Woensdag 28 October 1885. 81' Jaargang.
FEUILLETON
UIT EEN KLEINE STAD,
Dit blad verschijnt iederen Woensdag en
Zaterdag.
De prijs per halfjaar f 0.50, franco per poet f 0,90,
waarover per halfjaarlijksche kwitantie
wordt beschikt.
Afzonderlijke nommers zijn a 1 cent verkrijgbaar.
ADVERTENTIEN voor Dinsdag
en Vrijdagmiddag 12 nnr te bezorgen bij den
uitgever J. A. ROSS, Goes.
Oplaag 1500 Exemplaren.
Dienstaanbiedingen en
Dienstaanvragen worden geplaatst tegen 5 cent
en Advcrtentiën tegen 6 cent per regel
Groote Letters en Afbeeld, naarplaataruimte.
Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing der-
zelfdc advertentie wordt de prijs slechts twee
maal berekend, uitgezonderd Dienstaanvragen.
Advertentieti, als: Geboorte-, Huwelijks-, Verjarings-, Doodbericbten en de daarop betrekking hebbende
Dankbetuigingen, niet meer dan aebt regels beslaande, voor den prijs van vijftig cents.
ODER I. A IS O.
Eindelijk beginnen de vleeschslachters zich over de
vleescheters te ontfermen en de concurrentie werkt
ook hier heilzaam. Hier in Goes zijn we er ook al
op verbeterd. Er is tenminste vleesch te verkrijgen
voor minderen prijs dan vroeger. Toch ziju wij nog
niet waar wij komen moeten. Zaterdag verkochten
twee slagers te Leiden het vleesch en nog wel zon
der beenenvoor 55 cent het kilogram. Ze waren
spoedig uitverkocht en dat zal hen wel navolging
doen vinden. Algemeen vleeschgebruik zal ons volk
nog gezonder maken dan algemeen stemrecht. Maar
tegeu dat het laatste komt, is het goed, dat we
krachtige burgers krijgen.
't Is dubbel noodig, dat het vleesch goedkooper
wordt, daar een ander voedingsmiddel, de melk, wel
niet duurder maar steeds slapper wordt. Onze zin
delijke melkverkoopers zijn zoo nauwgezet, dat ze niet
gaarne ongewasschen waar leveren en het is dan
niet kwalijk to nemenals er een droppeltje of wat
meer in de melk komt. Te Goriuckemlazen wij
dezer dagenmunten de brave melkboeren uit. Van
22 werd do melk scheikundig onderzocht; zes lever
den ongewasschen waar, terwijl de zestien anderen
yanJLtotpCt. water er bjj leverden.
Do Haagsche vereeniging tot dierenbescherming
kreeg dezer dagen een legaat van f500, waarschijn
lijk van iemand, die bang was dat de socialistische
denkbeelden ook onder de honden bijval zouden vin
den. De milde erflater gaf daarmede een radicaal
middel aan de handom de socialisten te vreden te
stellen.
Voor een harddravend paard werd dezer dagen 37
5)
Naar het Noorsch
VAN L. D I I. L E N S.
duizend francs, dat is f 16775 geboden, maar de
eigenaar wilde het er niet voor geven. Met één zulk
een paard zou men heel wat menschenmagen kunnen
voeden, welteverstaan, als de duizenden guldens, die
er voor te krijgen zijnvoor koevleesch werden uit
gegeven. Een harddravend paard minder en wat meer
stevigloopeude menschen, zou geen slechte ruil zijn.
Onlangs, dus meldt een Deensch blad, werden de
bewoners van een buis te Skaerbaek, niet weinig
verrast door het schouwspel van een schaar ratten,
die op klaarlichten dag den landweg afkwamen en
regelrecht op het huis aanliepen. Zij marcheerden in
den vorm van een wig, met een bijzonder groote
rat aan het hoofd. Men haastte zich naar buiten
en trachtte hen den toegang te beletten, maar te
vergeefs. Zij bestormden het huis tot groot verdriet
van den eigenaar en kwartierden er zich inwaar
schijnlijk voor den geheelen winter.
Klaagt men in Nederland over hooge lasten en
schuldvermeerdering, in Amerika is het anders. Daar
zijn de lasten weinig drukkend, en toch worden
schulden gedelgd. Zuinigheid is de factor voorwin
nen, dit is het geheim, waaruit de ongemeeu gun
stige finantiën der groote republiek te verklaren valt.
Uit Washington wordt gemeld, dat de Staten-
Schatbewaarder Jordan de zuinigheid zoo ver heeft
gedreven, dat hij zijn slaapvertrek in zijn kantoor
heeft gemaakt.
Met belangstelling hebben wij de 13 eerste num
mers van den 19en jaargang der Katholieke Illustratie
doorbladerd. Wij vinden daarin toch een tal van
actueele platen, die allen betrekking hebben op ge
beurtenissen welke in den laatsten tijd in ons land
„Wat kunnen de mensehen toch onkieseh en ge
dachteloos zijn," zeide mevrouw Hildemanntoen
haar vriendin vertrokken was.
„Men wordt er aan gewoonverkeerd beoordeeld
te worden in deze wereld."
„U kunt in ieder geval de overtuiging koestaren,
dat er nog enkelen zijn die u weteu te waardeeren,
dominé," zeide mevrouw Hildemann, terwijl zij
opstond om te vertrekkeu.
„Ik dank u voor die woorden mevrouw."
Dag, dominé."
„Vaarwel, mevrouw Hildemann."
Nog een knikje en een glimlach tot afscheid, en
dominé bleef boven aan den trap staan tot de eige
nares der cacbemiren sjaalde straatdeur achter zich
dicht getrokken had.
Thuis gekomenvond mevrouw Samuelsen haar
man en haar zoon in de huiskamer. De consul was
een kleine, dikke man, met een glimmende zwarte
pruik op, eu peper-en-zout kleurige bakkebaarden.
„Wel, moeder," vroeg de consul lachend„wat
heb je toch voor grootsche plannen Jozef vertelt
dat je de kerk hervormen wilt."
„Ochwat helpt het of men plannen heeftals
men te doen heeft met lieden als die dominé Mathiesen
en die flauwe mevrouw Hildeman die hem altijd naar
deu mond spreekt."
„Wat is er toch aan de hand?"
„Niets, maar dit zeg ik je, Samuelsen, dat je een
slechte man bentals je morgen in de banknota
ris Hildemann het leven niet zuur maakt.
„Heeft hij je dan iets gedaan?"
„Hij niet, maar zijn vrouw. Zij kwetst en belee-
digt me telkens, als ze er maar gelegenheid toe vindt
en je moest ze toch laten merken, dat je het in je
macht hebt, beui uit zijn betrekking te laten ont
slaan zoodra je dat verkiest; misschion voeren ze
dan zoo'n hoog woord niet meer."
„Ik begrijp niet precies
„Neen, je begrijpt nooit iets, dat is het ongeluk."
„Wil je dan üat ik den notaris zijn betrekking
aan de spaarbank zal doen verliezen
„Waarom niet?"
„Maar op die manier worden we kwade vrienden
met de Hildemann's."
„Nu, wat zou dat?"
„Maar moeder," bracht Jozef in het midden,,,dan
kunnen we samen immers niet meer omgaan."
„Dat spreekt van zelf."
,,'t Zou toch niet plezierig zijn."
-
