No. 90.
Zaterdag 8 November 1884. 7e Jaargang.
P O P P E Y.
Dit blad verschijnt iederen Woensdag en
Zaterdag
De prijs per halfjaar f O.oO, franco per post f 0,90,
waarover per halfjaarlyksche kwitantie
wordt beschikt.
Afzonderlijke nommers zijn a 1 cent verkrijgbaar.
ADVERTENTIEN voor Dinsdag-
en Vrijdagmiddag 12 nar te bezorgen bij den
uitgever J. A. BOSS, Goes.
Oplaag 1500 Exemplaren.
Dienstaanbiedingen en
Dienstaan vragen worden geplaatst tegen 5 cent
en Advertc-ntiën tegen 6 cent per regel
Groote Letters en Afbeeld, naarplaatsruimtf
Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing der
zelfde advertentie wordt de prijs slechts twee
maal berekend, uitgezonderd Dienstaanvragen.
Advertentiën, als; Geboorte-, Huwelijks-, Verjarings-, Doodberichten en de daarop betrekking hebbende
Dankbetuigingen, niet meer dan acht regels beslaande, voor den geringen prijs van 25 cents.
Of ik het mis heb weet ik nietmaar ik verheeld
mijdat de kinderen minder met poppen spelendan
in vroeger tijd en dat men ze in minder aantal achter
de glazen der speelgoedwinkels ziet. Het is eene zeld
zaamheid, dat men kinderen met eene pop ontmoet
en meer dan één heb ik gezien, die er eenvoudig
den nens voor optrok.
't Is toch nietomdat de ontwikkeling in de pop
penwereld geen gelijken tred gehouden heeft met die
der menschen. Velen herinneren zich nog de leeljjke
houten poppen, waarmede de nu ouden zich in hare
jengd vermaakten. De voortgaande kunst en de smaak,
die over deze gebiedt, bracht ons lederen porseleinen,
wassen poppen. De toenemende weelde beheerschte
ook het poppengeslacht, blijkbaar in de soms kost
bare kleederen, waarmede de poppen uitgedost wer
den. De toenemende afkeer van het levenlooze deed
geluidgevende, ja zelfs sprekende poppen geboren
worden. En nu het menschelijk vernuft de kunstigste
poppen heeft uitgedacht, is de poppenliefde bij de
kleine menschen geweken.
Zijn dan de kinderen van onzen tijd van eene
andere natuur dan die van vroeger V
Ik kan het niet geloovenwant ze zijn nog even
speelsch en zoeken nog altijd zich bezig te houden.
't Is ook niet uit behoefte aan afwisseling, want
voor elk opkomend geslacht zijn de poppen iets nieuws.
Maar het verschil van neiging en richtingdat in
de geheele maatschappij wordt waargenomenschijnt
met de kinderen van onzen tijd te worden geboren.
Zich te willen verplaatsen buiten den kring, die
men zou zeggen, dat de natuurlijke, de aangewezene
is, behoort tot die kenmerken van dezen tijd, die zich
telkens weder vertoonen met de nieuwe geslachten.
Op het verheven standpunt, waarop de menschen te
genwoordig staanheeft het kinderlijke zijne aan
trekkelijkheid verloren. Wie van kleine wijsneuzen
durft spreken, schijnt niet te begrijpendat de jeugd,
die op 18 of 20jarigeu leeftijd reeds van de wereld
verzadigd moet zijn en onder de oudjes moet gaan
plaats nemen, vroeg beginnen moet, om dat doel te
bereiken. Eu die jeugd zelvedie reeds bij de pap-
zooveel mogelijk aan menschen gelijk te makenschij
nen de menschen, velen althans, poppen te willen
worden.
Neem mij niet kwalijk, dat ik dit zoo maar zon
der omwegen zeg. 't Is zeker niet vleiendmaar het
kan zijn nut hebben, eene minder aangenaam klin
kende waarheid duidelijk te zeggen.
Mogelijk denkt ge, dat ik de modepoppen op het
oog heb, die in grooten getale rondwandelen. Op
hen heb ik echter het oog nietmaar nn ik ze noemde,
wil ik er toch wel even over spreken. Doorgaans
verstaat men er doorde een of anderdie zich
oppronkt en met elke afwisselende mode de eerste is,
om diezoo sterk mogelijk, te doen uitkomen. Zul-
ken zijn er echter maar enkelen. Eerder versta ik
er door die allendie zich door leveranciers en mo
demakers of maaksters als poppen laten gebruiken
om de nieuwste modevormen rond te dragen en hnn
voor reclame te dienen, 't Is eene eigenaardigheid
onzer volwassenen dat ze zich daarvoor leenen, al vin
den ze hetzelve ook nog zoo leeljjk of ondoelmatig.
Als de kleermaker of modemaakster het n aantrekt,
dan laat ge n even als de pop gewillig in het pak
steken. De lustom zulke poppen te zijnis zelfs
zoo groot, dat menigeen er voor opoffert, wat hij
voor betere zaken zon kunnen gebruiken en dat de
mindere standen zieh haasten, om de hoogere in de
modepopperij natevolgeu. Als menschen zich naar mo
deplaatjes kleedenwat zijn ze dan andersdan de
levende beelden, de poppen, die aan do mode onder
danig zijn en die onder de menschen brengen
Doch aan dezen dacht ik juist niet. Ik had het
oog op de mensch-poppen of pop-r.tensehendie ver
wonderlijk gelijken op het speelgoed der kinderen.
Men kan er in zekere gevallen mêe doen, wat men
wil; ze aan of uitkleeden; ze laten zitten of loopen;
ja zelfs, even als sommige poppen, door eene druk
king op een of ander deel een bepaalde klank voort
brengenkan men sommige menschendoor een drnk
of beweginglaten zeggen, wat men wil. Velen mer
ken er zelve niets vandat ze als poppen gobrnikt
worden en laten met zich sollen en zijn zoo gehoor
zaam als de pop, wiens armen en beenen door een
draad heen en weder getrokken worden. Anderen we-
pot van niets anders dan van werkelijkheid en prac- j ten het best, dat ze maar poppen zijn
tijk hoort, hoe zou zich die met het denkbeeldige
kunnen vermaken. Neen, het laat zich hooreu, de
poppen, een ouderwetsch speelgoed, moeten weg;'tis
beneden de waardigheid van een geleerd kind zich
bezig te houden met een pop, al is die ook nog zoo
kunstig en mooi samengesteld, ja zelfs, al kan men
die klanken laten voortbrengen. Eigenlijk zou men
er een grief van moeton maken, dat nog enkelen
poppen-beschermers zijn, want kinderlijk zijn en
spelen, dat vond uien alleen in de dagen, die lang
achter ons liggen!
Het spreekt van zelf, dat wij de kinderen niet
willen hard vallen over deze verandering in smaak
bij hun spel, en wij laten niet onopgemerkt, dat
men er op uit is, ook reeds in de kinderspelen het
nuttige met het aangename te verbinden. Maar dat
de poppeu in ongenade gevallen ziju, zou misschien
ook wel kunuen wezen, omdat men de rollen ver
wisseld heeft. Sedert men er op uit wasde poppen
maar ze la
ten zich het hoofd draaien, of de oogen vertrekken,
of uiten een woord of klankdat men hnn voorge
zegd heeftomdat ze in de macht van anderen zijn
of om des voordeels wildezen believen, 't Is geen
wonder als een eenigszins snugger kind een afschuw
van poppen krijgt, Waar het zoovele levende om zich
ziet, die niet even als de porseleinen of lederen pop
in een hoek gezet kunnen worden. Maar 't is wel
wonder, dat menschen, die om de kinderpoppen lachen
geene schaamte hebben over zichzelveu, als ze zich
aan die onbezielde voorwerpen gelijk maken. Ze staan
even rnstig voor de winkelkasten, als de poppen
daarachter liggen en begrijpen nietdat het ook met
hen is: hoe leniger zij zijn. destemeer worden ze ge
zocht. Soms zon men denkendat de wereld eene
groote speelkamer is, waar het kind een heel regi
ment poppen om zich heeft en daarover bevel voert,
alleen voor zijn pleizier.
Nu, de liefhebbers moeten het zelve maar woten,
