No. 24. Woensdag 24 Maart 1886. 9e Jaargang. Dit blad verschijnt ïcderen Woensdag en Zaterdag. De prijs per halfjaar f 0.50, franco per poat f 0,00, waarover per halfjaarlijksche kwitantie wordt beschikt. Afzonderlijke nommers zijn a 1 cent verkrijgbaar. ADVERTENTIEN voor Dinsdag en Vrijdagmiddag 12 uur te bezorgen bij den uitgever J. A. ROSS, Goes, Oplaag 1500 Exemplaren. Dienstaanvragen worden geplaatst tegen 5 cent en Advertentiën tegen 6 cent per regel <*roote LetteTB en Afbeeld, naar plaatsruimte. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing der zelfde advertentie wordt de prijs slechts twee maal berekend, uitgezonderd Dienstaanvragen. Advertentiën, als: Geboorte-, Huwelijks-, Verjarings-, Doodberichten en de daarop betrekking hebbende Dankbetuigingen, niet meer dan acht regels beslaande, voor den prijs van vijftig cents. ft' E I» E R L A ft D. De gemeente Gouda geniet het zeldzaam voorrecht van eene erfenis deelachtig te worden. Eeue vroegere stadgenoote maakte haar tot eenige erfgename van haar vrij aanzienlijk vermogenna aftrek van eenige legaten. Aan de erfgename is echter voorgeschreven dat door de Gemeente moet worden opgericht eene volksgaarkeuken en een gesticht voor minvermogen de vrouwen en meisjes uit den fatsoenlijken stand, die daar tegen geringe betaling een geschikt verblijf zullen vinden. Daar in de orfenis een paar aanzien lijke woonhuizen begrepen zijn, zal men aan deze laatste bepaling gemaklijk gevolg kunnen geven. On der de legaten is er een van niet minder dan f 10000 aan de werkinrichting tot wering van bedelarij te Gouda. De stadskas moge alzoo van de erfenis niet veel profiteerende gemeente zal er niet weinig door bevoordeeld worden. Hoe een „boerenkoopdag" het schoolverzuim schro melijk in de hand werktbleek voor weinige dagen te Kolijusplaat, toen, bij gelegenheid van znlk een koopdag, van de circa 400 leerlingen der openbare school niet minder dan 288 afwezig waren. Met 1 April a. s. zullenin het verkeer tnssehen Nederland ter eenre en Groot-Brittannië en Ierland ter andere zijde, met de post mede kunnen worden verzonden pakketten, het gewicht van 3 kilogram niet te boven gaande. Te Breda was verleden week tijdens Carnaval de bank van leeniug zóó opgevuld, dat geen panden meer konden worden aangenomen. De lezers van een Amerikaansehe courant vonden op zekeren morgen de schraalheid van nieuws in het blad als volgt toegelicht: „Door het ongesteld zijn van onzen redacteur zijn FEUILLETON. G. SCHULDIG OF ONSCHULD Naar het Duitsch door A w A n. 6. Terwijl hij dit zeide, was hij langzaam terugge gaan naar rniju kantoor. Ik was hem gevolgd en toen hij geëindigd had, stondeu wij recht tegeiiover elkaar, ik echter nog in mijn slaapkamer. De lamp in laatst genoemd vertrek wierp slechts een mat schijnsel in mijn kantoor, zoodat dit bijna gebeel donker bleef en ik den voor mij staanden man door de open deur nauwelijks zien kon. Een heldere bliksemstraal liet mij echter de man en ook het inwendige van bet kantoor in eens overzien. Het was een vreeselijkeen verpletterend tooneel dat mij dit korte oogeublik deed zien. Voor mij lag onbewegelijk op den vloer Elisebet wezendat mij het dierbaarste op aarde wasvoor wie ik gewillig miju leven zou opgeofferd hebben. Zij lag daar als neergestort, in een bloedplas. Ik had dit klaar en duidelijk gezien. Eu toch wilde ik bet niet gelooven. Ik wilde mij diets maken, dat ik niet juist gezien bad. Toen het weer duister geworden was, en het mij onmogelijk geworden was, weer wij genoodzaakt minder nieuws te geven dan ge woonlijk." Dezer dagen overleed te Doetichem een oud man dievoor zooverre men wistin geen ruime omstan digheden verkeerde. Hij stierf zeer onverwachts, en tot groote verbazing van familie en bekendenvond men bij bet nitkleeden van het lijk onder zijne klee deren eene voor dien man vrij aanzienlijke som gelds verborgen, welke natuurlijk door 't gerucht zeer ver groot werdmaar toch meer dan duizend gulden moet bedragen. De 17e Maart zal voor de werklieden van de firma C. J. Stork Co., te Hengelo, voorzeker een dag van aangename herinneringen blijven. De Heer C. J. Stork herdacht namelijk zijn 50-jarig jubilé als fabrikant, en maakte ook dezen dag voor de werkliedenver bonden aan de fabriek van bovengenoemde firmatot een waren feestdag, door het tot stand brengen van een pensioenfonds, als reeds bestaande aan de machi nefabriek van Gehr. Stork Co., aldaar. Alle mannelijke werklieden zullen tot dit fonds toetreden en zullen daarvoor storten 3°/0 van hun wekelijkscli loon. Om ban deze storting gemakkelijk te maken zijn alle loonen met 3°/0 verhoogd, terwijl de firma zich voorstelt door eene jaarlijksche bijdrage van de winst dit fonds te steunen. Daar nu de jonge werklieden door langduriger stor ting bij eventueele pensionneering meer zouden ont vangen dan de oude werklieden, zoo heeft ook de firma daarin op eene loflelijke wijze voorziendoor een som van f 50,000 te schenken aan hen die ouder dan 25 jaar zijn en minstens 5 jaar achtereen aan de fabriek verbonden warenom verdeeld te worden naar het bedrag van hun loon en hun aantal dienst jaren. iets te ouderscheidenkeerde ik in de grootste opgewondenheid naar mijn slaapkamer terug om de brandende lamp van tafel te halen en mij te overtuigen. Bij het wegnemen van de lamp, was ik te haastig het licht ging uit, toen ik mij terugspoedde. In volslagen duisternisontsteld en verwardniet in staat ta denken, bleef ik met de lamp in de hand eenige oogenblikken staan. Toen echter werd ik weer naar de plaats gedrongen, waar ik Elise meende te hebben gezien. Door de duisternis misleid, had ik mij echter iuplaats van rechtuit te gaan een weinig links gewend. Ik was door de deur gegaandie naar den tuin voerde, en in de meening in mijn kantoor te komenverder en verder gegaantot ik op eens geen grond meer onder de voeten voelde en naar be neden stortte. Hier was ik bloedend blijven liggen. Mjju val had een groot gedruis verwektwant ik had op den trap, geen enkele trede gemist. De val moest in het huis zijn gehoord geworden. Behalve de oude David waren de vrouwelijke dienstboden komen aan snellen. De oude man stond weenende en luid snikkende voor mij. Hij wrong de handen in de grootste wan hoop maar sprak geen woord en raakte mij niet aan. Ik bleef liggen in mijn bloed onder de hevigste smar ten en door angst gemarteld en gepijnigd. Ik was

Krantenbank Zeeland

Volksblad | 1886 | | pagina 1