No, 29.
Woensdag 9 April 1884. 7e Jaargang.
Dit blad verschijnt 'lederen Woensdag en
Zaterdag
De prijs per halfjaar f 0.50, franco per post f 0,90
waarover per halijaarlijlcsche kwitantie
wordt beschikt.
Afzouderlijke noramers zijn a 1 cent verkrijgbaar.
ADVERTENTIEN voor Dinsdag
en Vrijdagmiddag 1-2 aur te bezorgen bij den
uitgever J. A. ROSS, Goes.
Oplaag 1500 Exemplaren.
UieustaaEüLwticgeu en
Dieastaanvragen worden geplaatst tegen 5 cent
en Adverteutiën tegen 6 cent per regel.
Groote Letters en Afbeeld, naar plaatsruimte.
Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing der
zelfde advertentie wordt de prijs slechts tvrse-
maal berekend, uitgezonderd Dienstaanvragen.
Advertentiën, als: Geboorte-, Huwelijks-, Verjarings-, Doodberichten en de daarop betrekking hebbende
Dankbetuigingen, niet meer dan acht regels beslaande, voor den geringen prijs van 25 cents.
N 55 E R I, A X
De eedskwestie in deze gemeente is in zooverre
beslist, dat tengevolge van bet Koninklijk besluit de
beeren Van Swinderen en Masses hun ontslag heb
ben genomen, als leden van den raad. De vier leden,
die sedert eenigen tijd zich aan de haudelingen van
den raad onttrokken hebben geschreven dat zij zul
len terugkomen, als zij vernemen, dat de HH. v. S. en
M. den eed hebben afgelegd of heengaan. Of
zij nu nog wachten zullen op een officieel bericht
vanwege den Koning aan hun adres, ia uit hun
schrijven niet duidelijk. Iutusschen betreuren ook
wij het verlies, dat de gemeente en gemeenteraad
lijden en voor zooverre ons blad eene volksstem is,
verzekeren wij, dat wat de Burgemeester ter eere
van de HH. v. S. en M. sprak, uit het hart des
volks was
Dlir. P. C. P. Frowein heeft Vrijdag in eene ver
gadering te Amsterdam gezegd, dat in ons land hui
chelen gevergd wordt, omdat de eed verplichtend
gesteld is voor allenbehalve voor hendie tot een
kerkgenootschap behooren, dat den eed verbiedt. Wij
zullen die kwestie niet bespreken, want dan konden
we wel tal van Volksblaadjes vullen, zonder de zaak
uittemaken. Maar, met allen eerbied voor de meest
tegenstrijdige gevoelens, spreken wij den wenschuit,
die zeker wel in bet belang des volks is en daarom
ook door het Volksblad mag genit wordendatmet
welken vorm men zich verbindt tot trouwe plichts
vervulling of tot waarheidspreken het altijd oprecht
en welgemeend geschieden moge. De ergste huichelarij
toch is, zich te verbinden tot iets dat men of niet
rijp genoeg heeft overdacht of misschien niet in staat is
te volbrengen of niet ernstig genoeg inziet, om het met
nauwgezetheid uittevoeren. In zulke gevallen is de
belofte geene mindere huichelarij dau de eed.
Een Belgisch stoomschipdat 93 landverhuizers
aan boord had, schijnt met man en muis vergaan
op weg naar Amerika. Er waren 14 personen bij
uit Ridderkerk (Zuid-Holland)waaronder een oud
man en negen kinderen met hunne ouders. Geen
wonderdat in dat dorp groote verslagenheid heerscht.
Kunnen groote steden alleen zulke voordeelen ge
nieten. De Haagsche brood- en meelfabriek keert
over het afgeloopen jaar 12 pCt., die te Leiden 20
pCt. uit. Van deze laatste inrichting waren de ge
middelde broodprijzen: gebuild brood 16 cent, on-
gebuild 13 cent het kilo, roggebrood 13 cent de D/j kilo.
Als dat maar geene besmettelijke ziekte is. In Fries-
land heerscht tegenwoordig een biljartwedstrijdwoede.
Geen dorpje zpo kleingeen gelagkamer zoo eng,
of er wordt om prijzen op 't biljart gekamptwaar
door vele kasteleins den slechten winter (er wordt
door 't schaatsenrijden door herbergiers veel verdiend)
trachten goed te maken.
't Spreekt van zelf, dat hier van geen onteigenen
of afmaken van met de woede besmetten sprake
kan zijn; maar een afsluitingscordon zou voor de
beurzen en voor de gezondheid misschien niet on
dienstig zijn.
Van tijd tot tijd lozen wij van schatten aan goud
en zilver, die bij opgravingen in den grond worden
gevonden en kunnen ons begrijpenwat het prettig
zijn moet, zulk een ongedacht fortuintje te verkrijgen.
Dat gelukkig oogenblik scheen dezer dagen eenige
Maastrichtenaars te wachten. Bij het doen van op
gravingen stuiten zij op eene kist en nog wel op eene
groote. Reeds lachten hun de goudstukken toe, die
zij daarin vinden zullen; met groote spanning en
bljjde verwachting openen zij, gansch voorzichtig,
de kist en vinden 200 witte aarden pijpen.
Ze moeten heel mooi zijn met wapens op de koppen
en men zegt, da't zij wel 200 jaar in den grond
rusten. Maar de gravers rooken een leelijke pijp en
als het lange zijnkunnen we ons voorstellendat
ze genoten worden met lange neuzen.
Den 7e April 1884 is door den heer W. Pelle te
Goesten overstaan van den notaris J. Lansen Croin,
ten verzoeke van den heer J. Kraaijeveldte Hans-
weerd, publiek verkocht een WOONHUIS, vermeld
als 4e perceel f145,een perceel BOUWTERREIN,
vermeld als 5e perceel f 410,De perceelen 1, 2
en 3 zijn niet verkocht.
UIT DEÏ VREEMDE.
De Amerikanen zijn ook al heel braaf en tegelijk
heel slim. De Senaat der Vereenigde Staten besloot
dezer dagen tot verscherping van het reglement be
treffende het verbod van sterke dranken in het restau
rant van het vergadergebouw. Het bleek namelijk
dat daar, in weerwil van het verbod, whiskey werd
geschonken aan congresleden, beambten en bezoekers,
onder de benaming van „koude thee". Wie een kop
koude thee bestelde, behoefde niets er bij te zeggen
en kreeg den sterken drank dien hij eigenlijk ver
langde. Aan die ontduiking van de verbodsbepaling
is nu een eind gemaakt. Gedurende de vrij lange
beraadslagingen over dit onderwerp hadden de knechts,
zooals een onderzoek aantoonde, nog een aantal
liefhebbers van koude thee aan dien drank geholpen.
Of in onze Tweede Kamer ook koude thee gedron
ken wordt? Dan zal het wel echte zijnwant waarom
zou meu zich daar geueerendaar bij de behande
ling der drankwet een der leden beweerde, dat een
monsch wel twee borreltjes per dag hebben mag.
~L Ij E R L I.
Een commissaris des Konings bezoekt een kleine
zeer afgelegen gemeente eu biedt in een opwelling
van minzaamheid, den burgemeester een sigaar aan-.
Deze echtergeheel van zijn stuk over die goedheid
aarzelt de sigaar aan te nemen: „neem ze maar,
meneer de burgemeester," zegt de commissaris vrien
delijk „ik rook geen slechte." ,,0, Excellentie,"
stamelt de goode burgervader onthutst, „deze sigaar
is do schoonste dag mijns levens ik zal ze roo
ken zoo lang ik leef!"
Gemakzucht, die duur te staan kon komen. Iemand
wisselt op een kantoor een bankbiljet van f 100. De
kassier noodigt liem uithet geld goed na te tellen.
Ijverig telt de man tot zeventig en strijkt daarna
de geheele som opmet de woorden„tot zoover
was het juist; de rest zal nu ook wel uitkomen."
Op zekeren dag meldde zich een man bij den hertog
van Wellington aan in het verblijf der LIorse-Guards.
„Wat verlangt ge, inijnheor?" vroeg de hertog.
