij door het brein. Een onschul
dige verdacht van den moord; op den twintigsten
het verhoor, op den twintigsten en nu is het reeds
de zestiende, nieuwe getuigen verwacht de dwa
zen, de door en door dwazen. Zijn dat de zoo hoog
geroemde, ijverige nasporingen der justitie? Alleen
op vermoedens iemand aan te houdeniemanddie
niets met den moord te maken heeft, terecht te doen
staan. Wat moet er gedaan worden? Wat kan er
gedaan worden? O, mijn arme Philippa, mijn arme,
lieve vrouw.
Ik geloof, dat ik als een kind schreide. Alles scheen
verloren, wij hadden geen keus meerslechts één weg
stond ons open. Mijne lieveling moest zichzelve in
handen der justitie stellen en door hare bekentenis
den armen drommel het leven redden. Zij moest de
schande van het verhoor ondergaan en verder ver
trouwen op de menschelijke rechtvaardigheid en ho
pen vrijgesproken te wordenzooals zij verdiende. O
het was bitter treurig, bitter treurig, ik zag geen
anderen uitweg.
Menschelijke rechtvaardigheid! Wat is rechtvaar
digheid? Zie, hoe die kan falen. Zij kan een on
schuldige in hechtenis nemen, hem verhooren, en
o verschrikkelijke gedachte hem zelfs ter dood
veroordeelenHoe zon het dan met Philippa gaan?
