No. 64.
Woensdag 11 Augustus 1886.
Jaargang.
Dit biad verschijnt lederen Woensdag en
Zaterdag
De prijs per halfjaar f O.oO, franco per post f 0,90,
waarover per halfjaarlijksche kwitantie
wordt beschikt.
Afzonderlijke nommerszijn 1 cent verkrijgbaar.
ADVERTENTIEN voor Dinsdag- f Dienstaanvragen worden geplaatst tegen 5 ce*t
en Vrijdagmiddag 12 uur te bezorgen bij den en Advertentiën tegen 6 cent per regel
nitgever J. A. ROSS, Goes. fetter. «nAfteda.MHpiaat.mmt».
Dij directe opgaaf van driemaal nlaatsmg der-
Oplaag 1500 Exemplaren.
Advertentiën, als: Geboorte-, Huwelijks-, Verjarings-, Doodberichten en de daarop betrekking hebbende
Dankbetuigingenniet meer dan acht regels beslaande, voor den prijs van vijftig cents.
F. DERI A IV D.
De ex-sergeant bij het O.-I. leger, Roghair, die,
zooals men zich herinneren zal, in 1874 te Atjeh
werd blind geschoten werdtijdens 's Konings laatste
verblijf in de hoofdstaddoor Z. M. in bijzonder ge
hoor ontvangen. 3ij die gelegenheid gaf Z. M. aan
Roghair den raad, ten einde het afzichtelijke van
zijn gelaat zooveel mogelijk weg te nemenzich on
der geneeskundige behandeling te stellen. Roghair
volgde dien raad open won het advies in van Dr.
Gori, die hem eerst een kunstmatig ooglid voor het
rechteroog vervaardigde, zoodat daarin een kunstoog
kon worden gezet, maar toen hij bij de behandeling
ontdekte, dat de kogel, die 12 jaren geleden door het
linkeroog gedrongen was, in het hoofd van den pa
tiënt was blijven zitten, stelde hij dezen voor dien
kogel door operatie daaruit te verwijderen. Die ope
ratie is nu geschieden dr. Gori had het geluk den
kogel, die 21 gram weegt, te voorschijn te brengen.
Nu zal ook voor het linkeroog een kunstoog vervaar
digd worden, en Roghair hoopt nu, bij eeue volgen
de audiëntie, aan Z. M. te kunnen toonen hoe, door
het opvolgen van 's Konings raad, een gunstige ver
andering in zijn toestand is teweeg gebracht.
In het laatst van Mei van dit jaar vertrokken de
hh. M. Talens Hzn., kassier, en R. Doijes, grond
bezitter en landbouwer, beiden te Uithuizen, in do
prov. Groningen, per st. W. A. Scholten naar Ameri
ka, als gemachtigden van eene op te richten maat
schappij om in de Noordwestelijke Staten van Ame
rika landerijen uit te zoeken en desgewenscht te
koopen. Deze heeren hebben na iu de jongste twee
maanden vele Nederlandsche koloniën te hebben
bereisd, inden Staat Minnesota, 4000 hectaren land
gekocht, eene oppervlakte van ongeveer 1 s/i uur
lengte bij 1 uur breedte.
Op een plaatsje in Zeeland vervoegde zich de pre
dikant bij eene weduweteneinde deze over te halen
hare kinderen naar de christelijke school te zenden.
Het vrouwtje antwoordde daarop, dat het onderwijs
op de gemeenteschool kosteloos is, terwijl ze op de
bijzondere school een gulden zou moeten betalen.
De predikant zeide hierop, dat die gulden haar tien
voudig zou worden vergolden, waarop het vrouwtje
antwoordde: Nu dominé, betaalt u dan die eene
guldendan kunt ge de negen andere voor u behouden.
Als een staaltje van de hoogtewaarop de hitte
der partijtwisten op kerkelijk gebied is gestegen,
wordt het volgende verhaaldTe Kollumwaar
naar aanleiding der bemoeiingen van ds. vau Kas
teel, de gemeente in twee vijandelijke legerkampen
is verdeeld, achtte de burgemeester zich verplicht
den predikant mede te deelen, dat, wanneer de toe
stand verergerde en het tot handtastelijkheden kwam
men zou genoodzaakt zijnsoldaten te doen ontbie
den, waarop de geestelijke herder moet gezegd heb
ben: „Welnu, dat er dan bloed vloeie."
Als een bewijs, dat dit jaar voor het fruitgewas
hooge prijzen zijn besteed, kan dienen, dat het ge
was uit een boomgaard bij Doornenburgter grootte
van ruim 21/3 hectare, voor f3100 is verkocht.
IIT DEN VREEMDE.
Von Bismarck heeft voor eeuigen tijd gezegd, dat
zijn vak, de diplomatie, eigenlijk geen wetenschap,
maar eeue kunst was, evenals de muziek en schil
derkunst b. v.
De Miinchener artisten hebbentoen hij hun stad
bezocht hem aan zijn woord gehouden. Met een ouden
pokel, die 10 liter houdtmet kostelijk bier gevuld
bracht eene deputatie uit hun midden Zaterdagavond
den Kanselier, bunnen „hooggeplaatsten collega",
een bezoek, en de Vorst deed hun herhaaldelijk uit
den beker bescheid daarbij zijn leedwezen uitdrukken
de, dat het hem niet meer vergund was dergelijke
glaasjes, als vroeger, te „snijden", d. i. geheel
uit te drinken.
FEUILLETON.
36)
BEHOUDEN.
Naar het Engelschvan Hugh Conway.
Toen ik hare geregelde ademhaling hoorde en zag
dat zij vast sliep, drukte ik een zachten kus op hare
bleeke wangen en verliet haar. Ik ging naar mijne moe
der, verzon eene verklaring voor Pbilippa's ongesteld
heid. Ik dwong mijn gelaat tot een glimlach en trachtte
met belangstelling te luisteren naar het verhaal van
de moeielijkheden, die mijne moeder met de Spaansche
bedienden had gehad, in onze afwezigheid. Maar
niets kon mij belang inboezemen, wanneer ik dacht
aan mijne arme lieveling die nu sliep, maar weldra
outwakeu zoutot een leven van wroeging en
zelfverwijt. Geen wonder, dat ik, na den korts-
mogelijken tijd die kinderlijke plicht en dankbaarheid
kouden eischen, aau mijne goede moeder gewijd te
hebben, mij terug spoedde naar de sponde mijner
lieve Pbilippa.
Ik waakte bij baar, tot zij de prachtige, donkere
oogen opende. Ik boog mij over haar been en drukte
baar een vurigen kus op de lippen. Half slapend,
half wakend nog niet tot baar volle bewustzijn te
ruggekeerd, liet zij dit toe, maar eensklaps keerde
de vreeselijke berinnering weder.
„Verlaat mij," riep zij uit, „ik ben eeu moordenares."
Nog eens zeide ikdat zij onschuldig was. Ik
hoopte haar eindelijk biervan te kunnen overtuigen
en haar tot kalmte te brengen. Zij luisterde stil
zwijgend. Ik werd welsprekend en gebruikte al mijn
overredingskracht. Pleitte ik niet voor mij zelven
zoowel als voor haar? Kon ik baar maar doen in
zien dat zij niet aansprakelijk was voor hetgeen zij
deed, dan restte ons mogelijk nog iets van het ge
luk, dat ik mij zoo kort geleden voorspiegelde.
„Bazile," fluisterde zij, „ik heb zoo benauwd ge
droomd. Zal men mij een verhoor doen ondergaan?
Zal men mij ter dood veroordeelen
„Lieveling, wij zijn in Spanje. Al waart gij schul
dig, wij zijn buiten bet bereik der Bngelsche justitie."
Zij ontstelde hevig. „Was het daarom, dat wij met
zoo veel spoed naar Spanje reisden; was het om mij
te redden van de doodstraf?
„Om u te sparen voor iets, wat ge toen niet hadt
kunnen doorstaan. Ik herhaal het, ge zijt onschul
dig maar ik wilde u niet aan een verhoor bloot-
stelleu."
Zij zweeg eenige minuten, toen hernam zij:
„Ik ben trotsch driftig slecht, maar nooit kon
