50,
Zaterdag 20 Juni !885, 8C Jaargang.
°W
Dit blad verachijnt iederen Woensdag en
Zaterdag
De prijs per halfjaar f 0.50, franco per post f 0,90,
waarover per halfjaarlijksche kwitantie
wordt beschikt.
Afzonderlijke nommers zijn a 1 cent verkrijgbaar.
ADVERTENTIEN vo'or Dinsdag
en Vrijdagmiddag 12 uur te bezorgen bij den
nitgever A ROSS, Goes.
Oplaag 1500 Exemplaren.
Dienstaanbiedingen en
Dïenstaanvragen worder geplaatst tegen 5 cent
en Advertentiën tegen 6 cent per regel
Groote Letters en Afbeeld, naar plaatsruimte.
Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing der
zelfde advertentie wordt de prijs slechts twee
maal berekend, uitgezonderd Dienstaanvragen.
Advertentiën, als; Geboorte-, Huwelijks-, Verjarings-, Doodberichten en de daarop betrekking hebbende
Dankbetuigingen, niët meer dan acht regels beslaande, voor den prijs van vijftig cents.
I A T E IV.
Zeggen is niets, maar doen. Jnist, daarop komt
bet aan en als de menschen zich meer aan dien re
gel, die ieder in den mond heeft, hielden, dan werd
er minder gepraat en gezwetst en meer uitgericht.
Er is een soort van keffersdat veel beweging maakt,
maar stuur ze niet op den dief af, want als deze
maar even hand of voet oplicht, dan gaat het kef
fertje druipstaartend henen. Honderden malen hooren
wij: dat kan ik ook wel; dat zou ik heter doen;
maar O wee! als ge den schreeuwer aan het werk
zetdan staan zijn handen verkeerd of hij heeft toe
vallig geen tijd, geen lust, geene gelegenheid. De
menschen hebben nooit meer redenen tot verontschul
diging van hun gedragdan wanneer zij wetendat
het niet ban verschoond worden.
Maar even zoo goed als doen eene dengd isban
laten het ook zijneene deugd die geen mindere in
spanning kost, maar die nooit zoo hooggewaardeerd
wordt, tenzij door hen, die er een goeden dag door
hadden.
Tot het goededat men doen moetheeft men niet
altjjd lust, maar als er wat gelaten moet wordenis
het doorgaans iets dat men gaarne doen zon, want
niet doen en laten zijn niet hetzelfde, voor zoover
het een meestal de vrucht van overtuiging en het
andere eene gedwongen fraaiigheid is.
Het laten is eene kunst, die door groote menschen
al even moeilijk als door de kinderen aangeleerd wordt.
De lust is meestal sterker dan de stem van het ver
stand en wat gemaklijb gelaten wordt, is doorgaans
iets waar men weinig om geeft, tenzij men van die
menschen ontmoetdie de zelfbelieersching geleerd
hebben.
Probeer niet wat onmogelijk is.
Zeg niet: wie zou dat doen? Want ze zijn er ge
noeg, die verstandige redeneeringen van een sukkel
zouden verlangendie een dronken man zijne ver
keerdheid willen doen inzien, die een ingebeelden
dwaas van zijne gebreken willen overtuigen. Dat al
les is ijdel werk, al meent ge het ook nog zoo goed;
maar ze zijn er genoeg, die het niet laten kunnen,
omdat ze zoo gaarne de braven zjjndie anderen wil
len verbeteren.
Jaag niet naar het onnoodige.
Als men dat alles liet rusten wat niet noodig is
men zou het zich heel wat gemaklijker maken en voor
menige teleurstelling bewaard worden. Als de beurs
niet toelaat een reisje te makendan moet men zich
met eene wandeling vergenoegenanders loopt men
gevaar kort te genieten om lang te kniezen. Er
wordt menig werk ondernomendat meer kost dan
het waard is en menig sieraad aan huis of lijf aan
gebracht, dat een leelijke scheur in de beurs maakt.
Sommigen dringen bun raad of hunne diensten op en
hebben er geen andere eer van, dan dat ze met een
beleefd „dankje" worden weggezonden. Als men zich
altijd tot hetgeen noodig is bepaalde, dan zouden ve
len minder gebrek hebben. Er is niets, dat men zoo
uitbreidt en vermeerdert als behoeften en ook niets
waardoor men zich zoo veel last oplegt, die niet be
hoefde gedragen te worden.
Onthoud n van het onbetamende.
Dat spreekt waarlijk van zelf, zegt gij, en toch is
het menigeen zoo zwaar het onbetamende natelaten
als het den hongerigen moeilijk valt met het zien van
den maaltijd tevreden te wezen, 't Hangt er maar
van af, dat men niet al te vrijgevig zij in het be
palen van wat al of niet betaamt. Aan de slechtste
handelingen kan wel een schijntje gegeven worden
van eene goede daad en men zou iemand wel een ge
lukkige willen noemenwien men het vel over den
neus haalt, als men meende te kunnen bewijzen, dat
die neus er mooier door werd. Ieder weetdat er
niet vele woorden noodig zijnom een ander veel te
belasterenmaar die het babbelen niet laten kunnen,
worden kwaadsprekerseer zij het zelve weten. Men
schen die drinken of vloekeu zeggen altijd, dat zij
het niet laten knnnen en ze vergeten dat evenals
kunst door oefening verkregen wordt, de natuur aan
alles zoo gewennen kan, dat het wel schijnt, dat
men er mede geboren werd. Er is geen enkele on
deugd, die te verscboonen is en toch wil menigeen
er zich afmaken met te zeggen „dat ligt zoo in mij"
alsof bet pleizierig was door een kat gekrabd te wor
den, omdat de natuur van hat beest dat zoo mede brengt.
Omgekeerd is het ook waar, dat veel gelaten wordt,
wat beter gedaan was en als iemand met heel veel woor
den komt vertellen, waarom hij iets naliet, dan is het
niet zelden omdat hij gevoeltdat hij daarmede geen
goed heeft gedaan. Die wat vasthoudend is. beweert
altijddat men met weldoen voorzichtig moet zijn
omdat bij gaarne de beurs wil dicht houden. Wie aan
een of ander werk geen lust heeft, zegt n, dat bij
het zeker bederven zou en laat het u zelf doen. Wie
niet gaarne iemand naast zich zietverhaalt zooveel
van de gevaren waaraan hij is blootgestelddat nie
mand Inst beeft hem te naderen. Er gaat geen dag
voorbijwaarop niet veel ongedaan blijft en het uit
stel is meestal een bewijsdat men geen zin heeft
voor hetgeen gevorderd wordt, al maakt men zich
zeiven ook wijs, dat het heel verstandig is te wach
ten of het geheel na te laten.
Soms zeggen de menschen, dat zij niet wijs ge
noeg zijn om te wetenwat zij doen of laten moe
ten. Dat is in enkele gevallen mogelijkmaar meestal
getuigt het van weinig begeerte om er goed achter
te komen. Wie dat ernstig wil zal de noodige wijs
heid wel krijgen en alles komt er op aan, dat doen
en laten beiden de vracht zijn van eene welgegronde
overtuiging. Zoowel het eene als het andere zal goed
en afkeuring vindenmaar het oordeel der wereld
schaadt niet, als men altijd maar goed weet wat
men doet.
NEDERLAND,
Een Auierikaansch uitvinder heeft onlangs een
electrisclien toestel uitgevonden,' waarmede kiezen
worden getrokken zonder smart te veroorzaken en
zoo sneldat 7 kiezen in 5 seconden kunnen worden
opgeruimd. Welk een zegen!
Een zeer kras oud heertje woont te Oldekerk. De
man is 103 jaar, nog steeds gezond en opgeruimd
en ia 't volle genot van zijn zintuigen. Een wande
ling van een paar uren is voor hem nog een j
uitspanning
