No. 33. Zaterdag 24 April 1886. 9® Jaargang. Bij dit No. behoort een Bijvoegsel. FEESTDAGEN. FEUILLETON. 6) BEHOUDEN. Dit blad yerec-hijnt iederen Woensdag en De prijs per halfjaar f 0.50, franco per post f 0,90, waarover per halfjaarlijksche kwitantie wordt beschikt. Afzonderlijke nommers zijn a 1 cent verkrijgbaar. ADVERTENTIES vóór Dinsdag en Vrijdagmiddag 12 uur te bezorgen bij den uitgever J. A. ROSS, Goes. Oplaag 1500 Exemplaren. I Dienstaanvragen worden geplaatst tegen 5 cent en Advertentiën tegen 6 cent per regel J Groote Letters en Afbeeld, naarplaatsruimte. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing der zelfde advertentie wordt de prijs slechts twee maal berekend, uitgezonderd Dienstaanvragen. Advertentiën, als: Geboorte-, Huwelijks-, Verjarings-, Doodberichten en de daarop betrekking hebbende Dankbetuigingen, niet meer dan acht regels beslaande, voor den prijs van vijftig cents. Men kan gerust zeggendat het houden van fees ten eene behoefte iswaar de geschiedenis leertdat reeds in de oudste tijden, onder alle volken, onder allerlei vormen, feesten werden gevierd. Er moge een groot verschil zijn in de inrichting daarvan nu en in vroegere eeuwenin vele opzichten dragen zij nog hetzelfde karakter en behouden zij hunne waarde. Velen zullen dat niet toestemmen omdat zij feesten met den ernst des levens onvereenigbaar achten en zouden willen dwingen tot eene onnatuurlijke ont houding ook van hetgeen tot meerdere levenswaar- deering brengen kan. Feestdagen ik denk uitsluitend aan algemeene zijn herinneringsiageo die nog eens voor den geest brengenwat vroegere tijden goeds en belangrijks hebben opgeleverd en de herinnering levendig hou den van zooveel, wat land en volk steeds dankbaar gedenkendikwijls ook als leerzaam voor de toekomst vermelden moet. Nevens de aanleidingen tot feest vieren die voor elk volk in het bijzonder bestaan zijn er zoovelen die aller eigendom zijn. De wereld- Naar het Engelschvan Hugh Conwat. Zelfs toen ik 't .diepst gezonken was, moet ik dit gevaar hebben ingezienwant na zes sombere maan den in mijn kluis te hebben doorgebracht, behaalde ik de overwinning op mij zeiven door verandering van omgeving te willen zoeken. Wel zag ik er te gen op mijne stille woning te verlatenmaar nam toch eiken dag weer 't zelfde besluit. Toch bleven de dagen even eentonig voorbijgaan, en steeds bleef ik waar ik was. Natuurlijk bad ik boeken, soms las ik dagen achtereen, dan weer wierp ik ze eensklaps weg, mij afvragende waartoe ik stu deerde. Om meer kennis te vergaren? Bah! al mijn geleerdheid, al wat gedurende een geheel menschen- leven kon uitgevorsclit worden, kon ik er voorgeven om Philippa één oogenblik aan mijn hart te kunnen drukkenzoo ik van baar lippen mocht vernemen dat zij mij liefhad Was bet mij onmogelijk geweest mijne ongelukkige liefde te overwinnen, toen ik in 't gewoel der wereld drukke bezigheden bad, boe kon ik dan verwachten dat dit mij gelukken zou eenzaam levende als ik nu deed? Ziedaar mijne zelfzuchtige beschouwingen ten einde! Nn weet gij waarom ik wilde dat gij bij 't vuur zoudt komen zitten en als 't ware in mijn gemoed lezen om mijn zielstoestand te begrijpen. Of gij met mij medegevoelt of niet, hangt geheel af van uw eigen persoonlijkheid; zijt gij iemand, dien de liefde voor eeue vrouw en voor slechts éénegeheel ver vullen kan, dan alleen kant gij mij begrijpen. Dien avond toen ik mij bet eerst aan u voor stelde scheen het minder waarschijnlijk dan ooit dat mijne wonden geuezeu zondenbaar te vergeton scheen mij minder dan ooit mogelijk. Terwijl ik als van ouds met mijne gedacliton in 't verleden verdiept geschiedenis wijst op feiten en gebeurtenissendie door alle eeuwen hunnen invloed deden gevoelen. Het voortduren daarvan zou juist oorzaak kunnen zijn, dat de feiten zelve minder werden gedacht. En men heeft daarom te recht door alle tijden begrepen dat bet een plicht der erkentelijkheid was er gedurig weder henen te wijzen en die herinnering te hullen in het feestelijk kleed, dat den indruk daarvan ver- sterkeu kan. Feestdagen zijn vereenigingsdagen en hebben ook als zoodanig eene bepaalde waarde. Er is veel wat de menschen van elkander verwijdert jammer ge noeg den band verbreekt, die de zonen van bet zelfde buis vereenigen moest. Partijschappen van allerlei aard vervreemden de menschen van elkander kweeken haat en vijandschap en verdooven het ge voel voor weldaden en zegeningen; waarin allen dee- len. De feestdagen van algemeene heteekenis brengen de anders verwijderden bijeenvoor een oogenblik althans zwijgt de stemdie verdeeldheid predikt voor de gemeenschappelijke erkentenis van een gemeen goed. Het is waartreurig genoegdat in onzen tijd verschil van inzicht en opvatting ook in dit opzicht het doel der feestdagen doet missen en een floers over de feestvreugde werptmaar juist daarom wil len wij ze behoudenals het beste middel om te over- was, scheen mij elke gebeurtenis ab eerst gisteren voorgevallenstond elk tooneel mij zoo levendig voor den geest alsof ik 't pas aanschouwd bad. Uren achtereen zat ik zoo in de glimmende kolen te tnren en zag slechts Philippe's beminde trekken. Hoe was het baar gegaan? Waar was zij op dit oogeublik? Opnieuw nam ik het besluit mijne eenzaamheid vaar wel te zeggen. Ik wilde mij weer in de wereld be wegen en haar opzoekenniet uit eigenbelang. Ik wilde slechts uit baar eigen mond vernemen dat zij gelukkig was. Was zij ongelukkig dan zou het haar tot troost zijn een oprecht vriend te bezitten. Ja, morgen zou ik dit ellendig leven vaarwel zeggen. Ik bloosde toen ik bedacht wat ik was en wat ik be hoorde te zijn. Niemand heeft het recht zijn levens geluk zoo te verwoesten of zijne talenten zoo te be graven ter wille van eene vrouw. Er was nog een andere beweegreden die er mij toedreef mijne levenswijze te veranderen. Ik schaam mij daar niet eerder over gesproken te hebben. Dien zelfden morgen had ik een' brief van moeder ont vangen, ik had haar sedert zes jaren niet gezien. Juist toen ik den mannelijken leeftijd bereikte, huwde zij voor de tweede maal. Mijn stiefvader was een Amerikaan en ouder tranen verliet mijne moeder mij om haar echtgenoot naar zijn vaderland te volgen. Eenige maanden geleden overleed hij. Ik wilde naar haar toe gaan, maar zij verlangde dit niet. Zij had geen kindereu uit haar tweede huwelijk en nu hare zaken geregeld waren, wilde zij naar Engeland te rug keeren. Haar brief meldde mij dat zij binnen drie dagen te Londen zou zijn en verzocht mij haar daar te ontmoeten. Hoewel onze wegen de laatste jaren uiteen had den geloopen was zij mij zeer dierbaar. Ik kou het denkbeeld niet verdragen dat zij mijbaar eenig kind, zoo rampzalig terug zou vinden en ter wille mijner moeder hernieuwde ik het besluit om de een zaamheid vaarwel te zeggen. Wordt' vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Volksblad | 1886 | | pagina 1